Terwijl de volgende conferentie over klimaatverandering (de COP30) met rasse schreden nadert (gepland in november in Belem, Brazilië), zorgt één heet hangijzer nu al voor verhitte discussies: de prijs van hotelkamers en andere huisvesting voor de deelnemeers.
Tijdens een virtuele vergadering met Brazilië stelde het bureau van het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (CCNUCC**) een redelijke dagprijs voor: 100 dollar voor landen met beperkte middelen, en 400 tot 500 dollar voor de andere. Maar die richtlijnen worden totaal niet gevolgd: momenteel is het onmogelijk om via het officiële platform een slaapplaats te vinden voor minder dan 300 dollar per nacht.
Wie draait op voor de extra kosten?
De CCNUCC heeft zelfs een formele brief gestuurd met de vraag of Brazilië deze kosten gedeeltelijk kan subsidiëren. De reactie van Miriam Belchior, vertegenwoordigster van de Braziliaanse regering, was beleefd maar duidelijk: “Het subsidiëren van verblijfskosten voor delegaties, ook van landen die rijker zijn dan Brazilië, valt niet te verantwoorden tegenover de Braziliaanse samenleving.”
Diplomatieke afzeggingen
Van de 198 uitgenodigde landen hebben er 47 hun deelname bevestigd… en vooral ook hun verblijfskosten betaald. Maar sommige landen, zoals Oostenrijk, haken nu al af. Wenen liet in augustus weten dat het niet zal deelnemen omdat de logistieke kosten als onhoudbaar worden beschouwd.
Antarctica, lang beschouwd als een onaantastbaar ijzig toevluchtsoord, kraakt nu onder de druk van… menselijke activiteiten. Een studie gepubliceerd in Nature Sustainability schetst een schrikwekkend beeld: in bezochte zones is de concentratie van giftige fijnstofdeeltjes op 40 jaar vertienvoudigd.
Dat sneeuwbaleffect wordt niet alleen veroorzaakt door de klimaatopwarming. Het aantal toeristen is de voorbije twintig jaar geëxplodeerd, van 20.000 naar 120.000 per jaar. Dat blijkt uit cijfers van de ‘International Association of Antarctica Tour Operators’. En elke bezoeker laat een zichtbaar spoor achter.
Cruises én… wetenschappers onder vuur?
Cruiseschepen, aangedreven door fossiele brandstoffen, stoten fijnstof uit dat de sneeuw donkerder maakt. Gevolg? Een sterkere warmteabsorptie en dus ook snellere smelting. Volgens Raul Cordero, mede-auteur van de studie en wetenschapper aan de Universiteit van Groningen, “kan één enkele toerist bijdragen aan het versneld smelten van ongeveer 100 ton sneeuw”. Ook wetenschappers worden niet gespaard: hun langdurige aanwezigheid heeft volgens het onderzoek tot tien keer meer impact dan die van een toerist.
Inspanningen, maar nog te voorzichtig
Er zijn zeker positieve stappen, zoals het verbod op zware stookolie en de omschakeling naar hybride schepen. Maar volgens de onderzoekers kan enkel een snelle energietransitie de schade in de meest kwetsbare zones van het continent beperken. Ondertussen, zo stelt NASA, verliest Antarctica elk jaar nog altijd 135 miljard ton sneeuw en ijs.
Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft een uitzonderlijk programma aangekondigd. Sommige buitenlanders zullen een stevige waarborg moeten betalen – tot 15.000 dollar – om een toeristen- of zakenvisum te verkrijgen. Het officiële doel: ‘overstay’ beperken, verblijven die langer duren dan wettelijk toegestaan.
Wie wordt er geviseerd?
Er is voorlopig geen officiële lijst. De aankondiging stelt enkel dat onderdanen van landen die als risicolanden worden beschouwd – dat wil zeggen landen met een hoog overstaypercentage of met onvoldoende betrouwbare controlegegevens – in het vizier kunnen komen. In 2023 zouden volgens het document bijna 500.000 personen hun toegestane verblijfsduur in de VS hebben overschreden.
De harde lijn van Trump
Deze maatregel past binnen het strenge migratiebeleid dat Donald Trump opnieuw voert sinds zijn terugkeer in het Witte Huis in januari. De afgelopen maanden heeft Washington de voorwaarden voor het verkrijgen van visa al aangescherpt, vooral voor een aantal Afrikaanse landen. Een recent voorbeeld: de opschorting van visa voor burgers van Burundi, met een verwijzing naar “herhaalde overtredingen”.
Het incident vond plaats in Uçhisar, in het hart van het sprookjesachtige Cappadocië. Daar was de jonge vrouw kortstondig te zien in een filmpje van 12 seconden dat viraal ging.
Een gebaar dat als een ‘belediging’ wordt gezien
In een verklaring op X veroordeelde de gouverneur van Nevşehir het voorval als een “gruwelijk incident“, en stelde dat de “nationale en morele waarden van onze geliefde natie” met de voeten werd getreden.
Er werd een strafklacht ingediend en een gerechtelijk onderzoek opgestart wegens “belediging van de Turkse vlag“. De toeriste riskeert tot drie jaar gevangenisstraf.
Turkije, een land van duizend landschappen en gekend om zijn gastvrijheid, hecht ook veel belang aan zijn nationale symbolen. Wat elders als een speels of artistiek gebaar wordt gezien, kan hier heel anders geïnterpreteerd worden…
Op ongeveer 160 km van San Francisco zijn bijna gelijktijdig maar liefst 22 afzonderlijke brandhaarden uitgebroken. Dat zorgt voor een verwoest gebied van zo’n 5.000 hectare groot. De brand, die de naam ‘TCU September Lightning Complex’ kreeg, is volgens de eerste vaststellingen veroorzaakt door blikseminslagen op een vegetatie die al maandenlang uitgedroogd was door de hitte.
Volgens CalFire bestrijden honderden brandweerlieden in landelijke en bergachtige gebieden de vlammen. De stormachtige wind maakt het blussen bijzonder moeilijk, en meerdere gemeenschappen — waaronder ook een aantal die leven op inheemse gronden — blijven in gevaar. In de regio zijn evacuatiebevelen uitgevaardigd.
Een spookdorp dat toch nog leeft
Ondanks de bijnaam ‘spookdorp’ is Chinese Camp niet helemaal verlaten: er wonen nog steeds een paar tientallen mensen. Er waren enkele historische parels te spotten: een 170 jaar oud postkantoor en één van de oudste katholieke kerken in het binnenland van Californië.
Vuur als regelmatig terugkerende gast
In het Amerikaanse Westen maken bosbranden deel uit van de dagelijkse realiteit. Maar wetenschappers waarschuwen dat de klimaatverandering ze steeds vaker, intenser en verwoestender maakt — zeker voor plekken die zo rijk zijn aan geschiedenis.
Waarom een zaal huren en een hoop taart bestellen als je je verjaardag kan vieren in… Zuid-Afrika? Deze herfst en winter laten Belgen de grootse feesten links liggen om koers te zetten naar soms eerder exotische bestemmingen. Het resultaat? Familievakanties, multigenerationele ervaringen of zelfs scheidingsvieringen (jawel!). Welkom in de wereld van de ‘transformational travel’: reizen die je afvinkt op je bucketlist, niet gewoon in je Outlook-agenda. Safari’s, poolcruises of een culturele onderdompeling in Japan: wachten is geen optie meer.
De tussenstop als mini-avontuur
Terwijl een tussenstop vroeger betekende dat je in een saaie terminals kleffe broodjes zat te eten, is het nu een strategische etappe. Bij Singapore Airlines of Ethiopian Airlines wordt de wachttijd tussen twee vluchten omgetoverd tot een culturele mini-ervaring.
Nog steeds gek op sneeuw
Skiën blijft een vaste waarde. De korte vluchten van SkyAlps richting de Dolomieten zitten goed vol, zeker nu de Winterspelen van 2026 in Zuid-Tirol naderen.
ben-koorengevel
Herfst is het nieuwe hoogseizoen
Nu de zomervakantie voorbij is, wordt september de ideale maand om de massa te vermijden. Malta of Texel trekken steeds vaker bezoekers in het laagseizoen, en dat is goed nieuws voor de sfeer (én de portemonnee).
De terugval van het aantal Amerikaanse toeristen zorgt voor meer plek op populaire bestemmingen zoals Italië of de Caraïben. Als Belgische reiziger kan je dus met minder stress een vakantie boeken.
Leren tijdens het reizen
Educatieve reizen zitten in de lift: Nausicaá, Leiden of de educatieve boerderijen van Roter Hahn trekken gezinnen aan die op zoek zijn naar betekenisvolle ervaringen. Leren wordt zo een volwaardige motivatie om op reis te gaan.
Volgens het Turkse ministerie van Milieu kende Turkije in juli de warmste maand in 55 jaar. Niet minder dan 66 van de 220 weerstations verbraken hun eigen record. De nationale gemiddelde temperatuur steeg met +1,9°C ten opzichte van eerdere jaren.
De hoogste temperatuur werd bereikt in Silopi, vlak bij de Iraakse en Syrische grens: 50,5°C op de thermometer. Een absoluut record voor het land, waarmee het vorige maximum van 49,5°C van de tabellen wordt geveegd. Dat werd in augustus 2023 gemeten in Eskisehir.
Bosbranden en evacuaties
Deze extreme hitte bleef niet zonder gevolgen. Verschillende grote branden teisterden het land, met talrijke slachtoffers tot gevolg. Een ander punt van zorg: de waterschaarste. In de badplaats Cesme, in de buurt van Izmir, stonden de kranen aan het eind van juli elke nacht van 23u tot 6u droog.
Op 40 km ten noorden van Jakarta ligt Pari, een klein paradijs met witte stranden en kokospalmen… of beter gezegd: het wás een paradijs. Volgens de bewoners hebben de stijgende getijden al een groot deel van hun stranden opgeslokt.
Toerisme op sterven na dood
Voor Arif Pujianto, een mecanicien en strandbeheerder, is de situatie overduidelijk: “De klimaatcrisis is de grootste bedreiging voor mijn leven.” Zijn strand ‘Star Beach’ verloor sinds 2021 al negen meter zand. Minder zand betekent minder bezoekers – en dus minder inkomsten.
Het paradijs vecht terug
Vier eilandbewoners hebben nu klacht ingediend tegen Holcim. Ze beschuldigen de cementgigant (de industrie zou verantwoordelijk zijn voor 8% van de wereldwijde CO2-uitstoot – van een rol in de opwarming van de aarde. Ze vragen niet alleen een financiële vergoeding, maar vooral ook concrete beschermingsmaatregelen.
Ook vandaag nog katapulteert elk bezoek naar deze streek me terug naar de tijd van mijn jeugd. Maar wat me het meest verheugt, is te zien hoe dit stukje Wallonië blijft verwonderen, verrassen en verleiden, zonder ooit dat beetje eigenzinnige charme te verliezen dat er zo goed bij past!
Een citadel, trappen… en benen die aan het werk gezet worden
Zodra je in Dinant aankomt, kijkt de Citadel je vanop haar rotsachtige uitkijkpunt streng aan. De 408 treden zijn er door de jaren heen niet kleiner op geworden! Als kind liep ik ze vliegensvlug op om mijn moed te bewijzen. Vandaag neem ik liever de kabelbaan, met de gratie van een veertiger die vrede heeft met haar leeftijd. Boven is het panorama adembenemend, vooral bij zonsondergang wanneer de gotische vormen van de Collégiale Notre-Dame gedoopt worden in een gouden licht.
Een wandeling door Dinant is een feest voor de zintuigen. De bedwelmende geur van gebakken honing ontsnapt uit de winkeltjes met ‘Couques de Dinant’, de legendarisch harde koekjes die vroeger als decoratief souvenir werden aangeboden. Spoiler alert: ik heb er nooit aan kunnen weerstaan. Met mate en voorzichtig… want tandartsbezoeken hebben me altijd bang gemaakt.
WBT – Anibal Trejo
En dan is er Adolphe Sax, het wonderkind. De uitvinder van de muzikale warmte van de saxofoon, met zijn huis-museum als snelle maar boeiende stopplaats.
Op enkele kilometers van Dinant wacht je een reis door de tijd. Het Kasteel van Freÿr ontvouwt zijn Franse tuinen, eeuwenoude sinaasappelbomen en salons vol verfijning. Je voelt je er bijna als een indringer, als een romanpersonage dat per ongeluk door de eeuwen heen is geglipt.
JL Flémal
Nog een kasteel dat een omweg waard is? Het Kasteel van Vêves, dat recht uit een sprookje lijkt te komen! Ronde torens, een ophaalbrug en verkleedpartijtjes voor kinderen: de middeleeuwen binnen handbereik… maar dan zonder de bedenkelijke geurtjes. De wandeling naar Celles, geklasseerd als één van de mooiste dorpen van Wallonië, is een pareltje dat je niet mag missen!
Als ik nood heb aan rust, dan trek ik naar het Park van Furfooz. De lus van 4 km, langs grotten, Romeinse ruïnes en uitkijkpunten op de Lesse, is een betoverend intermezzo. Het is zo’n plek waar je zachtjes wandelt en naar de vogels luistert. Voor de liefhebbers van geschiedenis zijn er de ruïnes van het Kasteel van Montaigle, vastgeklampt aan hun rots in de vallei van de Molignée. Een romantische plek bij uitstek: een tikje melancholisch, maar ongelooflijk fotogeniek. De wandeling van 9,6 km errond is perfect om je lunch te verteren…
Een glaasje wit, een abdijbier, een zalige glimlach
Over verteren gesproken… Omdat Wallonië graag lokaal drinkt, raad ik je twee smaakvolle stops aan: het Kasteel van Bioul, elegant en sprankelend, waar je een wijnbouw ontdekt die tegelijk modern en diepgeworteld is; en het Château Bon Baron, dat een mozaïek van 21 wijnen uit 14 druivenrassen produceert… indrukwekkend!
Chateau de Bioul
Maar mijn favoriete ritueel blijft een bezoek aan de Abdij van Maredsous, vlakbij mijn jeugddorp Warnant. Als kind fietste ik ernaartoe, langs de bekende railbikes die de oude spoorlijn van de Molignée volgen. Vandaag ga ik er vooral heen voor de kaas, het bier en het zonnige terras van het ‘Centre Saint-Joseph’. Met wat geluk luiden de klokken net op het moment dat je in je boterham bijt!
WBT – Bruno D'Alimonte
De dorpen Sosoye en Falaën, beide geklasseerd als mooiste dorpen van Wallonië, hebben hun ziel van weleer behouden. Smalle straatjes, oude stenen huizen, een levendige stilte… Het zijn plekken waar je vanzelf vertraagt.
L’échappée belle: charme en rust midden in de natuur
In Falaën, één van de mooiste dorpen van Wallonië en op een steenworp van Dinant, doet L’échappée belle zijn naam alle eer aan. Dit gastenverblijf, verscholen in een groene omgeving, nodigt uit om te vertragen en van het moment te genieten. Deze oude, smaakvol gerenoveerde woning combineert het karakter van oude stenen met een hedendaagse inrichting, waardoor een sfeer ontstaat die tegelijk zacht en warm is. Elke kamer, licht en comfortabel, biedt een rustgevend uitzicht op het omliggende platteland. ’s Ochtends wekt een heerlijk ontbijt, samengesteld uit lokale producten en huisgemaakte bereidingen, de smaakpapillen voor een dag vol ontdekkingen. Tuin, terras en ontspanningshoek maken het plaatje compleet, waardoor dit adres de ideale halte is om de regio te verkennen… of gewoon van de stilte te genieten.
Geniet van 15% korting met de promotiecode RDV15 voor elke reservatie vóór 14/12/2025!
Terugkeren hierheen, is terugkeren naar mezelf. Het herontdekken van een regio met duizend gezichten, seizoen na seizoen, vol contrasten, elegantie en eenvoud. Het is het landschap van mijn jeugd dat het decor van volwassen dromen is geworden. En ik raak er nooit op uitgekeken!
De Waalse zomer van 2025 was wat de weersomstandigheden betreft allesbehalve rustig. Toch houdt de toeristische sector tegen alle verwachtingen in stand, met redenen om blij te zijn. Volgens VISITWallonia is de balans “globaal positief”, met een sterke maand augustus, mogelijk zelfs beter dan die van 2024. Juli was dan weer wat meer aarzelend.
Logies: hoge bezettingsgraad voor grote formules
Met een bezettingsgraad tot wel 90% in hotels en resorts, en ook grote gîtes die de hele zomer bijna volzet waren, deden de logies in Wallonië het uitstekend! Een speciale vermelding is er voor accommodaties in de buurt van culturele evenementen. In Waterloo bijvoorbeeld, waar de heropvoering van de slag de hotelbezetting met 10% deed stijgen.
Een internationale wind waait over Wallonië
Hoewel het aantal Belgische bezoekers stabiel blijft na een post-Covid-daling, zijn het de buitenlandse bezoekers die het verschil maken. Vooral Nederlanders (+20%), Duitsers (+13%) en Italianen (+11%) keren in groten getale terug. Een klein minpuntje: een lichte terugval uit Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. Ook toeristen uit Azië bezochten de regio.
Evenementen: de trekkers van het succes
De grote evenementen hielden het geheel op koers. Van een vurig Spa-Francorchamps, het Festival van Chassepierre (25.000 bezoekers), Alice in het kasteel van Beloeil (32.000 toeschouwers) tot de 15-augustusfeesten in Outremeuse (tot 230.000 mensen): Wallonië was uitverkocht. Sommige evenementen hadden af te rekenen met regen, maar het aanzuigeffect van evenementen blijft een strategische pijler.
Toerisme in aanpassingsmodus
Tot slot ook een pluim voor de flexibiliteit van het publiek: van buien tot hittegolven en plotse afkoelingen tussendoor, wisselden bezoekers vlot tussen binnenactiviteiten (die goed scoorden) en buitenactiviteiten, die nog steeds erg geliefd zijn — zoals wandelingen, fietstochten of bosuitstapjes. De klassieke attracties noteerden een iets genuanceerder resultaat, met een tendens tot voorzichtigheid in uitgaven.
