Op 10 november vertrok een vloot van 40 IMOCA-boten voor de Vendée Globe. Bij lichte wind begon de Belgische schipper Denis Van Weynbergh aan zijn avontuur in deze legendarische race. Bij aankomst aan de Golf van Biskaje haalde de wind plotseling snelheden tot 40 knopen! Denis kreeg toen te maken met een paar technische problemen. ‘Ik moest gijpen, maar de reeflijn begaf het en de Lazy dack brak’, legt hij uit. Toen de wind ging liggen, kon hij in de mast klimmen en de schade herstellen.
De afdaling van de Atlantische Oceaan
Gedragen door zijn legendarische goede humeur zette Denis zijn tocht naar het zuiden voort. Na het overschrijden van de Doldrums in relatief kalme omstandigheden, stak hij op 23 november de evenaar over. De weerbarstige wind dwong de vloot vervolgens om de Braziliaanse kust af te gaan en de voordewindse koers te volgen.
Op weg naar de Zuidelijke Oceaan
Op dit moment wordt er koers gezet naar Kaap de Goede Hoop. Denis zeilt in winden die variëren tussen 8 en 25 knopen, wat hem dwingt om bepaalde manoeuvres te herhalen: oprollen, ontrollen, riffen ophalen en weer loslaten. ‘Dit bereidt me voor op de Zuidelijke Oceaan’, vertelt hij terwijl hij staat te trappelen om de Roaring Forties en de Furious Fifties te bedwingen.
Een woordje uitleg van Denis
‘Een IMOCA-project, dat is een boot, een team, een schipper en partners. D’Ieteren Groep heeft risico’s genomen. Maar lef tonen, maakt deel uit van hun cultuur’, aldus Denis. ‘Aan de start staan van de Vendée Globe is een overwinning op zich. Ik geniet er ook van om op het water te vertoeven. Intussen is de sfeer wel omgeslagen. Het begint grijs te worden en ik heb mijn hardshell opnieuw aangetrokken. We zitten echt in de Zuidelijke Oceaan! Ik blijf dicht bij de schoot zitten, maar ik vind de race nog even grandioos als in het begin.’
De Waalse overheid geeft 8,1 miljoen euro vrij voor de restauratie van het koor en de transepten van de Abdij van Aulne in Gozée. De komende drie jaar worden de ruïnes versterkt met materialen die zo dicht mogelijk bij het origineel liggen. Iedere steen telt, zeker wanneer ze historische waarde heeft.
Subsidies voor kerken
Verder wordt een subsidie van 460.000 euro toegekend aan de Sint-Niklaaskerk in Edingen voor de restauratie van de daken en goten. Ook de collegiale Sint-Ursmer in Binche krijgt extra steun: 315.000 euro om noodzakelijke werken uit te voeren aan de torenspits.
Deze ingrijpende maatregel is bedoeld om de gevolgen van overtoerisme te verminderen in gebieden die al sterk belast zijn, zoals de oude binnenstad, de wijk La Merced (waar Pablo Picasso werd geboren), en het strand van El Palo.
De nieuwe regel geldt uitsluitend voor nieuwe aanbiedingen, maar heeft als doel bezoekers te spreiden naar minder centrale en minder verzadigde gebieden. Het idee is uiteraard om prijsstijgingen af te remmen en de lokale bewoners te beschermen.
Andere Spaanse bestemmingen zoals Barcelona en de Balearen hebben al soortgelijke beperkingen ingevoerd. Door de kortetermijnverhuur te beperken, wordt de drukte en de stijging van huurprijzen tegengegaan, problemen die vaak worden aangehaald door anti-overtoerismebewegingen.
Eurostar mikt op 30 miljoen reizigers per jaar tegen 2030. Met een voorziene bestelling van 50 nieuwe treinen plant het Eurostar-netwerk een stevige uitbreiding. Deze nieuwe treinen zorgen ervoor dat de vloot kan groeien van 51 naar 67 treinen. Anderzijds zal je wel nog even geduld moeten hebben, want de eerste nieuwe treinen staan pas gepland voor 2030.
Een strategisch netwerk
Brussel ligt in het centrum van het Eurostar-netwerk, met snelle verbindingen naar Londen, Parijs en Amsterdam. De NMBS is voor 18,5% eigenaar van de groep, terwijl de Franse spoorwegmaatschappij SNCF de meerderheidsaandeelhouder blijft met 55,75%. Eurostar bekijkt vanuit zijn hubs zoals Brussel en Londen ook nieuwe bestemmingen, die binnenkort aangekondigd zouden moeten worden.
Wat ooit voorbehouden was aan fervente filmliefhebbers, trekt nu een breder publiek aan. Volgens Expedia zegt 66% van de reizigers dat hun bestemmingskeuze wordt beïnvloed door locaties die ze op het scherm hebben gezien.
Bestemmingen gepromoot door het kleine scherm
Bepaalde series hebben locaties omgetoverd tot populaire toeristische bestemmingen. Zo heeft de serie “The White Lotus” de interesse in Sicilië vergroot, met een toename van 300% in zoekopdrachten na de uitzending van seizoen 2. Evenzo heeft “Emily in Paris” de aantrekkingskracht van de Franse hoofdstad nieuw leven ingeblazen, vooral in de wijk Le Marais, waar de hoofdpersoon woont.
Een significante economische impact
Set-jetting heeft aanzienlijke economische voordelen voor de betrokken regio’s. Bijvoorbeeld, Nieuw-Zeeland zag het toerisme met 40% toenemen tussen 2000 en 2006, grotendeels dankzij het succes van de “Lord of the Rings” trilogie. Lokale autoriteiten en toeristische bedrijven spelen in op deze trend door speciale tours voor fans aan te bieden.
Het is niet allemaal koek en ei!
De plotselinge populariteit brengt echter heel wat risico’s met zich mee. Het strand van Freshwater West in Wales, waar scènes uit Harry Potter werden opgenomen, is zwaar getroffen door een ware stormloop van bezoekers. Dit heeft helaas geleid tot vervuiling van de stranden door reizigers die weinig respect tonen voor de omgeving…
Un Caravage inédit exposé à Rome. Appartenant à une collection privée, « Le portrait de Maffeo Barberini », futur pape Urbain VIII, est visible depuis ce samedi, et jusqu’en février, au palazzo Barberini, à Rome https://t.co/FOLeQqwBkapic.twitter.com/jaQjGzJZ1Y
Michelangelo Merisi, beter bekend als Caravaggio (1571-1610), bracht met zijn dramatische clair-obscur en opvallende realisme een revolutie teweeg in de barokke schilderkunst. Met zijn provocerende en briljante stijl zette deze troubadour de regels van zijn tijd op hun kop!
Een niet eerder getoond werk in een historisch kader
Voor het eerst maakt een zeldzaam schilderij van Caravaggio, ‘Het portret van Maffeo Barberini’, zijn opwachting voor het grote publiek. Het meesterwerk, dat tientallen jaren in een privécollectie werd bewaard, is nu te zien in het Palazzo Barberini, de thuisbasis van de Nationale Galerij voor Oude Kunst in Rome. Deze iconische locatie, waar al vier belangrijke werken van de meester hangen, krijgt het werk uitzonderlijke in bruikleen.
Een oeuvre vol symboliek
Het schilderij, dat geschilderd werd tussen 1598 en 1601, toont Maffeo Barberini, de toekomstige paus Urbanus VIII. Kunsthistorica Paola Nicita beschrijft zijn handen als ‘acteurs’ in de compositie: de rechterhand lijkt uit het kader te treden, wat doet denken aan ‘De Roeping van de Heilige Mattheus’. Dit clair-obscur sublimeert het minimalistische decor, een zo kenmerkend element van de werken van Caravaggio.
Een evenement waar experts op zaten te wachten
Dit schilder is “van zeer grote waarde” en “nog nooit eerder in een museum te zien geweest”, zegt Thomas Clement Salomon, directeur van de Galeria Barberini. De portretten van Caravaggio, die uiterst zeldzaam zijn, wekken grote interesse bij zowel kunstliefhebbers als specialisten.
Langs de kusten van Weligama en Koggala beoefenen vissers het vissen op stelten, een eeuwenoude methode waarbij ze op palen in het water zitten om vis en schaaldieren te vangen.
adobe
2. Papier gemaakt van olifantenmest
In Sri Lanka produceert een innovatief bedrijf ecologisch papier door gebruik te maken van olifantenmest, rijk aan plantaardige vezels. Dit ambachtelijke proces draagt bij aan milieubehoud en biedt een duurzaam alternatief voor traditioneel papier.
pb
3. De panoramische treinreis van Kandy naar Ella
De treinreis tussen Kandy en Ella wordt beschouwd als een van de meest schilderachtige ter wereld. De route (6u30) voert door weelderige theeplantages, bergen en watervallen, en biedt adembenemende uitzichten.
ella
4. Het Esala Perahera-festival: een grandioze viering
Elk jaar organiseert de stad Kandy het Esala Perahera, een spectaculair boeddhistisch festival met optochten van versierde olifanten, dansers en muzikanten. Deze viering, een van de oudste in Azië, trekt duizenden bezoekers van over de hele wereld.
yves-alarie
5. Taal- en religieuze diversiteit
Ondanks zijn kleine omvang is Sri Lanka een smeltkroes van culturen en religies. Men spreekt er meerdere talen, waaronder Singalees en Tamil, en de belangrijkste religies zijn het boeddhisme, hindoeïsme, islam en christendom.
Van de ‘Tobacco Lords’ tot Mackintosh, en hun uitingen van welvaart
De geschiedenis van Glasgow lees je aan de hand van zijn gebouwen. De stad werd in de 6de eeuw gesticht op een heuvel ten noordoosten van het huidige stadscentrum. Daar vind je vandaag nog steeds de katholieke St Mungo’s kathedraal (12de-13de eeuw, maar sindsdien herwerkt), die presbyteriaans werd, en het oudste huis van Glasgow, Provand’s Lordship (1471), een herinnering aan het middeleeuwse verleden van de stad. Ze worden geflankeerd door de Necropolis, een Victoriaanse tuinbegraafplaats (19de eeuw) met 3.500 grafstenen die de stad domineren.
Pollok House, een landhuis ten zuiden van de rivier de Clyde Bourget Philippe
Glasgow stond vol in de schijnwerpers in 1707, toen Schotland zich linkte aan de Engelse kroon. Vanuit de haven kregen schepen gemakkelijker toegang tot de Engelse gebieden in Amerika dan vanuit Londen. Lokale handelaren, de ‘Tobacco Lords’, vergaarden daardoor fortuinen met tabak en bouwden statige residenties. In ‘Merchant City’ – een deel van het stadscentrum – kan je deze huizen nog steeds bewonderen. Het gebouw met zuilen aan Hutcheson Street 78 bijvoorbeeld, of de Gallery of Modern Art, de voormalige woning van de koopman William Cunningham. Of Merchant Square, dat vroeger een overdekte markt was die in de 19de eeuw een belangrijke handelsplek werd.
Gebouw in de Schotse ‘Baronial’-stijl aan Argyle Street Bourget Philippe
In deze wijk zie je ook de kenmerken van de bourgeoisie van een ander tijdperk, de industriële revolutie. Aan het einde van de 18de eeuw ontketende de Schot James Watt het potentieel van de stoommachine. Dit betekende de jackpot voor de stad, die haar ijzer- en steenkoolmijnen en industrie op volle toeren liet draaien. Met de scheepsbouw werd Glasgow in de 19de en 20ste eeuw een welvarende arbeidersstad. De machtige bazen bouwden er nieuwe gebouwen: tegenover het Tron Theater, de voormalige bank in Schotse ‘baronial’-stijl (met middeleeuwse en renaissanceversieringen); aan St Vincent Street, Anchor Line (voorheen een scheepvaartmaatschappij, 1906) en het Citizen Office.
Argyle Street Bourget Philippe
Deze periode legde ook het talent van architect Charles Rennie Mackintosh bloot. Het werk van deze inspirator van de Art Nouveau in Glasgow, is te bewonderen op verschillende locaties, zoals het ‘Lighthouse’ (een ‘vuurtoren’ in de stad), de ‘Glasgow School of Arts’ en ‘The House of an Art Lover’, in Bellahouston Park. De arbeidersziel is dan weer terug te vinden in ‘Hidden Lane’, in de tegenwoordig hippe wijk ‘Finnieston’. Oude bakstenen fabrieksateliers zijn er omgevormd tot kunstenaarsstudio’s. De vlooienmarkt van Barras, in East Side, trekt in het weekend een populair publiek aan dat van vintage houdt.
De deur van de City Chambers, het stadhuis Philippe Bourget | cms
Vanaf de jaren 1990: de heropleving en een intense culturele scene
De welvaart van Glasgow stortte in de jaren 1970-1980 in. Door de industriële crisissen en het einde van de Britse mijnbouw raakte de stad in verval. De volkswijk aan de zuidelijke oever van de Clyde, een kustrivier die door de stad stroomt, was uitgeput. Het duurde meer dan 20 jaar om de dip te boven te komen. Tot de jaren 1990, toen onder impuls van de artistieke gemeenschap van de stad een begin van heropleving op gang kwam.
Stadsvernieuwing en muzikale cultuur stonden daarbij centraal. Het is in deze periode dat lokale bands zoals Simple Minds, Franz Ferdinand en Texas doorbraken, in de voormalige balzaal Barrowland, die een concertlocatie werd. Street art veroverde de muren. Glasgow biedt tegenwoordig een verrassende culturele dynamiek. Een soort gemoedelijkheid die evenveel te maken heeft met de solidariteit van de arbeidersgeschiedenis als met het artistieke en muzikale heden. “In Glasgow lach je meer tijdens een begrafenis dan tijdens een bruiloft in Edinburgh!”, zeggen de locals al spottend.
Hoewel er in de stad nog steeds braakliggende terreinen te zien zijn en de armoede zichtbaar blijft in sommige straten en op gezichten, gaat de heropleving van Glasgow al dertig jaar zijn gang. Dicht bij de chique Ingram Street en George Square, waar de ‘City Chambers’ (het stadhuis) staat, biedt de brede voetgangersstraat Buchanan Street talrijke winkels. Merchant Square is een populaire plek geworden voor foodies, in een stadsdeel dat in het teken staat van de LGBT-kleuren. Naast de aan hipsters ten prooi gevallen wijk Finnieston (restaurants, bars,…), is ook de ‘West End’ een toonvoorbeeld van de transformatie. Rondom de uitgestrekte universiteit waar Adam Smith doceerde, de vader van de liberale economie, is deze wijk een toevluchtsoord geworden voor hippe winkels en cafés. Dat merk je tijdens een wandeling over de levendige Byres Road of in de dorps ogende steeg Ashton Lane, die rijk zijn aan pubs.
Pub in een voormalige industriële binnenplaats Philippe Bourget | cms
De restanten van de kades aan de rivier Clyde zijn van industrieel naar ‘arty’ gegaan. Van aan de recent gebouwde voetgangers- en fietsbrug over de rivier (bij de samenvloeiing met de Kelvin) zijn de oevers bezaaid met het ultramoderne Riverside Museum (transportgeschiedenis), het Glasgow Science Center, het hoofdkantoor van BBC Scotland, de ‘SEC Armadillo’ (auditorium) en de ‘Ovo Hydro’ (concertzaal). Je loopt er heel wat joggers tegen het lijf die buiten adem zijn en het is allemaal erg trendy, maar wel wat klinisch. Meeuwen roepen, een waterzonnetje breekt door… en Glasgow zet onverstoord zijn trendy transformatie verder.
Ashton Lane, een dorps aandoende straat vol pubs in de West End Philippe Bourget | cms
‘Kelvingrove Art Gallery and Museum’ en ‘Burrell Collection’, kunst op zijn best
Deze twee grote musea zijn absoluut een bezoek waard. In de wijk West End, dicht bij de universiteit, bevindt zich de enorme en indrukwekkende ‘Kelvingrove Art Gallery and Museum’, dat gevestigd is in een paleis van roze zandsteen uit het begin van de 20ste eeuw – een steen die gebruikt werd voor de bouw van veel gebouwen in Glasgow. Je hebt minstens een halve dag nodig om alles grondig te bekijken. De tentoonstellingsruimtes zijn verdeeld over patio’s en galerijen op verschillende verdiepingen, aan weerszijden van een grote centrale hal.
‘Kelvingrove Art Gallery and Museum’, in de West End Philippe Bourget | cms
Het ‘Kelvingrove’ is volledig gratis en is gewijd aan onderwerpen als zoölogie, beeldhouwkunst en schilderkunst. Vooral de ruimte gewijd aan de grote moderne Schotse schilders (Leslie Hunter, JD Fergusson, SJ Peploe…) is de moeite waard. Sommige van hun schilderijen verheerlijken de plaatselijke natuur (zoals het prachtige ‘Balmoral Autumn’, van Joseph Denovan Adam, uit 1896). Ook de zalen gewijd aan het Franse impressionisme, waar schilderijen van grote meesters zoals Courbet, Monet, Cézanne, Matisse en Renoir worden tentoongesteld, zijn bijzonder indrukwekkend.
Philippe Bourget | cmsKunstobjecten in de ‘Burrell Collection’
Ook de ‘Burrell Collection’, de belangrijkste kunstcollectie in Schotland afkomstig uit een privénalatenschap, mag je niet missen. Ze behoorde toe aan van Sir William Burrell, een Glasgowse industrieel van het begin van de 20ste eeuw, die zijn fortuin opbouwde dankzij de scheepsbouw. Hij spendeerde zijn leven samen met zijn echtgenote aan met het verzamelen van kunst. Naar verluidt bracht hij bijna 10.000 werken samen. Zijn eclectische smaak zorgde ervoor dat zijn collectie impressionistische schilderijen, keramiek, sculpturen, antieke voorwerpen en nog veel meer omvatte.
Bij zijn overlijden in 1958 schonk hij zijn collectie aan de stad. Sinds de jaren tachtig wordt die tentoongesteld in dit onlangs gerenoveerde en moderne museum ten zuiden van de rivier de Clyde, in ‘Pollok Country Park’. Dat park is 150 hectare groot en omvat ook een boerderij, Highland-koeien en een landhuis, en is één van de vele groene longen van de stad. Ontspannen door deze natuurlijke omgeving, kan het publiek Aziatische beeldjes, Chinese en Iraanse keramiek in prachtige kleuren en een reeks prachtige impressionistische schilderijen van Degas (Burrell’s favoriete schilder), Manet, Courbet (het prachtige schilderij ‘Charité à Ornans’), Pissarro, Renoir, Corot, Daumier en sculpturen van Rodin en Camille Claudel bewonderen. Puur genieten.
‘Botanic Gardens’ en ‘Kelvingrove Park’, bakens van een groene stad
Zoals in veel andere Britse steden is de natuur in Glasgow zeer aanwezig. Iets om van te genieten na een wandeling door de straten van de stad! Één van de parken die je niet mag missen in Glasgow is de botanische tuin in de West End. Deze dicht bij metrostation Hillhead gelegen groene oase biedt met zijn verzorgde perken, serres en de wilde vallei van de Kelvin een charmante adempauze. De in 1817 door de botanicus Thomas Hobkirk opgericht tuin biedt met zijn met gazons omzoomde paden het ideale decor voor romantische wandelingen (veel grijze eekhoorns rennen hier vrij rond) waarbij je 12 serres kan ontdekken met meer dan 12.000 soorten exotische en woestijnplanten en bloemen.
Wanneer je binnen stapt, kom je meteen oog in oog te staan met een prachtig glazen paleis, het ‘Kibble Palace’, dat een weelderige tropische vegetatie herbergt. Je eindigt de wandeling met een afdaling naar de rivier de Kelvin, een groene en geheime vallei met een wandelpad erlangs.
De rivier de Kelvin vlakbij de universiteit, in Kelvingrove Park Philippe Bourget | cms
Niet ver daarvandaan, nog steeds in de West End, vind je Kelvingrove Park, een andere groene long. Dit gebied, dat vlakbij de universiteit en waardoor de rivier de Kelvin stroomt (een zijrivier van de Clyde), trakteert wandelaars en joggers op meer dan 30 hectare op grote bomen, gazons en schaduwrijke paden. Kinderen zijn dol op de niet-schuwe grijze eekhoorns die het park bewonen.
Philippe Bourget | cmsBrug in de Botanic Gardens
Het drukbezochte Kelvingrove Park is ook de ‘groene campus’ voor de studenten van de universiteit, die alleen maar hun colleges hoeven te verlaten om op mooie dagen in het gras te komen liggen. Sinds twee jaar vindt eind september in het park de Big Feed plaats, op Kelvin Way. Een muzikaal en culinair evenement, met concerten en een streetfood-aanbod.
Infos
Je hebt een geldig paspoort nodig om naar het Verenigd Koninkrijk te reizen.
Vanaf 2 april 2025 is een ETA (Electronic Travel Authorisation) ook verplicht voor reizen naar het Verenigd Koninkrijk vanuit België. Kosten: £ 10 (ongeveer €12), geldig voor twee jaar (tenzij het paspoort eerder verloopt). gov.uk/government/organisations/home-office
In Glasgow kan je de metro (een cirkelvormige lijn) en bussen gebruiken voor afgelegen bezienswaardigheden. Dagkaart: metro (ongeveer €5) of bus (€5,50).
Deze videogame, uitgegeven door een Oekraïense studio, speelt zich af in een post-apocalyptisch universum bevolkt door mutanten en mensachtige monsters rond de centrale waar in 1986 de kernramp plaatsvond. ” Het bleek dat een aanzienlijk aantal avonturiers die probeerden illegaal de verboden zone binnen te komen op zoek naar spanning, liefhebbers van videogames waren “, zeiden de Oekraïense grenswachten in een verklaring.
Een sterk vervuilde perimeter
Ter herinnering: de verboden zone is een van de meest door radioactiviteit besmette zonester wereld en blijft ten strengste verboden voor het publiek. Volgens grenswachten werden in 2021 bijna 120 mensen gearresteerd voor het illegaal betreden van het terrein. Sinds de Russische invasie in 2022 is hun aantal afgenomen, maar sommige nieuwsgierige mensen blijven de wet overtreden. “Dit zijn voornamelijk Oekraïners die de Tsjernobyl-zone wilden bezoeken en op plaatsen wilden komen waar het nochtans strikt verboden is“, legt een bron dicht bij de grenswachten uit.
Ik zag Düsseldorf voor het eerst vanop één van de bruggen over de Rijn: de Rheinturm in de verte, de Rheinuferpromenade, de torenspits van de Sint Lambertusbasiliek, de Burgplatz met zijn mooie Schlossturm en het grote Kerstreuzenreuzenrad ernaast. En daar, voor anker net na de Oberkasseler brug, zag ik ook voor het eerst het ‘VIVA RIVERSIDE’ hotelschip, de plek waar we zouden overnachten.
viva riverside
De ligging was in elk geval perfect: het hotelschip lag 300 meter van het stadhuis voor anker en is daarmee het ideale startpunt om Düsseldorf te ontdekken. Een (betalende) parkeerplaats vind je dan weer op minder dan een kilometer afstand: erg praktisch! Het was een primeur voor ons, we hadden nog nooit op een schip geslapen en we hebben er echt van genoten. Onze dromen van ‘The Love Boat’ die eindelijk uitkwamen!
viva riverside
Het moet gezegd, VIVA RIVERSIDE doet er alles aan om ervoor te zorgen dat je verblijf de perfectie benadert. Het is een luxueus hotelschip: alles glanst, alles is chique en weelderig. Onze hut was prachtig ingericht en het bedlinnen van topkwaliteit. We kozen ervoor om in het restaurant van het schip te dineren: genieten van een overheerlijke maaltijd in een fluwelen fauteuil, kijkend naar de binnenvaartschepen die zich over de Rijn verplaatsen. Origineel en charmant. Een betoverende ervaring!
Düsseldorf, daar voelde ik me meteen goed!
De niet te missen bezienswaardigheden liggen voor het rapen in Düsseldorf: wij deden alles te voet van aan ons hotelschip. Om de stad te ontdekken, gaat er niets boven een wandeling langs de oever van de Rijn. Die wandeling brengt je via de Burgplatz in de oude stad (Altstadt) en naar de Rheinturm. Deze 240 meter hoge televisietoren zal voor altijd in mijn geheugen gegrift staan. Zo immens en zo’n slank silhouet versierd met lichtjes die hem ‘s avonds doen oplichten.
Florence Brigode
Iets verderop vind je de wijk MedienHafen. De herfstkleuren doen deze voormalige havenwijk, vandaag een media- en telecomwijk, helemaal opleven. Dit is mijn favoriete deel van de stad: futuristische gebouwen, wolkenkrabbers, bomen met bladeren in alle herfstkleuren, aangemeerde boten en de brede houten brug (de Kaistrasse) die je hogerop brengt. Magisch!
Florence Brigode
Vanuit de oude stad trokken we naar de Königsallee: deze Koninklijke laan is een ongelooflijke plek voor liefhebbers van luxueus winkelen. De ene na de andere boetiek vind je in dit schaduwrijke steegje dat gedwarst wordt door een rivier en overspannen wordt door bruggen. En dan, vlak ernaast, de Hofgarten, die ik je van harte aanbeveel om te bezoeken. Het is een bijzonder poëtische plek in de herfst.
De ultieme feestvreugde: de Kerstmarkt is in deze tijd van het jaar overal. De kraampjes verspreiden zich als een lint door verschillende wijken van de stad. De ambachtelijke kraampjes en chalets met heerlijke specialiteiten vielen ons bijzonder goed in de smaak. Aan de ‘Currywurst’, de beroemde Duitse worst met curryketchup, konden we niet weerstaan. Noch de glühwein. Een must!
Florence Brigode
Ik ben helemaal in de wolken teruggekomen uit Düsseldorf. Deze waterstad heeft me echt weten te verleiden. De afwisseling van groen en gebouwen, moderniteit en traditie, … mogelijkheden te over voor afwisseling. Mijn enige frustratie? Dat ik niet de tijd had om alles te doen. We komen dus zeker nog eens terug!
Wil je zelf deze bijzondere ervaring meemaken? Klik dan hier!
