cms

Author: Myriam Thys

  • Veere en Zierikzee, twee unieke Zeeuwse stadjes

    Veere en Zierikzee, twee unieke Zeeuwse stadjes

    De Grote Kerk die buiten proportie is voor het kleine stadje Myriam Thys | cms

    Schotse wol zette Veere op de kaart

    Wol was gedurende eeuwen het belangrijkste product in Veere. In 1541 werd het de stapelplaats voor Schotse producten zoals linnen, zalm en boter, maar vooral wol. Gevolg: een Schotse kolonie vestigde zich er en bouwde hun eigen kerk, pakhuizen en een aantal prachtige woningen, waarvan er nog enkele te bewonderen zijn in het gezellige haventje.

    Sstraatbeeld, een van de vele gezellige straatjes Myriam Thys | cms

    De Schotse wolhandel heeft Veere op de kaart gezet. Een sierlijke cisterne, met een ondergrondse vergaarbak voor regenwater, waarin de wol gewassen werd, getuigt nog stil van deze hoogdagen. Intussen hebben de Schotse schepen vol wol plaats gemaakt voor plezierjachten in het haventje.

    Campveerse Toren se reflétant dans le lac de Veere Myriam Thys | cms

    Tijdloze charme: de Campveerse Toren

    Veere was ooit een vestingstad, wat de belangrijkheid van dit havenstadje nog eens extra in de verf zet. Een van de opvallendste gebouwen is de 15de eeuwse Campveerse Toren die deel uitmaakte van de oude vestingwal en als enig overblijfsel de honneurs waarneemt. Hij spiegelt zich terecht trots in het strakke wateroppervlak van het Veerse Meer.

    Torensuite Campveerse Toren Myriam Thys | cms

    De Campveerse Toren werd meer dan 500 jaar geleden een herberg en is dat nog steeds, wat het een van de oudste van Nederland maakt. Wij checken er met veel plezier in en verblijven er in de unieke torensuite, die uitkijkt op het meer én de haven. De zonsopgang maken we live mee vanuit onze gigantische slaapkamer, romantischer wordt het niet. Het licht in Veere is bijzonder mooi, wat heel wat kunstenaars naar hier doet afzakken. Maar ook ons fotografenhart klopt een stuk sneller. De reflectie van de Campveerse Toren, gehuld in de rode ochtendgloed, in het stille water van het meer, zorgt voor tijdloze beelden.

    Prachtige cisterne waar in de 15de eeuw de wol werd gewassen Myriam Thys | cms

    Nostalgische gevoelens.

    Dat Veere ooit een belangrijke haven was kan je nog zien aan de Grote Kerk, een kruisbasiliek, die buiten proportie is voor het stadje dat slechts een zakdoek groot is. Waar we ook staan, hij torent overal bovenuit. Een ander iconisch gebouw is het laatgotische, flamboyante stadhuis, een architectonisch meesterwerk dat nu deel uitmaakt van het Museum Veere, dat ook deels in twee Schotse panden aan het haventje is ondergebracht.

    Het Flamboyante laatgotische stadhuis op de gezellige markt, nu voor een deel Museum Veere Myriam Thys | cms

    De cafeetjes en restaurants aan de jachthaven staan synoniem voor pure gezelligheid. Van de vele originele shops, die we ook elders in het stadje vinden, is Oma’s snoepwinkel onze favoriet. Het lijkt alsof de klok er een stuk trager tikt. 101 oude Zeeuwse en Nederlandse snoepjes zoals stroopsoldaatjes, kaneelstengels en de populaire boterbabbelaars roepen nostalgische gevoelens op.

    Overal gezellige terrasjes Myriam Thys | cms

    Royaal dineren

    Met een enorme kreeft in elke hand verwelkomt de manager én chef van de Campveerse Toren ons. Oosterscheldekreeft is een specialiteit in Zeeland en die moet je geproefd hebben. Het seizoen loopt van eind maart tot 15 juli en de beste plek om dit uit te proberen is het historische restaurant in de toren met uitzicht op het meer en de jachthaven.

    Manager en chef van de Campveerse Toren met twee Oosterscheldekreeften Myriam Thys | cms

    Het is een plek waar ons oude koningspaar Albert en Paola af en toe hun voeten onder tafel steken, net als de Nederlandse koninklijke familie. Nog vroeger liet Willem van Oranje twee van zijn vier bruiloftsdiners hier doorgaan, ook de Russische tsaar Peter de Grote at en sliep er, net zoals Grace Kelly. Nog een leuk weetje: Tijl Uilenspiegel werd geschreven in dit historische pand, dat ook heel geliefd was bij schilders en schrijvers. Een historische plek, waar royaal dineren dus letterlijk mag genomen worden. Behalve in de Campveerse Toren kan je ook uitstekend eten in De Werf, aan de overkant van de haven. Het heeft een enorm terras dat uitkijkt op het stadje en dat al verschillende keren de titel mooiste terras van Nederland wegkaapte. En of dat dat nog niet genoeg is, ze hebben er ook nog eens de beste ober van Nederland rondlopen.

    Strandje aan het Veerse Meer Myriam Thys | cms

    Zierikzee, een monumentenmarathon

    Zierikzee ligt slechts op een half uurtje rijden van Veere. Als we onze stadswandeling beginnen aan de Noorderhavenpoort, een van de drie stadspoorten die bewaard bleven, lijkt het alsof we een oude pentekening binnenwandelen. In de gedempte haven liggen enkele prachtige historische boten.

    De Noordhavenpoort, een van de drie unieke stadspoorten van Zierikzee Myriam Thys | cms

    De skyline van Zierikzee wordt gedomineerd door iconische gebouwen die het stadje een historische grandeur geven, zoals de Dikke Toren die zijn naam niet gestolen heeft. Hij moest 130m hoog worden, maar allerlei rampen dwarsboomden de plannen. De toren maakte deel uit van de Sint Lievensmonsterkerk, nu vervangen door de neoclassicistische Nieuwe Kerk, die er uitziet als een Griekse tempel. Onze wandeling wordt een echte monumentenmarathon, er zijn er zomaar even 568, waarvan een groot deel beschermd.

    De gedempte oude haven en de mooie Zuidhavenpoort op de achtergrond Myriam Thys | cms

    Het rijke verleden

    Zierikzee is een stuk groter dan Veere, maar dat neemt niks weg van de charme. Het 16de eeuwse stadhuis weerspiegelt de enorme welvaart uit die periode. Elke steen in Zierikzee getuigt van een rijk verleden. Die lange en bewogen geschiedenis ontdekken we in het Stadhuismuseum, waar veel aandacht uitgaat naar Cristóbal de Mondragón, bevelhebber tijdens de 80-jarige oorlog, wiens naam voor eeuwig met de stad verbonden blijft. Meteen een van de redenen dat we het hippe Romantik hotel Mondragon aan de oude haven tot onze slaapplaats bombarderen. We laten er ons ook culinair verwennen in het gastronomische restaurant Cristó, waar een jonge getalenteerde chef op Franse leest geschoeide gerechten klaarstoomt, gelinkt aan het verleden van Zierikzee én het beste uit de Zeeuwse Delta.

    Zierikzee, Gasthuiskerk Myriam Thys | cms

    Ogen tekort

    We hebben ogen tekort: de voormalige visafslag op het intieme Sint Jacobshof, de schilderachtige bruggetjes, of het oudste huis van de stad, het 14de eeuwse Huis de Haene zijn stuk voor stuk unieke monumenten. Maar ook de nieuwe haven met een overvloed aan leuke cafés en restaurants, annex gezellige terrasjes en de twee windmolens Den Haas en De Hoop zijn plekken die je moet gezien hebben.

    Mooie straat met statige patriciërshuizen Myriam Thys | cms

    Typisch Nederlandse street art bewonderen we op het mooie Montmaertre plein, niet te verwarren met dat van Parijs. Ook hier vinden we terrasjes in overvloed. Net als de geschiedenis is de gezelligheid in Zierikzee en Veere een van de belangrijkste redenen om deze twee Zeeuwse parels op je agenda te zetten.

    De gedempte oude haven en de mooie Zuidhavenpoort op de achtergrond Myriam Thys | cms

    Een paar leuke uitstapjes

    Een ding is zeker, Zeeland is plat, dus fietsen huren is een must. Het eerste dat we doen is rond het Veerse meer rijden, waar we overal leuke picknickplekjes vinden. Daarna peddelen we richting kust. Het vlakbij gelegen Vrouwenpolder heeft een ultra breed strand, een paradijs voor kitesurfers en zonnekloppers. Domburg is dan weer het meest mondaine badstadje in de buurt. Onze boottocht over het Grevelingenmeer, het grootste zoutwatermeer van Europa, vanuit Brouwershaven, is bijzonder relax. We zien er niet alleen veel watervogels maar ook een hele familie zeehonden, waarvan enkele nieuwsgierig naar onze boot zwemmen.

    Typisch straatje in Zierikzee met De Hoop, op de achtergrond Myriam Thys | cms

    Het dramatische verhaal van de grote waterramp in 1953, waarbij bijna 2000 doden vielen, kan je ontdekken in het Watersnoodmuseum in Ouwekerk, een museum dat je meteen naar de keel grijpt. Een gevolg van de ramp zijn de Deltawerken, die ook wel eens het 8ste wereldwonder worden genoemd. We kunnen het zelfs binnenin bezoeken.

    Brasserie Maritime Myriam Thys | cms

    Het is een van de mooiste voorbeelden van hoe de Nederlanders met water omgaan en er zich tegen beschermen. Niemand doet hen dit na in de wereld. En als je al dat water beu bent dan is er nog Wijnhoeve de Kleine Schorre in Dreischor, waar je lekkere Zeeuwse wijnen kan gaan proeven, die ontzettend goed matchen met alles wat uit de zee komt. Cheers!

    De Wijnhoeve Myriam Thys | cms
  • Tanzania: ‘Into the wild’ Een safari met epische proporties

    Tanzania: ‘Into the wild’ Een safari met epische proporties

    Arusha de hoofdstad Myriam Thys | cms

    Arusha, begin en eindpunt

    Dala dala’s, minibusjes met religieuze prenten en namen als Doctor Beat en Black Idea banen zich een weg door een stroom van stootkarren, kleurrijk versierde piki piki’s (motortaxi’s), gammele trucks, loslopende koeien, ezels en geiten. Ook elke vrije centimeter naast de weg wordt benut door verkopers en lui die zowat alles repareren. Een kast of een matras nodig en alleen je fiets bij je? Geen probleem, niks is onmogelijk in Arusha, de drukke hoofdstad van Tanzania. Ik hou wel van die chaos. De Kilimanjaro, het dak van Afrika, die hier normaal de skyline domineert, verstopt zich achter enkele wolken. Als ik tenslotte de passagiers van een bus die in panne staat in het gras zie liggen, terwijl de chauffeur het probleem rustig wegsleutelt, is de toon meteen gezet voor de verdere reis: pole pole…

    Tarangire geagiteerde olifant Myriam Thys | cms

    Tarangire N.P, een paradijs voor olifanten

    Een geagiteerde olifant zwaait dreigend met z’n oren, toetert erop los en maakt voorwaartse bewegingen. Wegwezen dus. Tarangire, Tanzania’s wildpark met de meeste olifanten, is ook bekend voor zijn enorme baobabbomen die het landschap een unieke touch geven. ‘s Nachts aan het kampvuur hoor ik leeuwen brullen in de verte en ’s ochtends word ik wakker van een neushoornvogel op mijn terras. Ik vertrek vroeg op safari, de Tarangire rivier is de beste plek om dieren te spotten.

    Tarangire giraffen Myriam Thys | cms

    Het lijkt alsof ik op de eerste rij zit bij een Nat Geo documentaire. Kudu’s, olifanten, giraffen en zebra’s komen en gaan. Tientallen bavianen versperren iets verder de weg, er zijn veel baby’tjes bij. Het is ontzettend leuk om ze te observeren. Ze gedragen zich echt als mensen. Ruzie, liefde, macht, onmacht, ik zie scenes die niet zouden misstaan in een reality show. De mannetjes lopen dreigend op de jeep af, maar besluiten om toch de brousse in te rennen met de hele sliert achter zich aan. Eén baby’tje blijft ons aanstaren, maar wordt weggeritst door de moeder.

    Tarangire rivier vol met nijlpaarden Myriam Thys

    Flamingo’s à volonté, Lake Manyara

    Afdalen naar het Manyara Lake, een van de mooiste meren van het land, is als door een fotoboek bladeren. Het meer verandert net zoveel van kleur als een diva van outfit switcht. De algen in het water hebben er veel mee te maken. Manyara Lake ligt te blinken in de zon tegen een perfect blauwe hemel. Hoe dichter ik kom hoe rozer het wordt, de duizenden flamingo’s zitten daar voor veel tussen.

    Lake Manyara het meer met duizenden flamingo’s en enkele zebra’s en een impala Myriam Thys

    Niet alleen ik staar met open mond naar zoveel schoonheid, een zebra, een gnoe en een paar giraffen doen net hetzelfde. Ook vogelliefhebbers halen er hun hartje op met ruim 350 verschillende soorten. Behalve de ontelbare flamingo’s zie ik een waaier aan watervogels, maar ook gieren en zelfs een maraboe die statig voorbijloopt, de natuur op z’n best. Raphael, mijn gids lacht plots geheimzinnig, hij heeft een paar staarten uit een accaciaboom zien hangen. Drie boomleeuwen liggen gezapig op een tak, zich onbewust van onze aanwezigheid, terwijl één leeuwin niet alleen haar welpje, maar ook ons scherp in de gaten houdt. Het Manyara Nationaal Park is bekend om dit vreemde fenomeen van klimmende leeuwen. Je vindt ze verder enkel nog in Oeganda.

    Dorpsleven met kindjes Myriam Thys | cms

    Het eenvoudige dorpsleven

    Mto Wa Mbu village, ook gekend als Mosquito River village, ligt tussen Manyara lake en de Ngorongoro krater. Het is gekend voor de honderden ooievaars die hier in de bomen zitten. Hun gesnater is oorverdovend, ik spring van links naar rechts, de grond onder me is al helemaal wit. Maar wat een spektakel. De lokale markt is chaotisch maar erg kleurrijk. Op de bananenplantages in het dorp worden meer dan 30 soorten bananen gekweekt, de straten liggen dan ook vol met gigantische trossen. Vrouwen lopen er tussen met een volledige klerenwinkel op hun hoofd, ‘het leven zoals het is’ in Tanzania. Enkele jongeren die op hun motors hangen vragen waar ik vandaan kom. Ze associëren België met 2 dingen: Stella Artois en Lukako.

    Maasai vrouwen scheren zich kaal maar compenseren met juwelen Myriam Thys | cms

    Maasai mannen springen voor Engaï

    Een tiental jonge mannen, gehuld in kleurrijke shuka’s (dekens) springen een gat in de lucht, letterlijk. Ze geloven dat hoe hoger ze springen, hoe dichter ze bij hun god Engaï komen. Mukoro, een van deze Maasai jongens nodigt me uit in zijn dorp. Hij is een van de 42 zonen van de 10 vrouwen van het stamhoofd, hij studeert en spreekt goed Engels, maar kan het stamleven moeilijk missen. Er leven 120 etnische groepen in Tanzania, waarvan de semi-nomadische Maasai het bekendst zijn. Hun herderstalent is legendarisch. Terwijl de mannen met hun koeien en schapen de savanna met wilde dieren trotseren, bouwen de vrouwen hutten gemaakt van gras, modder en koeienmest. Het dorp, de doma, dat uit één familie bestaat, is omheind met doorntakken om de roofdieren buiten te houden.

    Dorpsleven Myriam Thys | cms

    Overgangsritueel bij de Maasai

    De Maasai houden erg vast aan hun cultuur en dat maakt een reis door Tanzania extra boeiend. Maasai vrouwen scheren hun haar af, maar hun kaalheid wordt gecompenseerd met verbluffende juwelen gemaakt van fijne pareltjes, waarvan elke kleur een betekenis heeft. Ze worden al op jonge leeftijd uitgehuwelijkt aan doorgaans veel oudere mannen. De jongens blijven in de doma van de familie wonen. Diezelfde dag ontmoet ik twee Maasai jongetjes van een jaar of 14 langs de weg. Voor hun overgangsritueel, eunoto, moesten ze vroeger een leeuw doden om hun moed te bewijzen en man te worden, dat is gelukkig verleden tijd. Nu moeten ze vee stelen bij een naburig dorp. Hun gezichten zijn beschilderd met witte traditionele patronen om niet herkend te worden. Ze lijken stoer, maar hun ogen verraden angst.

    Ngorongoro zachte hellingen en veel groen in de 265 km2 grote krater Myriam Thys | cms

    Ngorongoro, de tuin van Eden

    Een natuurwonder, dat is de 265km2 grote Ngorongoro krater zonder twijfel. Deze uitgedoofde vulkaan, die niet voor niks op de Unesco Werelderfgoedlijst staat, is een machtig decor voor een safari. Wanneer ik bij zonsopgang vertrek, rollen de wolken zich rond de kraterrand die felgroen kleurt door de frequente nevel.

    Ngorongoro leeuw Myriam Thys | cms

    Niet alleen het heldergroene landschap, dat contrasteert met de rode aarde is uniek, het is ook een paradijs voor groot wild, behalve voor giraffen die niet in staat zijn in de krater af te dalen. Een cheetah rent voorbij, twee gestroomlijnde luipaarden poseren als geroutineerde modellen voor mijn camera, een eind verder versperren een paar leeuwinnen met hun welpjes de weg. Ik zie in deze tuin van Eden alles wat ik nog wilde zien en niet in het minst twee zwarte neushoorns, die ervoor zorgen dat ik na een paar dagen al de big five kan afvinken.

    Ngorongoro uitzicht op de krater de tuin van Eden Myriam Thys | cms

    Serengeti, de grote migratie een epische ervaring

    Eenmaal weg uit het Ngorongoro NP kijk ik uit op een kale vlakte, tot zich aan de horizon lange rijen gnoes en zebra’s aftekenen. Al snel vult de Serengeti zich met duizenden van hen. Wat een spektakel, de grote migratie is begonnen.

    Serengeti de grote migratie Myriam Thys | cms

    Ongeveer 1 miljoen gnoes en 500.000 zebra’s volgen de regen. Ze vertrekken op hun 1200 km lange odyssey naar het Maasai Mara NP in Kenia. Voor hen is het gras aan de overkant letterlijk altijd groener. Het is het grootste wildspektakel ter wereld, een van de meest epische ervaringen in Afrika. De dieren worden gedreven door hun instinct, want het is een gevaarlijke tocht. Zebras hebben de beste ogen, gnoes een hele goeie neus, gebundeld zijn ze dus sterk.

    En dat is maar best ook, want voor roofdieren is dit hét culinaire event van het jaar, ze achtervolgen hardnekkig de kilometerslange slierten en pikken de zwakste dieren eruit. De overtocht van de Mara rivier is het gevaarlijkst, want ook voor krokodillen is dit een jaarlijks niet te missen festijn. De rivier oversteken is een soort Russische roulette. Dit is het rauwe ongefilterde drama van de natuur en tegelijk de ultieme safari ervaring, met als extra climax een ballonvaart over de Serengeti bij zonsopgang.

    Getest: drie bijzonder luxueuze lodges

    Tangarire Tree Tops

    Tangarire Tree Tops lodge een van de hutten cms | cms

    Tangarire Tree Tops in het Tangarire NP, is een van de toplodges van het land, de lounge area is opgetrokken rond een indrukwekkende 1000 jaar oude baobab. Mijn steltenhut, een van de 20, is groot genoeg om feestje in te geven. Ben helemaal weg van het interieur, traditioneel met een moderne touch, maar vooral heel smaakvol. Vanop mijn terras kijk ik magisch uit boven de bomen, het wild is overal. Rond het unieke infinity zwembad zie ik tijdens het diner verschillende dieren passeren, die aan de verlichte waterput beneden, hun dorst komen lessen. Napraten en sterren kijken doe ik tenslotte aan de gezellige vuurput.

    Tangarire Tree Tops infinity zwembad cms | cms

    Serengeti Migration Camp

    Serengeti Migration Camp mijn kamer Myriam Thys | cms

    Serengeti Migration Camp, een luxueus ingerichte lodge in het noorden van de Serengeti, is dé ideale uitvalbasis voor de grote migratie! Een olifant eet de takken leeg naast mijn hut. Deze nabijheid van wilde dieren zorgt voor een unieke wildbeleving. En of ik nu aan het dineren ben onder de sterren, of aan het zwembad zit aan de rivier, waar het lijkt of ik naar een natuurdocumentaire zit te kijken, ik voel me 100% in Afrika. Vanop mijn terras heb ik een 360° zicht op de oneindige vlaktes van dit wildpark, waar de grote migratie voor spectaculaire beelden zorgt. Elke gast wordt ’s avonds door een Maasai naar zijn luxetent begeleid. Tweemaal zo groot als ik zorgt hij ervoor dat geen roofdier onverwacht mijn pad kruist. ‘Safety first’.

    Serengeti Migration Camp lounge en terras Myriam Thys | cms

    &Beyond Nogorongoro Crater

    &Beyond Ngorongoro Crater lodge de hutten op de rand van de krater Myriam Thys | cms

    &Beyond Nogorongoro Crater lodge is een van de spectaculairste lodges van Afrika. Gebouwd op de rand van de Ngorongoro krater, biedt het adembenemende uitzichten. De extravagante schoonheid van deze lodge, waar de Maasai cultuur versmelt met de grootsheid van Versailles, is met niks te vergelijken. Wanneer ik mijn stijlvolle Maasai hut binnenwandel, vallen eerst de kristallen kroonluchters op, hangend aan een bananenbladeren plafond. Grote kasteelkandelaars verlichten de badkamer waar, jawel… mijn butler mijn bad vol rozenblaadjes heeft gestrooid. De rest van het decor is pure barok. Mijn favoriete plekje is de lounge, chic, maar tegelijkertijd heel gezellig en laid back. Het werd gebouwd rond een boom waardoor natuur en luxe een harmonieus geheel vormen.

    &Beyond Ngorongoro Crater lodge in mijn hut cms | cms
  • Slovenië, het groene hart van Europa

    Slovenië, het groene hart van Europa

    Ljubljana, oude wereldcharme

    Ljubljana, een echte tongbreker, combineert moeiteloos de charme van de oude wereld met een kosmopolitische flair. De Ljubljanica rivier is de slagader van de stad, de vele bars en restaurants op de oevers zorgen voor een gezellige zomerse sfeer.

    Ljubljana de drievoudige brug en de Franciscaner kerk Myriam Thys | cms

    Ljubljana is een studentenstad, dus ambiance verzekerd. De iconische drievoudige brug die naar het bruisende centrum leidt is mijn favoriete plek. De Drakenbrug, gebouwd in 1901 is dan weer erg fotogeniek. Omdat de draak het symbool is van Ljubljana, sieren vier schitterende bronzen exemplaren de hoeken. Ze zouden volgens een legende met hun staart zwaaien telkens er zich een maagd op de brug waagt.

    Ljubljana drievoudige brug met op de achtergrond het kasteel Myriam Thys | cms

    Ook de kleurrijke architectonische pareltjes in het historische hart zijn een lust voor het oog, met als meest opvallende gebouw de rode Franciscaner kerk op het Prešeren plein. Het mooiste zicht op de stad heb ik vanop het kasteel dat hoog boven Ljubljana uittorent. In de zomer kan je er een openluchtconcert meepikken, een museum bezoeken of eten in een van de twee uitstekende restaurants.

    Triglav Nationaal Park Myriam Thys | cms

    Triglav, de natuur wenkt

    De volgende nacht logeer ik in het Kamnik-Savinja gebergte, dat gescheiden is van de Julische Alpen door de Sava vallei. Een ideaal uitgangspunt om de bergen in te trekken. Nog voor ik één stap zet word ik al getrakteerd op een prachtig panorama op de vallei. Na een korte hike kijk ik uit op de Triglav, de ongekroonde koning van de Julische Alpen en met zijn 2864m meteen ook het hoogste punt van het land.

    Myriam Thys | cms

    De berg met zijn drie koppen is het symbool van Slovenië. Het is een gebied vol steile pieken, gletsjers, dicht beboste flanken, uitgestrekte meren en watervallen, een paradijs voor hikers. Op een panoramisch punt maak ik kennis met Lepa Nadia, vrij vertaald als de mooie Nadia. Het lijkt alsof deze dame zich heeft neergevlijd op de toppen van de bergen en haar lange haar laat wapperen op een van de flanken. En geloof het of niet maar ik speel een partijtje golf op de hoogst gelegen mini golf ter wereld, tot een majestueuze zonsondergang al mijn aandacht opeist.

    Soca Vallei Tolminkloof Myriam Thys | cms

    Avontuur in de Soca vallei

    In het westen ligt de idyllische Soca vallei, een natuurlijk paradijs met smaragdgroene meren en rivieren, met op kop de Soca rivier, die soms met zachte gratie en vaak met donderend geweld zich een weg baant door kloven en langs torenhoge kliffen. Voor wie van natuur en avontuur houdt is dit dé plek om te hiken of te wildwaterraften.

    Soca Vallei Tolminkloof Myriam Thys | cms

    Prachtige landschappen flitsen aan me voorbij terwijl ik al peddelend het woelige water probeer te bedwingen. In zo’n kano word je echt omhelst door de natuur. Vliegvissen kan hier ook, een meer meditatieve bezigheid, want aan rustige plekjes is er geen gebrek. De ongerepte natuurlijke schoonheid doet op een of andere manier de tijd vertragen. Een ding is zeker, ik weet waarom de Soca de ‘Mooiste Alpenrivier’ wordt genoemd. Alleen de kleur al, veroorzaakt door de vele mineralen in het water, is uniek. En haar parcours is zonder meer adembenemend.

    Bled meer lukaszimilena – stock.adobe.com

    Het Bled meer, populairste highlight

    Veruit de populairste en meteen ook een van de mooiste highlights van Slovenië is het sprookjesachtige meer van Bled, een iconische plek die in de zomer overstelpt wordt door toeristen. `Vanop het kasteel, bovenop een klif, geflankeerd door de majestueuze Julische Alpen, kijk ik uit op het minuscule en meteen ook enige Sloveense eiland.

    Bled meer de oevers van het meer tov de Julische Alpen Myriam Thys | cms

    In het midden staat de barokke Maria Hemelvaart kerk, nu een museum. Als je er de kerkklok luidt mag je een wens doen. Het proberen waard. De leukste manier om het eiland te bereiken is met een traditionele pletnaboot, een soort Sloveense gondola. Elke boot behoort toe aan een familie en de unieke roeitechniek gaat over van vader op zoon. Mijn gids verwoordt het perfect: je hebt geen reden nodig om naar Bled te komen. Bled is de reden zelf.

    Postojna Cave de langste grot ter wereld

     Postojna, een ondergronds wonderland

    Het Karstplateau in het zuidwesten van Slovenië, dat zomaar even 10.000 km2 beslaat, lijkt één grote belegen kaas met gaten. Het bestaat uit diepe kloven, grotten en ondergrondse rivieren. Volgens mijn gids zouden er in Slovenië zo’n 13.000 grotten zijn, waarvan vele meer dan 100m lang, een paradijs voor speleologen. De Škocjan grot is de bekendste en Unesco Werelderfgoed. Maar ik duik de Postojna Cave in, de op één na langste grot ter wereld: 24km, het gangenstelsel lijkt oneindig.

    Postonja grot Myriam Thys | cms

    Slechts 5 km is publiek terrein, maar dat is een behoorlijk lang parcours om met open mond te doen. De spectaculair mooie grot is zo’n 3 miljoen jaar oud en werd gebeeldhouwd door de tijd. Vanop een 40m hoge brug kijk ik uit op de concertzaal, een ruimte van zomaar even 3000 m2. Het leukst in zo’n druipsteengrot is dat mijn fantasie overuren draait. Ik zie er overal dieren en menselijke figuren in. Sommige van de stalactieten en stalagmieten zijn gigantisch. Er staat een soort wolkenkrabber van 60m hoog. Als je weet dat ze één cm per 100 jaar groeien is het sommetje snel gemaakt. Leuke anekdote, op 120m onder de grond is er een postkantoor, waar ik prompt een kaartje verstuur, al is het maar voor de originele grotstempel.

    Predjama Kasteel Myriam Thys | cms

     Grotburcht Predjama

    Vlakbij Postojna ligt een bijzonder 12de eeuws kasteel, Predjama, één van de grootste grotburchten ter wereld. Hangend aan een klif lijkt het alle wetten van de zwaartekracht te tarten. De vijand maakte er geen schijn van kans, het was oninneembaar. In de 15de eeuw woonde er een rebelse ridder die door de toenmalige keizer ter dood veroordeeld werd. Omdat hij zich niet wilde overgeven, hongerden ze hem uit. Niemand wist dat het kasteel bovenop een grot was gebouwd die verbonden was met een lange tunnel waardoor constant eten werd aangevoerd. Jammer genoeg eindigt het verhaal in mineur, want hij werd uiteindelijk toch vermoord in de enige zwakke plek van zijn burcht, het toilet dat buiten aan een van de torens hing. In de 16de eeuw werd het kasteel gerestaureerd in Renaissance stijl. Vandaag is het een museum, waarin ik met veel nieuwsgierigheid een boeiende tijdreis maak.

    Bohinj meer Myriam Thys | cms

     

    Meer Bohinj, serene schoonheid

    Het Bohinj meer, meteen het grootste van het land, ligt genesteld in het hart van de Julische Alpen. De bergen spiegelen zich als volwaardige diva’s in het rimpelloze water. De hoge pieken vormen een soort amfitheater, die het meer in een innige greep houdt. Tijdens een wandeling langs de oevers kom ik in charmante dorpjes terecht en verandert het landschap voortdurend. Het populairst is Ribčev Laz, dat door de mooie Johannes De Doper kerk met zijn kenmerkende gotische architectuur, een echte trekpleister is. Er zijn ook verschillende watervallen in de buurt, de bekendste daarvan is de Savica. Tijdens de zomer brengt een plons in het meer de verlossende verfrissing. Je kan er ook kanoën of, zoals ik, stand-up peddelen. Er zijn ook heel veel fietsmogelijkheden. Maar het is vooral een erg serene omgeving die me compleet omver blaast.

    Piran

    Charmante kuststadjes

    De Sloveense kust is slechts 46km lang en ligt gesandwicht tussen Italië en Kroatië, maar de stadjes zijn uiterst charmant. De vele palmbomen en mooie jachthavens van Piran, Izola en Koper zorgen meteen voor Middellandse Zee vibes. Portorož wordt ook wel het Sloveense Nice genoemd, met mooie stranden en een uitgelezen wellness cultuur. Maar de op Venetië geïnspireerde architectuur maakt van Piran het meest authentieke stadje van de Sloveense Riviera. Ik strol er door een doolhof van smalle straatjes.

    Sloveense Rviera Piran Myriam Thys | cms

    Op het indrukwekkende Tartinijev trg (plein) lijkt het alsof ik enkele eeuwen terug wordt gekatapulteerd in de tijd. Piran maakte ooit deel uit van de stadsstaat Venetië en dat laat z’n sporen na. Zo is de 16de eeuwse klokkentoren van de St. Joriskerk een replica van de Campanile in Venetië. Bij helder weer kan je Venetië trouwens zien liggen vanop de oude stadswallen. Van hieruit zie ik ook dat Piran op een schiereiland ligt. Doordat het bijna volledig omringd is door de zee lijkt het op een onoverwinnelijk fort. In de smalle straatjes vermengt de geur van zeevruchten zich met de zilte bries van de Adriatische Zee. Aan de kustlijn krioelt het van de restaurants en bars, de terrassen zitten overvol, zomervibes in ‘t kwadraat.

  • Citytrip Istanboel, twee continenten, één stad

    Citytrip Istanboel, twee continenten, één stad

    Want de tulp kwam hier al terecht in de 11de eeuw, 5 eeuwen vroeger dan bij onze noorderburen. Istanboel is dus naast een fenomenale historische schatkamer ook een echte tulpenstad.

    Blauwe Moskee met 6 minaretten heel aanwezig in skyline Myriam Thys | cms

    ’s Werelds mooiste Skyline

    Of je nu in de eeuwenoude straten wil verdwalen, afdingen in de Grote- of de Egyptische Bazaar of iconische monumenten wil bezoeken, in Istanboel kan het allemaal. Ik zie er prachtige architectuur, maar ook moderne kunstgalerijen, gezellige cafés, dito restaurants en vooral een bijzonder levendige sfeer.

    De beroemde rode tram in de winkelstraat Myriam Thys | cms

    Voeg daar nog een van ’s werelds mooiste skylines met ontelbare moskeeën en een veelvoud aan minaretten aan toe en je hebt je handen vol voor een paar dagen. Vermijd de weekends want al vanaf de zon opkomt boven de Bosphorus, die Istanboel doormidden splijt en twee continenten van elkaar scheidt, fladderen er meer toeristen dan duiven rond in de oude stad.

    De Big Five

    Voor ik het drukke verkeer induik heb ik een stevige Turkse koffie nodig. Soms lijkt het alsof ik in een videogame zit, een ongeorkestreerd schouwspel van toeterende auto’s, gele taxi’s, brommertjes en voetgangers die op goed geluk de straat oversteken. Met 17 miljoen inwoners is dat dagelijkse kost. In de autoluwe oude stad is het een stuk aangenamer, vooral in de week wanneer ook de voetgangersfiles afnemen en je rustig kan rondstrollen om de vele wonderen van het historische stadsdeel te ontdekken.

    Overal vissers Myriam Thys | cms

    De oproep tot gebed galmt door de ijle ochtendlucht en herinnert aan de diepgewortelde religieuze tradities. Kerken en moskeeën staan hier broederlijk naast mekaar. Nog geen steenworp verder vind ik hipstercafés en trendy shops. Het is een oneindig touwgetrek tussen traditie en vernieuwing. Maar geen trip naar Istanboel is compleet zonder een bezoek aan de big 5: de Aya Sofia, de Blauwe Moskee, De Galata Toren, Topkapi Paleis en de Cystern Basiliek.

    Aya Sofia Myriam Thys | cms

    De Aya Sofia

    Als de muren  van de Aya Sofia konden praten, zouden ze zomaar even 1500 jaar geschiedenis uitbraken. Oorspronkelijk was het een Byzantijnse kerk, die in de 15de eeuw, na de verovering van Istanboel door de Ottomanen, een moskee werd. Van 537 tot 1453, toen Istanboel nog Constantinopel heette, was het de grootste kathedraal ter wereld. Nadien stond nota bene deze kerk model voor alle toekomstige moskeeën.

    Aya Sofia Myriam Thys | cms

    De Aya Sofia werd gebouwd in amper zes jaar, wat zeker voor die tijd, als een mirakel werd aanzien. Er zijn o.a. nog twee orthodox christelijke mozaïeken te bewonderen, een wenszuil en de loge van de sultan en de keizerin. Maar het is vooral een architectonisch hoogstandje dat vandaag een van de beste bewijzen is van het rijke culturele erfgoed van Istanboel.

    De Blauwe Moskee Myriam Thys | cms

    De Blauwe Moskee

    De Blauwe Moskee, ook bekend als Sultan Ahmet Moskee, is minstens even populair als de Aya Sofia, maar werd bijna 1100 jaar later gebouwd. Wat de moskee heel herkenbaar maakt zijn de zes minaretten. Als je nekpijn wil vermijden moet je niet in het weekend gaan, want boven de massa uit kan je dan enkel de koepels bewonderen, die uiteraard waanzinnig mooi zijn.

    De Blauwe Moskee Myriam Thys | cms

    Door de week heb je meer kans om alles in detail te bekijken, zoals de beroemde blauwe Iznik tegels die de moskee haar naam gaven en de sierlijke mihrab, of gebedsnis. Net zoals in andere moskeeën en paleizen zie ik overal tulpafbeeldingen in de mozaïeken, dé nationale bloem. De Blauwe Moskee is een soort stadsicoon dat zich als geen ander profileert in de skyline van Istanboel.

    De Basilica Cisterne Myriam Thys | cms

    De Basilica Cisterne

    Nog een schat uit het Byzantijnse rijk is de Cistern Basiliek, voor mij het meest verrassende hoogtepunt van de stad. Mijn mond valt open als ik afdaal in de gigantische, ondergrondse ruimte met maar liefst 336 zuilen. Deze 6e eeuwse wateropslagplaats lijkt op een verzonken paleis, alsof reuzen er hun geheime clubje hadden. Het water werd via een aquaduct aangevoerd van het op 19km gelegen Belgradowoud. Er kon zomaar even 80.000 kubieke meter drinkwater opgeslagen worden voor de toenmalige keizer en zijn gevolg. Het lijkt op een surrealistisch decor, de belichting zorgt voor extra magie.

    De Basilica Cisterne Myriam Thys | cms

    Het verbaast me dan ook niks dat er veel films werden opgenomen, waaronder ‘Inferno’ met Tom Hanks en de James Bond film ‘From Russia with love.’ De cistern ligt onder de Hippodroom, wat een van de oudste plekken van de stad is. Deze voormalige arena voor wagenrennen en belangrijke ceremonies, nu een enorm plein, werd gebouwd in 324 voor Christus. De indrukwekkende zuil van keizer Constantijn, een van de weinige Romeinse overblijfselen, de fantastisch bewaarde Egyptische obelisk met hiërogliefen en een elegante fontein zijn hier de belangrijkste bezienswaardigheden.

    Het Topkapi Paleis Myriam Thys | cms

    Het Topkapi Paleis

    De vele musea en unieke monumenten maken van Istanbul een soort historische krachtcentrale. Het Topkapi paleis, gebouwd in 1465, ooit de weelderige residentie van de Ottomaanse sultans, siert al eeuwen de oever van de Bosphorus. De sultans verbleven er in het aangename gezelschap van  hun riante harem, die vaak bestond uit zo’n 300 concubines. Het Topkapi Paleis is dus een stille getuige van eeuwen van intriges, uitzonderlijke weelde, politieke machtsstrijd en geheime romances.

    Topkapi Palace schatkamer de tweede grootste diamant ter wereld cms | cms

    Het paleis heeft vier courtyards met elk een eigen functie en prachtige tuinen. Vandaag is het een populair museum dat massa’s bezoekers lokt. In de schatkamer zie ik zeldzame voorwerpen die de extreme rijkdom van de sultans etaleert, een fascinerende collectie van spectaculaire juwelen. De beroemde ‘Topkapi dolk’ die ik nog ken van de gelijknamige film en ’s werelds tweede grootste diamant (86 karaat), de lepelmakersdiamant, zijn de blikvangers.

    De Galata Toren Myriam Thys

     De Galata Toren

    Genesteld in de levendige Karaköy wijk kijkt de Galata Toren met tijdloze elegantie uit op de stad. Gebouwd in de 14de eeuw heeft de 67m hoge toren de overgang van het Byzantijnse- naar het Ottomaanse rijk meegemaakt en heeft er intussen een lange en gevarieerde carrière op zitten: van wacht- tot vuurtoren, een sterrenwacht en zelfs een gevangenis. V

    Restaurant tegenover Galata toren Myriam Thys | cms

    ia een stenen wenteltrap beland ik op het uitkijkplatform waar ik beloond word met een fenomenaal uitzicht op Istanboel met al zijn architecturale pareltjes. Het is al eeuwenlang een oriëntatiepunt in de wirwar van straatjes die dit deel van Istanboel karakteriseren. De buurt errond is druk maar erg gezellig, met veel shops, bars en restaurants.

    AKM opera en cultureel centrum Myriam Thys | cms

    Modern Istanboel

    Afspraak aan de Kabatas Pier, waar ik gezwind een super modern jacht opstap voor een tocht van 2u op de Bosphorus. De vele paleizen en moskeeën glijden er als op een catwalk aan me voorbij. Het is heel bijzonder om op de scheidingslijn tussen Europa en Azië te balanceren, die slechts een brug van mekaar verwijderd liggen. De oudste en meest legendarische is de Galatabrug, van waarop vissers hun lunch uit de river proberen te hengelen. Een heel andere buurt is de Galataport, waar de cruiseschepen aanleggen.

    Een van de bruggen over de Bosphorus die Europa met Azië verbindt Myriam Thys | cms

    De wijk errond is bijzonder trendy en helemaal gewijd aan kunst, cultuur, design, mooie boetieks, en een boel goeie restaurants zoals ‘Muutto’, waar ik Turkse tapas eet met een moderne twist. Nog meer hedendaagse pracht vind ik in het volledig hernieuwde Atatürk Cultural Center (AKM). Ik ben uitgenodigd op de opening van het prestigieuze wereld symposium voor koormuziek. Maar het gebouw alleen al is een must.

    Dolmabahce paleis Myriam Thys | cms

    Turkse Tulpen

    Weinig mensen weten dat de tulp vanuit Kazachstan in de 11de eeuw al in het toenmalige Constantinopel terecht kwam. De tulp zoals we die nu kennen is dus afkomstig uit Turkije. Onze noorderburen maakten er pas kennis mee in de 16de eeuw. Een eeuw vroeger kende deze bloem haar hoogtepunt in het Ottomaanse rijk. Het was een teken van extreme rijkdom, een echt statussymbool. Vandaag is het nog steeds de nationale bloem van Turkije. Ik zie dan ook afbeeldingen van tulpen in moskeeën en paleizen, op tapijten en op muntstukken. Zelfs de theeglaasjes zijn tulpvormig. Niemand in Europa kende deze bloem, want er was een streng verbod op export.

    Myriam Thys | cms

    Tot sultan Süleyman in de 16de eeuw een uitzondering maakte en een Oostenrijks diplomaat een paar bollen cadeau deed. De rest is geschiedenis. Het zijn wel de Nederlanders die de tulp eeuwige roem bezorgde. Tulp komt trouwens van het Perzische woord tulipán, wat tulband betekende en met een beetje fantasie kan je dat er inderdaad in zien. In april is er een tulpenfestival in Istanbul en zie je ze letterlijk overal. Er zijn ook tulpenparken zoals Emirgan, dat aan Keukenhof doet denken en elk jaar massa’s toeristen trekt. De tulp is hier niet zomaar een bloem, het is het symbool van de Turkse cultuur.

    Turkse specialiteiten met moderne twist in Muutta resto in Galataport Myriam Thys | cms

    Eetcultuur

    Buiten een thee-en koffieobsessie, want beide drankjes vloeien door de aders van elke Turk, is er ook een echte eetcultuur in Istanboel. Calorieën tellen niet als je in deze stad verblijft, want het eten is even verleidelijk als de Grote Bazaar met al haar lichtjes en felle kleuren. Samen met de gezellige drukte en de adembenemende bezienswaardigheden is tafelen vaak de reden waarom mensen terugkomen. Van lekkere kebabs en heerlijke mezze tot gastronomische hoogstandjes in super trendy restaurants, zoals de hippe ‘Divan brasserie Fuaye’ in het AKM, of ‘Serenita’, waar een vrouwelijke chef de plak zwaait.

    Restaurant Serenita Myriam Thys | cms

    Mijn smaakpapillen maken geregeld vreugdesprongetjes, want sinds 2022 telt Istanboel zomaar even 53 restaurants met een Michelinvermelding. Nog een leuke plek voor foodies is de Galatabrug, waar je net als op de oude legendarische brug heerlijk vis kan eten en waterpijp roken. Zoetigheden zijn niet meteen mijn ding, maar zijn hier wel ontzettend populair. Baklava en Turkish delight horen bij Istanboel als suiker in een te sterke Turkse koffie. Een ding is zeker, Istanboel verken je stap per stap maar vooral ook hap per hap.

  • Borgloon, slowtravel: een weekendje onthaasten

    Borgloon, slowtravel: een weekendje onthaasten

    In de lente wordt het hele landschap er opgefleurd door geurige bloesems. Het is een prachtige regio met maar liefst tien kastelen, een belangrijke abdij, kunst in de natuur en glooiende wijngaarden. De ideale plek voor een weekendje onthaasten.

    Kloosterabdij Mariënlof en het oudste meubelstuk van België

    Abdij Marie?nlof, binnentuin
    Abdij Marie?nlof, binnentuin Myriam Thys

    Het voormalige Kruisherenklooster (Klooster van Colen) werd in 1438 gesticht door Maria Van Colen en is sinds 1990 officieel een abdij. Er wonen nog drie Cisterciënzerzusters waarvan één ons naar de 16de eeuwse kapel leidt, die in 1750 afbrandde en terug werd opgebouwd in Luikse barok. Een van de pronkstukken in deze oase van rust is een polychroom Mariabeeld. Ook de barokke muurschilderingen in de sacristie trekken onze aandacht. Maar het meest waardevolle stuk in de abdij is een bidstoel van de 12de eeuw. ‘Het oudste meubelstuk van België,’ zegt de zuster trots. Volgens een legende wordt elke vrouw die er op gaat zitten binnen het jaar zwanger.

    De Vallei van Colen

    Op de binnenplaats van abdij Mariënlof bezoeken we het fruitmuseum. We zien er o.a. de allereerste sorteermachine van Europa en de langst bestaande veilingklok van ons landje. Tot in 2009 kon je hier lekkere fruittaart eten, die de toen al erg bejaarde zuster Odille bakte voor de gasten, maar dat is jammer genoeg verleden tijd.

    De Vallei van Colen, plaatselijk biertje
    De Vallei van Colen, plaatselijk biertje Myriam Thys

    Een populaire stop

    Gelukkig heeft Roniek Van Bree, die samen met haar man het oude schooltje van de abdij in 2016 tot een gezellige taverne omtoverde, die traditie nieuw leven ingeblazen. Ze gebruikt hetzelfde recept. De eigenares herinnert zich nog goed hoe zuster Odille met de koffiekan rond ging. Ook die traditie bestaat nog, slow koffie dus als kers op de letterlijke taart. Intussen is ‘De Vallei van Colen’ een populaire stop geworden voor wandelaars en bezoekers van de abdij. Van op het terras kijk je er uit op de wijngaarden.

    De Vallei Van Cole, de nonnekes taart
    De Vallei Van Cole, de nonnekes taart Myriam Thys

    PIT kunstproject in Borgloon. Kunst ontdekken in de natuur

    PIT kunstproject, het doorschijnkerkje van Gijs Van Vaerenbergh
    PIT kunstproject, het doorschijnkerkje van Gijs Van Vaerenbergh Myriam Thys

    Routekaarten vinden we bij de dienst toerisme. Het meest opvallende kunstwerk is zonder twijfel ‘Reading between the Lines’ van Gijs Van Vaerenbergh, of het ‘Doorkijkkerkje’ zoals het al snel genoemd werd. Wat het zo bijzonder maakt is dat we het landschap blijven zien doorheen de metalen schijven waaruit de kerk is opgebouwd. Het licht zorgt voor een voortdurend wisselende perceptie. The Guardian noemde het het mooiste plekje in België.

    #158

    Waar het zonlicht ook een belangrijke rol speelt is in #158 van Aeneas Wilder, een cirkelvormige structuur die verwijst naar de rondgang in het Klooster van Colen en zowel van buiten als binnenin wondermooi is. Nog een installatie die het in de ronde vormen zocht is de gigantische, spierwitte ‘Memento’ van Wesley Meuris.

    PIT kunstproject #158 van Aeneas Wilder
    PIT kunstproject #158 van Aeneas Wilder Myriam Thys

    Meer PIT: kunst in openlucht

    Het PIT project leidt ons nog langs vier andere kunstwerken, waaronder ‘De Tranendreef’ van Dre Wapenaar bij het kasteel van Hex. Een creatie die niet alleen origineel is maar ook praktisch want je kan erin logeren. Het bestaat nl. uit vier boomtenten in de vorm van een traan. Vlak ernaast -en in combinatie te gebruiken- vinden we de installatie van Ardie Van Bommel: ‘Field furniture’ Het zijn een toilet, een barbecue unit, een tafel en zitjes, allemaal gemaakt uit fruitkisten, die hier deel uitmaken van het dagelijkse leven.

    PIT kunstproject, de Tranendreef van Dre Wapenaar
    PIT kunstproject, de Tranendreef van Dre Wapenaar Myriam Thys

    Proximity Effect

    Geluidskunstenaar Paul Devens zorgde voor een unieke klankervaring in de Servatiuskerk in Grootloon, het heet ‘Proximity Effect’ en is een spel van geluidsgolven, tonen en echo’s in een heel serene omgeving. En het meest recente kunstwerk heet ‘De Twijfelgrens’ en is van de hand van Fred Eerdekens. Het is een simpele kronkelende lijn in het landschap. Pas als we het vanuit de juiste hoek bekijken, ontdekken we het woord twijfelgrens.

    De beste Vlaamse wijn komt uit de fruitstreek rond Borgloon

    Wijngaarden, domein Cohlenberg
    Wijngaarden, domein Cohlenberg Myriam Thys

    De pionier van het nieuwe wijnverhaal was Jan Bellefroid. Wij gaan op bezoek bij Ludo Derwael, die het domein Cohlenberg in 1982 van schoonvader Jan overnam. Vooral zijn witte wijnen zijn verrassend lekker. Intussen zijn er een tiental wijndomeinen in en rond Borgloon, die volgens Ludo ooit tot de besten van Europa zullen horen. De Belgische wijnen scoren inderdaad steeds beter, vooral de bubbels doen het zeer goed.

    Clos d’Opleeuw

    Een van de beste witte wijnen van het land wordt gemaakt in Clos d’Opleeuw. In deze volledig ommuurde wijngaard van één hectare wordt een uitstekende chardonnay geproduceerd, die vooral in sterrenzaken wordt geschonken. Een slow white wine, die 18 maanden op houten vaten gerijpt wordt.

    Clos d'Opleeuw
    Clos d’Opleeuw Myriam Thys

    Stroop en porselein

    ‘Strooplekkers’ worden de inwoners van Borgloon genoemd. En daar gaat een hele geschiedenis aan vooraf. Borgloon was immers sinds 1879 de bakermat van de stroop. Logisch, gezien de gigantische hoeveelheid fruitbomen in de regio. In 1960 kregen veel stroopstokerijen het al moeilijk, tot in 1988 de productie volledig stil viel. Maar gelukkig werd de laatste stokerij beschermd en restaureerde de stad het volledige complex. Nu wordt er op ambachtelijke wijze terug Loonse stroop gemaakt.

    Gerestaureerde stroopstokerij
    Gerestaureerde stroopstokerij Myriam Thys

    Ook porselein was ooit heel belangrijk in Borgloon en niks is leuker dan deze twee ambachten op een originele manier te combineren. Om de porselein nijverheid nieuw leven in te blazen heeft Pieter Stockman o.a. een typische herbruikbare strooppot in porselein ontworpen. In de Smaakfabriek staat die te koop, maar wij houden het bij heerlijk vers gebakken stroopwafels.

    Gerestaureerde stroopstokerij, ambachtelijke stroop
    Gerestaureerde stroopstokerij, ambachtelijke stroop Myriam Thys

    Themawandelingen rond Borgloon

    Een van de wandelroutes
    Een van de wandelroutes Myriam Thys

    Zo is er uiteraard een bloesemwandeling, maar ook eentje rond gedichten, waar we onderweg verzen van Herman Rohaert kunnen lezen. En omdat we in Haspengouw zijn, zijn dat vaak gedichten over fruit.

    Historische hoogtepunten

    Tijdens de spijkerwandeling volgen we de voetpadspijkers waarop het symbool van de strooplekkers (bijnaam Borgloners) afgebeeld staat. Ze leiden ons langs alle historische hoogtepunten van dit oude gravenstadje.

    Borgloon beeld in de straat
    Borgloon beeld in de straat Myriam Thys

    Greenspots

    Greenspots voert ons dan weer langs de mooiste uitkijkpunten in het Haspengouwse landschap. De fotozoektocht, waar je landschappen moet herkennen aan de hand van foto’s, is vooral leuk met kinderen. En dan is er nog het grootste aaneengesloten bos van Haspengouw op de grens van Borgloon en Kortessem, het Bellevuebos, waar we een van de tien kastelen van Borgloon zien met dezelfde naam.

    Greenspots wandelingen
    Greenspots wandelingen Myriam Thys
  • Luxemburg: op zoek naar het ongewone

    Luxemburg: op zoek naar het ongewone

    Een regio waar de natuur het voor het zeggen heeft en de historische bezienswaardigheden mekaar overtreffen. Je kan je hier vaak aan het onverwachte verwachten, dus naast een paar highlights ga ik ook op zoek naar enkele minder voor de hand liggende activiteiten en sites.

    1. India in de Ardennen

    2. Met een segway de natuur in

    3. Durbuy, een overdosis charme

    4. Nisramont, vissen vanuit een Float Tube

    5. De indrukwekkende burcht van La Roche

    6. Adresjes voor fijnproevers

    7. Bastenaken, herinneringen aan de 2de WO

    8. Nuts City, het verhaal achter de oorlog

    9. Bertrix, lunchen in een authentieke leisteenmijn

    10. Redu, charmant boekenstadje

    11. Mudia, een origineel museum

    India in de Ardennen

    Myriam Thys

    Er is slechts één eigenaardigheid, het staat vol hindoeïstische beelden en er lopen dames in sari rond.

    Meer info

    Uiteindelijk werd het in 1979 gekocht door Radhadesh, een spirituele leefgemeenschap van de Hare Krishna-beweging. Ik krijg er een rondleiding, bezoek de bakkerij en waan me eventjes in Indië als ik de naar kardemom geurende-souvenirshop binnenwandel. Ik drink een Indische thee in het restaurant dat volgens mijn Krishna-gids het enige echt vegetarische restaurant is in de hele provincie. Je kan er op retraite komen zoals in een klooster.

    Myriam Thys

    Maar wat mij vooral aanspreekt is dat het middenin een prachtig stukje natuur ligt. En alhoewel ik werkelijk niks heb met de Krishna-leer, hangt er een ontspannen sfeer. Alleen de tuin van 48 ha is al een bezoekje waard, ik kom er helemaal tot rust. En ik ben niet de enige want zo’n 30.000 mensen zijn me dit jaar al voorgegaan.

    Myriam Thys

    Met een segway de natuur in

    Myriam Thys

    Het is een bijzonder relax vervoermiddel, het gaat behoorlijk snel en is quasi geruisloos. Ik kan dus met volle teugen genieten van de prachtige natuur in de buurt van Barvaux, een stadje dat vooral populair is bij wandelaars en fietsers omdat het omringd is door bossen.

    Luxemburg heeft zo maar even 313.000 ha bos met tal van fiets- en wandelpaden. Het is herfst en de kleuren zijn ronduit prachtig. We rijden met de segway naar Durbuy, het kleinste stadje van België en omstreken, zo’n 7 km verder.

    Myriam Thys

    Onderweg krijgen we uitleg over de flora en fauna van Jean-Pierre Razinkoff, onze gids en eigenaar van Seggo, dat verschillende segwaytours organiseert in de provincie Luxemburg. Het is een originele en bijzonder aangename manier om de streek te verkennen. Onderweg stoppen we aan la Roche des Corbeaux, een steile klimrots in Bohon voor toeristen met een zwak voor alpinisme en dat allemaal vlakbij huis.

    Durbuy, een overdosis charme

    Durbuy
    Durbuy WBT – Bruno D'Alimonte

    Ooit was dit stenen stadje omwald en omringd door water als een echt fort. Er lijkt niks veranderd sinds de middeleeuwen: het romantische kasteel, de smalle straatjes en de charmante kalkstenen huizen, het lijkt alsof ik een stap terug in de tijd zet.

    En al kan ik het hele stadje in een half uur ontdekken, ik neem mijn tijd om te genieten van de relaxte sfeer en om een Marckloff te drinken, een biertje genoemd naar een plaatselijke brouwer uit de 16de eeuw.

    “Ik maak van deze gelegenheid gebruik om een bezoek te brengen aan het museum voor moderne kunst dat als uitzonderlijk erfgoed van Wallonië is geklasseerd. Daar ontdek ik een oude, overdekte markt uit de 16e eeuw en een permanente collectie gewijd aan Marcel Lucas, een Belgische aquarellist. Het museum maakt er een punt van om Belgische kunst in de schijnwerpers te plaatsen.”

    WBT JP Remy

    Durbuy ligt volop in het groen, dus ook wandelmogelijkheden zijn er legio. En wat het kleinste stadje ter wereld wordt genoemd, herbergt ook nog eens het grootste avonturenpark van het land, Adventure Valley. Je kan er zowat elke avontuurlijke sport uitproberen. Maar dé aantrekkingspool in dit liefelijke stadje zijn natuurlijk de vele restaurants, cafés en leuke shops. Gezelligheid in het kwadraat.

    Meer info

    Durbuy
    Durbuy WBT – Gabriele Croppi

    Nisramont, vissen vanuit een Float Tube

    Float Tube
    Float Tube Myriam Thys

    Hoe zen is het om in het water rond te drijven in een zeteltje (float tube), gehuld in waterdichte kledij en ontspannen een hengel uit te gooien.

    Het 47ha grote meer waarop ik vis is ontstaan door een stuwdam (die ook te bezoeken is) en is volledig omringd door bos met prachtige in herfsttinten gehulde bomen. Het spel van licht en kleuren heeft iets magisch. Er is verder niemand te bekennen. Maar ondanks de stilte bijten de vissen niet. Volgens mijn coach Amaury moet ik wat meer geduld hebben, want ze voorzien normaal gezien een volledige dag op het water.

    Lijkt me leuk om nog eens over te doen met wat vrienden in de zomer en een picknickje te organiseren op de oever. En al heb ik niets gevangen, het is bijzonder rustgevend, zeker als je hier helemaal alleen bent. Een soort actieve meditatie. Al kan het er volgens de gids ook wel iets levendiger aan toe gaan als hij een grotere groep begeleidt. Een dagje kost 150 €, maar alle kledij en materiaal worden geleverd.

    Meer info

    Een visser
    Een visser Myriam Thys

    De indrukwekkende burcht van La Roche

    La Roche en Ardenne
    La Roche en Ardenne Myriam Thys

    De ruïnes van het middeleeuwse kasteel, gebouwd tussen de 11de en 12de eeuw, voeren me terug naar de tijd van ridders en bloedige veldslagen.

    Er wordt tenslotte nog een bordje met lokale gerookte vleeswaren onder mijn neus geschoven, een ding is zeker mijn smaakpapillen worden verwend. Ik leer hier ook dat Berthe, een vrouwelijk spook de mascotte is van de stad en een keer per jaar over de muren van de burcht dwaalt.

    Tijdens het Ardennenoffensief in 1944 werd het zwaar gebombardeerd. De ruïnes zijn meer dan een bezoek waard, er worden ook het hele jaar lang evenementen georganiseerd zoals valkenshows, Middeleeuwse feesten en een fakkeltocht op kerstavond.

    ‘Als de muren hier konden praten zou je versteld staan,’ zegt een van de dames in de bar van het kasteel. Ze laat me een aantal Ardense specialiteiten proeven, waaronder een glaasje prunalet, een likeur gemaakt van prunelles (sleepruimen) waarvan het recept geheim is. Verder probeer ik een lokaal biertje uit, une Feodale, what’s in a name. Het wordt gebrouwen in microbrouwerij St. Monon in Ambly, maar het is wel het recept van een echte Rochois, benadrukt de dame in kwestie.

    Meer info

    La Roche Beeld van Berthe het spook
    La Roche Beeld van Berthe het spook Myriam Thys

    Adresjes voor fijnproevers

    Bastogne Nord
    Bastogne Nord Wagon Léo

    Niet alleen hebben ze er heerlijke restaurants waarvan minstens 6 sterrenzaken, maar ook de kunst van het roken van fijne vleeswaren wordt hier nog artisanaal bedreven.

    En dat wil ik wel eens van dichtbij gaan bekijken. De eigenaar van Maison Bouillon & Fils, een familiebedrijf in La Roche, heeft meer dan 30 jaar ervaring, want helpt al sinds zijn 15de in de zaak van zijn vader. Hij neemt me mee naar zijn atelier en legt me o.a. uit dat in de Ardennen alles al sinds eeuwen gerookt wordt omdat de vochtigheidsgraad er enorm hoog is, een ham drogen zoals in Spanje is dus iets moeilijker. Zijn slagersshop hangt vol gerookte hammetjes en ook zijn wildcharcuterie is overheerlijk. Van al dat lekkers proeven kan in het bijhorende restaurant.

    Meer info

    Maison Bouillon et Fils in La Roche
    Maison Bouillon et Fils in La Roche Myriam Thys

    In Bastenaken schuif ik mijn voeten onder tafel in Wagon Leon, een origineel restaurant in drie authentieke treinwagons in het centrum van de stad.
    Gastronomie van de bovenste plank met een paar Belgische klassiekers. Maar ook de zeevruchten zijn er overheerlijk, wat hen een vermelding in de Michelingids opleverde.

    Meer info

    Wagon Léo
    Wagon Léo Myriam Thys

    Bastenaken, herinneringen aan de 2de WO

    Myriam Thys

    Maar het is natuurlijk in de eerste plaats de stad die tijdens de 2de WO de hoofdrol speelde in het Ardennenoffensief. De slag van de Ardennen heeft niet alleen diepe kraters nagelaten, maar ook heel wat herinneringen.

    Ik ga kijken naar een eerbetoon aan de 76.890 Amerikanen die de Ardennen bevrijd hebben en hier gesneuveld zijn. Mardasson, het indrukwekkende monument in de vorm van een ster, symbool van het Amerikaanse leger, staat op een heuvel met dezelfde naam. Bovenop het statige monument kijk ik vanop een hoogte van 12m uit over de weidse groene omgeving. Net voor Mardasson staat een gigantisch beeld van een Navy matroos die zijn liefje kust, ‘unconditional surrender’ gebaseerd op de iconische foto van Alfred Eisenstaedt die op time Square werd genomen tijdens V-day. Ik hou enorm van dit beeld, de frivoliteit en vrolijkheid steekt fel af tegen de loodzware symboliek van dit impressionante gedenkteken.

    Meer info

    Myriam Thys

    Nuts City, het verhaal achter de oorlog

    Cave Nuts
    Cave Nuts Myriam Thys

    Ik bezoek de Bastogne Barracks een minder voor de hand liggende keuze dan het oorlogsmuseum misschien, maar ik wil het legendarische ‘Nuts’ verhaal horen. Het is nog een actieve kazerne dus ik word er ontvangen door een sergeant die me met heel veel passie de Nuts schuilkelder doet ontdekken.

    De man slaagt erin me heel even mee te voeren naar 1944 toen de Amerikanen met veel weerwerk de Ardennen bevrijd hebben. Zijn verhalen zorgen voor kippenvel. Je kan de legendarische veldslag in de Ardennen eigenlijk in één woord samenvatten: nuts. Ik zie met mijn eigen ogen het hoofdkwartier van de commandant van het 101ste Airborne, generaal McAuliffe. Zijn legendarische antwoord ‘nuts!’, wat zoveel betekent als loop naar de hel, op de vraag van de Duitsers om zich over te geven, was heel beslissend voor de bevrijding van Bastenaken. ‘Laten we zeggen dat het niet bepaald het antwoord was wat de Duitsers verwachtten,’ lacht mijn gids.

    Ondergrondse headquarters van de Amerikanen
    Ondergrondse headquarters van de Amerikanen Myriam Thys

    Hij neemt me ook nog mee naar het Vehicle Restauration Center, waar tientallen tanks en pantservoertuigen, o.a. uit het legermuseum staan opgesteld. Waar de naam Nuts City vandaan komt is intussen duidelijk. Maar het heeft nog een tweede luik: elk jaar vond hier in december de notenkermis plaats, waar in vroegere tijden de boerenknechten hun baas op noten trakteerden. Die traditie wordt elk jaar tijdens het tweede weekend van december voortgezet in een Nuts weekend, met allerlei herdenkingen en… veel noten.

    Meer info

    De twee generaals die het Ardennenoffensief hebben gewonnen
    De twee generaals die het Ardennenoffensief hebben gewonnen Myriam Thys

    Bertrix, lunchen in een authentieke leisteenmijn

    Die Leisteenmijn
    Die Leisteenmijn Myriam Thys

    Domaine de la Morépire in Bertrix opende in 1890.

    Ik word er op sleeptouw genomen door een leisteensplijter die er werkte tot aan de sluiting in 1976. De verhalen die hij vertelt zijn grappig maar vaak ook bloedstollend. Het is vrij confronterend om in de voetsporen te lopen van deze Ardense scailtons: de smalle gangen, het schaarse licht, de meters hoog opgestapelde leistenen en de houten laddertjes waarop ze stenen tussen de 70 en 150 kilo op hun rug naar boven moesten dragen.

    In 1997 wilde Yves Crul van de mijn een levend museum maken. Dat kon pas nadat ze zomaar even 200.000 liter water naar boven hadden gepompt, want de mijn was volledig ondergelopen. Het bezoek is een echte eyeopener omdat ik nu pas besef hoe zwaar het moet geweest zijn om elke dag 25m, 45m tot zelfs 60m af te dalen in de ingewanden van de aarde. Zelfs ik kan er met mijn 1m71 niet overal rechtlopen. Om de ervaring nog wat kracht bij te zetten kan je ‘La Mine Gourmande’ boeken

    Een Morépire biertje
    Een Morépire biertje Myriam Thys

    Een wandeling door de mijn met verschillende haltes waar je telkens in een andere ondergrondse ruimte een aperitief, soep en uiteindelijk, na volledig te zijn ondergedompeld in het harde bestaan van deze titanen, canadas au rousses geserveerd krijgt, de typische zondagse mijnwerkersmaaltijd. Het bestaat uit aardappelen en gebakken ui met drie soorten gerookt Ardens vlees, vergezeld van een mijnwerkersbiertje, een Morépire (zwarte steen), speciaal gemaakt voor deze mijn. Terug boven krijg je nog een stuk appeltaart en een pousse café. Een ding is zeker: je kan maar best grote honger hebben want het zijn porties op mijnwerkersmaat.

    Meer info

    Een mijnwerkersomelet voor 1 persoon
    Een mijnwerkersomelet voor 1 persoon Myriam Thys

    Redu, charmant boekenstadje

    FTLB P Willems

    De ontelbare boekenwinkels die hier sinds 1984 zijn gevestigd hebben dit dorpje op de kaart gezet, want met slechts 500 inwoners trekken ze jaarlijks minstens 300.000 bezoekers aan.

    Als fervente lezer vind ik dit uiteraard een heerlijke bestemming. Maar zelfs voor mensen die niet graag lezen is het een gezellige plek met leuke restaurantjes en dito cafés. De hele streek is ook één groot wandelparadijs. Met kinderen kan je een van de 4 bewegwijzerde wandelingen doen van telkens 5 km die ook onderling combineerbaar zijn. Er is één themawandeling bij: ‘Tania au coeur des legendes’. Kinderen kunnen vragen beantwoorden en opdrachten uitvoeren in een echt sprookjesbos, via hun smartphone of tablet, maar ook gewoon met potlood en papier.

    Redu boekenstadje
    Redu boekenstadje Myriam Thys

    Zelfs voor volwassenen is het amusant en als je de wandeling helemaal uitloopt kom je ook nog eens uit bij het ESA, het Euro Space Center waar je plots in een volledig andere wereld terechtkomt. In het ‘Grand Forêt de St. Hubert ‘, zijn er bovendien nog eens 1500km wandelpaden. Je kan op een app ingeven wat je precies wil zien, hoelang je wil wandelen en hoe zwaar. Zo kan je een volledig op maat gemaakte wandeling samenstellen. Iets waar ik zeker nog eens voor terugkom.

    Meer info

    FTLB P Willems

    Mudia, een origineel museum

    Mudia museum in Redu
    Mudia museum in Redu Myriam Thys

    De eigenaar Eric Noulet, een voormalig marketing-goeroe, noemt het liever een attractie, waarin de hele geschiedenis van de kunst op een erg ludieke en aantrekkelijke manier wordt voorgesteld.

    Zo kan je in het Antonius drieluik, een schilderij van Jheronimus Bosch elke scene laten bewegen. Met verrassende animaties word je echt in het schilderij gezogen. Het museum is ondergebracht in een oude pastorij, antieke charme met een minimalistisch decor. Een hongerige maag, dorst? Dan kan je terecht in het gastronomisch café dat tegelijkertijd bibliotheek is, wat dan weer perfect aansluit bij het thema van de stad. Je kan er dus, terwijl je een koffie naar binnen slurpt, rustig een een boek inkijken, over kunst, what else!

    Mudia museum in Redu
    Mudia museum in Redu Mudia O.Lefèvre

    Ik vind het geniaal gedaan, het is volledig interactief en leuk voor zowel kinderen als volwassenen. Eerlijk gezegd amuseer ik me rot en alhoewel ik altijd al in kunst geïnteresseerd was, leer ook ik hier nog dingen bij. Er hangen meer dan 300 originele werken van de Renaissance tot nu, van Modigliani, Brueghel, Picasso, Rodin en Spillaert, tot Hergé en Franquin. Ik vind het vooral leuk dat ik actief op ontdekking kan gaan. Allerlei filmpjes, spelletjes en vragen laten je op een andere manier naar kunst kijken. De bedoeling van de eigenaar is kunst tot leven te brengen en daar is hij perfect in geslaagd.

    Meer info

    Mudia museum in Redu
    Mudia museum in Redu FTLB P.Ghislain
  • Texel: een eiland om van te houden

    Texel: een eiland om van te houden

    Texel is het grootste en een van de leukste waddeneilanden. Het is een bestemming waar je het hele jaar terecht kan want het heeft de meeste zonuren van Nederland. Nergens in het land zijn er zoveel verschillende landschappen te zien als hier, van enorme duinen, tot kleurrijke bloemenvelden, bos, uitgestrekte stranden, de wadden, akkers en weiden en uiteraard polders. ‘De overkant’ is een begrip, een knipoog naar de gapende kloof met het vasteland, want eilanders zijn nu eenmaal een volkje apart met een uitgesproken vrijheidsgevoel. En dat is zeker een van de vele charmes van dit eiland. Maar het is de natuur die er écht de kroon spant.

    1. Zeven dorpen, zeven verhalen

    2. Gastronomie, creatief met plaatselijke producten

    3. De waddenzee, het beroemdste getijdengebied ter wereld.

    4. Wandelen en fietsen

    5. Ecomare: de Texelse natuur in een notendop

    6. De Dennen, het oudste bos

    7. De vuurtoren, hét herkenningspunt

    8. Het schipbreuk-en juttersmuseum Flora, Schatteneiland verbleekt erbij

    Zeven dorpen, zeven verhalen

    Prachtig zicht vanuit de Texel eiland
    Prachtig zicht vanuit de Texel eiland Myriam Thys

    En die wonen in 7 dorpen: Den Burg, Den Hoorn, De Koog, De Cocksdorp, Oosterend, De Waal en Oudeschild. Ze hebben elk hun eigen karakter.

    Den Burg, de hoofdstad van Texel

    In de hoofdstad van Texel, woont bijna de helft van de Texelaars. Als je wil shoppen is this the place to be. Je vindt er de meeste winkels en restaurants en ook de enige bioscoop van het eiland. Aan goeie eetadresjes geen gebrek. Wat opvalt is dat er enorm veel met plaatselijke produkten wordt gewerkt en dat de meeste chefs er heel creatief mee bezig zijn. In juli en augustus is er elke woensdag een leuke zomermarkt, telkens met een ander thema.

    Den Burg l'endroit idéal pour le shopping sur l'Île de Texel
    Den Burg l’endroit idéal pour le shopping sur l’Île de Texel Vacancesweb.be

    Den Hoorn, een dorp van en voor kunstenaars

    Den Hoorn, het meest zuidelijke dorp, zie je al liggen vanop de veerboot. Het 15de eeuwse witte kerkje is het meest gefotografeerde gebouw. Vreemd genoeg ligt het net buiten het stadje. Het is een kunstenaarsdorp en dat merk je meteen, er zijn verschillende kunstgalerijen en het is de enige plek waar je naar het theater kan. Ook voor foodies is het een hotspot, een van de restaurants, Bij Jef, heeft zelfs een Michelin ster in de wacht gesleept. In de lente kan je de bloemenvelden, vooral narcissen en tulpen, vanuit dit dorp ontdekken. En voor kinderen is de Bonte Belevenis ontzettend leuk, ze kunnen er kaarsen, zeep en zelfs brood maken, de ideale escape voor een regenachtig dagje.

    Zelf zijn zeep maken in Den Hoorn in Texel
    Zelf zijn zeep maken in Den Hoorn in Texel Myriam Thys

    De Koog, een gezellige badplaats

    Alleen wat zandduinen scheiden De Koog van de zee, het ligt aan een enorm breed strand en grenst aan het Nationale Park Duinen en het natuurgebied De Nederlanden, dus voor heerlijke natuurwandelingen zit je hier perfect. Een bruisende gezelligheid onderscheidt het meteen van de andere meer intieme dorpjes. Oostduinkerke, maar dan in zakformaat. We flaneren er door de Dorpstraat langs ijssalons, kleurrijke souvenirwinkels en gezellige terrasjes. Je kan de hele wereld proeven in één enkele straat. In De Koog worden vaak muziekfestivals georganiseerd en het uitgaansleven is er net iets levendiger dan in de zes zusterdorpen.

    Ongelooflijke brede stranden in De Koog op de Texel eiland
    Ongelooflijke brede stranden in De Koog op de Texel eiland Myriam Thys

    De Cocksdorp, de perfecte uitvalbasis

    De Cocksdorp is klein met typische huisjes, erg rustig en gezellig. Een perfecte uitvalbasis als je het hele eiland wil ontdekken. De Krim, het grootste vakantiepark van de Waddeneilanden, ligt er vlak naast. Er is ook een luchtvaart-en oorlogsmuseum. De Cocksdorp is het meest recente dorp van Texel en werd genoemd naar een Antwerpse reder. Hét symbool van het eiland, de vuurtoren, ligt vlakbij. En omdat de Noordzee en de Waddenzee mekaar hier raken, is het een toevluchtsoord voor vele vogels.

    Cocksdorp op het eiland van Texel
    Cocksdorp op het eiland van Texel Myriam Thys

    De Waal, woonplaats van de Sommeltjes

    Dit dorpje dat ooit aan zee lag, vind je nu in het midden van het eiland, waardoor het er erg rustig is. De Waal is het kleinste dorp van Texel en nog bijzonder authentiek met charmante huizen, oude boerderijen én een cultuurhistorisch museum. Aan de kerk zie je beelden van de Sommeltjes, kleine aardmannetjes die volgens een legende op een oude grafheuvel, de Sommeltjesberg, leefden en dansten tijdens volle maan. Het bekendste muziekfestival van Texel, Sommeltjespop, heeft er zijn naam aan ontleend. En er is zelfs een Sommeltjeswandelweg. En als je helemaal in de ban bent van deze dansende trollen kan je ze ook mee naar huis nemen in de vorm van kaarsen.

    Typische huizen in De Waal op het ieland van Texel
    Typische huizen in De Waal op het ieland van Texel Myriam Thys

    Oosterend, een oud vissersdorp

    Oosterend wordt wel eens het mooiste dorp van Texel genoemd, een echt oud vissersdorp zoals vroeger waar nog steeds veel vissers wonen. Het ligt dichtbij de Waddenzee. Maar de haven die er vroeger was is verhuisd naar Oudeschild. Het piepkleine dorpje heeft 3 kerken, vroeger zelfs 7, voor amper 1200 inwoners. Als je wil hiken zit je hier goed want vanuit Oosterend vertrekken een aantal mooie wandelroutes.

    Wandelwegen in Oosterende op het eiland van Texel
    Wandelwegen in Oosterende op het eiland van Texel Myriam Thys

    Oudeschild, thuishaven van de vissersvloot

    Oudeschild is het enige dorp dat pal aan zee ligt, het is dus de thuishaven van de Texelse vissersvloot. Er liggen nog tientallen kotters. Het dorp bestaat al sinds de 17de eeuw en was een belangrijke haven voor de VOC schepen. Je zou het niet meteen zeggen, maar Oudeschild was het startpunt van vele belangrijke ontdekkings- en handelsreizen. Die hele geschiedenis vind je in het Kaap Skil museum, waar het Texelse maritieme verleden uit de doeken wordt gedaan en je ook alles te weten komt over jutters. En vermits het een vissershaven is kan je hier overal uitstekende en zeer verse vis eten.

    Visserhaven in Oudeschild in Texel
    Visserhaven in Oudeschild in Texel Myriam Thys

    Gastronomie, creatief met plaatselijke producten

    Gastronomie op het eiland van Texel
    Gastronomie op het eiland van Texel Vacancesweb.be

    Maar een eiland kan natuurlijk niet zonder vis. Leuk is om bij hoog water mee te varen op een kotter door de Waddenzee. Zo kan je meteen zien hoe garnalen worden gevangen. Ze worden op de boot gekookt. Verser kan je ze nergens eten. Er komen ook behoorlijk wat Nederlandse mosselen uit de Waddenzee.

    Een pure en eerlijke keuken

    Texel had net zoals de rest van Nederland een typische, vrij eenvoudige keuken, maar daar komt steeds meer verandering in. Met een boel creatieve chefs heeft gastronomie met een grote G ook op Texel zijn intrede gedaan. ‘Bij Jef’ heeft zelfs een Michelin ster in de wacht gesleept. Ook Brasserie Rebecca in De Waal is een uitstekend gastronomisch restaurant. Maar zelfs in de reguliere eettenten kan je hier, zonder al te veel poespas, een pure, eerlijke en vooral lekkere keuken ontdekken.

    Bij Rebecca in De waal op het eiland van Texel
    Bij Rebecca in De waal op het eiland van Texel Myriam Thys

    De waddenzee, het beroemdste getijdengebied ter wereld.

    Eb en vloed en de dieren van de Waddenzee
    Eb en vloed en de dieren van de Waddenzee Myriam Thys

    Bij eb loopt ze voor meer dan de helft leeg: 1140 miljard liter en dat tweemaal per dag. Bij laag water kan je wadlopen, iets wat uniek is in de wereld en razend populair. Je kan het best georganiseerd doen met een gids, want het is niet zonder gevaar. Er vertrekken wadlooptochten vanuit Oosterend en De Cocksdorp. De Waddenzee is ook een populaire fly-in voor miljoenen trekvogels die er ieder jaar een broodnodige stop maken op hun tocht naar Afrika.

    Wandelen en fietsen

    Fietsen op het eiland van Texel
    Fietsen op het eiland van Texel Myriam Thys

    Er zijn dan ook ontzettend veel wandelopties. Dankzij de bloembollenvelden in de lente spatten de kleuren van duizenden narcissen en tulpen je tegemoet, mistige weides met paarden, oneindige duinen en uitgestrekte stranden, er is natuur te over op dit eiland. De Slufter bv. heeft een uniek landschap, het kleurt in de zomer paars en in de herfst rood. In De Geul in het zuiden van Texel vind je de grootste lepelaarskolonie van Nederland, ze houden van de waddenzee want vermits er geen vossen zijn op dit eiland hebben ze niks te vrezen. Omdat er enorm veel voedsel is kan je hier bijna 300 vogelsoorten ontdekken.

    Thematische fietsroutes

    Met een immens web aan fietspaden is Texel hét fietseiland bij uitstek. Er zijn ook speciale thematische routes uitgedokterd: de tasty tour voor foodies om de lekkere keuken van het eiland te leren kennen. De Geheimenfietsroute voor wie de verborgen kantjes van Texel wil ontdekken. En de Jan Wolkersfietsroute die je in de voetsporen doet treden van deze belangrijke Nederlandse auteur, die werkelijk verzot was op dit eiland.

    Routekeuze met de fiets
    Routekeuze met de fiets Myriam Thys

    Ecomare: de Texelse natuur in een notendop

    Ecomare
    Ecomare Myriam Thys

    Je wordt er verwelkomd door een wolharige neushoorn, een kolos die in minder geciviliseerde tijden de wadden onveilig maakte. En er zijn nog meer eigenaardige wezens te ontdekken, in een schemerig zaaltje kan je bv. een replica zien van de immense haringkoning die in 2009 op Texel aanspoelde. Maar dé blikvangers in Ecomare zijn de zeehonden en bruinvissen die ongedwongen baantjes trekken in de buitenbassins. Kinderen worden er als een magneet door aangezogen. En van hieruit kan je ook het Duinpark verkennen.

    De Dennen, het oudste bos

    Landschap van het eiland van Texel
    Landschap van het eiland van Texel Myriam Thys

    Een moeilijke opdracht want de grond was veel te nat, maar het lukte. Jammer genoeg was het rendement niet bijzonder groot en het werd al snel een recreatiegebied. Nu zijn er ook loofbomen aangeplant en is het toeristisch gezien een topper. Je kan er wandelen, mountain biken, paardrijden en zelfs barbecuen.

    De vuurtoren, hét herkenningspunt

    De vuurtoren, het symbool van Texel
    De vuurtoren, het symbool van Texel Myriam Thys

    Hij is al meer dan 150 jaar oud en 35 m hoog. Hij is bijzonder geliefd bij fotografen. Maar het loont ook de moeite, als je er wat trappen voor over hebt, om hem eens langs de binnenkant te bekijken, al is het maar voor het prachtige uitzicht op de Waddenzee, die vooral tijdens eb ontzettend mooi is. En op weg naar de top kan je dan meteen het minimuseum bezoeken.

    Het schipbreuk-en juttersmuseum Flora, Schatteneiland verbleekt erbij

    Het Juttersmuseum
    Het Juttersmuseum Myriam Thys

    Die laatsten zijn er altijd geweest op de waddeneilanden.
    Er waren tijden dat er elke dag wel iets interessants aanspoelde. Strandjutters zijn de schattenjagers van de Wadden. Een van die schattenjagers is Jan Uitgeest, hij wordt dit jaar tachtig en is zijn hele leven een jutter geweest. Hij opende het eerste en meteen grootste juttersmuseum van de wereld. Schuren vol met een bonte verzameling van voorwerpen die de getijden op het strand hebben geworpen. Sommige zijn volgeladen
    tot aan het plafond en elk voorwerp heeft een verhaal. En voor die verhalen moet je ernaartoe.

    Ontelbare schatten

    Je kan het zo gek niet bedenken of het ligt er: van flessenpost, tot kompassen en jassen, van een lading Adidas schoenen tot een liefdeskistje, alles wat de zee geeft nemen ze mee. Het jutten is een avontuurlijke job op het randje van de illegaliteit. Er werd vaak een oogje dichtgeknepen, want jutters hielden en houden nog steeds het strand schoon. Flora, in de Koog, is een must see, want je leert er ontzettend veel over Texel. En Schatteneiland verbleekt erbij.