De nabijheid van het heiligdom van imam Ali geeft deze plek een uitzonderlijk religieus belang: binnen het sjiisme worden enkel Mekka en Medina als belangrijker beschouwd volgens het Guinness Book.
Het kerkhof is een wirwar van gezamenlijke graven en crypten, die elk tot 50 lichamen kunnen bevatten. Op het hoogtepunt van de oorlog inIrak werden hier dagelijks tot 250 doden begraven.
Ondanks de naam, die naar vrede verwijst, is de recente geschiedenis getekend door geweld. Het labyrintische terrein diende als schuilplaats voor sjiitische strijders – zowel tijdens de opstanden tegen Saddam Hoessein als tijdens de Amerikaanse bezetting. In 2004, bij de gevechten tussen het Amerikaanse leger en de militie van Muqtada al Sadr, werd het terrein geraakt door mortiergranaten en raketten, waarbij verschillende grafmonumenten werden beschadigd. Zelfs in de eeuwige rust wist de menselijke geschiedenis haar conflicten op te dringen.
Donald Campbell is de zoon van Malcolm Campbell, een beroemde piloot die werd geridderd voor zijn indrukwekkende snelheidsrecords op land en water. Gedreven door dezelfde passie – en wellicht de druk van de familienaam – jaagt Donald onafgebroken records na. Zijn trouwe metgezel? De Bluebird K7, een revolutionaire ‘hydroplane’ ontworpen om snelheidsrecords te breken.
Campbell heeft al een bestaand wereldrecord achter zijn naam staan, 444 km/u in 1964, maar wil nóg verder gaan. Dit keer mikt hij op 480 km/u op het kalme, maar verraderlijke Coniston Water.
🚀 De laatste poging: tussen roem en catastrofe
Na meerdere uitgestelde pogingen door het onstuimige weer, waagt Campbell zich op 4 januari 1967 toch aan de ultieme recordpoging. Zijn Bluebird K7 klieft door het water met een duizelingwekkende snelheid. Hij haalt meer dan 480 km/u, een ongeziene prestatie.
Maar dat is nog niet snel genoeg. Campbell besluit het traject opnieuw af te leggen. Hij keert om en versnelt opnieuw tot het uiterste. Dit keer wordt zijn boot echter gegrepen door de turbulente golven van zijn eigen eerdere doortocht. Zijn hydroplane wordt onstabiel, verliest grip op het water en slaat plots over de kop. Het vaartuig vliegt door de lucht en crasht met een verwoestende klap in het meer.
De beelden zijn huiveringwekkend. Donald Campbell is op slag dood. Zijn lichaam wordt pas 34 jaar later teruggevonden, in 2001.
Vandaag blijft Coniston Water een plek van herinnering… én van een adembenemende natuurpracht. In het Ruskin Museum, gelegen in het Lake District, vind je een collectie gewijd aan Donald Campbell en zijn iconische Bluebird K7, die zorgvuldig werd gerestaureerd als eerbetoon aan deze extreme waaghals.
Het meer zelf blijft even sereen als altijd. Een plek waar de natuur heerst, in schril contrast met de stormachtige gebeurtenissen van die noodlottige dag in 1967.
Deze verhalen hebben in de loop der jaren waarschijnlijk wat van hun oorspronkelijke betekenis verloren. Afhankelijk van de bron kunnen de vertellingen namelijk sterk verschillen! Dit zijn in elk geval 3 fascinerende legendes…
1. Hina en de geboorte van de kokospalm
Op haar zestiende wordt Hina uitgehuwelijkt aan de prins van het meer Vaihiria… die uiteindelijk een reuzenaal blijkt te zijn. In paniek vlucht ze naar de god Maui. Die weet het monster te vangen, hakt zijn hoofd af en geeft het aan Hina mee met een waarschuwing: onder geen beding mag ze het pakketje neerzetten. Maar ze vergeet de waarschuwing. Het hoofd valt, de aarde splijt open… en daar groeit de eerste kokospalm. Tijdens een verschroeiende droogte is dit de enige boom die standhoudt. Zijn noten dragen drie vlekken: de ogen en mond van de prins. Een kokosnoot drinken, is proeven van een koninklijke kus die ooit geweigerd werd.
ai
2. Mo’orea, de hagedisjongen
Op het eiland Maiao krijgen Temaiatea en zijn vrouw… een ei. Uit de schaal komt een gele hagedis, Moo-rea. De moeder, geschokt door haar kind, overtuigt haar man om hem achter te laten en samen in een kano naar Tahiti te vluchten. De hagedis, verdrietig en verlaten, trotseert drie mythische stromen om hen terug te vinden. Uitgeput verdrinkt hij. Zijn lichaam spoelt aan op Aimeho. ‘s Ochtends roepen twee vissers: “E moo re’a!” Sindsdien heet het eiland Mo’orea.
ai
3. Oro, god van deoorlog… en de liefde
Oro, de zoon van de schepper Ta’aroa, is aanvankelijk een bloeddorstige god die mensenoffers eist. Zijn verering is sterk georganiseerd en wordt geleid door de Arioi, kunstenaar-priesters die leven van kunst, gezangen en rituele orgieën, maar geen kinderen mogen krijgen. Toch wordt Oro verzacht door de liefde: hij wordt smoorverliefd op de sterfelijke Vairaumati, en daalt via een regenboog uit de hemel neer om met haar te trouwen. Zij schenkt hem een zoon en Oro maakt haar tot godin… Een prachtige legende over de tegenstrijdigheden van een god die even gepassioneerd als angstaanjagend is!
De reisorganisator kan voor het begin van de reis het programma daarvan niet zomaar eenzijdig veranderen. Een uitzondering op die regel bestaat als de organisator zich dit recht in de overeenkomst heeft voorbehouden en het om een onbeduidende verandering gaat (bv. een wijziging van het vertrekuur). Als die uitzondering toepassing vindt moet de reisorganisator je daarvan wel op een duidelijke, begrijpelijke en in het oog springende manier in kennis stellen. Bij dergelijke kleine wijzigingen kan je de reis niet annuleren zonder een opzegvergoeding te moeten betalen, tenzij je kan aantonen dat die wijziging voor jou essentieel is.
En wat met een belangrijke wijziging?
Is er sprake van een ingrijpende wijziging die de reisorganisator wil doorvoeren dan gelden er andere regels. Meer bepaald heb je dan de keuze om binnen een redelijke termijn (die de reisorganisator bepaalt) de voorgestelde wijziging te aanvaarden dan wel de overeenkomst op te zeggen zonder het betalen van een opzegvergoeding. Bij een opzeg kan je voor een vervangende pakketreis kiezen indien die door de organisator wordt voorgesteld. Indien mogelijk moet deze van gelijkwaardige of hogere kwaliteit zijn.
De reisorganisator moet je ook hier zo snel mogelijk van de wijziging op de hoogte stellen, op zijn minst via een duurzame gegevensdrager (bv. brief of e-mail). Hij moet je dan inlichten over de wijziging, de termijn waarbinnen je moet reageren en het feit dat de overeenkomst automatisch wordt beëindigd als je niet binnen die termijn reageert.
Prijsvermindering
Als de ingrijpende wijzigingen van de pakketreisovereenkomst of de vervangende pakketreis tot gevolg hebben dat de kwaliteit of de kosten van de pakketreis verminderen, dan heb je recht op een passende prijsvermindering. Zeg je de overeenkomst op en aanvaard je geen vervangende pakketreis, dan moet de reisorganisator de door jou al betaalde bedragen aan jou terugbetalen. Hij moet dat doen zonder onnodige vertraging en in elk geval uiterlijk binnen de veertien dagen nadat de overeenkomst is opgezegd.
Jan ROODHOOFT, advocaat (www.advocatenroodhooft.be)
Tussen 1204 en 1206 bouwt Raymond de Péreille een oud castrum opnieuw op om Katharen en faydits onderdak te bieden. Muren, barbacane, wachttoren, een waterciterne van 50 m³: Montségur II is een echt bergdorp. De kruisvaarders proberen twee keer (1212, 1213) om het in te nemen, maar falen. In mei 1243 keren ze echter terug met 6.000 man. Na tien maanden belegering, stenen kogels via een trebuchet (katapult), wordt op 1 maart 1244 de overgave onderhandeld. Op 16 maart weigeren meer dan 200 ‘perfecten’ echter om hun geloof te verloochenen en eindigen op de brandstapel van het Camp dels Cremats. Daarna laat Guy II de Lévis het Katharendorp platgooien, plaatst een garnizoen en een verdedigingsmuur van 4,20 m: Montségur III is geboren. In de 17de eeuw trekt het garnizoen weg en zwijgen de stenen… tot de erkenning als historisch monument in 1862.
Een bezoek vandaag
Reken op 20 minuten klimmen over een rotsachtig pad (niet rolstoeltoegankelijk). Stevige schoenen, water en een windjack zijn onmisbaar – de wind is hier vaste gast! Je kan het kasteel vrij bezoeken of met een gids, en in een museum in het dorp verdiep je je kennis over de plek. Extraatje voor de nieuwsgierigen: bij de winterzonnewende valt de eerste zonnestraal met verbazingwekkende precisie door het kasteel. Toeval, magie of een meesterlijk stukje geometrie? Aan jou de keuze, zolang je de stenen maar met respect behandelt.
En als je toch in de buurt bent…
Ariège ligt in het zuiden van Occitanië, tegen de Pyreneeën, tussen Toulouse (in het noordwesten) en Andorra/Spanje (in het zuiden). Een langgerekt departement dat doorkruist wordt door de rivier Ariège, met Foix als charmant centrum.
muriel-gargre
In Ariège wissel je ‘s ochtends moeiteloos je middeleeuws helm voor een fietshelm. Kasteel van Foix, het adelaarsnest Montségur, de kleurrijke bastide Mirepoix – een postkaart uit de middeleeuwen. Ondergronds word je stil bij de muurschilderingen van bizons in de grot van Niaux of de gigantische ruimte van Lombrives. In de zon heb je keuze te over: het turquoise meer van Montbel, de thermen van Ax om je kuiten te ontspannen of de Monts d’Olmes voor stevige wandelingen. Voeg daar de onvermijdelijke stenen hutjes, geurige kazen en lokale keuken aan toe. Kortom: klein departement, groot speelterrein.
“Mexico voor de Mexicanen”, scandeerden betogers begin juli. Het was een reactie op een gentrificatiegolf die hun buurten in Airbnb-postkaartjes lijkt te veranderen.
Stijgende spanningen
Sommigen zagen letterlijk rood: ingeslagen vitrines, felle slogans, gespannen sfeer. President Claudia Sheinbaum veroordeelde deze uitspattingen en noemde ze “xenofobe” reacties. Maar achter de uitwassen schuilt een echt ongemak: de stad verandert onder invloed van langdurig toerisme, soms ten koste van wie er het hele jaar door woont. De gentrificatie heeft in sommige wijken de ‘bohemien’-ziel uitgevlakt. En de prijzen – vooral van woningen – zijn sterk gestegen!
Lodewijk XIV heeft niet altijd een leven van weelde gekend. Zijn jeugd werd getekend door de ‘Fronde’, een reeks van parlementaire en aristocratische opstanden die bijna de koninklijke macht omver wierpen. De jonge koning is de barricades en vernederingen die zijn familie moest ondergaan niet vergeten.
Gevolg: van zodra hij de middelen heeft, wil Lodewijk de adel streng in de gaten houden — en liefst zo ver mogelijk van Parijs. Een plek waar hij alles onder controle heeft. Versailles, een bescheiden jachtpaviljoen dat hij erfde van zijn vader, is de perfecte kandidaat voor deze opgevoerde monarchie. Hij wil een groots en indrukwekkend paleis, om de macht van de monarchie te tonen.
jean-philippe-delberghe
6 mei 1682: grootschalige verhuis
Op die dag maakt Lodewijk XIV officieel wat al jaren in voorbereiding de steigers staat: de regering van het koninkrijk verhuist naar Versailles. Ministers, intendanten, secretarissen, edelen, hovelingen, lakeien, koks, kappers, kleine markiezen en grote vleiers — iedereen volgt.
Het kasteel wordt het machtscentrum, een reusachtig toneel waar iedereen zijn rol speelt voor de koning. Want in Versailles is alles een ritueel: de koning die opstaat, zijn diner, zijn wandeling, zelfs wanneer hij zijn hemd aantrekt — een permanent spektakel voor een versteende hofhouding. Het is geen privéleven, het is een voorstelling!
armand-khoury
En om al dat volk bezig te houden, wordt er niets aan het toeval overgelaten: bals, jachten, toneelstukken van Molière, tuinen door Le Nôtre, en vooral een eindeloze etiquette. Elke handeling is vastgelegd. Zelfs geeuwen zonder toestemming wekt argwaan.
Versailles, droom of valstrik?
Versailles kost een fortuin, put de staatskas uit en laat belastingbetalers in het hele koninkrijk zweten. Maar voor Lodewijk is het een meesterwerk: een machtsinstrument dat sterker is dan een leger. Via Versailles beheerst hij zijn imago, legt hij zijn autoriteit op en verandert hij de adel in toeschouwers van zijn eigen grootsheid.
jean-philippe-delberghe
Het is de triomf van de theaterstaat, waar de koning ook regeert via de scenografie. En dat alles begint officieel op 6 mei 1682. De dag waarop de monarchie haar mooiste balzaal betreedt… om een eeuw later te eindigen onder het mes van een revolutie.
Google zegt: “van november tot april.” ChatGPT herhaalt dat. Nonsens, zegt Van Thai Nguyen, een lokale reisagent! “De ideale periode voor Vietnam is als een muzikale cocktail. Je moet rekening houden met verschillende factoren. De reiziger moet ons als een soort ‘DJ’, vertellen wat zijn voorkeuren zijn,” legt hij uit.
ben-peacock
Ontsnap je liever aan hitte en maakt regen je niks uit? Dan zijn januari en februari ideaal in het noorden. Hou je daarentegen meer van zon en een stralend blauwe hemel, en stoort warmte je niet? Dan zijn mei en juni perfect voor Noord- en Centraal-Vietnam.
kenneth oh
Budget: de prijs van een gids kan verdrievoudigen!
Het dure hoogseizoen? Dat zijn de maanden maart, april en oktober. Waarom? “Franstalige gidsen zijn zeldzaam, en in het hoogseizoen kunnen ze drie keer zoveel kosten,” zegt onze agent.
Rijstvelden: de grote illusie van November
Droom je van felgroene rijstvelden? Hou er dan rekening mee dat die in november vaak… leeg zijn. Door de timing van het plantseizoen, de moeilijke bereikbaarheid en de slecht op elkaar afgestemde oogstperiodes, sta je al snel modder in plaats van rijst te fotograferen.
leo nguyen
Ervaringen: elk seizoen heeft zijn charme
Wil je het Vietnamese Nieuwjaar beleven? Dan raadt onze gids de twee weken vóór Oudejaarsavond aan. Let op: door de maankalender verschuift de datum elk jaar… Daarom vermijden veel gidsen dit onderwerp!
Ben je eerder geïnteresseerd in de theecultuur? Dan moet je weten dat het aromatiseren met lotus in het noorden gebeurt in mei-juni, terwijl de pluk van september tot februari loopt.
Nee, ChatGPT kan echt niet alles zelf. En papieren gidsen? Die blijven meestal vaag. Daarom blijft het advies van een lokaal agentschap onmisbaar!
Frankrijk, historisch gezien een gastland voor het naturisme, blijft wereldwijd koploper op dat vlak. Meer dan 2 miljoen regelmatige beoefenaars, toeristen die in groten getale uit Noord-Europa komen, en iconische locaties zoals Héliopolis of Montalivet… het land valt in de smaak bij de liefhebbers.
Toch blijft het aantal aanhangers in Frankrijk zelf relatief beperkt. Een studie van Ipsos in opdracht van de Fédération Française de Naturisme toont aan dat slechts 21 % van de Fransen ooit hun zwemkledij durfden achterlaten op het strand, 19 % in de vrije natuur, en 12 % op een vakantiedomein. De meesten houden het echter liever discreet: 40 % doet het enkel thuis.
Jongeren: nieuwsgieriger… maar niet per se avontuurlijker
Verrassing (of niet): de 18- tot 34-jarigen lijken het meest open te staan voor de ervaring. 37 % van de 25- tot 34-jarigen en 32 % van de 18- tot 24-jarigen hebben al kennisgemaakt met het naturisme. Een klein briesje van vrijheid waait door een generatie die zich ogenschijnlijk beter voelt in het eigen lichaam… tenminste op het eerste gezicht. Want 90 % van wie nog nooit naaktrecreatie heeft uitgeprobeerd, is ook niet van plan om dat ooit te doen – met een meerderheid die zich er zelfs ronduit tegen verzet. Met 34 % die het “een beetje belachelijk” vindt 50 % die vreest voor mogelijke excessen, blijft naturisme dus vaak verkeerd begrepen.
Sinds begin juli is het officieel: Parijzenaars kunnen eindelijk terug zwemmen in de Seine! Een historisch moment, want de laatste keer dat zwemmen in de rivier mocht, was in… 1923.
3 locaties, nul euro en één miljoen euro…
Drie zwemzones zijn heel augustus open: bij bras Marie, bras de Grenelle (vlak bij de Eiffeltoren) en in Bercy. Helemaal gratis, goed omkaderd en met een degelijke uitrusting: pontons, kleedhokjes, douches…
Achter deze zomerse zwemmogelijkheid gaat een grootschalige transformatie schuil: er werd 1,4 miljard euro geïnvesteerd om het water proper te krijgen. Want zwemmen in de Seine is immers ook een antwoord op de steeds vaker voorkomende hittegolven. Goed om te weten: gekleurde vlaggen geven aan of het water veilig is (groen), twijfelachtig (geel) of volledig gesloten (rood).
