Elke ski is voorzien van een elektromotor met een koppel van 20 Nm en een lithiumbatterij met een capaciteit van 220 Wh. Een systeem met een rubberen loopvlak, vergelijkbaar met de aandrijving van een sneeuwscooter, drijft de ski’s aan de achterkant aan. Bovendien zijn deze E-Skimo’s uitgerust met ultramoderne sensoren om de elektrische ondersteuning op precies het juiste moment in te schakelen. Een veiligheidssensor op de skistok schakelt de motor uit bij een val.
De E-Skimo belooft de inspanning die je moet leveren tijdens het klimmen te verminderen met 30% en te zorgen voor 80% meer snelheid op heuvels. Met een batterijduur van drie uur zouden deze ski’s je tochtjes in de bergen wel eens kunnen veranderen! Eenmaal boven zijn de gemotoriseerde onderdelen makkelijk te verwijderen, zodat je op een normale manier opnieuw naar beneden kan skiën. Denk echter niet dat je deze ski’s zo in de winkel zal zien, want E-Outdoor heeft andere commerciële ambities! Het bedrijf werkt liever samen met merken die skimateriaal maken om deze innovatie in hun assortiment op te nemen.
De nieuwe kabelbaan tussen Stechelberg en Mürren is nu de steilste ter wereld. Dankzij een innovatief systeem kunnen de twee aan een 11 meter lange arm hangende cabines (met elk een capaciteit van 85 passagiers) zich aanpassen aan de duizelingwekkende helling.
Dit project maakt deel uit van het ambitieuze project ‘Schilthornbahn 20XX‘, dat bedacht werd om de infrastructuur te moderniseren die nodig is om op de top van de Schilthorn (2.970 m) te geraken. Uiteindelijk zal de tijd die nodig is voor de volledige klim worden teruggebracht tot 18 minuten, waardoor het gemakkelijker wordt om het beroemde ronddraaiende restaurant Piz Gloria te bereiken, een must voor James Bond-fans.
Noodzakelijke modernisering
De oude kabelbaan, die al sinds de jaren ’60 in gebruik is, was toe aan een grote renovatie. Met de vernieuwing steekt Zwitserland nu Noorwegen de loef af, waar de Loen Skylift een hellingsgraad van 133% temt. Het hele Zwitserse project zal in 2026 afgerond zijn en belooft een ultramoderne infrastructuur.
Tremendous, colourised footage of Sir #Malcolm_Campbell setting a land speed record of over 276 mph – 445km/h in his Blue Bird at Daytona Beach back in 1935 🏁
🎥Germania pic.twitter.com/kJiwbQilsM
Sinds de jaren 1920 heeft Campbell herhaaldelijk het snelheidsrecord op land verbroken. Echter, het bereiken van 300 mph blijft een enorme uitdaging. Na pogingen op de stranden van Daytona richt hij zich op de zoutvlakten van Bonneville, die een geschiktere ondergrond bieden voor dergelijke extreme snelheden.
De Campbell-Railton Blue Bird
De Campbell-Railton Blue Bird is een land snelheid recordauto die specifiek voor deze prestatie is ontworpen. Uitgerust met een Rolls-Royce R V12 supercharged motor van 36,7 liter die 2.300 pk levert, heeft het een gestroomlijnde carrosserie om de luchtweerstand te minimaliseren. Innovaties omvatten dubbele achterwielen voor betere tractie en aerodynamische remmen voor optimale controle bij hoge snelheid.
De zoutvlakten van Bonneville
De Bonneville Salt Flats zijn een uitgestrekt zoutgebied in het noordwesten van Utah, overblijfsel van het oude meer Bonneville dat ongeveer 14.000 jaar geleden is opgedroogd. Dit vlakke en harde oppervlak, dat zich uitstrekt over meer dan 260 km², biedt ideale omstandigheden voor snelheidsproeven. Sinds het begin van de 20e eeuw is Bonneville het toneel van talrijke pogingen tot land snelheidsrecords, en trekt het enthousiastelingen van over de hele wereld aan.
Eelco Bohtlingk
Een opzienbarende prestatie
Op de bewuste dag drijft Campbell de Blue Bird tot het uiterste en bereikt een gemiddelde snelheid van 301,13 mph (ongeveer 484,62 km/u), waarmee hij een nieuw wereldrecord vestigt. Vandaag de dag is de Blue Bird te zien in het Motorsports Hall of Fame of America, als herinnering aan de durf en visie van Malcolm Campbell.
À 1 500 m d’altitude, la via ferrata « Tianti » (littéralement « échelle du ciel ») relie deux falaises sur 168 m dans le parc de Zhangjiajie, en Chine. Une expérience aérienne qui donne des ailes aux amateurs de sensations fortes. Sujet au… pic.twitter.com/CAiO6RxvmB
De ‘via ferrata’ of klettersteig van Tianti is één van de meest gewaagde attracties van China. De kabelladder is 168 meter lang en verbindt twee kliffen op een hoogte van 1.500 meter! Het geeft ons alvast koude rillingen, vooral omdat de ladder bestaat uit metalen staven en een paar metalen kabels waar je met een touw aan kan hangen.
De keerzijde van de roem!
Volgens de krant Le Parisien is de attractie zo populair geworden dat er mensenfiles ontstaan op de ladder! Met 1.200 bezoekers per dag moet het echt wel aanschuiven zijn… Reken op €76 om erop te klimmen.
Op 10 november vertrok een vloot van 40 IMOCA-boten voor de Vendée Globe. Bij lichte wind begon de Belgische schipper Denis Van Weynbergh aan zijn avontuur in deze legendarische race. Bij aankomst aan de Golf van Biskaje haalde de wind plotseling snelheden tot 40 knopen! Denis kreeg toen te maken met een paar technische problemen. ‘Ik moest gijpen, maar de reeflijn begaf het en de Lazy dack brak’, legt hij uit. Toen de wind ging liggen, kon hij in de mast klimmen en de schade herstellen.
De afdaling van de Atlantische Oceaan
Gedragen door zijn legendarische goede humeur zette Denis zijn tocht naar het zuiden voort. Na het overschrijden van de Doldrums in relatief kalme omstandigheden, stak hij op 23 november de evenaar over. De weerbarstige wind dwong de vloot vervolgens om de Braziliaanse kust af te gaan en de voordewindse koers te volgen.
Op weg naar de Zuidelijke Oceaan
Op dit moment wordt er koers gezet naar Kaap de Goede Hoop. Denis zeilt in winden die variëren tussen 8 en 25 knopen, wat hem dwingt om bepaalde manoeuvres te herhalen: oprollen, ontrollen, riffen ophalen en weer loslaten. ‘Dit bereidt me voor op de Zuidelijke Oceaan’, vertelt hij terwijl hij staat te trappelen om de Roaring Forties en de Furious Fifties te bedwingen.
Een woordje uitleg van Denis
‘Een IMOCA-project, dat is een boot, een team, een schipper en partners. D’Ieteren Groep heeft risico’s genomen. Maar lef tonen, maakt deel uit van hun cultuur’, aldus Denis. ‘Aan de start staan van de Vendée Globe is een overwinning op zich. Ik geniet er ook van om op het water te vertoeven. Intussen is de sfeer wel omgeslagen. Het begint grijs te worden en ik heb mijn hardshell opnieuw aangetrokken. We zitten echt in de Zuidelijke Oceaan! Ik blijf dicht bij de schoot zitten, maar ik vind de race nog even grandioos als in het begin.’
De Via Monastica begint in Vessem en slingert door de Antwerpse Kempen, het Hageland, Haspengouw en het zuiden van Wallonië. Deze route, die zorgvuldig werd uitgestippeld door de Vlaamse Vereniging van Compostella en 283 km lang is, is ontworpen om veiligheid en ontdekking te combineren. Ze toont een verscheidenheid aan natuurlijke landschappen, terwijl ze langs verschillende historische kloosters loopt, vandaar de naam.
Iconische abdijen onderweg
De route wordt gemarkeerd door prestigieuze abdijen zoals die van Postel, Tongerlo, Averbode en Leffe, die wandelaars een onderdompeling bieden in het religieuze en culturele erfgoed van de regio. Naast het hoofdpad zijn er 12 alternatieve routes om andere bezienswaardigheden te verkennen of tijd te besparen.
Een gids om je voor te bereiden
Om de wandeling te vergemakkelijken, is er een nieuwe gids beschikbaar die werd samengesteld door het Compostella-genootschap en het pad is volledig gemarkeerd met borden en de traditionele Sint-Jakobsschelpen .
De afgelopen drie weken in het Vendée Globe-dorp voelden aan als een feest voor Denis. Zijn programma zat vol met ontmoetingen met het publiek, mediaverzoeken, afspraken met de organisatie en de ontvangst van medewerkers van de sponsor D’Ieteren Group. Ondertussen was een team van vrijwilligers druk bezig met de laatste technische voorbereidingen op de IMOCA-boot.
d'Ieteren
Op zondag 10 november was het eindelijk zover: Denis Van Weynbergh vertrok om 13:02 uur onder een kalme hemel vanaf de startlijn van de Vendée Globe. Voor het eerst waagt hij zich aan deze epische solozeilrace van 24.300 zeemijl, zonder tussenstops en zonder hulp. Denis werkte zes jaar lang toe naar dit moment, gesteund door zijn naasten en de D’Ieteren Group. Na een mislukte poging in 2020 besloot hij vastberaden door te zetten. “Ik ben blij dat ik volhard heb en niet heb opgegeven,” zegt hij.
Een bewogen vertrek
Op de steiger in Port Olona hing een emotionele sfeer tijdens de afscheidsceremonie. “Het moment waarop je de steiger afdaalt is fantastisch. Alleen al aan de start van de Vendée Globe staan, voelt als een overwinning,” vertelt Denis. Onder aanmoediging van zijn team, partners en enthousiaste toeschouwers begon hij aan een reis die uiterste uithoudingsvermogen, aanpassingsvermogen en koelbloedigheid zal vergen.
d'Ieteren
Eerste uitdagingen op zee
Denis zal extra alert moeten zijn, zeker omdat hij nog nooit langer dan 15 dagen onafgebroken op zee is geweest. Zijn doel is ambitieus: hij wil deze wereldreis in minder dan 93 dagen voltooien en daarmee het record van zijn boot, dat in 2016 werd gevestigd, verbreken.
De vzw ‘Les Plus Beaux Villages de Wallonie‘, die de mooiste dorpjes van Wallonië in de kijker zet, publiceerde een fietsgids met daarin verschillende routes voor tweewielers. Op die manier ontdek je de 33 mooiste dorpen van Wallonië al trappend. Er staan maar liefst 12 fietslussen in deze gids, verdeeld in etappes van bijna 30 km, die de 33 dorpen aandoen die deel uitmaken van de selectie van de mooiste plekjes in Wallonië. Ze zijn met elkaar verbonden via knooppunten en het RAVeL-netwerk.
PBVW – Rita Photographie
Deze fietsgids is rijkelijk geïllustreerd met gedetailleerde kaarten en foto’s van niet te missen bezienswaardigheden onderweg. Op die manier ontdek je het lokale erfgoed en gastronomie, dankzij een overzicht van alle eetgelegenheden in de buurt. Maar er is meer, want de bijzondere uitzichten, toeristische infopunten, de dichtstbijzijnde treinstations en plekken om fietsen te huren of te repareren worden ook voor elke etappe vermeld.
Deze gloednieuwe fietsgids is nu al online te koop via de website beauxvillages.be en bij de toeristische bureaus waarmee de vereniging samenwerkt. Routes en GPS-coördinaten voor elke route zijn ook te vinden op deze website.
Het intreden van de herfst en de lichte temperatuurdaling die daarmee gepaard gaat, gaf me zin om de frisse buitenlucht in te trekken, goed ingeduffeld in mijn donsjas, voor een verkwikkende herfstwandeling. Mijn vriend en de kinderen waren in eerste instantie een beetje terughoudend, maar uiteindelijk waren ze helemaal aan boord met het idee. We kozen voor de provincie Luxemburg en de stad Houffalize, op de grens met het Groothertogdom Luxemburg.
Wandeltocht naar de top
Uiteindelijk hadden we onze donsjas niet nodig… de zon scheen zelfs af en toe. Gelukkig, want voor deze wandeling zag ik het groot: ik ondernam met mijn gezin de beklimming van de Hérou, een rotsachtige heuvelrug die uitkijkt over de Ourthevallei. Ik waarschuw je alvast, het is geen lachertje: de wandeling is 10 kilometer lang en staat te boek als ‘moeilijk’. Je start op de Place Du Centre in Houffalize, op een hoogte van 350 meter, en klimt dan omhoog naar de 420 meter hoge top om vervolgens weer te dalen. Je doet de wandeling beste bij droog weer. In de regen zijn de hellingen en leistenen immers nogal glad. Soms lijkt de route zelfs op rotsklimmen. Maar bij de moeilijkste passages is er een in de rots verankerde ketting om je te helpen klimmen. Zorg ervoor dat je goede schoenen aantrekt voor deze wandeling, die soms rotsachtig en soms modderig is, afhankelijk van het weer.
WBT – Maxime Collin
Een rots in de Ourthe
Deze schitterende wandeling neemt je mee langs de Ourthevallei, langs de ‘Rocher de la Vierge de Cresse-Sainte-Marguerite’ en de beroemde ‘Rocher du Hérou‘. Die laatste is een prachtige plek die door het Waalse Gewest op de lijst van uitzonderlijk erfgoed is gezet. Het landschap bij Le Hérou is één van de indrukwekkendste in de Ardennen, met een aaneenschakeling van rotsen die zich in de rivier storten. Vanaf de top kan je in de vallei de Ourthe zien kronkelen in verschillende meanders. Subliem! We genoten van een picknick op de top van deze meer dan een kilometer lange rotsachtige uitloper.
In het land van de Chouffe
Omdat je niet alleen van liefde en kabbelend water kan leven, had ik na de 4 uur durende wandeling een kleine verrassing in petto voor mijn vriend: we trokken naar Achouffe, een dorp dat een mooie schuimkraag draag, omdat hier het Chouffe-bier wordt gebrouwen. Je kan ook een wandeling maken door het dorp Nutons. Klinkt leuk, maar onze voeten al genoeg gegeven voor vandaag… En dan was het tijd om naar Rensiwez te gaan, waar ons heel bijzondere ‘hotel’ op ons wachtte.
WBT-Olivier Bourgi
Mijn hut in het bos
Ik had een ongewoon hotel beloofd en dat was het echt wel! De houten hutten van het ‘Domaine de Rensiwez‘ maakten indruk op mijn gezinnetje… Zowel de kinderen als wijzelf vonden het heerlijk om in een hut midden in het bos te slapen. Je kan kiezen tussen hutten aan de oever van de Ourthe, op de heuvel in het het groen of hutten met uitzicht op de rotsachtige heuvelrug. Wij kozen ervoor om bij de rivier te slapen, gewiegd door het kabbelen van het water op de achtergrond.
Een traiteur in het bos
Hoewel de hut van hout is, word je er getrakteerd op alle comfort: bad of douche (ook van hout) en zelfs een sauna of Nordic bad, en niet te vergeten een houtkachel en zelfs een keukentje als je wil koken. Wij kozen voor de cateringservice ter plekke, die verschillende aperitiefmanden levert (gourmet, prosecco, champagne) en verschillende menu’s die zijn bedacht en samengesteld door een lokale chef-kok: Hervé Thomas. Seizoensgebonden gerechten met lokale producten en een stevige dosis creativiteit, gepresenteerd in een mooie mand. Er is zelfs een kindermenu (crêpe met gestoofde ham, gebraden kipfilet, chocoladetaart). Wij kozen voor een raclette, waar we allemaal samen van genoten op het terras tussen de bomen. Op zondagochtend kozen we voor pannenkoeken met esdoornsiroop als ontbijt, net als in Canada. Het was met een licht gebroken hart dat we onze hut diep in het bos achter ons lieten om terug naar huis te gaan…
Onze de cœur
Picknicken op de Hérou-rots en een diner in het bos aan de oevers van de Ourthe.
Om te beginnen boekten we een plek om te overnachten. We kozen voor de gîte Au Creux du Bois: dit mooie vakwerkhuis vlakbij de stad Spa biedt alle comfort (voor 4 personen). De zithoek met het houtvuur, de privétuin met terras en de infraroodsauna overtuigden ons om voor deze accommodatie te kiezen. We voelden ons meteen thuis in deze rustgevende en met zachte kleuren ingerichte omgeving. We maakten gebruik van de volledig uitgeruste keuken om te maken waar we zin in hadden. Eten met vriendinnen, zonder gedoe maar met veel gebabbel. Een geweldig adres in het hart van de Hoge Venen.
Blauwe route
Het Extratrail-concept kwam al enkele jaren geleden naar Jalhay. Er zijn verschillende routes (12, 13, 26 en 40 km) en voor deze eerste dag van de trail kozen we voor de route van 13 km (blauw – 275 m stijgen – gemiddelde moeilijkheidsgraad). We vertrokken op de Place du Marché in Sart-lez-Spa. We wandelden bijna 3 uur om de hele lus te voltooien, maar we zijn dan ook geen atleten! En we namen de tijd om alles te bewonderen: weides, tuinen, gravelpaden, dorpjes, velden, bossen, meren en vijvers. Wa hadden een ‘coup de cœur’ voor het kapelletje van Notre-Dame de l’Epine, met zijn vakwerk, zijn klokkentoren en de witte muren: prachtig! Opgelet wel aan het einde van de route: je moet bijna 200 meter langs de weg wandelen en die is niet erg breed.
?EXTRATRAIL
‘Château de Reinhardstein’ en de ‘Itinéraire de la mémoire’ in Malmédy
Zaterdagmiddag was helemaal gewijd aan bezoeken. Op naar het kasteel van Reinhardstein! Vanaf de parking moet je het dal in: daar ligt dit 1de-eeuwse gebouw verborgen. Het kasteel is niet groot, maar wel charmant. Het is zo mooi ingericht dat je er zou willen wonen. Harnassen, schilderijen, kisten, wandtapijten… noem maar op! De tuin met medicinale planten is ook een aanrader! We maakten nog een omweg naar het historische centrum van Malmédy: we hadden besloten om de ‘Itinéraire de la mémoire’ te volgen, een cultureel pad van 3,5 km dat het verhaal vertelt van de monumenten en gebouwen van de stad. Als iemand die van verhalen houdt, kan ik deze wandeling niet genoeg aanbevelen (download de route op de website van www.malmedy-tourisme.be). Die avond staken we de barbecue aan bij de gîte: geen betere manier om een zomeravond te spenderen.
WBT – Pierre Pauquay
Rode route
Na een heerlijke nachtrust en een stevig ontbijt maakten we ons op voor de tweede trail van het weekend. Deze keer waagden we ons aan de 26 km lange trail. Het hoogteverschil? 535 m. De aangegeven moeilijkheidsgraad? 3 op 4. Een pluim voor durf! We startten onze wandeling op de Place du Marché in Sart-lez-Spa. De route leidde ons al snel door weilanden, dan bossen en paden met stenen. Ik vond het vooral leuk om de meanderende Hoëgne te volgen. Verderop staken we een doorwaadbare plaats over: onmogelijk om geen natte voeten te krijgen. Steile klimmen en steile afdalingen volgen elkaar op: dit is een rollercoaster!
WBT – Sandrine Delcourt
We hielden een lange middagpauze en picknickten op de plek die ‘Les 7 frères’ genoemd wordt, naar de eik met 7 stammen die er staat. De rest van de wandeling was nog zwaarder: we bereikten de top van de ‘Rocher de Bilisse’ om vervolgens te beginnen aan de steile en technische afdaling naar de voet van de rots. Hoewel we normaal gezien eerder van het type babbelkous zijn, concentreerden we ons nu gewoon. Het oogt pittoresk, maar is wel hectisch. De Cascade des Nutons is echt mooi, we hielden er lang halt. We wandelden langs een beekje naar een heuvelrug waar we de oude stenen grensstenen konden zien die België ooit scheidden van Pruisen! Bruggen, loopbruggetjes en wandelplanken volgden: pas op dat je niet uitglijdt. We werden ook nog getrakteerd op wee watervallen (Leopold II en ‘La Reine’) voordat we terug aankwamen in Sart-lez-Spa. Eindresultaat? We hebben er bijna 6 uur over gedaan. Maar we zijn er echt trots op dat we het hebben gedaan! We kunnen het ons zelfs niet voorstellen hou het zou zijn om de route al lopend af te leggen. Maar jij misschien wel?
