Beeld je het volgende in: twee dertigers die nog nooit een voet hadden gezet buiten Europa en die naar het andere kant van de wereld afreizen. Wel, na een rechtstreekse vlucht naar Tokio van dertien uur, een ritje van anderhalf uur met de trein naar ons hotel, een korte nacht, een tweede uitstapje met de trein en een tweede vlucht binnen de 24 uur, kwamen we aan in Nagasaki. Eindelijk!
De stad verwelkomt ons onder een ijle hemel, maar de sfeer is er ongelooflijk. Dat heeft veel te maken met het jaarlijkse festival dat aan de gang is ter herdenking van de eeuwenoude geschiedenis van culturele en commerciële uitwisselingen tussen Europa en China. Een bezoek aan het Museum voor Geschiedenis en Cultuur van de stad en het voormalige kunstmatige eiland Dejima, waar eerst de Portugezen en daarna de Nederlanders twee eeuwen aan een stuk gestationeerd waren, maakt ons iets wijzer over het thema. Net als Glover Garden, een verzameling huizen met Europese invloeden die in de 19e eeuw werden opgetrokken. Het is fascinerend om te zien hoe Japanners een eigen interpretatie geven aan culturen die dicht bij ons staan. De stad is trouwens de thuishaven van de grootste christelijke gemeenschap in Japan, een land waar de bevolking overwegend het boeddhisme en shintoïsme aanhangt.
De andere geschiedkundige mijlpaal van de stad is natuurlijk de A-bom die het Amerikaanse leger dropte op 9 augustus 1945 om 11.02 uur. De gruwel is perfect gedocumenteerd in het museum die aan de gebeurtenis is gewijd. In de stad voel je overal dezelfde gedachte rondwaren: ‘dit mag nooit meer mag gebeuren’. Het Vredespark is daar de beste illustratie van. Het is een ode aan pacifisme en eenheid, en te midden van de nazomerhitte, creëert het een gastvrij klimaat in de stad.
Wat het eten betreft, vielen de eerste degustaties geweldig goed mee. Het ontbijt in het hotel was een uitgekiende combinatie van Japanse lekkernijen – zeevruchten, een verscheidenheid aan groentepickles, lichtzoete delicatessen – en etenswaren op maat gemaakt van westerse smaakpapillen. Ik kan bevestigen dat karaage (Japanse gefrituurde kip) alle verwachtingen inlost. Udon (dikke noedels) staat gelijk aan een culinair genot aan een lage prijs en onigiri’s (gevulde rijstballetjes) zijn uiterst praktische snacks. Als we jou een eettent mogen aanraden, kiezen we ongetwijfeld voor Nobister. Het kleine vegan restaurant telt acht zitplaatsen aan de toonbank en kan rekenen op een eigenares die naast de bediening haar gasten kan entertainen in het Engels. Aarzel niet om er binnen te springen mocht je ooit in Nagasaki vertoeven!
De volgende etappe: Fukuoka, Kyushu, en het noorden van het eiland.
