Tag: tarn

Florence in de Tarn: Gaillac en Lautrec – twee stops die onze reis veranderden!

Daar, in het hart van de abdijkerk Saint-Michel, bevindt zich het ‘Maison des Vins’. En in de kelders van de abdij, vind je het museum dat het verhaal vertelt van de stad, haar haven en haar wijngaarden. Want wie Gaillac zegt, zegt uitzonderlijke wijnen!

Vanop de brug die de Tarn overspant, is het uitzicht prachtig: het gebouw torent uit boven de rivier en maakt indruk met zijn roze, okerkleurige en rode bakstenen. We wandelden rond de abdij en verkenden de oudste wijken van de stad (de wijken Quai Saint-Jacques en Portanelle). Daarna keerden we terug om te doen waarvoor we hoofdzakelijk gekomen waren: proeven van die heerlijke ‘nectars’ van Gaillac.

Een kleine teleurstelling… die de degustatie niet heeft verpest

Ik ga je geen fabeltjes wijsmaken: helaas konden we niet terecht in het proeflokaal van het Maison des Vins. We hadden de zomerse openingsuren voor ogen en stonden dus voor een gesloten deur. Vaarwel, de grootste etalage van de Gaillac-wijnen!

Florence Brigode | cms

Maar dat heeft ons niet tegengehouden om wijnen van het terroir te proeven, wees gerust! Elke avond hebben we erop gelet om bij onze maaltijden twijnen uit de regio te kiezen. Van de paar glazen die we dronken, onthoud ik de rode Renaissance van het Domaine Rotier en de witte Pierres Blanches van het Domaine de Brin. Wat een genot!
Ik heb geleerd dat de appellatie ‘Gaillac’ drie overheersende terroirs omvat en een indrukwekkende waaier aan wijnen biedt: zoveel soorten wijnen nog te ontdekken…

Markt, smaken en tradities

We hebben ook nog een rondje gedaan op het plein van Griffoul: het was zondag en markt van de producenten. We maakten van de gelegenheid gebruik om een mooie ‘manouille’ van roze knoflook te kopen. Wie weet, misschien slaag ik erin een even smaakvolle looksoep te maken als die we in de Vermicellerie in Albi gegeten hebben?

Florence Brigode | cms

En daarna? Op naar Lautrec, 30 km verderop! Lautrec is de hoofdstad van de roze knoflook: elk jaar wordt hier het feest van de roze knoflook gevierd en wordt er een reusachtige ‘manouille’ gevlochten. Magisch!

Lautrec, een dorp als op een postkaart

Ik vond het heerlijk om Lautrec te ontdekken, één van de Mooiste Dorpen van Frankrijk. Middeleeuwse straatjes, de collégiale Saint-Rémy, de hallen, de windmolen en de Calvaire de la Salette, een uitkijkpunt dat een ongelooflijk panoramisch zicht biedt op het dorp en de vlakte van Castres... En bij helder weer kan je van aan de oriëntatietafel zelfs de Pyreneeën zien. Wat een ongelooflijke plek! Vol zachtheid en rust. Ik had er lang kunnen blijven.

Florence Brigode | cms

Terug via de geheime wegen van de Tarn

We keerden terug via de kleine wegen, om de heuvels te doorkruisen waar al 2000 jaar wijngaarden groeien en om te genieten van de landschappen die in herfstkleuren geschilderd zijn. Zo mooi wanneer de wijnstokken roestkleurig zijn!
In de Tarn word je als levensgenieter op je wenken bediend. Een overvloed aan geneugten à la carte. Wat een geluk om ervan te mogen proeven!

Denk je er ook aan een escapade naar de Tarn? Plan je reis op www.tourisme-tarn.com

November 29, 2025
Florence in de Tarn: “Ik klom tot aan het middeleeuwse arendsnest.”

Florence Brigode | cms

Tijdens onze tocht door het Franse departement Tarn konden we onmogelijk het dorp Penne (op een uurtje van Albi) overslaan! Wanneer je de weg volgt richting het dorp, beleef je heel wat emoties. En meteen wordt duidelijk waar het dorp zijn bijnaam vandaan heeft: “het arendsnest”. Geen wonder: de ruïnes van de middeleeuwse burcht, helemaal daarboven, torenen uit boven hun rotsplateau en de silhouetten van het dorp en het kasteel tekenen zich af tegen de grijze lucht. Een prachtig zicht!

In de steegjes, een decor als een postkaart

Vanaf de ingang van het dorp leiden kronkelende, geplaveide steegjes je omhoog richting de huizen van oude stenen en richting de ‘Église Sainte Catherine’. Ik had een zwak voor deze kerk, die zoveel zachtheid uitstraalt. Daarna wandel je door de brugpoort, die één geheel vormt met de kerk en mooi versierd is met een klok en een uurwerk. Verborgen trapjes, nissen met bloempotten, houten luiken omgeven door roestkleurige bladeren die tegen de muren omhoog klimmen, een fijn bewerkte kruis dat de vallei domineert, rozenstruiken en wilde klimop… waar je ook kijkt, overal duiken charmante taferelen op.

Florence Brigode | cms

Een rondleiding in het hart van de Kathaarse geschiedenis

Voor het bezoek aan de burcht hadden we een afspraak met een gids. Zij vertelde ons het verhaal van deze symbolische plek van het Katharisme en de Albigenzische kruistocht. De gevechten, de oorlogen, daarna de ontmanteling van het kasteel en zijn verlatenheid gedurende meer dan een halve eeuw. Ze vertelde ook over de hoofse liefde: het verhaal van Adélaïs, de grote dame van Penne, en ridder Raymond, die met trots de kleuren van zijn geliefde droeg.

Florence Brigode | cms

Ze had het ook over de figuren uit de streek die zich op allerlei manieren inzetten voor de redding van deze duizelingwekkende citadel, die de vallei van de Aveyron domineert. Bijzonder boeiend, en dus vloog de tijd voorbij. Een nieuwe museografische ruimte toont een 3D-reconstructie van het kasteel en onthult tal van middeleeuwse schatten en archeologische vondsten.

Hoogtevrees, wind en pracht

De dag dat we er waren, waaide het stevig en er viel ook wat motregen. Volgens mij maakte dat de ontdekking van de plek indrukwekkender, levendiger zelfs. Van daarboven duik je letterlijk neer in het woud van Grésigne, een groene omgeving voor dit pareltje op zijn rots. Een prachtig zicht: je voelt je klein tegenover zoveel grootsheid.

Bruniquel: een tweede ‘coup de cœur’

Omdat we toch vlakbij waren, besloten we naar Bruniquel te gaan, een stadje in de oude provincie Quercy en erkend als ‘Plus Beau Village de France’. Hier zit je dan wel in het departement Tarn-et-Garonne, maar dat hield ons niet tegen om verwonderd te raken door het middeleeuwse dorp en de twee kastelen die tegenover elkaar staan, het resultaat van een familievete uit de 15de eeuw!

Florence Brigode | cms

Geschiedenis als filmdecor

Ik was helemaal onder de indruk van de renaissancegalerij van het ‘Vieux Château’: je kijkt neer op de Aveyron, 90 meter hoog, pal aan de kliffen. Ik had er de hele dag kunnen blijven, turend naar de lucht vanaf de balustrade, onder de arcades. En mijn hart sloeg even over toen ik hoorde dat Romy Schneider en Philippe Noiret hier ‘Le Vieux Fusil’ hebben gedraaid. De film staat nu bovenaan mijn lijst!

De ontdekkingen die ik deed in de Tarn, hebben iets in mij wakker gemaakt. Zin om er ook even tussenuit te zijn? Neem dan een kijkje op www.tourisme-tarn.com.

November 25, 2025
Florence en het ‘Occitaanse Toscane’: op ontdekkingstocht door dorpen die de hemel raken

Florence Brigode | cms

Om te beginnen, de ontdekking van Cordes-sur-Ciel. Dit is één van de oudste ‘bastides’ van de Franse regio Occitanië, gesticht in 1222 – en ongetwijfeld ook de meest indrukwekkende! We hadden met onze gids afgesproken op het Jeanne Rame Cals-plein. Deze romanschrijfster, geboren in Albi (op 25 km van hier), gaf het dorp z’n poëtische naam. Want wanneer nevel het platteland bedekt, lijkt de top van Cordes letterlijk in de hemel te zweven. Beter konden we onze ontdekkingstocht niet starten: ik was meteen verkocht!

Florence Brigode | cms

We klommen tot boven, terwijl onze gids verhalen vertelde, al wandelend door geplaveide straatjes, langs versterkte poorten, de Capelette, en het atelier van kunstambachtslui. We lieten ons onderdompelen in het verhaal van de stad met haar 100 spitsbogen, en maakten een reis door 800 jaar geschiedenis. We genoten van legendarische anekdotes en verwijzingen naar de Katharen. De rotskam van de Puech de Mordagne (waar Cordes omheen gewikkeld lijkt), de huizen van ‘Grand Veneur’, ‘Ecuyer’ en ‘Grand Fauconnier’, de twee inquisiteurs die misschien wel in ‘les puits de la Halle’ van Cordes-sur-Ciel gegooid werden… Enzovoort. Er is niets zo fijn als luisteren naar mensen die stenen tot leven kunnen wekken!

Florence Brigode | cms

Het Charles Portal Museum is ook een aanrader. Net als de kerk van Saint-Michel. En schuif zeker aan tafel bij La Table du Ciel: dit restaurant op de top doet zijn naam alle eer aan. Voor de spijsvertering wandel je gewoon terug langs dezelfde route terug naar beneden – je ontdekt telkens weer nieuwe dingen. Er zijn zoveel kleine details te zien en geheime plekjes te verkennen. Verdwalen op de stadswallen is trouwens ook een aanrader: het is er prachtig wandelen.

Heb je nog tijd over? Rij dan bij het verlaten van Cordes-sur-Ciel naar het uitzichtpunt van ‘grain de sel’. Na een korte wandeling over het gelijknamige pad zie je het dorp hoog op de heuvelrug, recht voor je. Wat een panorama! En ik, die anders nooit stil ben, was er sprakeloos. Eén ding was duidelijk: gewoon even gaan zitten en genieten van het uitzicht. Het was heerlijk om vanop afstand te kijken naar iets wat ik intussen van dichtbij had leren kennen – een magisch moment.

Puycelsi, het juweel op de heuvel in de regen

Niet ver daarvandaan (een halfuur rijden) wachtte ons Puycelsi: ook weer een pareltje, hoog op een heuvel! We ontdekten het onder een zachte regen, maar dat maakte het allerminst somber. We dwaalden er rond, hand in hand, onder onze paraplu’s. Rond mijn schouders de zachte sjaal die ik kocht in Cordes-sur-Ciel… Het plaatje klopte helemaal!

Florence Brigode | cms

In Puycelsi zijn de geplaveide steegjes, de vakwerkhuizen van steen en hout, en de 800 meter lange stadsomwalling ronduit bewonderenswaardig. Het hoogtepunt: het blauwe plafond van de kerk van Saint-Corneille. Ik bleef er lang met opgeheven hoofd staan kijken naar de vergulde acanthusbladeren die leken te zweven in een verstilde hemel.

Florence Brigode | cms

Vroeger heette het dorp trouwens ‘Puycelsi-la-Montagne’, en het torent uit boven het Grésignewoud – het grootste eikenbos van Zuid-Frankrijk! En geloof me, in dit seizoen is het uitzicht van daarboven ronduit betoverend. Rood, amber en oker doen alles stralen…

Castelnau-de-Montmiral, terug naar de middeleeuwen

Op een boogscheut van daar vind je ook nog Castelnau-de-Montmiral (wat letterlijk betekent: “de berg van waar je kijkt”). Het centrale plein met zijn arcades en schandpaal is echt een bezoek waard: je waant je meteen in de middeleeuwen! We gingen er onder de arcades zitten voor een lekkere koffie met melk.

Florence Brigode | cms

Mijn enige spijt? Dat we geen tijd meer hadden om naar de Puech Miral te wandelen en het standbeeld van de Maagd Maria te bereiken, die uitkijkt over het Grésignewoud. De nacht was gevallen – er viel niets meer te zien. Maar goed, dat is meteen een goede reden om nog eens terug te keren…

Een tijdloze reis langs de mooiste dorpen van Frankrijk

Deze ‘hooggelegen dorpen’, erkend als enkele van de mooiste dorpen van Frankrijk, ontdekken was ronduit prachtig. Ik hoop dat jij er binnenkort ook eens van kan genieten!

Check www.tourisme-tarn.com

November 22, 2025
Florence in Albi, ‘La Rouge’: “Mijn favoriete ontdekking aan de oevers van de Tarn”

Florence Brigode | cms

Nadat we landden in Toulouse huurden we een auto: nog geen uur later waren we al op onze bestemming. Albi bewonderen vanuit de auto was al betoverend: de bruggen over de Tarn, de fonkeling van de zon op de rivier, en de rode contouren van de bisschoppelijke stad tegen de blauwe herfstlucht… Het leek wel een schilderij dat we absoluut van dichterbij moesten bekijken.

Een charmant verblijf aan de oevers van de Tarn

We lieten onze koffers achter in het Hôtel Mercure Albi Bastides Rives du Tarn: dit hotel is gevestigd in de voormalige ‘Moulins Albigeois’ van de ‘Vermicellerie d’Albi’.
Het gebouw zelf is de moeite waard: ik was dol op onze ruime kamer, de zachte parketvloer, de lange gordijnen en de enorme douche.

Mijn favoriete plek? Het terras met smeedijzeren balustrade, dat toegankelijk is via de bar van het hotel en zich uitstrekt langs het hele gebouw. Daar zitten met een cocktail in de hand, met uitzicht op de bisschoppelijke stad… puur genieten.

Restaurant La Vermicellerie

Het restaurant van het hotel ‘La Vermicellerie’ is een absolute aanrader. Alleen al als ik eraan terugdenk, loopt het water me weer in de mond.
Mijn favoriet? De halfgegaarde geroosterde eendenborst met butternutpuree, kastanjes en granaatappelsaus.

Op ontdekking in de bisschoppelijke stad

Het programma van onze trip? Bezoeken, natuurlijk!

Florence Brigode | cms

De kathedraal Sainte-Cécile

Sinds 2010 staat de bisschoppelijke stad op de Unesco Werelderfgoedlijst. We werden er rondgeleid door een gepassioneerde gids.
De kathedraal Sainte-Cécile, het grootste religieuze bakstenen gebouw ter wereld en de grootste beschilderde kathedraal van Europa, heeft een diepe indruk op mij nagelaten.

Wat ik vooral zal onthouden:
• Het gotische baldakijn aan de ingang,
• Het fresco van het Laatste Oordeel,
• De muurschilderingen met hun fascinerende geheimen,
• En het monumentale doksaal.

Het ‘Palais de la Berbie’ en zijn tuinen

Ook het ‘Palais de la Berbie’, met zijn indrukwekkende tuinen, wist me te bekoren.
Liefhebbers van fotografie komen hier volop aan hun trekken: elk uitkijkpunt nodigt uit tot verwondering.
Dit voormalige verdedigingspaleis van de bisschoppen van Albi, met uitzicht op de Tarn, biedt een buitengewoon panorama.

Florence Brigode | cms

Wandelen over de vestingmuur is alsof je even uit de tijd stapt: aan de ene kant de klassieke Franse tuinen, aan de andere kant de oevers van de rivier en de stad.
In het paleis vind je ook het Toulouse-Lautrecmuseum, een andere manier om de architecturale schatten van het gebouw te ontdekken.

Dwalen door middeleeuwse steegjes

Onze gids nam ons mee naar de wijk Castelviel, door de straten van het oude Albi en langs de kloostergang van Saint-Salvy.
Zij vertelde, wij luisterden.

Florence Brigode | cms

De ‘solelhou’, de open ruimtes in de huizen, hebben voor ons geen geheimen meer. Net als pastel, het blauwe goud van de Tarn. Wist je dat dit een plant met gele bloemen is die een intens blauwe kleurstof produceert?

Uitzichtpunten en wandelingen langs de Tarn

Achter de kathedraal, op de Place du Château, staan grote rode letters ALBI: een ideaal fotomoment vóór je de nieuwe fiets- en voetgangersbrug over de Tarn oversteekt.

Florence Brigode | cms

Deze brug, gebouwd op het spoorwegviaduct, is 180 meter lang en telt vijf uitkijkpunten met adembenemende zichten op de kathedraal en de bisschoppelijke stad.

We bleven er een hele poos staan: de weerspiegeling van Albi op de Tarn blijft fascineren — zeldzaam poëtisch.

Albi, vol charme en levenskwaliteit

Albi, ‘La Rouge’ (omwille van de rode baksteen) is een ideale stad om in rond te kuieren. Onze wandelingen brachten ons in mooie parken (Parc de Rochegude), op charmante pleintjes (Place Savène) en langs rustgevende fonteinen (zoals die met 81 waterstralen op Place du Vigan).
Langs de oevers, op het groene wandelpad l’Échappée Verte, is de wandeling aangenaam en vredig.

Het Toulouse-Lautrecmuseum

Mis zeker het Toulouse-Lautrecmuseum niet, dat je vindt in het ‘Palais de la Berbie’.
Ik wist niets over het leven van deze kunstenaar, die geboren werd in Albi, en ontdekte een kleurrijk figuur met veel zelfspot.

De smaken van Albi: niet te missen adressen

Mira Rooftop, op het dak van het Grand Théâtre des Cordeliers, biedt een uniek uitzicht op de stad.
Het interieur is modern, het terras bruisend, en de gerechten royaal én verfijnd.

Op het menu: mediterrane keuken — met een eervolle vermelding voor de gegrilde stierenhaas, aligotcrème, krokante zwoerd en vleesjus.

De overdekte markthal

Nog zo’n niet te missen plek: ‘La Halle du Marché couvert’.
Je kan er lokale producten en streekgerechten proeven.
Wij stelden ons menu samen op basis van de tips van de marktkramers. Een authentieke en gezellige ervaring.

Een stad om te beleven

Ons besluit bij het vertrek uit Albi?
Dat het een stad moet zijn waar het echt aangenaam leven is, waar we ons helemaal op ons gemak voelden.
Zoveel rust, zoveel levendigheid, en zoveel schoonheid dat het ons de adem benam.

Florence Brigode | cms

Albi ‘la Rouge’ heeft ons hart veroverd, zoveel is zeker.

Droom jij er ook van om deze prachtige bestemming te ontdekken? Surf dan naar www.tourisme-tarn.com.

November 13, 2025