Nadat Denis Van Weynbergh op 28 mei het ponton in Manhattan achter zich had gelaten, zette hij de volgende dag koers naar Les Sables d’Olonne. Meteen van bij de start waren de weersomstandigheden grillig, waardoor Denis een hele nacht in de regen aan het roer moest staan om de veranderendewinden van de Noord-Atlantische Oceaan onder controle te krijgen.
Onderweg werden waterlekken ontdekt rond de kielbouten van de IMOCA. Denis dichtte de lekken en zette de pomp aan. Hij zeilde met de kiel in de middenpositie om de belasting te verminderen en de boot veilig te houden, waardoor echter ook de snelheid daalde.
Omdat er een anticycloon op de boot af kwam, koos Denis ervoor om die via het noorden te ontwijken. “Het is zo rustig een zondag bij de grootouders op het platteland,” legde Denis halverwege de race op 9 juni uit.
Op 13 juni om 22u20m55 kwam de D’Ieteren Group IMOCA over de eindmeet in Les Sables d’Olonne, en werd daarbij warm onthaald door de vrijwilligers van Denis’ team. Nu hij gekwalificeerd is voor de ‘Vendée Globe‘, zal Denis zijn boot klaarmaken en zelf uitrusten tot aan de start van de legendarische zeilrace op 10 november.
Alles is hier voorzien voor een verblijf in alle comfort. De 10 suites zijn om ter mooist en hebben allen een origineel thema om je volledig in een droomwereld onder te dompelen.
River Lodge
Omdat het zomers weer was, koos ik voor de “Titanic Suite”. Hunkeren naar de zee, dromen en schatten: deze duplex kamer was precies wat we nodig hadden. Ik voelde me er meteen thuis: de combinatie van hout, leer en mariene fresco’s maakte de plek magisch. We hadden een lokaal aperitiefpakket geboekt dat klaarstond bij aankomst op de kamer: in de gezellige sfeer van onze kamer proefden we de heerlijke streekproducten. Vooral de kaas van de abdij van Maredsous is zo lekker!
River Lodge
De River Lodge is ook ideaal gelegen voor een vleugje avontuur, met veel toeristische en recreatieve activiteiten in de buurt. We besloten te klimmen en te fietsen. We hebben bijna twee uur gekletst en gelachen langs de pittoreske Vallée de la Molignée. Er zijn verschillende routes mogelijk: we kozen voor de route van 8 km die Warnant met Falaën verbindt en je onderweg de ruïnes van het Château de Montaigle laat ontdekken. De bosrijke wandeling was adembenemend mooi: zoveel ongerepte natuur! We gingen ook door tunnels en over bruggen, dus het werd een afwisselend parcours.
River Lodge
De rest van de dag hebben we een lange wandeling gemaakt in de mooie Condroz. Vanuit het prachtige dorpje Falaën (een van de mooiste van Wallonië) wandelden we 9 km. We ontdekten het Etang de Fter en het charmante gehucht Serville, gedomineerd door de kerk van Saint-Pierre op de top van de heuvel. De wandeling was gemakkelijk: het ging amper bergop, en dat vind ik het leukst! Toch was ik erg moe ‘s avonds en was ik blij dat ik eindelijk onder wol kon kruipen.
‘s Morgens wachtte ons een fantastisch ontbijt: we hadden het thema “de lachende rivierkreeft” besteld. Bubbels, gebak, roerei en nog veel meer lekkere dingen… Ook dit keer beleefden we in de River Lodge een perfect weekend om de batterijen op te laden.
De site van Londen is wereldwijd beroemd om zijn rijke historie en bruisende stadsleven, maar een van de meest revolutionaire gebeurtenissen was ongetwijfeld de opening van de eerste metrolijn ter wereld op 10 januari 1863. Deze dag markeerde een keerpunt in het openbaar vervoer en had een blijvende invloed op stedelijke ontwikkeling over de hele wereld.
Orva Studio
De eerste rit van de metro
De Metropolitan Railway, de voorloper van de huidige London Underground, opende zijn eerste lijn tussen Paddington (toen Bishop’s Road genoemd) en Farringdon Street. De lijn was ongeveer zes kilometer lang en het was een direct succes bij het publiek; op de eerste dag werden al 38,000 reizen gemaakt.
Technologische en sociale impact
De introductie van de metro in Londen was een technologisch wonder van die tijd en bood een nieuwe, snelle manier van reizen in de steeds drukker wordende hoofdstad. De metro verminderde de afhankelijkheid van paardentrams en koetsen, wat de straten minder verstopt maakte en de luchtkwaliteit verbeterde.
Uitdagingen
Het bouwen van de metro was geen eenvoudige taak. Ingenieurs stonden voor aanzienlijke uitdagingen, zoals het werken onder de dichtbebouwde stad. De gebruikte “cut-and-cover”-methode veroorzaakte aanzienlijke overlast, maar was cruciaal voor de ontwikkeling van de ondergrondse bouwtechnieken.
Pau Casals
De London Underground heeft zich ontwikkeld tot een uitgebreid netwerk dat cruciaal is voor het dagelijkse leven in Londen. Het is uitgegroeid tot een van de meest herkenbare metrosystemen ter wereld en blijft een belangrijk voorbeeld van openbaar vervoer.
Vandaag?
Vandaag de dag staat de London Underground bekend als de ‘Tube’ en vervoert het miljoenen passagiers per jaar. De metro van Londen blijft zich uitbreiden en moderniseren, en is nog steeds een cruciaal onderdeel van de stedelijke infrastructuur.
De spoorwegmaatschappij Eurostar heeft de ingrepen voor een bedrag van 10 miljoen euro onthuld, die in Londen worden uitgevoerd, ter voorbereiding van de inwerkingtreding van het Automated Entry and Exit System (EES) dat gepland staat voor 6 oktober. Eurostar en HS1 zeggen dat de tijd voor procedures aan het station slechts zeer beperkt zal toenemen. Het bedrijf blijft reizigers echter aanbevelen om tussen 60 en 90 minuten voor het vertrek in London St Pancras aan te komen.
Procedures voor reizigers van buiten de EU
Britse of niet-Europese onderdanen zonder Europees verblijfsvisum moeten zich online of via een app registreren en vervolgens bij aankomst in St Pancras bij een kiosk aanmelden. Reizigers zullen hun paspoort en vingerafdrukkenmoeten scannen en er wordt ook een biometrische foto gemaakt. Ze zullen ook vier beveiligingsvragen beantwoorden. Daarna gaan ze door de bagagecontrole, gevolgd door twee grensovergangen: één voor vertrek uit het Verenigd Koninkrijk en één voor binnenkomst in de EU. Vingerafdrukken worden opnieuw genomen bij de eerste keer na een online registratie, waarbij elk ingevuld formulier drie jaar geldig is.
Vereenvoudigd inchecken voor Britten
Om het Verenigd Koninkrijk binnen te komen, moeten Britse burgers zich ook registreren bij kiosken voordat ze de grens oversteken. Voor EU-burgers zal er geen onmiddellijke verandering zijn, maar het Verenigd Koninkrijk is wel van plan zijn eigen systeem, ETA, op te zetten op een nog te bevestigen datum.
Zorgen over mogelijke vertragingen
Begin 2024 waarschuwde een Britse parlementaire commissie voor de aanzienlijke vertragingen tot 14 uur die EES aan de grenzen zou kunnen veroorzaken. Ondanks deze zorgen blijven Eurostar en HS1 vertrouwen hebben in hun vermogen om de impact op reizigers tot een minimum te beperken.
Vrijdag: een nacht in ‘Hôtel Martin’s Château du Lac’
Dit vijfsterrenhotel aan de oevers van het Lac de Genval is majestueus: de grandeur is overweldigend. Ik vond de gebogen ramen mooi, ze geven het hotel cachet. De kamer was perfect: parketvloer, zachte kleuren, een hemelbed, hanglampen, een lichttherapiedouche, uitzicht op het meer en de enorme fontein… We haastten ons naar de wellness, waar we gecharmeerd werden door het relaxzwembad en de sterrenhemel van Swarovski-kristallen. Het restaurant van het hotel, ‘Genval Les Bains’, serveert authentieke en inventieve gerechten, waar we met volle teugen van hebben genoten. De nabijheid van de kamers was voor mij ook echt een voordeel! En voor wie interesse heeft in net dat beetje extra: het Martin’s biedt tijdens de zomermaanden het concept ‘Dinner on the Lake’: een tafel op het water. Heel bijzonder.
Martin's Chateau du Lac
Zaterdagochtend: het ‘Château de Seneffe’
Zaterdagochtend trokken we na een uitstekend ontbijt, waarbij we stevig gezondigd hebben, naar het ‘Château de Seneffe’. En omdat de lenteregen onophoudelijk uit de lucht bleef vallen, sloegen we de tuinen over en kozen in plaats daarvan voor een bezoek aan het interieur van het neoklassieke gebouw. De tentoonstelling ‘Think Nature’ toont het kasteel op een leuke manier, met schilderijen van planten! Ik vond het geweldig om het leven van de kasteelheren in de 18de eeuw te ontdekken: ik kan mezelf zo inbeelden in het marmeren bad, uitkijkend over het park.
Accalmie Studio
Mijn echte ‘coup de cœur’: de tentoonstelling ‘Seneffe au temps des Philippson’. Het Domein van Seneffe was aan het begin van de 20ste eeuw de tweede thuis van deze invloedrijke familie. De expo vertelt het verhaal van hun leven, met veel foto’s uit die tijd. Geweldig! Het kasteel herbergt ook de beroemde collectie goud- en zilversmeedkunst!
Accalmie Studio
Zaterdagnamiddag: het ‘Domaine de Glabais’
We hadden een bezoek aan het ‘Domaine de Glabais’ geboekt in de buurt van Genappe. Ik was onder de indruk toen ik de 15.000 wijnstokken op de wijngaard ontdekte. Het is zo leuk om te luisteren naar gepassioneerde mensen die praten over hun liefde voor het land en hun product. Vandaag biedt de wijngaard 2 wijnen aan met het ‘Crémant de Wallonie’-label. Ik viel voor de brut rosé.
Domaine viticole de Glabais – Coeur Vigneron
En dat was nog maar een voorproefje voor wat ons ‘s avonds te wachten stond: ‘La Table de Benjamin Laborie’. Een restaurant met een Michelinster die, zoals mijn partner die professioneel actief is op dat vlak kan beamen, die bekroning niet alleen dankt aan de idyllische locatie, maar vooral aan de smaken die de chef op onze borden weet te laten exploderen! Mijn advies: vergeet niet ruim op voorhand te reserveren als je er, net als wij, op een zaterdag heen wil…
Zondagochtend: het ‘Domaine du Chapitre’
De dag erop, na een roerei, zalm en toast op het kasteel, scheen de zon! Ook het Domaine du Chapitre, in Baulers, is een aanrader. Een bezoek aan de familie Hautier, die deze wijngaarden met passie bewerkt, is een must! Natuurlijk geldt dat ook voor een uitstapje naar de boetiek, waar we een voorraad bubbels insloegen: rosé, extra brut, chardonnay… voor elk wat wils!
Karolyn Delize Hanse
Zondagnamiddag: het ‘Domaine régional Solvay’
De ‘Taverne de l’Homme Bleu’, die je tegenover de Fondation Folon vindt, werd onze lunchplek: op het terras, met uitzicht op het omringende landschap, genoten we van garnaalkroketten. Ik ben dol op het fonteintje in deze tuin: het personage met de Folon-hoed onder de waterdruppels is zo mooi. We hadden naar Fondation kunnen gaan om de werken van de Belgische kunstenaar te bewonderen, maar we wilden maximaal genieten van de zon. En dus maakten we een wandeling in het park, dat bekend staat als één van de mooiste van Wallonië. Het is altijd een plezier om in de buurt van het Château de la Hulpe te wandelen…
Domaine regional Solvay WBT – Denis Erroyaux
Mijn ‘coup de cœur’: de expo ‘Seneffe au temps des Philippson’, die je mee terug neemt naar een ander tijdperk…
We schrijven begin 1930, het moment waarop de beurscrash van 1929 een aardverschuiving veroorzaakte aan de andere kant van de oceaan, terwijl Europa nog een paar maanden kon genieten van de onwetendheid. Het was een tijd van lichtzinnigheid, maar ook van mechanische kracht. Zowel op de baan als op de sporen was het snelheid die telde. En wat een Britse krachtpatser zich toen in het hoofd haalde – zich meten met de meest prestigieuze trein van de eeuw – klinkt bijna te bizar om waar te zijn.
Woolf Barnato was zo’n kleurrijk figuur dat je hem niet kon missen. Het moet gezegd, deze man had alles: hij was een rijke erfgenaam die uitblonk in elke sport, was geslaagd als businessman en had dan ook nog eens een niet te versmaden lichaamsbouw. De man redde niet alleen autofabrikant Bentley van het faillissement, hij reed in een van hun bolides ook nog eens drie keer naar de overwinning tijdens de 24 uur van Mans! Een prestatie die, gezien de reputatie van de race en de robuustheid van de vooroorlogse wagens – en de zware Bentleys in het bijzonder, niet te onderschatten valt.
De blauwe trein
De blauwe trein, of, in Shakespeares moedertaal, de “Blue Train” was een technologisch hoogstandje voor zijn tijd: de trein was in staat om van Calais naar Cannes (en weer terug) te rijden in een recordtijd. Een verademing voor rijke Britten, die zowel het mediterrane klimaat als de services aan boord, die naar verluidt zouden kunnen tippen aan de beste hotels, wel konden smaken. De prestaties van de trein werden meteen ook een maatstaf voor competitieve autofabrikanten, zoals de firma Rover, die er als eerste in sloeg om de trein te verslaan op de route Cannes-Calais.
12 maart 1930, Carlton Hotel, Cannes.
Het kan de vaste gasten van het Carlton Hotel in Cannes niet ontgaan zijn, het moment waarop de zonderlinge Brit, Woolf Barnato, er een zekere Dale Bourne, amateurgolfer en snelheidsduivel, er luidkeels aan herinnert dat het record van Rover drie keer niets betekende. Hij wedde voor 100 pond, een aanzienlijk bedrag in die tijd, dat hij Londen zou kunnen bereiken nog voor de blauwe trein in Calais aankwam.
13 maart 1930, station van Cannes.
Het is 17u45 als de blauwe trein zich opmaakt om uit het station van Cannes te vertrekken. Voor het hotel slaat Woolf Barnato nog een glas champagne achterover, voor hij Dale Bourne opdraagt om in de Bentley Speed Six te stappen – het laatste nieuwe model van de fabrikant. De wagen werd “de snelste vrachtwagen van de wereld” genoemd door Ettore Bugatti, want snel was de Bentley inderdaad, voor wie de nodige spierkracht had om ermee om te gaan.
Met een grommende motor verdwijnt de Bentley de nacht in op zijn waanzinnige missie. Waanzinnig, maar voorbereid, want Woolf Barnato heeft bidons brandstof aan boord en voorziet zelfs een bevoorrading in Auxerre, met een speciaal voor de gelegenheid opgetrommelde tankwagen. Helaas bestonden er nog geen smartphones, waardoor de tankwagen en de Bentley in het holst van de nacht de grootste moeite hebben om elkaar te vinden.
Eens bevoorraad, is Barnato vastbesloten om de verloren tijd in te halen en jaagt hij zijn sputterende bolide vooruit, terwijl Bourne zich zo goed mogelijk probeert vast te klampen aan zijn stoel. Mist, regen, duisternis: de omstandigheden zijn erbarmelijk en een lekke band strooit bijna roet in het eten, maar Barnato is koppig. De Bentley glijdt en slipt, maar de piloot houdt de voet stevig op het gaspedaal. De strijd werpt zijn vruchten af en de Engelse bulldog besluit zelfs om het stuur door te geven aan zijn uitdager, zodat zijn spieren wat rust krijgen. Parijs ligt achter hen, Calais is in zicht.
ai
14 maart 1930, Calais.
Om 10u30 arriveren de drie B’s (Barnato, Bourne en de Bentley) in Calais, een uur voor het vertrek van de ferry die hen naar Engeland moet brengen. Perfect om de motor te laten afkoelen en de heren te laten ontwaken, ze kunnen er zelfs nog even ontbijten. De overtocht en de rest van het traject is maar formaliteit: om 15u20 komen Woolf Barnato en Dale Bourne aan bij de Conservative Club in Londen. De heren daar, die op de hoogte zijn van de race, ontkurken meteen de champagne: Barnato wint de weddenschap met 4 minuten voorsprong.
Is dit een kwestie van andere tijden, andere zeden, waarin het strelen van een ego het waard was om gigantische risico’s te nemen? Absoluut, hoewel Bentley zich toch ook aan een flinke boete van 160 pond mocht verwachten voor het deelnemen aan een race op de openbare weg.
Epiloog
Deze uitspatting markeerde het einde van een tijdperk voor de grote verleider. Zijn Engelse paleis viel ten prooi aan vlammen, zijn vrouw had genoeg van zijn wispelturige gedrag en Bentley, zijn geliefde automerk waar hij aandeelhouder van was, haalde geen voordeel uit zijn publiciteitsstunt en werd enkele maanden later verkocht aan Rolls Royce. Zelf stierf Woolf Barnato op 27 juli 1948, op 53-jarige leeftijd, aan kanker.
Welkom in Lierneux, in de provincie Luik, in Grand-Heid om precies te zijn. Dit dorpje in de ‘Haute Ardenne‘ ligt midden in een ongerepte landelijke omgeving, met weiden en boomgaarden, leistenen boerderijen en twee dozijn recentere woningen. Vanuit het dorpscentrum wandel je zo naar de boerderij van Nadia en Jon, de ‘Bergerie de la Lienne‘. Daar ontdek ik een schapenboerderij en alle producten die dit mooie beroep oplevert: heerlijke kazen, yoghurt, skyr, ricotta en Tomme, die allemaal op de plaatselijke markt worden verkocht. Ik ben een kaasliefhebber en ontdek met volle teugen de lekkernijen die ter plekke worden gemaakt, dankzij een proefplankje dat Nadia heeft samengesteld.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA TODIE
Eens ik dat achter de kiezen heb, nodigt Jon me uit om een bezoek te brengen aan de schapenstal. Het is in een bijzondere omgeving, een wereld ver weg van de drukte van het alledaagse stadsleven. Nadia en Jon vertellen dat ze ongeveer vijftig ooien houden en dat ze kozen voor een productiemethode die een eenvoudige manier van leven weerspiegelt, zo dicht mogelijk bij de natuur. Na de rondleiding nemen we plaats op het prachtige terras, dat een panoramisch uitzicht biedt op deze idyllische omgeving. “Elke zondag nodigen we op onze schapenboerderij bezoekers uit om van onze producten te komen genieten. Onze kleine degustatieruimte biedt specialiteiten die van de melk van de boerderij zijn gemaakt, maar ook andere lokale producten,” legt het koppel uit. Ik kan je vertellen dat ik hier één van de beste croque monsieurs van mijn hele leven geproefd heb, uiteraard belegd met geitenkaas. Een echte delicatesse!
Gegarandeerd even helemaal deconnecteren
Wanzinnige_Wereld
In de namiddag maakte ik van de gelegenheid gebruik om een wandeling te maken in de buurt van de schapenboerderij, waar weilanden en struikgewas een harmonieus landschap vormen. Een echt paradijs op aarde waar je al je zorgen kan vergeten en een dag lang kan ontspannen… of nog langer! De ‘Bergerie de la Lienne’ biedt je immers de mogelijkheid om je bezoek te verlengen met een verblijf in het ‘Tiny House‘, een heerlijke, volledig uitgeruste blokhut voor twee. De dag erop kan je genieten van een heerlijk ontbijt met streekproducten!
De stad Fujikawaguchiko in Japan heeft een barrière geïnstalleerd om de overlast van toeristen te beperken. Deze plaats is zeer populair op sociale netwerken vanwege het spectaculaire uitzicht op de Mont Fuji, met op de voorgrond een superette die symbool staat voor het hedendaagse Japan. Bewoners hebben echter geklaagd over bezoekers die afval achterlaten, roken buiten de toegestane zones, oversteken bij rood licht of verkeerd parkeren. Sommigen zijn zelfs op het dak van een tandartspraktijk geklommen om betere foto’s te kunnen maken.
Incidenten ondanks bewaking
Ondanks de aanwezigheid van een bewakingsagent tussen 10 uur ‘s ochtends en 4 uur ‘s middags, werden er ongeveer tien kleine gaten in het doek gemaakt, waarschijnlijk ‘s ochtends of ‘s avonds. “Dit is regelrecht wangedrag. Het is een schande!”, zei een stadsambtenaar tegen AFP, verwijzend naar de gaten in het scherm.
Doel toch bereikt
Volgens dezelfde ambtenaar heeft de barrière van 2,5 m hoog en 20 m lang toch zijn doel bereikt, want de drukte op het smalle voetpad is al wat verminderd. “Sommige mensen kwamen om het scherm te zien. Maar we hebben ons objectief bereikt: mensen ontmoedigen om hier te blijven staan,” voegde hij eraan toe.
De stad is van plan om de barrière weer te verwijderen eens de locatie minder populair wordt. In tussentijd is de stad van plan om QR-codes op de barrière te plaatsen om andere toeristische attracties in de omgeving te laten zien, waaronder andere plaatsen om foto’s van de Mont Fuji te maken.
Comfort en adembenemende uitzichten op het Lac de Plate Taille
Onze vrolijke bende telde 10 zielen, zowel volwassenen als grote kinderen, en dus was het niet meer dan logisch dat we kozen voor een ‘Villa Premium’ in het Golden Lakes Village. De locatie, vlak aan het ‘Plate Taille’-meer, was geweldig. Het uitzicht van op het enorme terras was echt magisch: wat zonnebaden, lezen en iets drinken… het waren momenten waarop de tijd leek stil te staan. De kers op de taart was een privésauna, waar we ‘s avonds gezellig wat konden napraten.
Golden Lakes Village
Een duik in de natuur: wandelingen en ontdekkingen
Er is zoveel infrastructuur waar we gebruik van konden maken: ik kan onmogelijk de hele lijst opsommen. Maar je moet weten dat het domein van de Golden Lakes perfect gelegen is, midden in de natuur: de groene ruimten en waterpartijen alleen al zijn goed voor uren ontdekkingstochten. Te voet of met de fiets (ter plaatse te huur): het is ideaal om daar even de tijd voor te nemen.
Golden Lakes Village
Watersportavonturen
We hebben een aantal watersportactiviteiten uitgetest en hoewel ik niet erg sportief ben, heb ik van sommige activiteiten echt genoten! Mijn favoriet was paddleboarding! Je staat op een plank en gebruikt een peddel om over het water te glijden. We hebben vaak en ook hard gelachen. En ja, ik peddelde soms al zittend op mijn knieën. Kajakken en waterfietsen stonden ook op het programma. Perfect als amusement onder vrienden.
Golden Lakes Village
De meest avontuurlijken onder ons waagden zich ook aan waterskiën en wakeboarden in het ‘Spin Cable Park’. Bij dat soort toestanden kijk ik liever vanop een afstand! En maak ik natuurlijk ook massa’s leuke foto’s. Maar eerlijk: je vindt hier voor iedereen wel wat om te doen! Je kan zelfs Flyboarden en daarmee letterlijk de lucht in gaan.
Golden Lakes Village
Golf en zelfs ULM-vliegen
Ook aan sportieve activiteiten los van het water is er geen gebrek: Lasergame, Escape Game, Golf, Segway, Tennis, Squash… Je kan zelfs een vlucht maken met een ULM-vliegtuigje, een helikopter of een zweefvliegtuig! En dat allemaal vlakbij. Eén van mijn vrienden wist me te overtuigen om met hem te gaan golfen. Ik had nog nooit een voet op een green gezet, en het is helemaal anders dan de minigolf die ik altijd heb gespeeld. Een echte ontdekkingstocht in het groen.
Een hongertje?
Eten op het terras, uitstapjes alleen of met de groep, actief bezig zijn of gewoon wat relaxen… de tijd vloog voorbij. En dan heb ik het nog niet eens gehad over onze culturele uitstappen! In de buurt van de Lacs de l’Eau d’Heure liggen zoveel mooie plekken.
Golden Lakes Village
Er is natuurlijk de stuwdam van het ‘Plate Taille’-meer, die we in volle bewondering hebben verkend, maar ook de ‘Grottes de Neptune’, de ‘Aquascope de Virelles’, de ‘Espace Arthur Masson’… en zoveel andere bezienswaardigheden. Om het nuttige aan het aangename te koppelen, kozen we voor een bezoek aan ‘La Brasserie des Fagnes’, een plek waar iedereen van genoten heeft: we bezochten het museum en de moderne brouwerij om ons vervolgens te goed te doen aan een overheerlijke barbecue met een glas vers gebrouwen bier.
Wat een mooie vakantie was me dat in het Golden Lakes Village! Ik zou mijn fotoalbum kunnen induiken en je nog veel meer verhalen vertellen over deze ongelooflijke week met vrienden. Echt een bijzonder leuke uitstap in eigen land.
La Nocturne des Coteaux de la Citadelle is een van de paradepaardjes van Luik en trekt elk jaar enkele duizenden bezoekers. Traditioneel wordt dit evenement gehouden op de eerste zaterdag van oktober, maar het werd vier jaar na elkaar afgelast: in 2020 en 2021 vanwege de gezondheidscrisis, en in 2022 en 2023 door tramwerkzaamheden.
Terug met innovatieve verlichting
Nu de werkzaamheden bijna klaar zijn, bevestigt Jean-Pierre Hupkens dat de stad van plan is om La Nocturne des Coteaux de la Citadelle in 2024 opnieuw te lanceren, met een uitgebreide formule. “De traditionele kaarsen zullen nog steeds aanwezig zijn op de berg van Bueren, aangevuld met verlichte displays in een nog te bepalen zone. We moeten hierbij rekening houden met de veiligheidsvoorwaarden die worden opgelegd door het grote aantal mensen dat een dergelijk evenement bijwoont, in het bijzonder de toegang tot doodlopende en steile paden”, legde hij uit.
Onderdeel van een breder programma
La Nocturne maakt deel uit van een reeks evenementen om het centrum van Luik nieuw leven in te blazen. De aangekondigde evenementen zijn onder andere la nocturne des mariages, het shopping weekend, een speciale editie van la Batte en de opening van de kermis. Deze strategie is erop gericht het stadscentrum nieuw leven in te blazen en de bewoners en de bezoekers een rijke en gevarieerde ervaring te bieden.
