21,5 miljoen toeristen… en dat is nog maar het begin
Japan heeft een historisch keerpunt bereikt met 21,5 miljoen buitenlandse toeristen tussen januari en juni 2025. Dat cijfer komt neer op een stijging met 21 % ten opzichte van vorig jaar. Een record voor de cijfers in de eerste jaarhelft, dat door het Japans Nationaal Bureau voor Toerisme geprezen werd om zijn “ongeziene tempo”.
Juni, normaal gezien een eerder rustige maand op toeristisch vlak, kende met 3,4 miljoen bezoekers een explosieve groei, aangewakkerd door schoolvakanties en een hernieuwde internationale interesse in het land van sake en sushi.
Wie zijn al die toeristen? En wie aarzelt?
De toeristische boom wordt vooral gedragen door bezoekers uit China, Zuid-Korea, Singapore, India, de Verenigde Staten en zelfs Duitsland. Een wereldwijde postkaart dus… met uitzondering van toeristen uit Hongkong…
Daar zit de reislust naar Japan onder het vriespunt: een daling met 33 % in het aantal aankomsten in juni. Oorzaak: online geruchten over een grote aardbeving in juli 2025. De oorsprong van die geruchten? Een manga die in 2021 opnieuw werd uitgegeven, waarin de droom van de auteur een ramp voorspelde. Genoeg om twijfel te zaaien. Ondanks de ontkenningen door de autoriteiten blijft het effect voelbaar.
Massatoerisme: Kyoto kreunt onder de druk
Hoewel de Japanse overheid mikt op 60 miljoen toeristen per jaar tegen 2030, wil ze het toerisme tegelijkertijd meer spreiden over het land. In Kyoto fronsen inwoners immers de wenkbrauwen onder de druk van het overtoerisme, net als in Venetië bijvoorbeeld.
De ‘World Marathon Majors’ (WMM) zijn geen gewone marathons. Het is een aparte competitie, een soort ‘Grand Slam’ van het hardlopen, die vandaag zeven mythische wedstrijden over de hele wereld samenbrengt: Tokio, Boston, Londen, Berlijn, Chicago, New York… en sinds 2025 ook Sydney, dat officieel aan de reeks werd toegevoegd.
Het principe? Een jaarlijkse competitie voor eliteatleten (lopers en rolstoelgebruikers), met een puntensysteem dat de beste klasseringen beloont. Elke atleet kan punten scoren in meerdere wedstrijden, maar alleen de twee beste resultaten tellen mee. De totaalstand bepaalt het eindklassement, met een premie van 500.000 dollar voor de winnaar en de winnares van de voorbije 10 WMM-edities.
Maar het draait niet alleen om geld. Voor veel recreatieve lopers is de echte beloning de beroemde ‘Six Star’-medaille (nu Seven Star, en binnenkort misschien zelfs Nine Star als er nog eens twee extra marathons erkend worden). Elke ster staat voor een uitgelopen marathon. Geen stopwatch, geen podium, maar wel een avontuur om de rest van je leven over te vertellen!
sakana
Het programma: 7 steden, 7 sferen
Tokio staat voor Japanse discipline en zachtheid, met onberispelijke straten en een beleefd maar gepassioneerd publiek.
Boston is de oudste van de 7. Een mythische wedstrijd met de beruchte Heartbreak Hill en onvoorspelbaar weer.
Londen straalt Britse gezelligheid uit, met hilariteit en gekke verkleedpartijen. Je loopt er onder een onafgebroken stroom van aanmoedigingen, vaak doorweekt…
Berlijn betekent snelheid. Het parcours is vlak en er sneuvelen geregeld wereldrecords. Minder emotie, maar des te meer prestatie.
Chicago biedt de perfecte mix van een snel parcours en een spetterende sfeer. Elke wijk heeft z’n eigen karakter, elke straat leeft.
New York is de kers op de taart. Vijf stadsdelen, een gigantische mensenmassa, fanfares, tranen aan de finish. Luid, uitputtend… en onvergetelijk.
En Sydney? Dat is het nieuwe pareltje in het programma. De enige ‘Major’ op het zuidelijk halfrond. Op het programma: start op de Harbour Bridge, aankomst voor het Operagebouw en 317 meter hoogteverschil. De sfeer is nu al uniek, met menselijke warmte, prachtige landschappen en die ‘down under’-vibe die naar avontuur hint.
Er bestaat geen algemene geldende regel rond welke huisdieren je mag meenemen op het vliegtuig. Je dient dus de concrete voorwaarden te bekijken van de luchtvaartmaatschappij waarmee je op reis gaat. Deze voorwaarden vind je vaak online terug op de website van de betreffende luchtvaartmaatschappij.
Cabine
Vaak mag je kleine honden (of katten) meenemen in de cabine van het vliegtuig en die ‘bij jou houden’. Daarbij geldt vaak het voorschrift dat de mand/tas en het huisdier samen maximaal 8 kilogram mogen wegen en dat er maar één enkel huisdier per passagier mee mag op de vlucht. Het dier mag onder andere ook andere passagiers niet storen.
Laadruim
Soms kan je je hond of kat ook meenemen in het laadruim van het vliegtuig. Ook daarvoor gelden er afhankelijk van maatschappij tot maatschappij allerlei voorschriften. Zo kan het zijn dat het dier minstens 12 weken oud moet zijn en vervoerd moet worden in een goed afgesloten transportkooi voor vliegtuigvervoer waarin het dier kan ronddraaien en rechtop staan. Weet ook dat bepaalde honden- en kattenrassen kunnen worden uitgesloten.
Formaliteiten
Als je je dier wil meenemen moet je er ook voor zorgen dat dit beschikt over een Europees paspoort, dat dit een microchip heeft en de nodige vaccinaties onderging. Zorg er bovendien voor dat je huisdier voldoet aan de voorwaarden die gelden in het land van je bestemming.
Jan Roodhooft, advocaat (www.advocatenroodhooft.be)
Als je vlucht een aanzienlijke vertraging heeft kan je op dit moment een schadevergoeding vragen. Dat is meer bepaald het geval bij een vertraging van minstens 2 uur voor een reis tot 1500 km, minstens 3 uur voor een reis van meer dan 1500 km binnen de Europese Unie of een reis tussen 1500 en 3500 km van of naar een niet-Europees land en minstens 4 uur voor een reis van meer dan 3500 km van of naar een niet-Europees land. Hou er wel rekening mee dat dit niet geldt bij vluchten die vertrekken vanuit een niet EU-lidstaat en die worden uitgevoerd door een niet-EU-luchtvaartmaatschappij.
Welke vergoeding?
De vergoeding bedraagt 250 euro voor vluchten tot en met 1500 km, 400 euro voor vluchten van meer dan 1500 km binnen de Europese Unie en voor andere vluchten tussen 1500 en 3500 km en 600 euro voor alle andere vluchten. Deze laatste vergoeding kan gehalveerd worden als de vertraging bij aankomst op je bestemming tussen de 3 en 4 uur is. Is de vlucht vertraagd door overmacht dan heb je geen recht op schadevergoeding. Lijd je een hogere schade dan het forfaitair bedrag dan kan je soms op een hogere schadevergoeding aanspraak maken.
Wat verandert er mogelijks?
De Europese vervoersministers raakten het eens dat je pas bij grotere vertragingen recht zal hebben op een financiële tegemoetkoming. Bovendien worden de bedragen van de forfaitaire vergoedingen aanzienlijk verlaagd.
De duur van de vertraging zou namelijk worden verhoogd naar 4 uur voor korte vluchten en zelfs naar 6 uur voor intercontinentale vluchten. Tegelijk gaan de bedragen omlaag. Zo zou de vergoeding van 600 euro bv. zakken naar 500 euro. De mogelijks nieuwe regelgeving moet nog wel worden gestemd in het Europees parlement.
Jan ROODHOOFT, advocaat (www.advocatenroodhooft.be)
De stedelijke sfeer opsnuiven voor de groene vlucht
Meteen bij mijn aankomst voel ik dat de stad me iets wil vertellen. Niet via grote toeristische slogans, maar via kleine details die Lissabon zo eigen zijn: het wasgoed dat wappert aan de ramen, de vermoeide boekverkopers in de wijk Chiado, de zilte bries van de Taag die koelte brengt op de terrassen in de late namiddag… Ik doe mezelf een plezier en dwaal door Alfama bij valavond — dat magische moment waarop het licht zich langzaam terugtrekt uit de met kasseien geplaveide straten. Morgen trek ik de natuur in. Maar vanavond geniet ik van de stad.
louis-droege
Sintra, waar de natuur een gotisch sprookje wordt
Gekleed in een licht vestje vertrek ik al vroeg richting Sintra, een bijzonder dorpje dat lijkt te zweven in de mist. Nog geen uur met de trein en ik kom terecht in een andere wereld. In de rij staan voor een bezoek aan de grote paleizen is niet aan mij besteed: ik kies meteen de wandelpaden. Die slingeren in stilte onder de kurkeiken omhoog naar de Peninha, een vergeten kapel met zicht op de oceaan. De wind giert, het landschap scheurt open onder de wolken en ik voel me klein, maar levend vooral. Hier fluisteren de ruïnes en het mos je geheimen toe. Je moet alleen even luisteren.
katia-de-juan
Arrábida, de Middellandse Zee die vergat dat ze Portugees was
‘s Middags verandert het decor. Ik huur een auto en rij richting het natuurpark Serra da Arrábida. Op nog geen uur rijden ontvouwt zich weer een andere wereld, sensueler en lichter. Met dennen begroeide kliffen duiken in een onbeweeglijke zee. Ik ontdek het strand van Galapinhos. Het is bijna verlaten: wit zand, helder water, volledige stilte, op het gelach van een koppel dolfijnen na (geen grap). Het lijkt wel Corsica, maar dan zonder de files. De tijd vertraagt, uren doen er niet meer toe. Ik laat me meedrijven op de bijzondere sfeer.
Adobe
Op zondag word ik ontdekkingsreizigster
De volgende ochtend wil ik nog niet terug naar het asfalt. Ik rijd richting Mafra, maar niet voor het paleis. Mijn doel is de ‘Tapada de Mafra’, een weinig bekend natuurreservaat dat me doet denken aan een oude Miyazaki-film: magische open plekken, schichtige herten en eeuwenoude bomen. Je kan er wandelen, fietsen of met een treintje rondrijden (ik vertrouwde op mijn benen, en die nemen me dat nog steeds een beetje kwalijk). Ik kwam er meer dieren tegen dan mensen — wat op een zondagochtend toch een klein succes is.
Adobe
Laatste vleugelslagen aan de Taagmonding
Als afsluiter rij ik naar een bijna onwerkelijke plek: het natuurreservaat aan de monding van de Taag. Een horizontale wereld van slib, water, veranderend licht en gevleugelde silhouetten. Meer dan 120.000 vogels houden hier jaarlijks halt — en ik ook, al is het voor een paar uur. Met een verrekijker om de hals probeer ik de soorten te herkennen. Ik bak er niets van, maar ga wel helemaal op in het spel. Alles lijkt hier stil te staan, tijdloos. Een reiger kijkt me stoïcijns aan. Ik groet hem beleefd.
jason-briscoe
En als ik nu eens niet meteen zou terugkeren?
Ik had me een luie dag voorgenomen. Maar plots — misschien onder impuls van een te sterke koffie — besluit ik om verder te gaan met mijn ontdekkingen. Ik maak kennis met het Monsanto Park, een uitgestrekt stadsbos aan de rand van Lissabon. De geheime wijngaarden van Bucelas ook, waar je onder bloeiende pergola’s een minerale witte wijn kan degusteren. Tot slot trek ik naar de Lezíria do Tejo, waar rijstvelden, moerassen en witte paarden samen een trage, bijna droomachtige symfonie vormen.
Een weekend Lissabon, maar dan buiten de lijntjes
Nee, Lissabon draait niet alleen om geplaveide heuvels en uitkijkpunten. Het is een poortstad, die je de toegang verschaft naar duizend andere werelden. In twee dagen liep ik over bergkammen, zwom ik in verlaten baaien, sprak met vossen (oké, vanop afstand), en ontdekte een wild, teder en verrassend Portugal. Mijn advies? Vergeet het ‘traditionele’ programma. Verdwaal een beetje. En laat vooral de natuur rond Lissabon je weekend bepalen.
Als je ziek wordt tijdens je vakantie (en dit ongeacht of je thuis blijft dan wel op reis bent) ben je de dagen vakantie waarop je ziek wordt niet langer ‘kwijt’. Je kan die later opnieuw (betaald) opnemen bij je werkgever. Je werkgever zal je ook voor die dagen ziekte gewaarborgd loon moeten betalen.
Hou er wel rekening mee dat deze wettelijke regeling enkel geldt voor je wettelijke vakantiedagen. Neem je extralegaal verlof op en word je ziek dan kan het zijn dat je die dagen later niet opnieuw mag opnemen.
Wanneer opnemen?
Je kan de dagen ziekte later opnemen op een moment dat je afspreekt met je werkgever. Het is dus niet zo dat de vakantie waarin je ziek werd gewoon wordt verlengd met het aantal ziektedagen. Wil je de uitgestelde vakantiedagen aansluitend aan de vakantieperiode opnemen, dan moet je dat tijdig laten weten aan je werkgever. Dat is ook enkel mogelijk mits het akkoord van je werkgever. Ben je op het einde van het jaar nog steeds ziek, dan mag je de nog overblijvende dagen overdragen naar de komende 24 maanden.
Verplichtingen
Om de vakantiedagen later opnieuw te kunnen opnemen moet je wel een aantal verplichtingen nakomen. Zo moet je je werkgever vooreerst onmiddellijk op de hoogte brengen van je arbeidsongeschiktheid. Je moet je werkgever daarnaast ook op de hoogte brengen van je verblijfsadres indien je je niet op je thuisadres bevindt (bv. je bent op hotel in het buitenland). Je werkgever heeft namelijk het recht om een controlearts te sturen, zelfs naar het adres waar je op vakantie bent. Bovendien moet je ook steeds een geneeskundig getuigschrift voorleggen aan je werkgever.
Jan ROODHOOFT, advocaat (www.advocatenroodhooft.be)
We beginnen in Ubud, een pareltje in het centrum van het eiland. Ubud ligt dan misschien ver weg van de drukke stranden, toch valt het steeds meer ten prooi aan toeristische drukte. Maar desondanks blijft het makkelijk om er nog authentieke geuren en sferen op te snuiven. Ik volgde een kookles bij Paon Bali: terwijl ik galangal en kurkuma fijnstampte in een vijzel van vulkanische steen, voelde het alsof ik veel meer deed dan koken! ’s Avonds in het Koninklijk Paleis leken de barongdanseressen met hun uiterst precieze bewegingen eeuwenoude verhalen te vertellen.
mitch-hodiono
2. Sidemen, de vergeten vallei
Diep verscholen in een groene vallei ligt Sidemen, de tegenpool van het drukke strandleven. Ik sliep er in een bamboehut, in slaap gewiegd door het zachte gekwaak van kikkers en de regen die op de bananenbladeren tikte. Tijdens een wandeling op smalle paadjes kwam ik boeren tegen die me met een welgemeend “selamat pagi” begroetten. Op de achtergrond torende de majestueuze Mount Agung boven alles uit – een stille herinnering dat de natuur hier altijd de baas is. Hier kom je vanzelf weer tot de essentie.
geio-tischler
3. Tempels van de ziel: Tirta Empul en Lempuyang
Pure emotie voelde ik bij Tirta Empul, waar heilige baden dienen voor een hindoeïstische reiniging. Een eeuwenoud ritueel waarbij het water niet alleen het lichaam, maar ook je onzekerheden lijkt weg te spoelen. Helemaal anders was het moment bij Lempuyang, de ‘tempel van de hemelpoort’. Daar leek de wereld stil te staan: het zicht op de vulkaan, perfect ingekaderd in het gebeeldhouwde portaal, was zo ontroerend dat ik bijna vergat dat ik in de rij stond voor een foto. Bijna.
tirta-empul-temple
4. Nusa Lembongan, een ontsnapping naar de zee
Zin in turquoise water en knisperend wit zand? Dan is Nusa Lembongan, op 30 minuten varen, de plek voor jou. Geen auto’s hier, alleen scooters en zilte lachbuien. Als je houdt van snorkelen, is het niet moeilijk om er mantaroggen te spotten – sierlijke wezens die dansen alsof ze gewichtloos zijn. Met een verse kokosnoot in de hand tijdens de zonsondergang voelde het als een kinderdroom die uitkwam, zo paradijselijk was de sfeer.
lrns
5. Munduk, tussen watervallen en koffieplanten
Mijn laatste favoriet: Munduk, hoog in het bergachtige noorden. Het klimaat is er frisser en de paden ruiken naar mos en varens. Vergeet zeker de Banyumala-waterval niet, waar het geklater van het water zelfs je gedachten overstemt. En dan dat rustmoment op een koffieplantage: daar ontdekte ik dat Kopi Bali niet zomaar een drankje is, maar een ritueel – een moment waarop de tijd stil lijkt te staan.
Hotel Van der Valk Nivelles-Sud beschikt over 155 ruime en comfortabele kamers en suites, verdeeld over drie categorieën. Daarnaast is er het restaurant, dat een uitstekende reputatie geniet: een keuken met Franse inspiratie, een uitgebreide kaart, verfijnde gerechten en een all-you-can-eatbuffet (elke weekdag ’s middags, en op vrijdag- en zaterdagavond én zondagmiddag). Bovendien is er een prachtig Wellness & Fitness-gedeelte, met hamam, sauna, jacuzzi, zwembaden en een verzorgingscentrum.
vdv nivelles
Hotel Van der Valk Nivelles-Sud beschikt over 155 ruime en comfortabele kamers en suites, verdeeld over drie categorieën. Daarnaast is er het restaurant, dat een uitstekende reputatie geniet: een keuken met Franse inspiratie, een uitgebreide kaart, verfijnde gerechten en een all-you-can-eatbuffet (elke weekdag ’s middags, en op vrijdag- en zaterdagavond én zondagmiddag). Bovendien is er een prachtig Wellness & Fitness-gedeelte, met hamam, sauna, jacuzzi, zwembaden en een verzorgingscentrum.
vdv nivelles
Deze zomer stelt Van der Valk verschillende uitzonderlijke formules voor, waaronder het ‘Namasté’-arrangement – de naam alleen al klinkt als een uitnodiging om te ontspannen.
Beeld je dit eens even in: een executive kamer of suite, met een welkomstcocktail om rustig van te genieten op het zonovergoten terras, gevolgd door een verzorgd driegangenmenu. Je krijgt toegang tot het binnen- en buitenzwembad en de spa – puur genieten. En niet te vergeten: een duomassage van 50 minuten in het verzorgingscentrum van het hotel. De volgende ochtend wacht een uitgebreid ontbijtbuffet.
De perfecte gelegenheid om samen met je partner wat ‘quality time’ door te brengen, en dat voor een zachte prijs. Wie kan daaraan weerstaan? Herbronnen. Relaxen. Ontspannen. Nietsdoen. Kortom: een zalig pauzemoment, zoals we het zo graag hebben. Dankzij het promotieaanbod kan dat al vanaf 425 euro.
En om meteen bij aankomst volledig te kunnen ontspannen, biedt het hotel gratis parking. Gewoon reserveren… en genieten!
Het geheim achter die groei? Een zorgvuldig samengestelde mix van vernieuwingen en unieke belevingen:
• Een derde winkel gewijd aan mineralen (voor de liefhebbers van glinsterende stenen),
• Een bezettingsgraad van 90% voor de verblijven, met een totaal van 121 kamers,
• En vooral: de opening van een negende wereld, De Eilanden van de Rijzende Zon, met gegarandeerd een Japanse zen-sfeer (maar helaas zonder sushi).
En niet te vergeten: ‘Préhi-Daiza’, de meeslepende expo waar je letterlijk in de voetsporen van dinosaurussen treedt.
Panda’s… en jobs
Het park denkt niet alleen aan zijn dieren: met 126,6 miljoen euro aan investeringen zet Pairi Daiza groot in. En dat geldt niet enkel voor de dierenverblijven: een onafhankelijk onderzoek wijst uit dat de activiteit goed was voor 145,2 miljoen euro aan economische impact en 3.167 banen, zowel direct als indirect.
De Giant’s Causeway, een natuurlijk pareltje in Noord-Ierland, heeft het hard te verduren. Niet door natuurlijke erosie (die trotseert de rotsformatie al 60 miljoen jaar), maar wel door een hardnekkige en merkwaardig toeristisch gebruik: muntstukken in de spleten van het basalt steken.
Dat zou geluk of liefde moeten brengen… zij het enkel volgens een bijgeloof dat duidelijk nooit wetenschappelijk getest is. Gevolg: duizenden munten zitten vast in de basaltkolommen, roesten, zetten uit en… doen de steen barsten waardoor deze UNESCO-werelderfgoedsite ontsierd geraakt.
Bijgeloof beschadigt de stenen
Cliff Henry van de National Trust steekt zijn bezorgdheid niet onder stoelen of banken: “Die muntstukken richten ernstige schade aan en we moeten ingrijpen.” De man herinnert daarbij aan een rapport van de British Geological Survey uit 2021. De gevolgen zijn duidelijk zichtbaar: lelijke bruine vlekken en spleten die groter worden door het uitzetten van de metalen.
De munten verwijderen is een oplossing die — met succes —getest werd door steenhouwers. Maar er hangt wel een prijskaartje aan vast: ongeveer 30.000 pond (meer dan € 34.000). Ondertussen proberen waarschuwingsborden en goed geïnformeerde maar kordate gidsen de bezoekers bewust te maken: verander deze vulkanische plek niet in een sentimentele spaarpot.
