Op amper enkele uren van België ontdekte ik de wilde en levendige Auvergne, een natuurlijk theater waar elke stap me dichter bij het kloppend hart van onze planeet bracht. Ga met me mee van de hemelse toppen tot in stenen ingewanden van de aarde, voor een ronduit fascinerende vulkanische ontdekkingstocht!
De hoogte in: de Puy de Dôme en de ‘Panoramique des Dômes’
‘s Morgens vroeg neem ik plaats aan boord van de ‘Panoramique des Dômes’, een elektrische tandradtrein die zo uit een avonturenroman lijkt te komen. Aan een gezapig tempo neemt hij me mee naar de hemel, tot op 1.465 meter hoogte, waar me een groots spektakel wacht: de 80 vulkanen van de ‘Chaîne des Puys’ ontvouwen zich voor mijn ogen als een sierlijke en majestueuze kralenketting van kraters.
Daarboven hangt een bijna heilige stilte. Dat was ook de Romeinen al opgevallen: de tempel van Mercurius, een imposant overblijfsel van een oud heiligdom, troont boven op de top en herinnert eraan dat ook de goden hier hun thuis hadden gekozen. Ik slenter, fotografeer, adem… en vooral: ik begrijp. Dit landschap is niet alleen mooi, het is UNESCO-werelderfgoed, een titel die meer dan terecht is. Het is een levensgroot boek rond geologie!
Afzakken naar het hart van het beest: de vulkaan van Lemptégy
Na het uitzicht van boven, is het tijd om de dieperik in te gaan. We trekken naar de Vulkaan van Lemptégy, voor een zeldzame onderdompeling in de nog warme buik van de aarde. Hier, in de krater van een opengebarsten oude vulkaankegel, wordt alles tastbaar.
Tijdens een bezoek van 2 en een half uur, begeleid door een gepassioneerde (en boeiende) gids, ontdek ik vulkanische bommen en versteende schoorstenen, en leer ik hoe 30.000 jaar geleden de lava dit bijna maanachtige landschap vormde. Deze plek, ooit ontgonnen als steengroeve, draagt nog steeds de littekens van de mens, verweven met die van de natuur. Deze ontmoeting tussen wetenschap en menselijkheid, tussen geschiedenis en vuur, doet iets met me.
In de koele schaduw van de ‘Pierre de Volvic’
Mijn derde halte brengt me nog dieper: ondergronds, in de gangen van de ‘Pierre de Volvic’. Hier lieten de vulkanen andere sporen achter: een donkere, dichte en edele steen, waarmee talloze kerken en fonteinen in Europa gebouwd zijn.
Het bezoek is goed in scène gezet en meeslepend, bijna filmisch. Ik laat me leiden door stemmen en beelden, terwijl ik de met de hand uitgekapte wanden aanraak. Het doet me denken aan wie op deze plek, in het halfduister, met bloed, zweet en tranen blokken uit het gesteente haalde.
Genieten van het leven in de Auvergne: wandelingen en kazen
Uiteraard genoot ik, tussen twee afdalingen in de aardse diepten door, ook van de levenskunst in de Auvergne. Wandelingen over bergkammen, tochten door mysterieuze bossen, spontane duiken in kratermeren… En vooral die smaakvolle stops, waar je kennismaakt met gerijpte Saint-Nectaire, goudbruine ‘truffade’, en het niet te missen aperitief op basis van gentiaan.
Slapen met zicht op de krater: de ‘Lodges de Lemptégy*’
Voor mijn overnachting koos ik de ‘Lodges de Lemptégy*’: de perfecte mix van modern comfort en ongerepte natuur. Bij het vallen van de nacht bewonder ik van op mijn terras de slapende vulkaan in een gouden gloed die zijn sluimerende kracht lijkt te eren. Een tijdloos, bijna mystiek moment!
Auvergne is niet zomaar een regio – het is een zintuiglijke, intellectuele en emotionele ervaring, die absoluut de omweg waard is. En geloof me: je kijkt nooit meer op dezelfde manier naar een vulkaan.
