Het Château de Vignée beschikt over 24 unieke kamers, waaronder 4 Junior Suites en 1 vierpersoonssuite. Het hotel biedt ook een mooie wellnessruimte met een verwarmd binnenzwembad, een stoombad en een Finse sauna die uitgeeft op de oever van de Lesse. Het restaurant ‘Arden’, dat onlangs een Michelinster kreeg, combineert zijn gerechten met een uitgebreide maar doordachte selectie van lokale wijnen en artisanale bieren. Het hotel beschikt over een uitzonderlijke wijnkelder met meer dan 1.500 verschillende wijnen voor een totaal van 15.000 flessen van over de hele wereld. Uniek in België.
Prijs en voordeel:
149,5 euro per persoon, dus 299 euro voor twee personen in de plaats van 353 euro. Een netto voordeel van 54 euro.
(Deze prijs is geldig voor een reservatie van zondag tot dinsdag. Reken 30 euro extra voor aankomst op woensdag, 70 voor aankomst op donderdag en 100 euro voor aankomst op vrijdag of zaterdag)
Dit pack omvat:
• Een overnachting in een Comfort-kamer
• Een fles Champagne op de kamer
• Ontbijt
• Toegang tot de Wellness (zwembad, sauna, hamam)
• 15% korting op een massage of behandeling
• Welkomstdrink
• Late check-out om 12u30
Brasserie Dubuisson heeft een familiegeschiedenis van 250 jaar. Een avontuur dat werd geleid door 9 generaties van dezelfde familie, die veel sporen hebben achtergelaten die vandaag de dag nog steeds waarneembaar zijn in het universum en het karakter van de bieren van Dubuisson. Dit alles ontdek je in het Dubuisson Beerstorium. Een parcours waarin virtual reality, 3D-animaties en escape games de sporen van het verleden oproepen.
Brasserie Dubuisson
Naast het “klassieke” bezoek aan de plaats, kan je het Dubuisson Beerstorium ook anders ervaren. De Trollen van de Brouwerij nodigen je uit om de puzzels op te lossen met vragen in de verschillende thematische kamers van het kasteel. Een parcours dat een beroep zal doen op je waarnemings- en reflectievermogen. Naast het bezoek biedt de Brasserie Dubuisson je een proeverij van drie van zijn bieren (op een keuze uit vier verschillende bieren) om je bezoek in de beste omstandigheden af te sluiten.
In de lente wordt het hele landschap er opgefleurd door geurige bloesems. Het is een prachtige regio met maar liefst tien kastelen, een belangrijke abdij, kunst in de natuur en glooiende wijngaarden. De ideale plek voor een weekendje onthaasten.
Kloosterabdij Mariënlof en het oudste meubelstuk van België
Abdij Marie?nlof, binnentuin Myriam Thys
Het voormalige Kruisherenklooster (Klooster van Colen) werd in 1438 gesticht door Maria Van Colen en is sinds 1990 officieel een abdij. Er wonen nog drie Cisterciënzerzusters waarvan één ons naar de 16de eeuwse kapel leidt, die in 1750 afbrandde en terug werd opgebouwd in Luikse barok. Een van de pronkstukken in deze oase van rust is een polychroom Mariabeeld. Ook de barokke muurschilderingen in de sacristie trekken onze aandacht. Maar het meest waardevolle stuk in de abdij is een bidstoel van de 12de eeuw. ‘Het oudste meubelstuk van België,’ zegt de zuster trots. Volgens een legende wordt elke vrouw die er op gaat zitten binnen het jaar zwanger.
De Vallei van Colen
Op de binnenplaats van abdij Mariënlof bezoeken we het fruitmuseum. We zien er o.a. de allereerste sorteermachine van Europa en de langst bestaande veilingklok van ons landje. Tot in 2009 kon je hier lekkere fruittaart eten, die de toen al erg bejaarde zuster Odille bakte voor de gasten, maar dat is jammer genoeg verleden tijd.
De Vallei van Colen, plaatselijk biertje Myriam Thys
Een populaire stop
Gelukkig heeft Roniek Van Bree, die samen met haar man het oude schooltje van de abdij in 2016 tot een gezellige taverne omtoverde, die traditie nieuw leven ingeblazen. Ze gebruikt hetzelfde recept. De eigenares herinnert zich nog goed hoe zuster Odille met de koffiekan rond ging. Ook die traditie bestaat nog, slow koffie dus als kers op de letterlijke taart. Intussen is ‘De Vallei van Colen’ een populaire stop geworden voor wandelaars en bezoekers van de abdij. Van op het terras kijk je er uit op de wijngaarden.
De Vallei Van Cole, de nonnekes taart Myriam Thys
PIT kunstproject in Borgloon. Kunst ontdekken in de natuur
PIT kunstproject, het doorschijnkerkje van Gijs Van Vaerenbergh Myriam Thys
Routekaarten vinden we bij de dienst toerisme. Het meest opvallende kunstwerk is zonder twijfel ‘Reading between the Lines’ van Gijs Van Vaerenbergh, of het ‘Doorkijkkerkje’ zoals het al snel genoemd werd. Wat het zo bijzonder maakt is dat we het landschap blijven zien doorheen de metalen schijven waaruit de kerk is opgebouwd. Het licht zorgt voor een voortdurend wisselende perceptie. The Guardian noemde het het mooiste plekje in België.
#158
Waar het zonlicht ook een belangrijke rol speelt is in #158 van Aeneas Wilder, een cirkelvormige structuur die verwijst naar de rondgang in het Klooster van Colen en zowel van buiten als binnenin wondermooi is. Nog een installatie die het in de ronde vormen zocht is de gigantische, spierwitte ‘Memento’ van Wesley Meuris.
PIT kunstproject #158 van Aeneas Wilder Myriam Thys
Meer PIT: kunst in openlucht
Het PIT project leidt ons nog langs vier andere kunstwerken, waaronder ‘De Tranendreef’ van Dre Wapenaar bij het kasteel van Hex. Een creatie die niet alleen origineel is maar ook praktisch want je kan erin logeren. Het bestaat nl. uit vier boomtenten in de vorm van een traan. Vlak ernaast -en in combinatie te gebruiken- vinden we de installatie van Ardie Van Bommel: ‘Field furniture’ Het zijn een toilet, een barbecue unit, een tafel en zitjes, allemaal gemaakt uit fruitkisten, die hier deel uitmaken van het dagelijkse leven.
PIT kunstproject, de Tranendreef van Dre Wapenaar Myriam Thys
Proximity Effect
Geluidskunstenaar Paul Devens zorgde voor een unieke klankervaring in de Servatiuskerk in Grootloon, het heet ‘Proximity Effect’ en is een spel van geluidsgolven, tonen en echo’s in een heel serene omgeving. En het meest recente kunstwerk heet ‘De Twijfelgrens’ en is van de hand van Fred Eerdekens. Het is een simpele kronkelende lijn in het landschap. Pas als we het vanuit de juiste hoek bekijken, ontdekken we het woord twijfelgrens.
De beste Vlaamse wijn komt uit de fruitstreek rond Borgloon
Wijngaarden, domein Cohlenberg Myriam Thys
De pionier van het nieuwe wijnverhaal was Jan Bellefroid. Wij gaan op bezoek bij Ludo Derwael, die het domein Cohlenberg in 1982 van schoonvader Jan overnam. Vooral zijn witte wijnen zijn verrassend lekker. Intussen zijn er een tiental wijndomeinen in en rond Borgloon, die volgens Ludo ooit tot de besten van Europa zullen horen. De Belgische wijnen scoren inderdaad steeds beter, vooral de bubbels doen het zeer goed.
Clos d’Opleeuw
Een van de beste witte wijnen van het land wordt gemaakt in Clos d’Opleeuw. In deze volledig ommuurde wijngaard van één hectare wordt een uitstekende chardonnay geproduceerd, die vooral in sterrenzaken wordt geschonken. Een slow white wine, die 18 maanden op houten vaten gerijpt wordt.
Clos d’Opleeuw Myriam Thys
Stroop en porselein
‘Strooplekkers’ worden de inwoners van Borgloon genoemd. En daar gaat een hele geschiedenis aan vooraf. Borgloon was immers sinds 1879 de bakermat van de stroop. Logisch, gezien de gigantische hoeveelheid fruitbomen in de regio. In 1960 kregen veel stroopstokerijen het al moeilijk, tot in 1988 de productie volledig stil viel. Maar gelukkig werd de laatste stokerij beschermd en restaureerde de stad het volledige complex. Nu wordt er op ambachtelijke wijze terug Loonse stroop gemaakt.
Gerestaureerde stroopstokerij Myriam Thys
Ook porselein was ooit heel belangrijk in Borgloon en niks is leuker dan deze twee ambachten op een originele manier te combineren. Om de porselein nijverheid nieuw leven in te blazen heeft Pieter Stockman o.a. een typische herbruikbare strooppot in porselein ontworpen. In de Smaakfabriek staat die te koop, maar wij houden het bij heerlijk vers gebakken stroopwafels.
Zo is er uiteraard een bloesemwandeling, maar ook eentje rond gedichten, waar we onderweg verzen van Herman Rohaert kunnen lezen. En omdat we in Haspengouw zijn, zijn dat vaak gedichten over fruit.
Historische hoogtepunten
Tijdens de spijkerwandeling volgen we de voetpadspijkers waarop het symbool van de strooplekkers (bijnaam Borgloners) afgebeeld staat. Ze leiden ons langs alle historische hoogtepunten van dit oude gravenstadje.
Borgloon beeld in de straat Myriam Thys
Greenspots
Greenspots voert ons dan weer langs de mooiste uitkijkpunten in het Haspengouwse landschap. De fotozoektocht, waar je landschappen moet herkennen aan de hand van foto’s, is vooral leuk met kinderen. En dan is er nog het grootste aaneengesloten bos van Haspengouw op de grens van Borgloon en Kortessem, het Bellevuebos, waar we een van de tien kastelen van Borgloon zien met dezelfde naam.
We waren er dan wel al verschillende keren geweest, toch trokken we opnieuw naar het Domaine de Chantilly: ik wilde de expo ‘Cabinet des Leurres’ zien. Kunstenares Sabine Pigalle gaat er dieper in op de kunst van portretten maken. Als iemand die zijn leven doorbrengt met een spiegelreflexcamera in de hand, op zoek naar de glimlach van mijn naasten, sprak dat me aan! Ik hield van haar manier van werken: het combineren van schilderkunst en fotografie om de gezichten van anonieme mensen te doen samensmelten met die van de grote figuren uit de geschiedenis is betoverend. De tentoonstelling, die op 25 maart werd geopend, loopt nog tot 21 mei. Ik kan je alleen maar sterk aanraden om een bezoekje te brengen!
We trokken ook naar het ‘Musée Condé’: wat hou ik van deze collectie! Ook leuk was de enorme paastafel in de ‘galerie des cerfs’ van het museum. 12 meter lang en 2,5 meter breed, bedekt met chocoladecomposities die de pracht van de decoratie van de zaal nog versterken. Een ongelooflijke aankleding die tot 5 mei te zien is. En dan was ik, zoals steeds, verbluft door het ‘Cabinet des Livres’. Onder deze collectie van 30.000 zeldzame boeken en 700 geschilderde manuscripten is er één werk altijd mijn favoriet geweest: de ‘Très Riches Heures’ van de Duc de Berry. Dat stralende koningsblauw, die vergulding, de details… Wat een pareltje!
5mars – Domaine de Chantilly
Natuurlijk wandelden we ook door de tuinen van het dorpje. De narcissen stonden er nog in bloei, als gele vlekken in het hoge gras. We schoven ook de benen onder tafel in de ‘Goûters Champêtres’: we wilden de échte ‘crème Chantilly’ proeven. Bramen-, aardbeien- en frambozensorbet bedekt met luchtig opgeklopte room. Onder de terrastent zorgden de terrasverwarmers ervoor dat ook mijn wangen roze werden! Tijdens de vakantie wordt ook een crème Chantilly-workshop georganiseerd. Het is onderdeel van het mooie programma dat tot 8 mei op je wacht in het Château! En ik vertel er meteen bij dat je er van 12 tot 14 mei terecht kan op Plantendagen van Chantilly. 200 kwekers en exposanten verzamelen rond het thema ‘welzijn cultiveren’. Er zijn bovendien tal van randactiviteiten om van te genieten!
Chantilly Allwrite
Planten, daar hou ik wel van. Maar ik ben ook dol op paarden! Ik had graag een ritje gemaakt in de omgeving: naar het schijnt is het paardenras ‘Henson’ één van de meest volgzame rassen die er zijn. En dan is rijden op zo’n magische plek als het domein van Chantilly een droom. Maar mijn vriend bewondert ze liever vanop afstand: jammer! Toch kon ik niet anders dan blij zijn toen hij twee kaartjes bovenhaalde voor de paardenshow die op dit moment in de Grandes Ecuries wordt gehouden. Zo zagen we de eerste voorstelling van ‘Totem’. Ik krijg er nog steeds een krop van in mijn keel terwijl ik dit schrijf: kleuren, acrobatiek, muziek… gegarandeerd genieten!
Maison & l’Atelier la maison et l'atelier
We brachten de nacht door in een ongelooflijke chambre d’hôte waar ik maar niet genoeg van kreeg. Het soort plek waar je naartoe gaat om tot rust te komen, te lezen, na te denken, te rusten, maar niet noodzakelijk om te bewegen! Je geniet er van het prachtige kader en de tuinen, de inrichting en het comfort van je kamer… ‘Maison’ en ‘l’Atelier’ zijn twee prachtige kamers, gerund door Clare, een liefhebster van het leven en van de mooie dingen die het te bieden heeft. Aarzel niet om contact met haar op te nemen!
Etangs de Commelles Grégory Smellinckx – Oise Tourisme
De volgende dag twijfelden we een beetje: we hadden weinig tijd over voordat we terug naar huis vertrokken. Moesten we een wandeling maken in het prachtige Domaine de Chaalis of naar de vijvers van Comelles? Naar het Pavillon de Manse of de Potager des Princes? Of met de auto naar Compiègne of Gerberoy? Uiteindelijk kozen we voor Senlis. De geplaveide straatjes, de stadswallen langs de Nonette, de abdij van Saint-Vincent, de prachtige kathedraal… In dit schattige stadje is rondslenteren en verliefd worden vanzelfsprekend.
Allez, hop! Aarzel niet langer en dompel je onder in het hart van de Oise: je komt helemaal opgeladen terug!
Als je ooit in de Verenigde Staten bent geweest, weet je dat ‘tips’ of fooien een must zijn. Tenminste in de horeca, waar er geen discussie over is. Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan maakt een fooi, die meestal oploopt tot zo’n 15 tot 20% van het totaalbedrag, deel uit van de lokale gebruiken, omdat het vaak het grootste deel van het loon van de ober vormt. Maar kan kan er ook een fooi geëist worden voor een afhaalkoffie, voor boodschappen bij een groentewinkel of voor een boeket bloemen?
Feit is dat het gebruik van de ‘tipping’ uitbreidt, waardoor veel Amerikanen in verlegenheid worden gebracht. Als je een fooi geeft, kan je je immers ergeren aan het feit dat je meer geld hebt uitgegeven dan je oorspronkelijk van plan was. Maar als je geen fooi geeft, kan je je ook schuldig voelen, maar in dat geval tegenover de werknemer…
Teveel fooi bedreigt het fooiensysteem
De veralgemening van het fooien geven, wordt steeds problematischer. Nu fooien geven in opmars is in winkels waar dat voorheen niet nodig was, lopen de rekeningen ongekend hoog op. In het licht van deze situatie hebben experts besloten om aan de alarmbel te trekken over het risico op ‘tip fatique’ of fooimoeheid. Amerikanen, die te vaak met het fenomeen geconfronteerd worden, weten niet meer waar ze een fooi moeten achterlaten, en hoeveel die moet bedragen. Het opent ook het debat over dit steeds meer verguisde verloningsstelsel.
Volgens Dipayan Biswas, hoogleraar marketing aan de University of South Florida, is deze uitbreiding grotendeels te danken aan de elektronische betaalautomaten die de laatste jaren alomtegenwoordig zijn geworden. Op deze schermen waar klanten hun rekening betalen, “kunnen bedrijven allerlei opties zetten, waaronder fooien,” legt hij uit. Om geen fooi te hoeven betalen, moet de klant op de optie’”geen fooi’ aanvinken. “Het maakt mensen ongemakkelijk, ze willen dat niet doen,” zegt Biswas, die het ziet als een manier om mensen een schuldgevoel te bezorgen.
Wetende dat sommige winkeliers niet aarzelen om bedragen tot 30% van het totaal voor te stellen, schiet de prijs van sommige rekeningen stevig omhoog! Professor Dipayan Biswas vreest dat dit Amerikanen afkerig zal maken van het fooiensysteem en dit de obers zal benadelen die deze fooien het hardst nodig hebben om rond te komen.
Heb je je al eens afgevraagd wat er met vliegtuigen gebeurt wanneer ze eenmaal uit circulatie genomen worden? Soms worden ze gekocht door kleinere luchtvaartmaatschappijen en gebruikt als tweedehands toestel, en als ze verouderd zijn worden ze vaak gewoon ontmanteld.
De ‘Mile High Bar‘ in het Britse Southampton gebruikt onderdelen van afgedankte vliegtuigen om zijn klanten een ervaring te geven die lijkt op die in de cabine van een commercieel vliegtuig. Om daarvoor te zorgen werden vliegtuigzetels en bagagecompartimenten gerecupereerd en draagt het personeel uniformen waar het cabinepersoneel van een echte luchtvaartmaatschappij jaloers op zou zijn.
Bij aankomst in de bar krijgen de klanten een paspoort in de handen gestopt dat dienst doet als kaart met een selectie van cocktails uit de hele wereld. Drankjes als ‘Stopover in Havana’, ‘Landing Lights’, ‘Up in the Clouds’ en ‘Delayed Again’ nodigen gasten uit om met een exotische drankje in de hand de wereld rond te reizen.
Zoals elke respectabele luchtvaartmaatschappij biedt de Mile High Bar ook verschillende klasses aan waaruit klanten kunnen kiezen. De First Class is het populairst, omdat die het meest lijkt op een echte vliegtuigcabine. Deze zone, uitgerust met authentieke vliegtuigzetels en bagagevakken, heeft het ook een nooduitgang en vliegtuigramen.
In Business Class vind je geen vliegtuigzetels, maar wel meer zitplaatsen dan First. In Economy Premium tenslotte, kunnen passagiers vanop meer traditionele barkrukken genieten van het onbelemmerde uitzicht op de stert- en landingsbaan en de vliegtuigen.
Het zachte vlees van wilde varkens, gevoed met kastanjes, eikels en ander fruit, is beroemd in heel Europa. Coppa, figatellu, prisuttu en lonzu moet je absoluut proberen. Wat vlees betreft is wild zwijn een essentieel gerecht op de menukaart van de restaurants. Ik ben zelf niet zo dol op zeevruchten, maar als je ervan houdt, zal je hier zeker aan je trekken komen! Met bijvoorbeeld zee-egels, murenes en sardientjes gevuld met broccoli. Om nog maar te zwijgen van de beroemde Corsicaanse bouillabaisse, gebaseerd op rotsvissen, met de mooie naam Aziminu. Je moet hier ook zeker de vele gerechten op basis van kastanjes proeven: je vindt ze overal!
Beroemde kazen!
Dan zijn er natuurlijk nog de Corsicaanse kazen. Proef zeker van de brocciu: het is een topper en een integraal onderdeel van het culinaire erfgoed van het eiland. Net zoals kruiden die de maquis parfumeren en de olijfolie, die het resultaat is van een duizend jaar oude traditie van olijventeelt. Proef verder ook zeker van miel corse, de traditionele desserts gemaakt van melk of eieren. Mijn favoriet? Fiadone, een soort cheesecake gemaakt van brocciu en kastanjemeel. Corsicaanse wijnen en bieren zijn ook bijzonder lekker: ik werd verliefd op het witbier Colomba, met smaken van mirte, jeneverbes, aardbei en cistus. Een echte lekkernij!
Restaurants: dit zijn onze goede adressen!
Ik veronderstel dat deze hapjes je hongerig hebben gemaakt! Begrijpelijk. Aarzel dan niet om de volgende geweldige restaurants te bezoeken: ik heb ze met plezier voor jullie getest. In Cheda, nabij de haven van Bonifacio, is het genieten van de lokale keuken. De chef neemt je mee achter de schermen: ik vond het heerlijk om hem aan het werk te zien en zijn moestuin te ontdekken. Deze kookworkshop is een echte aanrader, want je kookt mee aan het menu dat je daarna zal eten.
Het Castel Brando hotel, in de buurt van Bastia, herbergt nog een heel mooi restaurant: Les Américains. Hun filet van pagre en polenta was heerlijk. Een verfijnde keuken die terug naar de essentie gaat. Het hotel-restaurant Le Dolce Vita verwelkomt je in Ajaccio en biedt gerechten die even verfijnd zijn als de locatie: ik geniet nog steeds als ik terugdenk aan hun gekonfijte lamsrack in een hazelnootkorst. Het Casa Paradisu hotel beviel me met zijn “gastronomische ontdekking”. Verrassing en plezier krijg je hier op het bord.
Om nog maar te zwijgen van de talloze bistro’s, vol charme, die eenvoudige en authentieke gerechten bieden. Ook A l’Epica overtuigt met zijn grillades in de vuurpot.
Markten met een betoverende charme…
Vergeet niet om de markten en andere landelijke beurzen te bezoeken: het is een waar genot om lokale producenten te ontdekken. Hier is het onmogelijk aan om aan de glimlach van de mensen te weerstaan… en de uitnodiging om hun producten te proeven. Neem zeker een grote rieten mand mee om alle proviand meer naar huis te nemen.
Markten met een betoverende charme…
En omdat een goede maaltijd noodzakelijkerwijs gepaard gaat met een lekker drank, moet je ook zeker de wijnhuizen hier bezoeken. Routes rond het thema wijn zijn speciaal voorzien: geniet en ontdek de heerlijke druivensoorten. Vooral het landgoed Costa Rossa vond ik betoverend: de wijngaard ligt landinwaarts, in de schaduw van een mooie klokkentoren, en produceert een zeer verfijnde wijn. In een andere stijl biedt het hotel Le Castellu, in Vizzavona, af en toe proeverijen aan: daarbij vertelt een deskundige sommelier telkens fascinerende verhalen.
Laat het duidelijk zijn: deze gastronomische reis kostte me enkele kilo’s. Maar niet getreurd, ze opende ook mijn hart en eetlust. En uiteindelijk is dat het ware leven!
Deze gratis gids is een pareltje waarin je 26 gebieden ontdekt met 200 verblijven en uitstappen en adressen om online je reserveringen te maken. Als je dan toch bezig bent, mis dan ook de nieuwe Pass VISITWallonia.be niet, waarmee je geniet van heel wat voordelen en kortingen.
Het Pip-Margraff Hotel wordt al vijf generaties lang door dezelfde familie uitgebaat en ligt in de groene valleien van Sankt Vith, aan de rand van het natuurpark van de Hoge Venen/Eifel/Ardennen, tegen de Duits-Luxemburgse grens. 4 dagen lang geniet je hier van de moderne en warme sfeer van het hotel, de uitstekende gastronomie met verse seizoensproducten en een ruime keuze aan uitstekende wijnen. Een gastronomisch zevengangendiner en twee viergangendiners van de chef zijn bij dit kennismakingsaanbod inbegrepen.
Het hotel heeft een volledig gerenoveerde wellnessruimte met zwembad, biologische en Finse sauna, stoombad, jacuzzi, infraroodcabine en ligzetels, maar ook een grote ontspanningsruimte waar je gedurende je hele verblijf gebruik van kan maken. En dat zal je ongetwijfeld kunnen waarderen na je lange fietstochten of wandelingen.
Prix
280 euros par personne pour 3 nuitées
Votre avantage
Payez 560 euros pour 2 personnes au lieu de 640 euros, soit un avantage net de 80 euros.
Ce pack comprend
• 3 nuitées en chambre double confort
• Petit déjeuner buffet
• Un menu délicieux 4-services (durant 2 jours)
• Un menu gastronomique 7-services (1 jour)
• Un pique-nique et carte de randonnée
• Libre accès à l’espace bien-être
• Le panier de Wellness avec serviettes et peignoir
