Turkije, traditioneel beroemd om zijn culturele schatten en zonnige stranden, blijkt een veelbelovende winterbestemming te zijn voor skiërs. Het skistation van Uludağ, nabij Bursa, trekt niet alleen liefhebbers van wintersport aan, maar is dankzij zijn rijke fauna en flora ook geschikt voor zomerse activiteiten, zoals wandelen en kamperen.
De Ovit Highlands in het Zwarte Zeegebied genieten zes maanden per jaar van besneeuwde landschappen en worden steeds meer het middelpunt van het Turkse wintertoerisme. De berg Erciyes, aan de andere kant, is maar liefst 3.916 meter hoog en biedt unieke uitzichten!
Buse Colbay
In het oosten onderscheidt het Palandöken Ski Center, gelegen op de Palandöken-berg in de provincie Erzurum, zich voor alpineskiën en snowboarden. Kartalkaya, in de Köroğlu-bergen, staat bekend om zijn gevarieerde pistes, geschikt voor verschillende niveaus. Het Sarıkamış-gebied staat bekend om de beste sneeuwkwaliteit in Turkije en wordt omringd door dennenbossen.
Kartepe, in de provincie Kocaeli-İzmit, bezit ook aantrekkelijke pistes voor skiërs. De berg Davraz in het Middellandse Zeegebied staat bekend om zijn panoramische uitzichten op de Isparta-vlakte. Ten slotte zal de Saklıkent-kloof, een diepe en lange kloof, zowel geologen als ervaren skiërs verrassen!
De skigebieden, voorzien van moderne faciliteiten, bieden diverse ervaringen, van vulkanische toppen tot dennenbossen. Ze positioneren Turkije als een bloeiende winterbestemming en als een alternatief voor de vaak drukke Europese skigebieden. Voor skiërs die nieuwe horizonten willen verkennen, is dit een interessante optie, waarbij een prachtige natuurlijke omgeving wordt gecombineerd met betaalbare prijzen.
De eerste moderne Olympische Spelen, geïnspireerd door de spelen uit de Oudheid, waren het hoogtepunt van de droom van Pierre de Coubertin, een Franse pedagoog en historicus. Zijn idee: naties samenbrengen in een geest van sportieve competitie en wederzijds respect.
Het Panatheense Stadion
Dit historische stadion, oorspronkelijk gebouwd in 330 voor Christus en gerenoveerd voor de Spelen, is volledig gebouwd uit wit marmer en bood plaats aan ongeveer 80.000 toeschouwers. De elliptische structuur en het open ontwerp boden een unieke sfeer, een mix van oud erfgoed en hedendaagse sportgeest. Deze emblematische locatie, getuige van de wedergeboorte van de Olympische Spelen, blijft een krachtig symbool van eenheid en internationale sportcompetitie.
ai
Historische gebeurtenis
De Spelen van 1896 omvatten atletiek, wielrennen, schermen, turnen, worstelen, zwemmen en tennis. Elk evenement was een spektakel van kracht, uithoudingsvermogen en techniek dat de massaal toegestroomde toeschouwers in vervoering bracht.
De Spelen van 1896 waren meer dan alleen een sportwedstrijd en symboliseerden eenheid en vrede tussen naties. Ze markeerden het begin van een traditie die zou blijven bestaan en een centraal element van de wereldcultuur zou worden.
Athene, geboorteplaats van de Spelen
De stad Athene, met haar rijke oude erfgoed, bleek de perfecte gastheer te zijn. De straten van de stad, de oude monumenten en het stadion zelf zijn doordrenkt van geschiedenis en betekenis.
Een blijvende erfenis
De Olympische Spelen van 1896 legden de basis voor een beweging die grenzen en generaties zou overstijgen. Ze herinnerden de wereld aan het belang van sport voor het bevorderen van wederzijds begrip en respect.
De herinnering aan Athene in 1896 blijft in het collectieve geheugen gegrift als het moment waarop de Olympische Spelen opnieuw werden uitgevonden voor de moderne wereld en een tijdperk inluidden van internationale wedstrijden die mensen over de hele wereld blijven inspireren en verenigen.
Dala dala’s, minibusjes met religieuze prenten en namen als Doctor Beat en Black Idea banen zich een weg door een stroom van stootkarren, kleurrijk versierde piki piki’s (motortaxi’s), gammele trucks, loslopende koeien, ezels en geiten. Ook elke vrije centimeter naast de weg wordt benut door verkopers en lui die zowat alles repareren. Een kast of een matras nodig en alleen je fiets bij je? Geen probleem, niks is onmogelijk in Arusha, de drukke hoofdstad van Tanzania. Ik hou wel van die chaos. De Kilimanjaro, het dak van Afrika, die hier normaal de skyline domineert, verstopt zich achter enkele wolken. Als ik tenslotte de passagiers van een bus die in panne staat in het gras zie liggen, terwijl de chauffeur het probleem rustig wegsleutelt, is de toon meteen gezet voor de verdere reis: pole pole…
Een geagiteerde olifant zwaait dreigend met z’n oren, toetert erop los en maakt voorwaartse bewegingen. Wegwezen dus. Tarangire, Tanzania’s wildpark met de meeste olifanten, is ook bekend voor zijn enorme baobabbomen die het landschap een unieke touch geven. ‘s Nachts aan het kampvuur hoor ik leeuwen brullen in de verte en ’s ochtends word ik wakker van een neushoornvogel op mijn terras. Ik vertrek vroeg op safari, de Tarangire rivier is de beste plek om dieren te spotten.
Het lijkt alsof ik op de eerste rij zit bij een Nat Geo documentaire. Kudu’s, olifanten, giraffen en zebra’s komen en gaan. Tientallen bavianen versperren iets verder de weg, er zijn veel baby’tjes bij. Het is ontzettend leuk om ze te observeren. Ze gedragen zich echt als mensen. Ruzie, liefde, macht, onmacht, ik zie scenes die niet zouden misstaan in een reality show. De mannetjes lopen dreigend op de jeep af, maar besluiten om toch de brousse in te rennen met de hele sliert achter zich aan. Eén baby’tje blijft ons aanstaren, maar wordt weggeritst door de moeder.
Tarangire rivier vol met nijlpaarden Myriam Thys
Flamingo’s à volonté, Lake Manyara
Afdalen naar het Manyara Lake, een van de mooiste meren van het land, is als door een fotoboek bladeren. Het meer verandert net zoveel van kleur als een diva van outfit switcht. De algen in het water hebben er veel mee te maken. Manyara Lake ligt te blinken in de zon tegen een perfect blauwe hemel. Hoe dichter ik kom hoe rozer het wordt, de duizenden flamingo’s zitten daar voor veel tussen.
Lake Manyara het meer met duizenden flamingo’s en enkele zebra’s en een impala Myriam Thys
Niet alleen ik staar met open mond naar zoveel schoonheid, een zebra, een gnoe en een paar giraffen doen net hetzelfde. Ook vogelliefhebbers halen er hun hartje op met ruim 350 verschillende soorten. Behalve de ontelbare flamingo’s zie ik een waaier aan watervogels, maar ook gieren en zelfs een maraboe die statig voorbijloopt, de natuur op z’n best. Raphael, mijn gids lacht plots geheimzinnig, hij heeft een paar staarten uit een accaciaboom zien hangen. Drie boomleeuwen liggen gezapig op een tak, zich onbewust van onze aanwezigheid, terwijl één leeuwin niet alleen haar welpje, maar ook ons scherp in de gaten houdt. Het Manyara Nationaal Park is bekend om dit vreemde fenomeen van klimmende leeuwen. Je vindt ze verder enkel nog in Oeganda.
Mto Wa Mbu village, ook gekend als Mosquito River village, ligt tussen Manyara lake en de Ngorongoro krater. Het is gekend voor de honderden ooievaars die hier in de bomen zitten. Hun gesnater is oorverdovend, ik spring van links naar rechts, de grond onder me is al helemaal wit. Maar wat een spektakel. De lokale markt is chaotisch maar erg kleurrijk. Op de bananenplantages in het dorp worden meer dan 30 soorten bananen gekweekt, de straten liggen dan ook vol met gigantische trossen. Vrouwen lopen er tussen met een volledige klerenwinkel op hun hoofd, ‘het leven zoals het is’ in Tanzania. Enkele jongeren die op hun motors hangen vragen waar ik vandaan kom. Ze associëren België met 2 dingen: Stella Artois en Lukako.
Maasai vrouwen scheren zich kaal maar compenseren met juwelen Myriam Thys | cms
Maasai mannen springen voor Engaï
Een tiental jonge mannen, gehuld in kleurrijke shuka’s (dekens) springen een gat in de lucht, letterlijk. Ze geloven dat hoe hoger ze springen, hoe dichter ze bij hun god Engaï komen. Mukoro, een van deze Maasai jongens nodigt me uit in zijn dorp. Hij is een van de 42 zonen van de 10 vrouwen van het stamhoofd, hij studeert en spreekt goed Engels, maar kan het stamleven moeilijk missen. Er leven 120 etnische groepen in Tanzania, waarvan de semi-nomadische Maasai het bekendst zijn. Hun herderstalent is legendarisch. Terwijl de mannen met hun koeien en schapen de savanna met wilde dieren trotseren, bouwen de vrouwen hutten gemaakt van gras, modder en koeienmest. Het dorp, de doma, dat uit één familie bestaat, is omheind met doorntakken om de roofdieren buiten te houden.
De Maasai houden erg vast aan hun cultuur en dat maakt een reis door Tanzania extra boeiend. Maasai vrouwen scheren hun haar af, maar hun kaalheid wordt gecompenseerd met verbluffende juwelen gemaakt van fijne pareltjes, waarvan elke kleur een betekenis heeft. Ze worden al op jonge leeftijd uitgehuwelijkt aan doorgaans veel oudere mannen. De jongens blijven in de doma van de familie wonen. Diezelfde dag ontmoet ik twee Maasai jongetjes van een jaar of 14 langs de weg. Voor hun overgangsritueel, eunoto, moesten ze vroeger een leeuw doden om hun moed te bewijzen en man te worden, dat is gelukkig verleden tijd. Nu moeten ze vee stelen bij een naburig dorp. Hun gezichten zijn beschilderd met witte traditionele patronen om niet herkend te worden. Ze lijken stoer, maar hun ogen verraden angst.
Ngorongoro zachte hellingen en veel groen in de 265 km2 grote krater Myriam Thys | cms
Ngorongoro, de tuin van Eden
Een natuurwonder, dat is de 265km2 grote Ngorongoro krater zonder twijfel. Deze uitgedoofde vulkaan, die niet voor niks op de Unesco Werelderfgoedlijst staat, is een machtig decor voor een safari. Wanneer ik bij zonsopgang vertrek, rollen de wolken zich rond de kraterrand die felgroen kleurt door de frequente nevel.
Niet alleen het heldergroene landschap, dat contrasteert met de rode aarde is uniek, het is ook een paradijs voor groot wild, behalve voor giraffen die niet in staat zijn in de krater af te dalen. Een cheetah rent voorbij, twee gestroomlijnde luipaarden poseren als geroutineerde modellen voor mijn camera, een eind verder versperren een paar leeuwinnen met hun welpjes de weg. Ik zie in deze tuin van Eden alles wat ik nog wilde zien en niet in het minst twee zwarte neushoorns, die ervoor zorgen dat ik na een paar dagen al de big five kan afvinken.
Ngorongoro uitzicht op de krater de tuin van Eden Myriam Thys | cms
Serengeti, de grote migratie een epische ervaring
Eenmaal weg uit het Ngorongoro NP kijk ik uit op een kale vlakte, tot zich aan de horizon lange rijen gnoes en zebra’s aftekenen. Al snel vult de Serengeti zich met duizenden van hen. Wat een spektakel, de grote migratie is begonnen.
Ongeveer 1 miljoen gnoes en 500.000 zebra’s volgen de regen. Ze vertrekken op hun 1200 km lange odyssey naar het Maasai Mara NP in Kenia. Voor hen is het gras aan de overkant letterlijk altijd groener. Het is het grootste wildspektakel ter wereld, een van de meest epische ervaringen in Afrika. De dieren worden gedreven door hun instinct, want het is een gevaarlijke tocht. Zebras hebben de beste ogen, gnoes een hele goeie neus, gebundeld zijn ze dus sterk.
En dat is maar best ook, want voor roofdieren is dit hét culinaire event van het jaar, ze achtervolgen hardnekkig de kilometerslange slierten en pikken de zwakste dieren eruit. De overtocht van de Mara rivier is het gevaarlijkst, want ook voor krokodillen is dit een jaarlijks niet te missen festijn. De rivier oversteken is een soort Russische roulette. Dit is het rauwe ongefilterde drama van de natuur en tegelijk de ultieme safari ervaring, met als extra climax een ballonvaart over de Serengeti bij zonsopgang.
Getest: drie bijzonder luxueuze lodges
Tangarire Tree Tops
Tangarire Tree Tops lodge een van de hutten cms | cms
Tangarire Tree Tops in het Tangarire NP, is een van de toplodges van het land, de lounge area is opgetrokken rond een indrukwekkende 1000 jaar oude baobab. Mijn steltenhut, een van de 20, is groot genoeg om feestje in te geven. Ben helemaal weg van het interieur, traditioneel met een moderne touch, maar vooral heel smaakvol. Vanop mijn terras kijk ik magisch uit boven de bomen, het wild is overal. Rond het unieke infinity zwembad zie ik tijdens het diner verschillende dieren passeren, die aan de verlichte waterput beneden, hun dorst komen lessen. Napraten en sterren kijken doe ik tenslotte aan de gezellige vuurput.
Serengeti Migration Camp, een luxueus ingerichte lodge in het noorden van de Serengeti, is dé ideale uitvalbasis voor de grote migratie! Een olifant eet de takken leeg naast mijn hut. Deze nabijheid van wilde dieren zorgt voor een unieke wildbeleving. En of ik nu aan het dineren ben onder de sterren, of aan het zwembad zit aan de rivier, waar het lijkt of ik naar een natuurdocumentaire zit te kijken, ik voel me 100% in Afrika. Vanop mijn terras heb ik een 360° zicht op de oneindige vlaktes van dit wildpark, waar de grote migratie voor spectaculaire beelden zorgt. Elke gast wordt ’s avonds door een Maasai naar zijn luxetent begeleid. Tweemaal zo groot als ik zorgt hij ervoor dat geen roofdier onverwacht mijn pad kruist. ‘Safety first’.
Serengeti Migration Camp lounge en terras Myriam Thys | cms
&Beyond Nogorongoro Crater
&Beyond Ngorongoro Crater lodge de hutten op de rand van de krater Myriam Thys | cms
&Beyond Nogorongoro Crater lodge is een van de spectaculairste lodges van Afrika. Gebouwd op de rand van de Ngorongoro krater, biedt het adembenemende uitzichten. De extravagante schoonheid van deze lodge, waar de Maasai cultuur versmelt met de grootsheid van Versailles, is met niks te vergelijken. Wanneer ik mijn stijlvolle Maasai hut binnenwandel, vallen eerst de kristallen kroonluchters op, hangend aan een bananenbladeren plafond. Grote kasteelkandelaars verlichten de badkamer waar, jawel… mijn butler mijn bad vol rozenblaadjes heeft gestrooid. De rest van het decor is pure barok. Mijn favoriete plekje is de lounge, chic, maar tegelijkertijd heel gezellig en laid back. Het werd gebouwd rond een boom waardoor natuur en luxe een harmonieus geheel vormen.
&Beyond Ngorongoro Crater lodge in mijn hut cms | cms
De Iberische Fietsroute is 1.896 km lang. Het wordt de 18e route in het EuroVelo -netwerk en belooft een unieke fietservaring te worden, die twee Europese hoofdsteden verbindt met prachtige landelijke gebieden waar fietsers een opmerkelijk natuurlijk en cultureel erfgoed kunnen ontdekken terwijl ze genieten van uitstekende wijnen en een verfijnde keuken. Door het aantrekken van investeringen en het creëren van diensten voor fietsers, is de route ook bedoeld om de ontvolking tegen te gaan, een probleem dat grote delen van het Iberisch schiereiland treft
Route 16 begint in Lissabon, de Portugese hoofdstad, waar route n° 1 1 al doorheen reed. De route gaat vervolgens verder naar het binnenland van het Iberisch schiereiland, door de regio Alentejo, beroemd om zijn megalithische vindplaatsen. De route omvat het historische centrum van Évora (UNESCO Werelderfgoed sinds 1986 en toekomstige Culturele Hoofdstad van Europa in 2027), Reguengos de Monsaraz en Vila Viçosa.
Na het oversteken van de Spaanse grens volgt de route de loop van de rivieren Guadiana en Tajo naar Mérida en Toledo, voordat Madrid wordt bereikt, waar de Spaanse hoofdstad voor het eerst wordt aangesloten op het EuroVelo-netwerk. Verderop, op weg naar Zaragoza, gaat de route noordwaarts en bereikt de uitlopers van de Pyreneeën om te eindigen in Pamplona, de hoofdstad van de regio Navarra. Pamplona is klaar om een kruispunt te worden voor langeafstandsfietsers, door de routes 16, 1 (de Atlantische kustroute) en 3 met elkaar te verbinden ( de Pelgrimsroute).
Hoewel 84% van de route van Route 16 fietsklaar is, moet er nog meer gebeuren om de infrastructuur en diensten te verbeteren en te ontwikkelen. “Het managementteam van EuroVelo zal de ontwikkeling van de Iberische fietsroute de komende zes jaar nauwlettend volgen, om deze route uiterlijk in 2028 te verwelkomen als volwaardig lid van het EuroVelo-netwerk“, aldus Agathe Daudibon, directeur van EuroVelo.
Het skiseizoen start met een hightech noot. Geconnecteerde ski’s, uitgerust met innovatieve sensoren, beloven de ervaring van skiërs te verrijken. Rossignol, een pionier op dit vlak, werkte in 2015 al samen met het bedrijf Piq om een sensor te lanceren die verschillende parameters meet, zoals de hellingshoek of drukkracht. Met het ‘Smart Ski Experience’ project, breit Rossignol daar nu een vervolg aan.
Ski’s die je prestaties beoordelen
Beeld je een ski in die je technische niveau in realtime kan beoordelen. Dankzij een autonome energiesensor analyseren de ski’s de uitgeoefende druk, de frequentie van de bochten en de snelheid om aan de hand daarvan een score te geven die de technische vaardigheid van de skiër weergeeft. Een waardevol hulpmiddel voor amateurs en professionals die hun prestaties willen verbetere n.
Naast prestaties: onderhoud en veiligheid
De Franse start-up Black Line biedt een ingebouwde technologie die ski’s koppelt aan een mobiele applicatie. Deze applicatie geeft precieze informatie over de staat van het materiaal, geeft aan wanneer onderhoud nodig is en geeft indicaties bij de doorverkoop. En als je je ski’s kwijt geraken of wanneer ze gestolen worden, kan de technologie gebruikt worden om ze te geolokaliseren.
De Belgische Ardennen, die uitgestrekte, veelzijdige groene omgeving, zit vol mysteries en legendes die mijn verbeelding blijven prikkelen. Dus besloot ik dit weekend, gedreven door opwinding en het verlangen om er even tussenuit te gaan, op pad te gaan met mijn liefje. We trokken naar Wéris, een van de mooiste dorpen van Wallonië. Het is een heerlijke manier om je volledig onder te dompelen in deze natuurlijke betovering die me al zo lang lokte.
Zodra we in Wéris aankwamen, werden we omhuld door een heerlijke energie: de blauwe lucht en de zonneschijn gaven ons een echte kick. Elke stap, elke ademhaling op het 15 km lange pad was in fase met de omringende natuur. De dolmens die we onderweg tegenkwamen leken als stille bewakers van de tijd verhalen van weleer en vergeten legendes te fluisteren. De gehuchten die we passeerden, met hun tijdloze charme en geplaveide straatjes, nodigden ons uit om een gezapige reis terug in de tijd te maken. En wat te denken van de panoramische uitzichten? Bij elke bocht werden we getrakteerd op adembenemende uitzichten die ons sprakeloos en verbaasd achterlieten (wat voor mij zeker geen geringe prestatie is!).
Dolmen in Wéris Arnaud Siquet
Ik moet toegeven dat ik een beetje moeite had om mijn geliefde bij te houden tijdens de beklimmingen, maar de inspanning was de moeite waard: op elke top waren er ongelooflijke panoramische uitzichten. Het waren schilderijen van groen: een kunstenaar had het niet beter kunnen doen! De afdalingen waren een uitnodiging om verborgen schatten te ontdekken: kabbelende beekjes, wilde bloemen, de bedwelmende geur van dennenbomen en het zachte, rustgevende geruis van het bos. Alles waar ik van hou!
Cerf'titude
In het hart van deze weelderige natuur stond het gastenverblijf Cerf’titude als een heiligdom: de ideale plek om uit te rusten en vooral om lekker te eten. Isabelle’s keuken is heerlijk, op basis van lokale producten, soms zelfs uit haar moestuin! Wandelen en geluk, dat is nog eens wat! Het warme onthaal, de geurige keuken, het knisperende hout in de open haard, de gezellige kamer met zicht op de sterren…: perfect!
EEN WANDELING OM DE GROOTSE NATUUR TE ONTDEKKEN:
De wandeling begint in Wéris, in de Famennestreek.
Ze is 15 km lang en van gemiddelde moeilijkheidsgraad… hoewel ze voor mij behoorlijk zwaar was! De route is aangeduid met opvallende markeringen: blauwe kruisjes, groene ruitjes, rode en witte rechthoeken en groene en witte rechthoeken. Aan jou de keuze!
Onderweg ontdek je mysterieuze dolmens, eeuwenoude legendes, majestueuze bergkammen en dichte bossen. In de groene valleien volgen panorama’s en gehuchten elkaar op.
Vergeet niet water, snacks en goede wandelschoenen mee te nemen.
MAISON D’HÔTES CERF’TITUDE :
Dit ecologische pension, gebouwd van hout, ligt in Érezée, midden in de natuur. Het huis biedt 5 comfortabele tweepersoonskamers met een adembenemend uitzicht over de vallei.
Cerf'titude
Fijnproevers zullen genieten van het lokale, biologische, zelfgemaakte ontbijt. Voor optimale ontspanning kunt u gebruikmaken van de massagefaciliteiten en schoonheidsbehandelingen die op aanvraag beschikbaar zijn.
Cerf'titude
Maison des mégalithes
Het Maison des Mégalithes en de megalithische site van Wéris liggen in de buurt van Durbuy in Wallonië. Deze megalieten bieden een uniek en ongewoon landschap, met hunebedden die dateren uit 3000 voor Christus. Het museum ter plaatse, Maison des Mégalithes, vertelt het verhaal van deze 5000 jaar oude monumenten en biedt informatie over de dolmens, menhirs en hun bouwers. Bezoekers kunnen ook Dolmenius proeven, een amberkleurig ambachtelijk bier dat exclusief is voor deze site.
Verwarmde kleding, zoals jassen, zijn een revolutie in de strijd tegen de kou.
– Ze bieden weldadige warmte dankzij ingebouwde verwarmingselementen, waardoor winteractiviteiten zoals wandelen aangenamer worden.
– Er zijn verschillende modellen verkrijgbaar, zodat ze kunnen worden aangepast aan verschillende behoeften en activiteiten.
– Bovendien zijn ze over het algemeen eenvoudig te gebruiken en te onderhouden, en zijn ze duurzaam en robuust.
De nadelen waarmee je rekening moet houden
Deze kleding vereist echter speciale aandacht.
– Het gewicht van de batterijen is weliswaar gering, maar kan voor sommige gebruikers onhandig zijn.
– De capaciteit van de batterij is ook cruciaal; een lege batterij midden in een uitje kan problematisch zijn.
– Bovendien vereisen sommige modellen handmatig onderhoud en zijn ze niet altijd geschikt voor alle stijlen of genres.
Een veelzijdige oplossing
Ondanks deze nadelen blijft verwarmde kleding een veelzijdige oplossing voor verschillende activiteiten en beroepen. Of je nu wandelt, fietst, buiten werkt of aan wintersport doet, ze kunnen je thermische comfort aanzienlijk verbeteren. Klaar voor die lange tochten?
Het kanton Genève heeft zijn eerste fietspad op zonne-energie onthuld, de “Solar Horizon”. Deze 200 meter lange fotovoltaïsche centrale, gebouwd door Swisspower-Stadtwerk SIG, belooft 200.000 kWh elektriciteit per jaar op te wekken en tegelijkertijd zachte mobiliteit te bevorderen.
Energie en landschap
Met zijn 468 bifaciale zonnepanelen is “Solar Horizon” niet van plan om de fiets- of energiewereld op zijn kop te zetten. Het is gewoon een manier om panelen toe te voegen waar beton het al heeft overgenomen. “Fotovoltaïsche energie wordt onderbenut, maar […] we moeten eerst panelen plaatsen waar mensen dat al hebben gedaan, in bebouwde gebieden,” zegt Antonio Hodgers, staatswethouder voor Energie en Planning.
Toekomstvisie
Dit prototype van een fotovoltaïsch zonnedak zal worden geëvalueerd en kan een inspiratiebron zijn voor andere projecten in Genève en elders in Zwitserland. Met een geschatte kostprijs van 1,56 miljoen euro is “Solar Horizon” een investering in de toekomst van mobiliteit en duurzame energie.
Tussen de ‘Cité Ardente’, zoals Luik genoemd wordt, en de Ardennen, vind je de OVA. Dat is de afkorting voor de regio Ourthe-Vesder-Amblève, die bekend staat omwille van zijn prachtige landschappen, verrukkelijke lokale producten en ook zijn rijke historische en architecturale erfgoed. Een groene plattelandsregio waar sereniteit troef is.
Zoals de naam al zegt, ligt de regio Ourthe-Vesder-Amblève in de valleien van de drie rivieren. Door de eeuwen heen hebben de Ourthe, de Vesder en de Amblève valleien gekerfd in het landschap en zo gezorgd voor heel wat adembenemende vergezichten. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de mens zich hier heeft gevestigd en typische dorpjes en majestueuze kastelen heeft gebouwd.
Fietsparadijs
De regio Ourthe-Vesdre-Amblève biedt niet alleen een breed scala aan bekende toeristische attracties, zoals het ‘Monde Sauvage’ in Aywaille en de Grotten van Remouchamps, maar ook een groot aantal activiteiten voor iedereen die zich wil uitleven in een schilderachtige en authentieke omgeving, verrijkt met een uitzonderlijk erfgoed. Van kajakken tot paardrijden, wandelen tot de ‘Totemus‘ gezinsavonturen,… er is echt voor elk wat wils.
OVA Tourisme
Voor fietsliefhebbers is de regio volop bezig met het ontwikkelen van een reeks fietsroutes met overnachtingsmogelijkheden onderweg. Zo vertrek je elke dag vanuit een bed & breakfast of hotel en fiets je langs de mooiste wegen van de OVA naar je nieuwe stopplaats. De routes zijn zo uitgestippeld dat ze niet alleen langs de meest opmerkelijke toeristische trekpleisters lopen, maar ook langs de meest indrukwekkende vergezichten en pittoreske wegen.
Bij de verschillende stopplaatsen onderweg krijg je de kans om plaatselijke producenten te ontmoeten en een breed gamma van lokale producten te proeven, waaronder bieren, kazen, fruit en vleeswaren. Op die manier kan je gegarandeerd elke dag genieten van een gevarieerde picknick, op smaak gebracht met uitzonderlijke producten, en ontdek je de beste restaurants in de regio!
OVA Tourisme
De Twee eerste routes
Twee vierdaagse rondritten, met tussenstops en ontmoetingen met lokale producenten, zijn al vastgelegd in een roadbook: de ‘Sportive‘, die bestaat uit een reeks etappes van 30 tot 40 km in een lus via Comblain-la-Tour, Remouchamps, Tilff, Tavier en Comblain-la-Tour, of de ‘Touristique‘ met zijn etappes van 20 tot 30 km, die een lus vormt met ook hier vertrek en aankomst in Comblain-la-Tour, maar dan via Harzé, Stoumont en Remouchamps. Kijk voor meer informatie op de website van OVA Tourisme.
Je kan de regio trouwens ook te voet, te paard of met een kajak verkennen! Gezinnen zullen vooral de Totemus fietsroute weten te appreciëren, terwijl er twee speciale lussen zijn voor mensen met een beperkte mobiliteit.
Het onderzoek, gepubliceerd in het tijdschrift Nature Climate Change, analyseerde 2.234 skigebieden in 28 Europese landen. Twee opwarmingscenario’s, 2°C en 4°C, werden overwogen om de impact op deze winterbestemmingen te beoordelen.
AFNEMENDE SNEEUWOMSTANDIGHEDEN
Samuel Morin, mede-auteur van de studie, benadrukt dat klimaatverandering zal leiden tot verslechterde sneeuwomstandigheden in alle bergachtige regio’s van Europa. Hoewel de effecten variëren afhankelijk van de regio, is de algemene trend een afname van de sneeuwbedekking.
EEN DONKERE TOEKOMST ZONDER KUNSTSNEEUW
Zonder kunstsneeuw zou 53% van de skigebieden risico lopen bij een opwarming van 2°C. Dit percentage stijgt naar 98% bij een opwarming van 4°C. Kunstmatige sneeuw zou deze percentages kunnen verlagen naar respectievelijk 27% en 71%.
DE BEPERKINGEN VAN KUNSTSNEEUW
Niettemin is kunstsneeuw geen wondermiddel. In regio’s op lage hoogte of verder naar het zuiden maken hoge temperaturen de productie ervan ineffectief.
