“Mexico voor de Mexicanen”, scandeerden betogers begin juli. Het was een reactie op een gentrificatiegolf die hun buurten in Airbnb-postkaartjes lijkt te veranderen.
Stijgende spanningen
Sommigen zagen letterlijk rood: ingeslagen vitrines, felle slogans, gespannen sfeer. President Claudia Sheinbaum veroordeelde deze uitspattingen en noemde ze “xenofobe” reacties. Maar achter de uitwassen schuilt een echt ongemak: de stad verandert onder invloed van langdurig toerisme, soms ten koste van wie er het hele jaar door woont. De gentrificatie heeft in sommige wijken de ‘bohemien’-ziel uitgevlakt. En de prijzen – vooral van woningen – zijn sterk gestegen!
Lodewijk XIV heeft niet altijd een leven van weelde gekend. Zijn jeugd werd getekend door de ‘Fronde’, een reeks van parlementaire en aristocratische opstanden die bijna de koninklijke macht omver wierpen. De jonge koning is de barricades en vernederingen die zijn familie moest ondergaan niet vergeten.
Gevolg: van zodra hij de middelen heeft, wil Lodewijk de adel streng in de gaten houden — en liefst zo ver mogelijk van Parijs. Een plek waar hij alles onder controle heeft. Versailles, een bescheiden jachtpaviljoen dat hij erfde van zijn vader, is de perfecte kandidaat voor deze opgevoerde monarchie. Hij wil een groots en indrukwekkend paleis, om de macht van de monarchie te tonen.
jean-philippe-delberghe
6 mei 1682: grootschalige verhuis
Op die dag maakt Lodewijk XIV officieel wat al jaren in voorbereiding de steigers staat: de regering van het koninkrijk verhuist naar Versailles. Ministers, intendanten, secretarissen, edelen, hovelingen, lakeien, koks, kappers, kleine markiezen en grote vleiers — iedereen volgt.
Het kasteel wordt het machtscentrum, een reusachtig toneel waar iedereen zijn rol speelt voor de koning. Want in Versailles is alles een ritueel: de koning die opstaat, zijn diner, zijn wandeling, zelfs wanneer hij zijn hemd aantrekt — een permanent spektakel voor een versteende hofhouding. Het is geen privéleven, het is een voorstelling!
armand-khoury
En om al dat volk bezig te houden, wordt er niets aan het toeval overgelaten: bals, jachten, toneelstukken van Molière, tuinen door Le Nôtre, en vooral een eindeloze etiquette. Elke handeling is vastgelegd. Zelfs geeuwen zonder toestemming wekt argwaan.
Versailles, droom of valstrik?
Versailles kost een fortuin, put de staatskas uit en laat belastingbetalers in het hele koninkrijk zweten. Maar voor Lodewijk is het een meesterwerk: een machtsinstrument dat sterker is dan een leger. Via Versailles beheerst hij zijn imago, legt hij zijn autoriteit op en verandert hij de adel in toeschouwers van zijn eigen grootsheid.
jean-philippe-delberghe
Het is de triomf van de theaterstaat, waar de koning ook regeert via de scenografie. En dat alles begint officieel op 6 mei 1682. De dag waarop de monarchie haar mooiste balzaal betreedt… om een eeuw later te eindigen onder het mes van een revolutie.
Google zegt: “van november tot april.” ChatGPT herhaalt dat. Nonsens, zegt Van Thai Nguyen, een lokale reisagent! “De ideale periode voor Vietnam is als een muzikale cocktail. Je moet rekening houden met verschillende factoren. De reiziger moet ons als een soort ‘DJ’, vertellen wat zijn voorkeuren zijn,” legt hij uit.
ben-peacock
Ontsnap je liever aan hitte en maakt regen je niks uit? Dan zijn januari en februari ideaal in het noorden. Hou je daarentegen meer van zon en een stralend blauwe hemel, en stoort warmte je niet? Dan zijn mei en juni perfect voor Noord- en Centraal-Vietnam.
kenneth oh
Budget: de prijs van een gids kan verdrievoudigen!
Het dure hoogseizoen? Dat zijn de maanden maart, april en oktober. Waarom? “Franstalige gidsen zijn zeldzaam, en in het hoogseizoen kunnen ze drie keer zoveel kosten,” zegt onze agent.
Rijstvelden: de grote illusie van November
Droom je van felgroene rijstvelden? Hou er dan rekening mee dat die in november vaak… leeg zijn. Door de timing van het plantseizoen, de moeilijke bereikbaarheid en de slecht op elkaar afgestemde oogstperiodes, sta je al snel modder in plaats van rijst te fotograferen.
leo nguyen
Ervaringen: elk seizoen heeft zijn charme
Wil je het Vietnamese Nieuwjaar beleven? Dan raadt onze gids de twee weken vóór Oudejaarsavond aan. Let op: door de maankalender verschuift de datum elk jaar… Daarom vermijden veel gidsen dit onderwerp!
Ben je eerder geïnteresseerd in de theecultuur? Dan moet je weten dat het aromatiseren met lotus in het noorden gebeurt in mei-juni, terwijl de pluk van september tot februari loopt.
Nee, ChatGPT kan echt niet alles zelf. En papieren gidsen? Die blijven meestal vaag. Daarom blijft het advies van een lokaal agentschap onmisbaar!
Frankrijk, historisch gezien een gastland voor het naturisme, blijft wereldwijd koploper op dat vlak. Meer dan 2 miljoen regelmatige beoefenaars, toeristen die in groten getale uit Noord-Europa komen, en iconische locaties zoals Héliopolis of Montalivet… het land valt in de smaak bij de liefhebbers.
Toch blijft het aantal aanhangers in Frankrijk zelf relatief beperkt. Een studie van Ipsos in opdracht van de Fédération Française de Naturisme toont aan dat slechts 21 % van de Fransen ooit hun zwemkledij durfden achterlaten op het strand, 19 % in de vrije natuur, en 12 % op een vakantiedomein. De meesten houden het echter liever discreet: 40 % doet het enkel thuis.
Jongeren: nieuwsgieriger… maar niet per se avontuurlijker
Verrassing (of niet): de 18- tot 34-jarigen lijken het meest open te staan voor de ervaring. 37 % van de 25- tot 34-jarigen en 32 % van de 18- tot 24-jarigen hebben al kennisgemaakt met het naturisme. Een klein briesje van vrijheid waait door een generatie die zich ogenschijnlijk beter voelt in het eigen lichaam… tenminste op het eerste gezicht. Want 90 % van wie nog nooit naaktrecreatie heeft uitgeprobeerd, is ook niet van plan om dat ooit te doen – met een meerderheid die zich er zelfs ronduit tegen verzet. Met 34 % die het “een beetje belachelijk” vindt 50 % die vreest voor mogelijke excessen, blijft naturisme dus vaak verkeerd begrepen.
Sinds begin juli is het officieel: Parijzenaars kunnen eindelijk terug zwemmen in de Seine! Een historisch moment, want de laatste keer dat zwemmen in de rivier mocht, was in… 1923.
3 locaties, nul euro en één miljoen euro…
Drie zwemzones zijn heel augustus open: bij bras Marie, bras de Grenelle (vlak bij de Eiffeltoren) en in Bercy. Helemaal gratis, goed omkaderd en met een degelijke uitrusting: pontons, kleedhokjes, douches…
Achter deze zomerse zwemmogelijkheid gaat een grootschalige transformatie schuil: er werd 1,4 miljard euro geïnvesteerd om het water proper te krijgen. Want zwemmen in de Seine is immers ook een antwoord op de steeds vaker voorkomende hittegolven. Goed om te weten: gekleurde vlaggen geven aan of het water veilig is (groen), twijfelachtig (geel) of volledig gesloten (rood).
21,5 miljoen toeristen… en dat is nog maar het begin
Japan heeft een historisch keerpunt bereikt met 21,5 miljoen buitenlandse toeristen tussen januari en juni 2025. Dat cijfer komt neer op een stijging met 21 % ten opzichte van vorig jaar. Een record voor de cijfers in de eerste jaarhelft, dat door het Japans Nationaal Bureau voor Toerisme geprezen werd om zijn “ongeziene tempo”.
Juni, normaal gezien een eerder rustige maand op toeristisch vlak, kende met 3,4 miljoen bezoekers een explosieve groei, aangewakkerd door schoolvakanties en een hernieuwde internationale interesse in het land van sake en sushi.
Wie zijn al die toeristen? En wie aarzelt?
De toeristische boom wordt vooral gedragen door bezoekers uit China, Zuid-Korea, Singapore, India, de Verenigde Staten en zelfs Duitsland. Een wereldwijde postkaart dus… met uitzondering van toeristen uit Hongkong…
Daar zit de reislust naar Japan onder het vriespunt: een daling met 33 % in het aantal aankomsten in juni. Oorzaak: online geruchten over een grote aardbeving in juli 2025. De oorsprong van die geruchten? Een manga die in 2021 opnieuw werd uitgegeven, waarin de droom van de auteur een ramp voorspelde. Genoeg om twijfel te zaaien. Ondanks de ontkenningen door de autoriteiten blijft het effect voelbaar.
Massatoerisme: Kyoto kreunt onder de druk
Hoewel de Japanse overheid mikt op 60 miljoen toeristen per jaar tegen 2030, wil ze het toerisme tegelijkertijd meer spreiden over het land. In Kyoto fronsen inwoners immers de wenkbrauwen onder de druk van het overtoerisme, net als in Venetië bijvoorbeeld.
De ‘World Marathon Majors’ (WMM) zijn geen gewone marathons. Het is een aparte competitie, een soort ‘Grand Slam’ van het hardlopen, die vandaag zeven mythische wedstrijden over de hele wereld samenbrengt: Tokio, Boston, Londen, Berlijn, Chicago, New York… en sinds 2025 ook Sydney, dat officieel aan de reeks werd toegevoegd.
Het principe? Een jaarlijkse competitie voor eliteatleten (lopers en rolstoelgebruikers), met een puntensysteem dat de beste klasseringen beloont. Elke atleet kan punten scoren in meerdere wedstrijden, maar alleen de twee beste resultaten tellen mee. De totaalstand bepaalt het eindklassement, met een premie van 500.000 dollar voor de winnaar en de winnares van de voorbije 10 WMM-edities.
Maar het draait niet alleen om geld. Voor veel recreatieve lopers is de echte beloning de beroemde ‘Six Star’-medaille (nu Seven Star, en binnenkort misschien zelfs Nine Star als er nog eens twee extra marathons erkend worden). Elke ster staat voor een uitgelopen marathon. Geen stopwatch, geen podium, maar wel een avontuur om de rest van je leven over te vertellen!
sakana
Het programma: 7 steden, 7 sferen
Tokio staat voor Japanse discipline en zachtheid, met onberispelijke straten en een beleefd maar gepassioneerd publiek.
Boston is de oudste van de 7. Een mythische wedstrijd met de beruchte Heartbreak Hill en onvoorspelbaar weer.
Londen straalt Britse gezelligheid uit, met hilariteit en gekke verkleedpartijen. Je loopt er onder een onafgebroken stroom van aanmoedigingen, vaak doorweekt…
Berlijn betekent snelheid. Het parcours is vlak en er sneuvelen geregeld wereldrecords. Minder emotie, maar des te meer prestatie.
Chicago biedt de perfecte mix van een snel parcours en een spetterende sfeer. Elke wijk heeft z’n eigen karakter, elke straat leeft.
New York is de kers op de taart. Vijf stadsdelen, een gigantische mensenmassa, fanfares, tranen aan de finish. Luid, uitputtend… en onvergetelijk.
En Sydney? Dat is het nieuwe pareltje in het programma. De enige ‘Major’ op het zuidelijk halfrond. Op het programma: start op de Harbour Bridge, aankomst voor het Operagebouw en 317 meter hoogteverschil. De sfeer is nu al uniek, met menselijke warmte, prachtige landschappen en die ‘down under’-vibe die naar avontuur hint.
Het geheim achter die groei? Een zorgvuldig samengestelde mix van vernieuwingen en unieke belevingen:
• Een derde winkel gewijd aan mineralen (voor de liefhebbers van glinsterende stenen),
• Een bezettingsgraad van 90% voor de verblijven, met een totaal van 121 kamers,
• En vooral: de opening van een negende wereld, De Eilanden van de Rijzende Zon, met gegarandeerd een Japanse zen-sfeer (maar helaas zonder sushi).
En niet te vergeten: ‘Préhi-Daiza’, de meeslepende expo waar je letterlijk in de voetsporen van dinosaurussen treedt.
Panda’s… en jobs
Het park denkt niet alleen aan zijn dieren: met 126,6 miljoen euro aan investeringen zet Pairi Daiza groot in. En dat geldt niet enkel voor de dierenverblijven: een onafhankelijk onderzoek wijst uit dat de activiteit goed was voor 145,2 miljoen euro aan economische impact en 3.167 banen, zowel direct als indirect.
De Giant’s Causeway, een natuurlijk pareltje in Noord-Ierland, heeft het hard te verduren. Niet door natuurlijke erosie (die trotseert de rotsformatie al 60 miljoen jaar), maar wel door een hardnekkige en merkwaardig toeristisch gebruik: muntstukken in de spleten van het basalt steken.
Dat zou geluk of liefde moeten brengen… zij het enkel volgens een bijgeloof dat duidelijk nooit wetenschappelijk getest is. Gevolg: duizenden munten zitten vast in de basaltkolommen, roesten, zetten uit en… doen de steen barsten waardoor deze UNESCO-werelderfgoedsite ontsierd geraakt.
Bijgeloof beschadigt de stenen
Cliff Henry van de National Trust steekt zijn bezorgdheid niet onder stoelen of banken: “Die muntstukken richten ernstige schade aan en we moeten ingrijpen.” De man herinnert daarbij aan een rapport van de British Geological Survey uit 2021. De gevolgen zijn duidelijk zichtbaar: lelijke bruine vlekken en spleten die groter worden door het uitzetten van de metalen.
De munten verwijderen is een oplossing die — met succes —getest werd door steenhouwers. Maar er hangt wel een prijskaartje aan vast: ongeveer 30.000 pond (meer dan € 34.000). Ondertussen proberen waarschuwingsborden en goed geïnformeerde maar kordate gidsen de bezoekers bewust te maken: verander deze vulkanische plek niet in een sentimentele spaarpot.
Vijf jaar na de coronacrisis heeft het internationale toerisme zijn plek weer opgeëist. Volgens VN-Toerisme trok 2024 in totaal 1,47 miljard internationale reizigers. Bovenaan de lijst? Frankrijk. Met 102 miljoen internationale bezoekers liet het land een stijging optekenen van 2% vergeleken met 2023. Het winnende recept? Gastronomie, musea… en de Olympische Spelen.
Achtervolgers presteren beter dan ooit
Spanje volgt op de voet en verbreekt zijn eigen record met 93,8 miljoen toeristen – 10 miljoen meer dan voor de pandemie. De Verenigde Staten laten daarentegen een lichte daling optekenen, met 72,4 miljoen bezoekers of 7 miljoen minder dan in 2019.
En de rest van de top 10?
Turkije: 60,6 miljoen
• Italië: 57,7 miljoen
• Mexico: 45 miljoen
• China, Verenigd Koninkrijk, Duitsland (37,5 miljoen) en Japan (36,9 miljoen)
Goed om te weten: de cijfers voor China en het Verenigd Koninkrijk zijn ramingen, aangezien de officiële data nog op zich laten wachten.
