Voor ze opnieuw in de schoolboeken duikt, beslisten mijn dochter en ik om onszelf nog een pauze cadeau te doen, door ons helemaal in onze gezamenlijke passie te storten, boeken! Een online zoektocht leverde de ideale locatie op: ‘Le Temps de Livresse ’, een Bed & Books in een landelijke gîte in het bijzonder charmante dorpje Saint-Marc, vlakbij Namen. Alles is er op maat gemaakt van wie verliefd is op boeken en ontspanning. Ondergedompeld in totale rust om de buitenwereld even helemaal te vergeten en ons over te geven aan onze favoriete boeken en ook totaal onverwachte exemplaren. Kortom, totale deconnectie, en tijd om de licht vergeelde pagina’s te beroeren van de boeken die er te vinden zijn en een uitlaatklep te zoeken in de zovele meeslepende verhalen.
Temps de livresse.Het concept van de gîte ‘Temps de Livresse’ ontstond in 2019. In deze duplex met een eerder Scandinavische feel word je uitgenodigd om te ontspannen en te lezen. Wat ik geweldig vond, was het design van de bibliotheekkast: een waanzinnig meubel dat op maat gemaakt werd door een lokale schrijnwerker en langsheen een volledige muur loopt om zo plaats te bieden aan een indrukwekkende reeks werken. Romans voor mij, strips voor mijn dochter: er is voor elk wat wils.
J. Flémal
Na een ochtend die we al lezend in de tuin en op het terras doorbrachten, trokken we in de namiddag Namen in, om de stad op amper 4 kilometer van de gîte te ontdekken. We namen de nieuwe kabelbaan om bovenop de Citadel te geraken. Wat een panorama over de stad dat zich voor onze ogen ontvouwt vanuit onze cabine! Indrukwekkend. Het bezoek aan de Citadel, zijn fascinerende geschiedenis en de uitzichten op de Maas wakkerden onze nieuwsgierigheid aan en namen ons mee naar de geschiedenis, op een reis doorheen de tijd.
Goed om weten: als je er in Augustus bent, mis dan zeker niet de ‘Brocante de Temploux ‘ op zaterdag 19 en zondag 20 augustus. Deze brocantemarkt, de grootste van het land, trekt ook een internationaal publiek aan met een unieke sfeer! Er door de straten wandelen. Leuke koopjes zoeken. Ongewone objecten ontdekken. Lekker smullen aan één van de vele eetkraampjes. Lachen, delen, herinneringen creëren… dat is de essentie van deze bijzondere brocantemarkt.
NIET TE MISSEN ACTIVITEITEN
Kabelbaan en bezoek aan de Citadel van Namen
Tourisme a Namur – Denis Closon
Een ritje van 4 minuten op de kabelbaan neemt je in alle rust, balancerend tussen hemel en aarde, mee naar de Citadel van Namen. Eens daar, kan je deze bijzondere getuige van de geschiedenis ontdekken en genieten van adembenemende vergezichten op de stad en de omringende landschappen.
Théâtre Royal de Namur
In het hart van de Waalse hoofdstad vind je het ‘Théâtre Royal de Namur’, het Koninklijk theater, een niet te missen plek voor de liefhebbers van cultuur. Met zijn rijke en gevarieerde programmatie, gaande van theater tot dans, maar ook muziek en circus, is er altijd wel iets te beleven in dit magnifieke gebouw uit de 19de eeuw.
Belfort van Namen
Stock.adobe.com
Met zijn hoogte van meer dan 20 meter is het Belfort van Namen, dat ook wel de ‘Tour Saint-Jacques’ genoemd wordt, een opvallende getuige van de militaire architectuur uit de 14de eeuw. Neem de tijd om dit als UNESCO Werelderfgoed beschermde monument te bezoeken en zijn fascinerende geschiedenis te ontdekken.
Brocante in Temploux
Mis de grootste brocantemarkt van het land niet, die elk jaar plaatsvindt in augustus. Met meer dan 1.500 exposanten, verspreid over een lengte van 6 km, vind je hier zonder twijfel unieke schatten. De feestelijke sfeer, de animatie in de marge en de kans om uren lang te snuisteren, zowel overdag als ‘s nachts, maakt van deze brocantemarkt een niet te missen afspraak.
Le Temps de Livresse
Le temps de livresse.
In het vreedzame dorpje Saint-Marc vind je Le Temps de Livresse , de perfecte plek voor wie houdt van lezen. Deze landelijke gîte, die inspiratie put uit het Scandinavische design, biedt een sereen kader waarin je volledig kan deconnecteren van de buitenwereld, en je onderdompelen in een indrukwekkende variatie aan boeken. De ideale plek om te herbronnen, elkaar te ontmoeten en leuke momenten te delen met een boek in de hand.
Mauritius ligt in het hart van de Indische Oceaan, de warmste van alle oceanen, en dankt zijn faam aan het feit dat het een strategische tussenstop was op de route naar India tot de aanleg van het Suezkanaal in 1869.
Gravure van de houten kade van Port Louis, het goederen- en douanegebouw (1861)
De eersten die zich er vestigden waren de Nederlanders aan het einde van de 16e eeuw, die hier een slavenmarkt ontwikkelden. Aan het begin van de 18e eeuw verlieten ze het eiland vrijwillig en lieten een bevolking van een gemengd ras achter. Maar ze werden snel vervangen door de Fransen, die bezitnamen van het eiland en nieuwe slaven uit Senegal en Guinee aanvoerden. Door het contact tussen de Franse kolonisten en hun slaven ontstond de Creoolse taal. In 1810 vielen Britse troepen het eiland binnen, waardoor er een einde kwam aan de Franse bezetting, terwijl de grote Frans-Mauritiaanse landeigenaren het suikerriet konden blijven exploiteren en zo de Franse taal en het Creools konden behouden. Toen het eiland zijn strategische positie verloor door de opening van het Suezkanaal, daalde de export, steeg de armoede en werd het land geteisterd door malaria. Aan het begin van de 20e eeuw telde Mauritius slechts 350.000 inwoners! In 1992 werd Mauritius een onafhankelijke republiek en vandaag de dag telt het land ongeveer 1.300.000 inwoners. Er zijn geen tellingen meer op basis van etnische afkomst of huidskleur – de inwoners zijn allemaal Mauritianen en daar zijn ze trots op.
Strand van Belle Mare Charles Mahaux
De mooiste stranden van de Indische Oceaan
Het geluk van dit kleine eiland, dat slechts 65 km lang van noord naar zuid en 48 km van oost naar west is, is het koraalrif dat het omringt. Dat biedt bescherming tegen de deining van de zee die tegen de riffen beukt en creëert een lagune van warm, veilig turquoise water dat de stranden overspoelt. Goudkleurig zand en wuivende palmbomen, veelkleurige zeebodems, een flamboyante horizon bij zonsopgang of zonsondergang – Mauritius heeft alle clichés van een postkaart. Het moeilijkste is om je basiskamp te kiezen!
Uitzicht op Morne Brabant en de baai van Tamarin Charles Mahaux
De schoonheid van de lagunes maakt duiken en snorkelen tot een onderdompeling in een droomwereld van vliegende schorpioenvissen, poonvissen en fluitvissen. Aan de westkust, vooral vanaf de stranden van Flic-en-Flac of Tamarin, kun je jezelf trakteren op de unieke ervaring met spinner-dolfijnen in hun natuurlijke habitat en als je wilt, kun je zelfs naast ze zwemmen. Wij hadden echter niet zoveel geluk, want voor ons dook een walvis op. Hij was het gebied binnengedrongen op zoek naar plankton en alleen zijn aanwezigheid was al genoeg om de dolfijnen weg te jagen. Een magische ontmoeting!
Mount de la Tourelle en de baai van Tamarin Charles Mahaux
Deze boottocht in de vroege ochtend voorziet ook een tussenstop op het ongerepte eiland Aux Bénitiers, waar je een paar uur Robinson kunt spelen op deze hemelse zandvlakte. Het water is hier doorschijnend en als je geluk hebt, kom je octopusvissers op waterfietsen tegen. Niet ver hiervandaan lijkt een ongewone koraalformatie te zweven boven het kristalheldere water, waaraan het zijn naam Crystal Rock dankt. Het is ook de beste plek om Morne Brabant van dichtbij te zien, een soort suikerbrood dat oprijst uit een schiereiland aan de zuidoostkant van het eiland. De steile wanden reiken tot een hoogte van 556 meter en het werd in 2008 door UNESCO geclassificeerd als een cultureel landschap. De moeilijk toegankelijke plek diende als toevluchtsoord voor weggelopen slaven en is nu een krachtig symbool voor de slachtoffers van het kolonialisme.
Crystal Rock
Een groen paradijs
Naast de stranden biedt Mauritius zo’n overvloedige natuurlijke omgeving dat de Amerikaanse schrijver Mark Twain tijdens een bezoek in de 19e eeuw zou hebben geschreven dat God zich door Mauritius had laten inspireren om het paradijs te scheppen… Naast de paradijselijke stranden herbergt het eiland namelijk ook natuurlijke schatten die uitnodigen om er een paar uur te verpozen.
De kloven van La Rivière Noire Charles Mahaux
Het Land van Zeven Kleuren, op zo’n vijftien kilometer van Tamarin aan de westkust, ligt in het hart van een immense open plek omringd door groene heuvels. Het is een landschap van ongewone opbollende duinen die lijken te golven en wilde tinten aannemen onder de zon, met reflecties variërend van geel tot blauw, bruin, paars, groen, oranje en rood. Dit fenomeen, dat uniek is in de wereld, is het bewijs van de vulkanische activiteit van het eiland: de as is blootgelegd door de geleidelijke erosie van de basaltrotsen. De verschillend gekleurde minerale oxiden die ze bevatten vermengen zich niet door verschillen in dichtheid, waardoor er kleurbanden ontstaan die dit prachtige reliëf vormen.
Charles MahauxDe vallei van de 7 kleuren in Chamarel
Een ander bijzonder uitstapje is het Casela Natuurpark, ongeveer 5 km van Flic en Flac aan de westkust, een soort dierentuin ondergedompeld in tropische vegetatie. Bijna duizend veelkleurige vogels tjilpen in hun volières te midden van eeuwenoude exotische bomen. Er zijn ook veel reuzenschildpadden van Aldabra, die niet onder de indruk zijn van kinderen die ze komen aanraken.
Charles MahauxEen bushalte in Flic en Flac
Terug in de tijd op Mauritius
Er is niet veel overgebleven van het koloniale tijdperk, maar er is één kasteel dat zeker een bezoek waard is: Château de Labourdonnais, niet ver van de tuinen van Pamplemousses. Het werd in de 19e eeuw gebouwd voor een rijke Frans-Mauritiaanse familie die nog steeds eigenaar is van het terrein, dat ook een boomgaard en een distilleerderij omvat. De historische schoonheid van dit koloniale verblijf bracht de familie ertoe om het in zijn oude glorie te herstellen en het tot een must-see in Mauritius te maken.
De eetkamer van Château de Labourdonnais Charles Mahaux
De architectonische structuur van het gebouw is typerend voor die periode, met talloze ramen en glazen deuren die het huis overspoelen met licht en ventilatie mogelijk maken, terwijl de 4 gevels worden beschermd tegen de zonnestralen door een varangue, een lange houten galerij. Op de begane grond liggen prachtige ingelegde parketvloeren en meubels van rozenhout uit het Second Empire. Op de bovenverdieping is de grote slaapkamer ingericht met een hemelbed, een relaxbed, een gebedsbankje, etc. Een andere kamer is omgebouwd tot museum gewijd aan de geschiedenis van de familie en aan Mahé de Labourdonnais, de naam van het landgoed waarop Christian Wiehe zijn landhuis bouwde. domainedelabourdonnais.com
In het museum van l’Aventure du Sucre Charles Mahaux
Dit bezoek aan een voormalig 19e-eeuws landhuis van de Sugar Lords wordt niet ver daarvandaan gevolgd door een bezoek aan Sugar World of Aventure du Sucre, een museum dat is gehuisvest in de voormalige suikerfabriek Beau Plan, die in 1999 werd gesloten na 202 jaar in bedrijf te zijn geweest. Het is een leuke, interactieve manier om het parcours in 8 stappen te verkennen tussen het geschiedenispaviljoen van het eiland, met een interessant gedeelte over slavernij, het rietpaviljoen, de suikerroutes, het rumpaviljoen, enz., terwijl je indrukwekkende machines ontdekt met uitgestrekte tandwielen, centrifuges, mixers, enz. Merk op dat elke sectie wordt samengevat door een “lespaneel” dat de belangrijkste punten weergeeft. We ontdekken hier dat de Mauritiaanse identiteit nauw verbonden is met suikerriet, dat het eiland, de landschappen, de bevolking en de economie heeft gevormd. We leren ook dat de suikerrietindustrie nu synoniem is met innovatie in het hart van een circulair economisch model dat suiker, rum, biomeststoffen, groene energie en diervoeder produceert. aventuredusucre.com
Markt van Port-Louis Charles Mahaux
Mauritiaanse smaken
De echte rijkdom van Mauritius is ongetwijfeld de mix van verschillende culturen, die in de loop der jaren banden heeft gesmeed tussen gemeenschappen op basis van tolerantie en respect. Deze harmonie, ondanks religieuze en andere verschillen, is verrassend als je bedenkt hoe verdeeld onze West-Europese samenlevingen zijn. De Creoolse taal brengt iedereen samen en kleurt alle interacties met een vleugje Franse woorden, net zoals de plaatsnamen op Mauritius een ongelooflijke reis op zich zijn, zo kleurrijk zijn hun namen: Curepipe, Crève-Cœur, Le Pétrin, Plaine Champagne, Poudre d’Or, Terre Rouge, Trou aux Biches en nog veel meer.
Onder de varangue van het restaurant L’Escale Créole Charles Mahaux
Er zijn niet veel restaurants op het eiland. De meeste bevinden zich in de toeristische gebieden, waar ze kwaliteitsmenu’s aanbieden in een omgeving die zeker een bezoekje waard is. Aangezien rum het hart van de Mauritiaanse economie vormt, kan je de ‘table de l’Alchimiste’ ontdekken in de elegante omgeving van de Chamarel rum distilleerderij, die haar deuren opent voor een bezoek om het verschil te begrijpen tussen industriële rum en eco-bewuste agrarische rum. www.rhumeriedechamarel.com.
Op de Bois-Chéri theeplantage Charles Mahaux
Of het restaurant Bois Chéri, dat uitkijkt over het terrein van de theeplantage met dezelfde naam, die ook bezocht kan worden. Hier staat thee prominent op het menu: ijsthee, chutney, theekip, enz. Een gastronomische, historische en culturele rondleiding over de Route du Thé, du Rhum et de la Vanille (Thee-, Rum- en Vanilleroute) www.saintaubinloisirs.com.
Straatkeuken Charles Mahaux
De Mauritiaanse keuken weerspiegelt de Mauritiaanse bevolking en omvat Indiase, Europese, Chinese en Creoolse specialiteiten. Omdat de hotelgasten net zo gevarieerd zijn, bieden ze vaak buffetten met voor elk wat wils. Maar de beste manier om te genieten van de smaken van Mauritius is met een Port-Louis Street Food Tour, of om de verschillende facetten van de hoofdstad te ontdekken tussen het Caudan Waterfront, het winkelcentrum van het eiland, en de kleurrijke straten van het stadscentrum, met een uitstapje naar Chinatown en de kleurrijke markt.
Waterfront van Port Louis Charles Mahaux
Een ontdekkingstocht onderbroken door gastronomische pauzes gebaseerd op street food: dholl puri, rotis, gebakken mijn en natuurlijk versgeperst rietsap gemengd met citroensap en een oma appel! Heerlijk en de perfecte begeleiding bij een wandeling over de markt, die een ongelooflijk kleurenpalet biedt met de rijkdom aan aangeboden groenten en fruit. En als je meer van comfort houdt, kies dan voor een authentieke Creoolse varangue, L’Espace Créole, midden in een weelderige bloementuin. Het degustatiemenu laat je de 4 smaken van de Mauritiaanse keuken ontdekken, geserveerd in kleine potjes, zodat je je bord naar eigen smaak kunt indelen. Een waarachtig genot in een echt authentiek kader escalecreole.net.
In de Belgische cultuur en breder in heel Europa is fooi geven een manier om het personeel te bedanken voor de kwaliteit van hun diensten. Echter is deze notie van klanttevredenheid niet universeel. In sommige landen heeft fooi geven een negatieve bijklank.
Inderdaad, zelfs binnen Europa bestaan er bepaalde verschillen. Ten eerste, weet dat de gemiddelde fooi doorgaans rond de 10% ligt. Echter heeft elk land zijn eigen bijzonderheden. In Italië kan de fooi al bij de rekening zijn inbegrepen, terwijl het in Polen beter is om deze rechtstreeks aan de ober te geven. In Spanje is het gebruikelijk om het bedrag af te ronden naar de eerstvolgende euro.
De Verenigde Staten en Noord-Amerika
In de Verenigde Staten is fooi geven essentieel, omdat veel werknemers hiervan afhankelijk zijn om hun inkomen aan te vullen. Het is gebruikelijk om een fooi van 20% van de rekening te geven. Deze norm geldt ook voor Canada, Mexico en Cuba, met gemiddelden variërend tussen de 10 en 20%.
Azië en zijn nuances
In sommige Aziatische landen, zoals China en Japan, kan het geven van fooi als ongepast worden beschouwd. De kwaliteit van de dienstverlening is vaak inbegrepen in de prijs en fooi geven kan het tegenovergestelde suggereren. In Korea kan het zelfs worden opgevat als een poging om hiërarchie vast te stellen.
Onderzoek voordat je naar het buitenland reist de lokale gebruiken met betrekking tot fooi geven. Dit voorkomt misverstanden en stelt je in staat om je waardering op de meest respectvolle manier mogelijk te tonen.
Hoewel Antarctica waarschijnlijk niet de eerste bestemming is die bij de doorsnee toerist opkomt, wint het toch aan populariteit, vooral omdat er steeds meer mogelijkheden zijn om dit afgelegen gebied te bezoeken. Deze toenemende drukte heeft sommigen doen pleiten voor een verbod op toerisme naar het “witte continent”. Dat is onder andere het standpunt van journalist Sara Clemence, die in een artikel op de website van The Atlantic uitlegt waarom we Antarctica als toeristische bestemming misschien moeten afschrijven.
Een beschermd gebied… dat beschermd moet blijven
Antarctica, dat eeuwenlang ontoegankelijk was voor de mens en pas recentelijk voor toerisme is opengesteld, heeft een unieke aantrekkingskracht die maar weinig andere plaatsen op aarde kunnen bieden, voornamelijk door de ongerepte en wilde natuur. Net als ruimtetoerisme of duiken worden reizigers aangetrokken door de nieuwigheid van het verkennen van een volledig bevroren en maagdelijk landschap, en door een plek waar maar weinig mensen zich eerder hebben gewaagd. Het idee van “laatste-kans toerisme”, in combinatie met het besef dat deze plaats door klimaatverandering binnenkort misschien voorgoed verloren gaat, versterkt nog meer de belangstelling voor deze bestemming.
Cassie Matias
Sara Clemence is van mening dat het juist om deze redenen de moeite waard kan zijn om toeristen te verbieden dit continent te bezoeken, aangezien hun groeiende aanwezigheid een directe bedreiging vormt voor de kwetsbare omgeving die ze betreden. Afgelopen zomer bezochten maar liefst 100.000 toeristen Antarctica, voornamelijk via cruises, wat neerkomt op een toename van 40% ten opzichte van de jaren vóór de pandemie. Dit is in schril contrast met de paar honderd bezoekers die het continent veertig jaar geleden in de zomer ontving.
Ter herinnering, Antarctica is niet bereikbaar per trein of openbaar vervoer en er is geen milieuvriendelijk alternatief voor vervoer. Er zijn slechts twee opties: vliegtuigen en cruises, beide moeten duizenden kilometers afleggen om de kusten van het continent te bereiken, waarbij ze grote hoeveelheden brandstof verbruiken. “De ecologische voetafdruk van een persoon die een cruise naar Antarctica maakt, komt overeen met de jaarlijkse uitstoot van een gemiddelde Europeaan”, zegt de journaliste.
Rod Long
Een opvallende paradox…
Het toppunt van absurditeit is dat vorig jaar een reisorganisator een luxekamp opende dat alleen toegankelijk is per privéjet. Zelfs stellen die op zoek zijn naar een uitzonderlijke ervaring kunnen midden in de witte woestijn trouwen. “Gasten, die minstens $65.000 per verblijf betalen, worden aangemoedigd om het continent te verkennen per vliegtuig, ski-doo’s en speciale pooltrucks, voordat ze genieten van een uitgebreide gastronomische maaltijd waarvan de ingrediënten per vliegtuig vanuit Zuid-Afrika worden aangevoerd...”, betreurt de auteur.
Het lot van Antarctica is dus een opmerkelijke paradox: de natuurlijke aantrekkingskracht ervan draagt uiteindelijk bij aan de ondergang ervan.
De Nepalese autoriteiten denken eraan om de toegangsprijs voor buitenlandse avonturiers die de berg willen beklimmen op te trekken van 11.000 dollar tot 15.000 dollar. De ministerraad is momenteel in volle brainstorming. Als een akkoord bereikt wordt, zal je je reisbudget vanaf 2025 moeten herbekijken.
Als je denkt dat het gras groener (of de sneeuw witter) is in China, vergis je je! De beklimming vanuit China is al een beetje duurder. Door de stijgende populariteit van de Everest is Nepal niet het enige land dat met de tarieven speelt.
Vaak wordt gezegd dat je je vliegticket op een specifiek tijdstip moet boeken, zoals om 3 uur ‘s ochtends op een dinsdag, of dat je privé browsen moet gebruiken om een betere prijs te krijgen. Maar volgens Frédéric Pilloud, directeur marketing en e-commerce van MisterFly en geciteerd in Le Figaro, zijn deze trucjes eerder mythes. In werkelijkheid hebben het tijdstip en de dag van de boeking geen directe invloed op de uiteindelijke prijs van het ticket.
Waarom variëren de prijzen zo sterk?
De constante prijsvariaties worden verklaard door “yield management”. Deze prijsbepalingsmethode past zich aan op basis van de vraag en het aantal zoekopdrachten. Luchtvaartmaatschappijen kunnen hun tarieven aanpassen op basis van verschillende factoren, zoals de bezettingsgraad of de tarieven van concurrenten. Bovendien heeft elke rij stoelen in een vliegtuig een specifieke prijs, en zodra die is geboekt, stijgt de prijs naar het volgende niveau.
De oplossing: anticiperen
Anticiperen is de echte truc om een goede prijs te krijgen. Het is aanbevolen om je vliegticket enkele maanden van tevoren te boeken, bij voorkeur in januari voor een zomervakantie. Maar te vroeg boeken, bijvoorbeeld een jaar van tevoren, kan niet voordelig zijn, omdat luchtvaartmaatschappijen hun tarieven in de loop van de maanden kunnen verlagen. Bovendien zijn vertrekken midden in de week, van dinsdag tot donderdag, vaak goedkoper dan in het weekend. De maanden juni en september bieden ook gunstige tarieven in vergelijking met het hoogseizoen van juli en augustus.
Extra tips
Om je kansen op een goede prijs te maximaliseren, kan je je aanmelden voor nieuwsbrieven van luchtvaartmaatschappijen om op de hoogte te blijven van flashverkopen. Je kunt ook meldingen instellen op vluchtvergelijkingswebsites om op de hoogte te worden gesteld wanneer de prijzen dalen voor je gewenste route en periode.
Australië, een land dat al getekend is door extreme klimaatomstandigheden, zou ernstige economische gevolgen kunnen ondervinden van de opwarming van de aarde. Een recente overheidsrapport schat dat de kosten zonder aanpassingen kunnen oplopen tot 252 miljard euro. De stijgende temperaturen bedreigen rechtstreeks de arbeidsomstandigheden, met een mogelijke productiedaling van 81 tot 252 miljard euro.
photoholgic
Halve oplossingen
Hoewel oplossingen zoals het planten van bomen of het aanpassen van de architectuur van gebouwen de arbeidsomstandigheden kunnen verbeteren, zouden ze alleen “in zekere mate” effectief zijn. Bovendien is de impact op cruciale sectoren, zoals landbouw en toerisme, nog niet gekwantificeerd. Kusterosie, bijvoorbeeld, kan veel toeristen afschrikken.
Oproep tot actie
Jim Chalmers, de Australische minister van Economie, benadrukt het economisch en ecologisch belang om op de klimaatverandering te reageren. Hoewel er miljarden nodig zijn om tegen 2050 koolstofneutraal te worden, heeft Australië met zijn minerale rijkdommen een troef in handen. “De vraag naar mineralen zal exploderen, dit is de kans van de eeuw”, verklaart hij.
Noord-Korea, een land dat bekend staat om zijn geslotenheid, heeft buitenlandse golfers uitgenodigd voor een amateurtoernooi. Het doel? “Vriendschappelijke banden opbouwen” met Noord-Koreaanse golfers. Dit initiatief komt samen met de eerste tekenen van het land om de grensbeperkingen te versoepelen, ondanks een strikte aanpak van Covid-19 sinds 2020.
Tekenen van opening
De uitnodiging voor golfers is niet het enige teken van mogelijke opening. In juli bevestigde Peking dat Noord-Korea zich had ingeschreven voor de Aziatische Spelen die gepland staan in China in september. Bovendien kondigde de golfclub in Pyongyang aan op haar website dat er amateurcompetities zouden plaatsvinden in het voorjaar en de herfst, die ook open zouden staan voor buitenlanders.
Golf als nieuw diplomatiek instrument?
Volgens An Chan-Il, een Noord-Korea-expert, ziet Pyongyang golf als een manier om buitenlandse valuta aan te trekken. De hoofdstad heeft zelfs een “golfdepartement” opgericht aan een gerenommeerde sportuniversiteit, wat de groeiende betekenis van deze sport in de strategie van het land benadrukt.
Vooral Zuidoost-Australië heeft te maken met een ernstig gebrek aan sneeuw. Lokale tv-zenders, waaronder 9News, luiden de noodklok over deze ongeziene situatie. Selwyn Snow Resort en Mount Baw Baw, gelegen in de staten New South Wales en Victoria, behoren tot de zwaarst getroffen gebieden. Slechts twee skiliften konden worden geopend.
De schuldige? Een abnormaal warme juli. Volgens Weatherzone verraste juli, normaal een van de koudste maanden van het jaar, dit jaar met hoge temperaturen (2 tot 3 graden warmer dan normaal). Bob Neil van dezelfde meteorologische dienst benadrukt de impact van deze stijging: “Hoewel het niet veel lijkt, is het cruciaal voor sneeuwval en het behoud van de bestaande sneeuwlaag.”
Maar er is niet alleen slecht nieuws voor skiërs. Skigebieden op grote hoogte, zoals Guthega in de Snowy Mountains, hebben nog enkele mooi met sneeuw bedekte pistes kunnen aanbieden.
Je kan natuurlijk niet naar Compiègne zonder een bezoek te brengen aan het kasteel. De vele gekroonde hoofden die er te gast waren, hebben het beroemd gemaakt. Napoleon III en keizerin Eugénie bijvoorbeeld, die er elk jaar de beroemde ‘Séries de Compiègne’ organiseerden, met enkele van de meest illustere figuren uit de Franse geschiedenis. Ik krijg maar niet genoeg van een bezoek aan hun appartementen: de tearoom van de keizerin is mijn favoriete kamer! Een wandeling door de tuinen aan de Allée des Beaux-Monts is ook niet te missen: helemaal aan het einde kom je terecht in het bosdomein.
Oise Tourisme / Bruno Beucher
Neem de tijd om door de in 1820 aangelegd rozentuin te kuieren. In deze tijd van het jaar kan je er nog genieten van de geuren en kleuren van de bloemen. Ik geef het toe: ik kan me levendig inbeelden dat ik er een hofdame was, flanerend over de paden!
Hervé Tallon – Studiolight Productions
Maar goed… los van mijn dromen over statige jurken beleefde ik een ander avontuur. Eén met een sportiever tintje! De ‘Boat and Bike’. Dat is een eerder originele excursie: een fietscruise die het plezier van fietsen en varen combineert. De keuze is aan jou om te beslissen met welk stuk je begint! Wij begonnen met de boot: we vreesden dat we teveel zouden treuzelen langsheen de fietsroute en het vertrek van de boot zouden missen! We vertrokken vanuit Compiègne en genoten van de brunch aan boord. Het was zo gezellig om op het water bediend te worden. Wat babbelen, smullen, het platteland en het erfgoed ontdekken… Ik ben niet zo sportief, maar ik had geen enkele moeite met de 25 km die de Pont-Sainte-Maxence en Compiègne scheidden. We namen de tijd en deden ook de ontdekkingsrally, waarbij we onderweg raadsels moesten oplossen. Vergeet niet te reserveren: de plaatsen zijn beperkt en de data van de tochten staan gepland in de kalender.
Grégory Smellinckx
Het avondeten hielden we eerder licht, want we hadden een afspraak voor een ‘auditieve wandeling’ in het hart van het bos van Compiègne! Wat voor wandeling, hoor ik je denken? Wel, het is een bijzonder opwindende nachtelijke uitstap om te gaan luisteren naar het geburl van het hert als de nacht valt. Onder leiding van een gids van het Office National des Forêts trekken we het voormalige jachtgebied in. Draag goede wandelschoenen en kleed je warm aan: het is een heel eind wandelen en het is ijskoud. Helaas hebben we het befaamde geburl niet gehoord, het was nog iets te vroeg op het seizoen. Een goede raad: vanaf half september heb je meer geluk. Anderzijds hebben we wel veel andere vogel- en andere dierengeluiden gehoord. Ik heb dus helemaal geen spijt van deze excursie. De natuur ‘s nachts ontdekken is magisch. En ook best spannend! Met mijn zaklamp in de hand voelde het alsof ik figureerde in één van die romans die ik las toen ik een puber was. Vergeet niet te reserveren, want dat is verplicht.
La parenthèse du Rond Royal Jean-Pierre GILSON
Na deze escapade van nog eens bijna 3 uur konden we niet langer weerstaan aan de lokroep van ons bed. Ik sliep als een koningin. De gastenkamers van ‘La Parenthèse du Rond Royal’, in de voormalige stallen, bulkt van de charme. Balkenplafonds, zachte kleuren en zorgvuldig geselecteerd antiek. En bovendien zit je hier op een steenworp van het historische centrum van Compiègne. Ik had ook graag willen gaan paardrijden: de manège van het Grand Parc lag vlak naast onze logies. Maar na een drukke dag kozen we de ochtend erop voor rust.
BEST WESTERN T’AIM HOTEL Maud Delaflotte
Na deze escapade van nog eens bijna 3 uur konden we niet langer weerstaan aan de lokroep van ons bed. Ik sliep als een koningin. De gastenkamers van ‘La Parenthèse du Rond Royal’, in de voormalige stallen, bulkt van de charme. Balkenplafonds, zachte kleuren en zorgvuldig geselecteerd antiek. En bovendien zit je hier op een steenworp van het historische centrum van Compiègne. Ik had ook graag willen gaan paardrijden: de manège van het Grand Parc lag vlak naast onze logies. Maar na een drukke dag kozen we de ochtend erop voor rust.
Vervolgens trokken we stilaan huiswaarts, maar niet zonder te stoppen bij het ‘Mémorial de l’Armistice’, de gedenkplaats voor de wapenstilstand. Het zou zonde zijn om weg te gaan zonder deze historische plek te bezoeken. De ‘Clairière de l’Armistice’ symboliseert het einde van de vijandigheden in de ‘Grote Oorlog’ van ’14-’18. Hier komen de geschiedenisboeken tot leven. Ik heb niet alle borden en informatie in het museum even aandachtig gelezen, maar ik vond wel de emotie emotionele beleving en bezinning die ik zocht.
Ook jij kan genieten van de kleuren die de nazomer te bieden heeft, en er even tussenuit zijn in de Oise! Compiègne ligt op slechts 2 uur rijden van Brussel, en heeft zoveel te bieden dat je zeker verkwikt terug huiswaarts keert!
Gravure van de houten kade van Port Louis, het goederen- en douanegebouw (1861)
