Niet waar. Buiten het hoogseizoen leeft Saint‑Tropez op een ander ritme. Markten, cafés, galerijen en lokale feesten brengen leven in de brouwerij. Je drinkt je koffie op een zonnig terras zonder selfie-stokken of jachttoeristen. Net dan leer je de ziel van het dorp kennen.
axp-photography
“Saint‑Tropez is alleen voor rijken”
Het prijskaartje kan hoog zijn, maar er zijn betaalbare opties: pensions, eenvoudige hotels, een camping vlakbij en gezellige eetplekjes. Zeker in september of oktober is het er rustiger én vriendelijker voor je portefeuille. Luxe? Ja, maar het hoeft niet altijd in je budget te bijten.
clemens-van-lay-
“Alles wat vaart is een jacht”
Niet alles wat blinkt, is een superjacht. Je ziet vissersbootjes, veerboten en kleine zeilbootjes dobberen naast de drijvende villa’s. Het haventje leeft van echte activiteit, niet alleen van champagnefeestjes.
natacha-de-hepcee
“Het draait er alleen om zon en strand”
Wie dat denkt, mist een pak moois. De citadel, kunstgalerijen, natuurwandelingen, oude steegjes, concerten in de openlucht… Zelfs zonder teenslippers valt er heel wat te beleven. En als je dan toch wil zonnen: zoek een rustig baaitje zoals Plage de l’Escalet.
michael-kroul
“Saint‑Tropez is een stoffig openluchtmuseum”
Zeker niet. Brigitte Bardot blijft een icoon, maar het dorp leeft in het nu. Lokale kunstenaars openen ateliers, jonge ondernemers starten koffiebars of boetieks, en culturele events brengen frisse energie. Natuurlijk is het erfgoed aanwezig, maar Saint‑Tropez is niet vastgeroest in het verleden. En nee, alles draait niet om de oude gendarmeriefilm.
1. Gebruik je groepsverzekering als waarborg voor een lening
Een eerste mogelijkheid is om een hypothecair krediet aan te gaan waarbij je je groepsverzekering als waarborg gebruikt. Zo vermijd je vaak de verplichte schuldsaldoverzekering, wat handig is als je bijvoorbeeld een medische aandoening hebt of een medische screening wil vermijden.
Deze methode biedt dus een alternatief voor wie het moeilijker heeft om een klassieke lening af te sluiten.
2. Kies voor een bulletkrediet gekoppeld aan je groepsverzekering
Een tweede optie is een bulletkrediet. Dat is een lening waarbij je tijdens de looptijd alleen rente betaalt, en het volledige kapitaal pas op het einde terugbetaalt.
Ideaal is om de einddatum van dit krediet te laten samenvallen met het moment dat je groepsverzekering wordt uitbetaald. Zo kan je met dat geld in één keer de volledige schuld aflossen.
Let wel: deze formule is wat risicovoller en vergt een goede inschatting van de timing en het verwachte kapitaal van je groepsverzekering.
3. Vraag een voorschot op je groepsverzekering
Tot slot kan je bij sommige groepsverzekeringen een voorschot nemen op het bedrag dat je al hebt opgebouwd. Dat kan enkel als het reglement van je groepsverzekering dit toestaat.
Bovendien moet het onroerend goed dat je koopt, gelegen zijn binnen de Europese Economische Ruimte. Je kan meestal ongeveer 70% van je opgebouwde reserve opnemen. De rente op dat voorschot kan je meteen of bij de eindafrekening betalen.
Deze optie biedt flexibiliteit, zeker als je al een mooi bedrag hebt opgebouwd en liever geen extra lening aangaat.
Malicorne-sur-Sarthe is geen doorsnee dorp. Het ademt kunst en ambacht, met een keramiektraditie én een boottochtje zonder vaarbewijs via Anjou Navigation. Rustig dobberen langs molens en oude abdijen? Absoluut ja.
Sportief of zen op het water
In Château-Gontier krijg je de keuze: suppen of kanoën op de Mayenne met Canotika. Tussen reigers en sluizen ervaar je de streek op z’n puurste. Geen haast, geen stress, gewoon peddelen en ademen.
Pascal Beltrami_Anjou Tourisme
Een groene stilte in de moerassen
Het Marais Poitevin – ofwel het Groene Venetië – is pure magie. Een boottocht langs schaduwrijke kanalen, omringd door knotbomen en stilte. Alleen het kabbelende water verraadt dat je niet droomt.
Simon Bourcier
Slapen in stijl
Na zo’n dag is Écodomaine Rêver Ailleurs dé plek om te landen. In een pipowagen, joert of exotische hut slaap je met de bomen als buur. Wellness inbegrepen. Ja, dat telt als goede smaak.
‘La Ferme aux Crocodiles’ in Pierrelatte (in het Franse departement Drôme) haalt het nieuws met een uniek duo: twee blauwstaartvaranen (Varanus doreanus), afkomstig uit Nieuw-Guinea. Het bijzondere daaraan? Het is een nationale primeur!
Deze overdracht, die tot stand kwam in samenwerking met een verzorger-fokker uit de Rhône-Alpes, luidt een ambitieus kweekproject in. Tot nu toe zijn er zeer weinig gevallen van succesvolle voortplanting in gevangenschap van deze dieren gedocumenteerd. Als Cupido zijn werk doet, wordt het dus een overwinning voor zowel de wetenschap als het behoud van de soort!
De twee reptielen verblijven in een speciaal voor hun welzijn ontworpen verblijf, waar wetenschappelijke nauwkeurigheid wordt gecombineerd met publieksvoorlichting.
Een tropisch reservaat dat geen half werk levert
Met meer dan 1.200 dieren, waaronder 22 bedreigde soorten, is het Tropisch Reservaat veel meer dan een gewone dierentuin. Het is een geëngageerde instelling, lid van de AFdPZ (Association Française des Parcs Zoologiques) en sinds kort ook van het Centre pour de Sauvegarde des Espèces France.
En moest je nog twijfelen: 350 krokodilachtigen, 600 soorten exotische planten, 150 tropische vogels… Je vindt hier een levensechte jungle-ervaring waar het klimaat het hele jaar door aangenaam blijft.
Het was met een enthousiaste ‘roaaar’ dat mijn kleine neefjes onze aankomst in het Monde Sauvage Safari Parc aankondigden. Met de auto of het treintje maak je er een reis door een wereld vol giraffen, olifanten, zebra’s en andere exotische dieren. Het landschap is groen en je zou zweren dat je duizenden kilometers zuidelijker zit! Een nijlpaard leek dat gevoel trouwens te bevestigen… En dan zijn er nog de maki’s die van boom naar boom springen, de indrukwekkende mensapen en de rode panda’s met echte sterallures. Kortom: een levensgroot dierenpark, waar de grens tussen mens en dier wel héél dun wordt…
Amper drie kilometer daar vandaan verandert de sfeer helemaal. We duiken een geologisch pareltje in, de Grotten van Remouchamps! Al wandelend tussen de stalactieten en stalagmieten bereikten we de ‘kathedraal’, een immense zaal met een mystieke uitstraling. Maar het hoogtepunt is zonder twijfel de tocht per boot op de ondergrondse rivier – de langste van Europa! Stilte, koelte en magie. Een tijdloze belevenis.
Na deze ondergrondse ontdekkingen is er niets zo heerlijk als een stevige portie frisse lucht. De vallei van de Ninglinspo is één van mijn favoriete wandelpaden: watervalletjes, natuurlijke poelen, houten bruggetjes… Een decor dat zo uit een sprookje lijkt te komen. Ik vond het ook zalig om te kuieren langs de indrukwekkende Charmille du Haut Maret, de langste haagbeukenlaan van Europa. Om nog te zwijgen van het uitzicht vanaf de Roche aux Faucons, in Esneux… Adembenemend. Zelfs de bescheiden ruïnes van het kasteel van Amblève lijken er vergeten verhalen te fluisteren…
fb-com-frederic-thomsin-photographie
Comblain-au-Pont: kunst, vleermuizen en stille steen
Een kleine tip? Als je wat meer tijd hebt of een langer verblijf plant, trek dan naar Comblain-au-Pont, waar alles een tikje rustiger en ingetogener lijkt. Maar laat je niet misleiden door dat serene uiterlijk: achter dat kalme voorkomen schuilen onverwachte schatten! De Grotten van Comblain bieden een unieke zintuiglijke ervaring: je luistert er naar de steen, voelt aan de klei, en bewondert het eeuwenoude boetseerwerk van het water. Even verderop zal het Vleermuiscentrum je ongetwijfeld verzoenen met deze vaak onbegrepen diertjes. En in open lucht herinneren monumentale beeldhouwwerken in blauwe steen eraan dat kunst ook diep in het landschap kan groeien.
In Aywaille is avontuur nooit veraf. Wil je dat zelf ervaren? Trek dan richting Hamoir, met de peddel in de hand. De afdaling van de Ourthe, met rotsen, stroomversnellingen en bladeren die net het water raken, laat je de rivier op een heel nieuwe manier beleven – en dat is geen overdrijving! Er zijn trajecten voor elk niveau: 8, 15 of 23 kilometer, afhankelijk van je stemming (en de staat van je armen).
Laden in uitvoering …
Kayak Club Les Remous – geoffreymeuli
Stavelot: een abdij, musea… en een levenskunst!
Op amper 25 kilometer van Aywaille vind je Stavelot, één van die discrete pareltjes waar erfgoed, cultuur en traditie samenkomen. In het hart van de stad prijkt de voormalige benedictijnenabdij, een majestueuze plek met een eeuwenoud verleden. Vandaag vind je er drie niet te missen musea: het Museum van het Prinsbisdom Stavelot-Malmedy, ideaal om de geschiedenis van deze ooit onafhankelijke regio te begrijpen; het Museum van het Circuit van Spa-Francorchamps, gewijd aan het iconische racecircuit vlakbij; en het Guillaume Apollinaire-museum, dat hulde brengt aan de beroemde Franse dichter die in de streek verbleef.
Maar Stavelot is veel meer dan musea. Slenter door de geplaveide straatjes en ontdek een charmante stad vol karakter, met goed bewaarde oude huizen, gezellige pleintjes en kleine cafés waar je een huisgemaakte wafel kan proeven terwijl je naar kijkt naar de activiteit buiten. En als je er in maart bent, mis dan zeker het Laetare niet, het lokale carnaval. De Blancs-Moussis, speelse figuren in witte pakken met lange rode neuzen, nemen dan de straten over in een vrolijke en licht absurdistische sfeer. Cultuur, folklore en levensgenot… Stavelot is zoveel meer dan een tussenstop – het is een echte voltreffer!
In de zuidelijke Atlantische Oceaan, op 2.787 km van Zuid-Afrika, ligt dit vulkanisch eiland dat tot het Verenigd Koninkrijk behoort. Er is geen luchthaven en het is enkel toegankelijk via schepen vanuit Kaapstad… als het weer het toelaat. Het kleine dorp met een koninklijke naam, Edinburgh of the Seven Seas, telt zo’n 250 inwoners die deels zelfvoorzienend leven.
hector-john-periquin
Het dagelijks leven wordt bepaald door landbouwseizoenen, visvangst, af en toe een vulkaanuitbarsting (zoals die in 1961 die tot evacuatie leidde), en een bijna stam-achtige solidariteit. Alles wordt gedeeld: grond, vee, en nieuws dat per boot of radio aankomt. Wat voor velen een logistieke nachtmerrie lijkt, is voor de bewoners een levenswijze.
Paaseiland (Rapa Nui)
Dit Chileense eiland, meer dan 2.000 km verwijderd van elk ander bewoond land, is beroemd om zijn moai, de mysterieuze monumentale beelden die naar de oceaan turen. Maar achter de postkaartbeelden schuilt een vrij rustig dagelijks leven: ongeveer 7.700 inwoners, die afhankelijk zijn van toerisme en zee-import.
stephanie-morcinek
De luchthaven Mataveri is hun enige luchtverbinding met de buitenwereld, maar vliegen is duur. Dit stukje vulkanische grond is niet alleen afgezonderd, maar ook diep doordrongen van een unieke cultuur, ontstaan uit Polynesische volkeren en gevormd door isolement. In de afgelopen decennia zijn de voorzieningen er echter aanzienlijk op vooruitgegaan – een teken van de moderne tijd.
Pitcairn
Waarschijnlijk het meest romantische eiland van de drie. De ongeveer veertig inwoners, afstammelingen van de muiters van de Bounty en Tahitiaanse vrouwen, leven op een eiland van 47 km², midden in de Zuidelijke Stille Oceaan.
adobe
Er is geen luchthaven en geen echte haven: om er te geraken moet je op een vrachtschip stappen vanuit Tahiti of Nieuw-Zeeland, en aanmeren met een kleine boot. De scholen hebben moeite om open te blijven, en het eiland zoekt voortdurend nieuwe bewoners (zonder veel succes). Ondanks de ruige schoonheid en een geschiedenis die zo uit een roman lijkt te komen, is het leven op Pitcairn hard.
Volgens Statbel hebben wij Belgen met 23,7 miljoen reizen in 2024 een historisch record gebroken. Sinds de start van de metingen in 2015 hebben we nog nooit zoveel onze koffers gepakt. Het gaat om een stijging met 2,1 % tegenover 2023.
Hoewel het aantal keren dat we op reis gaan niet explodeert, worden de verblijven wél langer: 181,4 miljoen overnachtingen, wat neerkomt op een toename met 10,9 %.
Frankrijk blijft met voorsprong de favoriete bestemming van de Belgen, met 5,6 miljoen reizen (+4,3 %) en 41,4 miljoen overnachtingen (+6,3 %). Spanje wint terrein en staat dit jaar op de tweede plaats: 2,1 miljoen reizen (+5,1 %) en 21,9 miljoen overnachtingen (+18 %). Nederland zakt naar de derde plek, met een daling van 11,2 % in het aantal reizen.
Goed om weten: ook Turkije (9de plaats, +72,8 % overnachtingen) en Zwitserland (10de plaats, +60,2 % reizen) worden steeds populairder!
De zon schijnt op plekken waar je het niet altijd verwacht… maar soms ook wel . Volgens een studie van Holidu, gebaseerd op gegevens van World Weather Online, spant Zuid-Europa — en dan vooral Spanje — de kroon als het gaat om blauwe luchten. Cartagena voert de ranglijst aan, met maar liefst 283 zonuren per maand, gevolgd door Alicante (279,6 u) en Málaga (279,3 u).
Cartagena, de discrete maar prachtige parel
Cartagena, in de regio Murcia, is een nog onbekend pareltje. Met haar Romeins theater uit de eerste eeuw voor Christus, het Castillo de la Concepción met uitzicht op de haven en de charmante oude straatjes, biedt de stad een zeldzame mix: cultuur, geschiedenis, strand… en weinig toeristen. Kortom: een bestemming om zo snel mogelijk te ontdekken vóór ze ‘het nieuwe Valencia’ wordt.
anastasiia-shyrokykh
Alicante, een perfect plaatje in technicolor
Alicante, op de tweede plek, charmeert met een mild klimaat, goudgele stranden en een levendig stadscentrum. Het Castillo de Santa Bárbara torent boven de baai uit en biedt een adembenemend uitzicht. Voeg daar een bruisend nachtleven en lokale specialiteiten aan toe, en je hebt het recept voor een geslaagde trip vol vitamine D.
dean-milenkovic
Málaga, zon en meesterwerken
Met amper een paar minuten zon minder blijft ook Málaga een uitstekende keuze voor zonnekloppers. De geboortestad van Picasso is rijk aan musea, Moorse overblijfselen zoals de Alcazaba, en ook levendige stranden. De stad is bovendien een ideale uitvalsbasis voor uitstapjes naar Granada, Ronda of Córdoba.
michael-martinelli
En elders?
Na deze Spaanse top drie volgen Murcia, Granada, Catania (Sicilië), Sevilla, Córdoba, Marseille (9de plaats), dat de Franse eer redt met 266 zonuren, en tot slot Madrid.
Vresse-sur-Semois verovert de 22ste plek op de lijst met 50 Europese pareltjes! De ranking is gebaseerd op verschillende criteria: de prijs van accommodaties, kwaliteit van het landschap, weersomstandigheden, wandelmogelijkheden en gastronomie. Hoewel het Belgische klimaat maar een bescheiden 7,37/10 scoort, haalt de gemeente een bijna perfecte 9,77/10 voor de wandelpaden. Vresse-sur-Semois onderscheidt zich ook met betaalbare verblijven (8,66/10) en pittoreske landschappen (7,58/10).
Wat valt er te beleven in Vresse-sur-Semois?
Wandelliefhebbers komen hier helemaal aan hun trekken. De natuurreservaat van Bohan-Membre trakteert je op beboste hellingen, verborgen beekjes en een dicht woud vol eiken en esdoorns. Zin in wat verfrissing? Ga dan voor een kajaktochtop de Semois.
Mis zeker de ‘Promenade des Légendes’ niet, een parcours met infopanelen waar je meer ontdekt over lokale sagen en architectuur. Een andere must is de Sint-Lambertusbrug, met zijn drie onregelmatige stenen bogen die het landschap typeren.
Als kunstliefhebbers breng je ook een bezoek aan de Fondation Chaidron-Guisset, een centrum gewijd aan regionale kunst. Hier houdt de École de Vresse de artistieke ziel van de vallei levendig.
De allereerste toeristische dienst van Frankrijk opende de deuren op 23 juli 1875 in Gérardmer, in de Vogezen. De naam? Het Comité des Promenades, opgericht om chique klanten uit Parijs te verwelkomen die er kwamen genieten van de nieuw aangelegde oevers van het meer en de statige villa’s. Het succes liet niet lang op zich wachten, zeker na de start van de rechtstreekse trein Parijs-Gérardmer in 1878. In 1907 kreeg de stad zelfs haar eigen wintersportstation.
Het idee kreeg navolging
Het voorbeeld uit de Vogezen sloeg aan: overal in Frankrijk werd Gérardmer als voorbeeld genomen om het lokale toerisme te organiseren. De ‘Syndicats d’initiatives’, Touring Club, verenigingen… het idee verspreidde zich en kreeg steeds meer structuur. Ook de overheid kwam in actie, onder andere met de oprichting van het Nationaal Bureau voor Toerisme (1910), het Algemeen Commissariaat voor Toerisme (1935) en Maison de la France (1987). Dit unieke netwerk droeg volgens de krant Le Figaro bij aan het feit dat Frankrijk de populairste toeristische bestemming ter wereld werd.
Toeristische diensten: nog steeds springlevend
Vandaag worden toeristische diensten niet meer gerund door besnorde heren met hoge hoeden, maar door lokale overheden. Sinds 2010 verenigt ‘ADN Tourisme’ deze brede sector. Natuurlijk is de concurrentie stevig: met Google Maps, Instagram en AI vinden veel reizigers tegenwoordig zelf hun weg. Maar het persoonlijk onthaal, gericht advies en de lokale expertise blijven van onschatbare waarde.
