Roze zandstranden ontlenen hun unieke kleur aan een mix van koraal, schelpen en micro-organismen genaamd foraminiferen, die, wanneer ze worden gebroken en vermengd met het zand, de kenmerkende roze tint creëren. Die stranden bieden niet alleen een adembenemend landschap, maar vertegenwoordigen ook een fragiel en kostbaar ecosysteem.
Droombestemmingen
Onder de meest beroemde bestemmingen om deze stranden te bewonderen, vinden we Harbour Island in de Bahama’s, Elafonissi op Kreta en Komodo in Indonesië. Elk van deze bestemmingen biedt een unieke ervaring, waarbij de pracht van de natuur wordt gecombineerd met rijke lokale culturen.
1. Harbour Island, Bahama’s: Met zijn Pink Sands Beach biedt dit eiland de perfecte tropische ontsnapping, met kristalhelder water dat ideaal is om te duiken en te snorkelen.
2. Elafonissi, Kreta: Dit Griekse strand, bereikbaar via een korte wandeling door ondiep water, is een paradijs voor degenen die op zoek zijn naar rust en natuurlijke schoonheid.
3. Komodo, Indonesië: Naast zijn roze zandstrand staat het eiland Komodo bekend om de komodovaranen, wat een uniek avontuur op het land en in de zee biedt.
Die belasting is verre van alleen een fiscale last; het is bedoeld als een hefboom om de vastgoedmarkt in evenwicht te brengen en de vestiging van vaste bewoners te bevorderen, waardoor de lokale dynamiek wordt versterkt.
EEN BELASTING TEN DIENSTE VAN WONINGEN EN AANTREKKELIJKHEID
Deze belasting, vastgelegd op 1.168 euro en van toepassing sinds juni 2020 op niet-primaire eigendommen, is betwist door sommige eigenaren. De beslissing van het hof bevestigt echter de positie van de gemeente en benadrukt haar ambitie om Koksijde toegankelijker te maken voor permanente bewoners en bij te dragen aan de ontwikkeling van sociale huisvesting.
NAAR EEN MEER GEÏNTEGREERDE GEMEENSCHAP
De gemeente Koksijde, bekend om haar stranden en vakantiesfeer, heeft een duidelijk doel: seizoensgebonden aantrekkingskracht omzetten in blijvende aantrekkingskracht. Door eigenaren aan te moedigen hun woningen te verhuren aan permanente bewoners, hoopt Koksijde duurzaam toerisme te ontwikkelen dat gedurende het hele jaar ten goede komt aan de lokale economie.
Met retourvluchten die rond de €300 kosten (of zelfs drie keer minder als je met low-cost luchtvaartmaatschappijen vliegt) en temperaturen die in december en januari kunnen oplopen tot 20°C, is het eiland Lanzarote een waar paradijs op amper 4 uur vliegen van Brussel. Dit stukje van de Canarische archipel staat bekend om zijn fascinerende vulkaanlandschappen en het nationale park Timanfaya. Gouden zandstranden zoals Playa Blanca en Puerto del Carmen trekken zon- en zeeliefhebbers aan. Je kan ook vulkanische grotten verkennen en heerlijke gerechten proeven in pittoreske dorpjes.
Thailand
Sumit Chinchane
Als je goed van tevoren plant, vind je vliegtickets naar Thailand voor ongeveer €800. Een behoorlijk budget, maar als je er eenmaal bent, zijn de kosten van levensonderhoud wel veel lager dan in Europa. Reken op ongeveer €30 voor drie maaltijden per dag! Wat het weer betreft: Thailand is een populaire bestemming in de winter vanwege het warme, zonnige klimaat. Van november tot februari is het weer over het algemeen droog en aangenaam. De stranden van de Andamanse kust en de Golf van Thailand, zoals Phuket, Krabi, Koh Samui en Koh Phi Phi, bieden ideale omstandigheden om te zwemmen en te ontspannen.
Dominicaanse Republiek
Andreea Munteanu Ra
Het is een bestemming die makkelijk bereikbaar is dankzij de vele chartervluchten en het is een ideale winterbestemming voor reizigers die op zoek zijn naar zon en zachte temperaturen. Van december tot februari geniet het land van warm, zonnig weer, met gemiddelde temperaturen van rond de 25 tot 30°C! De prachtige stranden van Punta Cana, La Romana, Puerto Plata en Santo Domingo zijn een magneet voor liefhebbers van relaxen en watersporten. De Dominicaanse Republiek biedt ook een breed aanbod aan culturele activiteiten, van merengue dansen tot bezoeken aan historische plaatsen zoals de koloniale wijk van Santo Domingo.
Djerba
Aleksandr Sali
In december en januari is het weer in Djerba, dat makkelijk te bereiken is vanuit België, mooi met ongeveer 7 uur zon per dag en gemiddeld slechts 3 dagen regen. Je zou het dus droog moeten kunnen houden! De gemiddelde temperatuur ligt tussen de 8° en 18°, maar afhankelijk van het jaar kan dat oplopen tot 28°! Het eiland staat bekend om zijn fijne zandstranden, zoals Sidi Mahres Beach en Seguia Beach, ideale plekken om te ontspannen en te zwemmen. Veel resorts bieden ook prachtige spa’s waar je kan ontspannen en je laten verwennen. Tot slot zal je ook de heerlijke Tunesische keuken willen proeven in de plaatselijke restaurants, met typische gerechten zoals couscous, tajines en de lokale patisserie.
Tenerife
Fausto Garcia
In december en januari is het weer in Djerba, dat makkelijk te bereiken is vanuit België, mooi met ongeveer 7 uur zon per dag en gemiddeld slechts 3 dagen regen. Je zou het dus droog moeten kunnen houden! De gemiddelde temperatuur ligt tussen de 8° en 18°, maar afhankelijk van het jaar kan dat oplopen tot 28°! Het eiland staat bekend om zijn fijne zandstranden, zoals Sidi Mahres Beach en Seguia Beach, ideale plekken om te ontspannen en te zwemmen. Veel resorts bieden ook prachtige spa’s waar je kan ontspannen en je laten verwennen. Tot slot zal je ook de heerlijke Tunesische keuken willen proeven in de plaatselijke restaurants, met typische gerechten zoals couscous, tajines en de lokale patisserie.
Zonder de architecturale revolutie die in 1998 begon en de organisatie van de America’s Cup in 2007 zou Valencia waarschijnlijk nog steeds een ‘secundaire’ stad geweest zijn, gedegradeerd tot een doorreisbestemming op weg naar Andalusië. Maar de op twee na grootste stad van Spanje is erin geslaagd om zich op te werpen als trendy en cultureel aantrekkelijke bestemming. De verklaring kan in twee woorden worden samengevat: gedurfde stadsontwikkeling.
Ciutat de les Arts i les Ciències
Wetenschapsstad
Op de droge bedding van de Turia, de rivier die werd omgeleid vanwege verwoestende overstromingen, hebben grote namen uit de architectuur de ‘Ciutat de les Arts i les Ciències’ gebouwd, een cultureel en vrijetijdscomplex dat bestaat uit ultramoderne gebouwen. Het Príncipe Felipe Wetenschapsmuseum, Umbracle (een palmentuin), Oceanogràfic, Reina Sofía kunstenpaleis (ontworpen door Santiago Calatrava, die ook het station Luik-Guillemins ontwierp) en Hemisfèric. Deze vijf architectonische UFO’s vormen samen het avant-gardistische centrum van Valencia, waardoor het een absolute must is om te bezoeken.
De tuinen van de Túria
Met de fiets in de bedding van de TÚRIA
En daar blijft het niet bij: er zijn ook andere projecten ontstaan in Valencia. De Assud de l’Or, een elegante brug over de Turia tussen het Wetenschapsmuseum en het Oceanogràfic, schiet met zijn witte spits en harpvormige stutten 125 meter hoog de lucht in. En de Agora, een glazen en metalen schelp ontworpen om grote sportieve en culturele evenementen te huisvesten, die de brug in symmetrie en finesse evenaart. Ook deze twee architecturale hoogstandjes werden in 2010 ontworpen door Calatrava, een talentvolle architect en afkomstig uit Valencia.
De beste manier om deze stad in de stad te ontdekken is met de fiets: de rivierbedding van de Túria is omgetoverd tot een groene corridor met wandelpaden, vijvers, tuinen en fonteinen. Het is een mooie gelegenheid om 8 km door Valencia te fietsen, weg van de drukte van de stad. Je kan langs deze beschermde corridor naar het park van Cabecera en het Bioparc fietsen, een innovatieve en ecologische stedelijke dierentuin. Het originele eraan is dat de zoo op zo’n manier ontworpen is dat de barrières tussen bezoekers en dieren onzichtbaar zijn.
De hippe haven van Valencia
FIESTA in de hippe havenwijk
Aan de andere kant van deze groene long ligt de haven, die is omgetoverd tot een trendy wijk met hippe restaurants en bars. Het maakt de ontwikkeling van dit spectaculaire complex compleet en het is de ‘place to be’ geworden voor jonge Valencianen. Het was hier dat de stad de schepen van de America’s Cup verwelkomde in 2007 en 2010. In de haven vind je trendy restaurants, loungebars met terrassen en hangars die zijn omgetoverd tot feestzalen. De toegangswegen naar de haven, slangen van asfalt die langs de kades lopen, waren ook het decor voor de ‘European Grand Prix’ Formule 1.
De kathedraal van Valencia
Uitzonderlijk gotisch en modernistisch erfgoed
Dat is allemaal al meer dan reden genoeg om een reis naar Valencia te plannen. Maar daarnaast lreeg de stad ook vorm doorheen de geschiedenis, wat gezorgd heeft voor een in alle opzichten opmerkelijk stadscentrum.
Met afwisselend Romeinse, Arabische en Christelijke invloeden heeft Valencia een schat aan overblijfselen verzameld en je vindt er gotische en modernistische gebouwen. Het geheel baadt bovendien in een feestelijke sfeer die ‘s avonds tot leven komt in de smalle straatjes rond de traditionele tapasbars, bodega’s, paellarestaurants en nachtclubs…. Qua bezienswaardigheden zijn er een aantal niet te missen hotspots, zoals de Mercado Central, de kathedraal, het Palacio de la Generalidad, het Museo de Belas Artes, het opmerkelijke station Gare del Nord in Art Nouveau-stijl en vooral ook de Lonja. Deze voormalige zijdebeurs, een gotisch pareltje, staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst. De immense hal heeft een reeks prachtige gedraaide zuilen.
De Mercado Central
OCEANOGRÀFIC, afspraak met de zeewereld
De ‘Oceanogràfic’ ligt in het hart van het ‘Ciutat de les Arts i les Ciències’-complex en wordt (door de Valencianen) gezien als het grootste aquarium van Europa. Elk van de pagodevormige gebouwen herbergt een ander zee-ecosysteem (Middellandse Zee, Tropen, Rode Zee, Noordpool, Antarctica, Eilanden, Oceanen…) en de waterfauna die er leeft. In het totaal worden er 45.000 exemplaren van 500 verschillende soorten te zien, waaronder dolfijnen, haaien, pinguïns, mantaroggen, zeeleeuwen, zeehonden, schildpadden, schaaldieren…
Oceanogràfic de Valence
Dit is het enige aquarium op het Oude Continent waar zowel walrussen als beluga’s leven. De beluga, een formidabele witte walvisachtige die voorkomt in de Golf van St. Lawrence in Quebec, is op zichzelf al een bijzondere ontdekking. Maar het Oceanogràfic is meer dan alleen een tentoonstellingsruimte. Als studiecentrum voert het wetenschappelijke onderzoeksprogramma’s uit en geeft het bezoekers de kans om originele ervaringen mee te maken.
Voorbeelden? Volg het dagelijkse leven van een zeehonden- en dolfijnenverzorger, neem een kijkje achter de schermen van het aquarium (voedsel, waterbeheer, enz.) of slaap (als kind) een nachtje in de aquariumtunnel tussen de haaien!
Lima, de Miraflores-wijk en zijn beroemde mist mehdi33300 – stock.adobe.com
Lima, mistige hoofdstad badend in de ‘garúa’
11 miljoen inwoners telt deze Zuid-Amerikaanse grootstad, uitgespreid over tientallen kilometers en met een nauwelijks te onderscheiden centrum. Je zou kunnen denken dat de aan de kust van de Stille Oceaan gelegen stad ‘Californisch’ is, maar dat is ze allerminst. De oceaan is van nature vijandig en stort zijn venijn uit over de asgrauwe stranden. De lucht, vaak gehuld in een nevel van zeewater, hult de stad in een fijne motregen, hier bekend als de ‘garúa’. De Peruviaanse schrijver Mario Vargas Llosa beschreef deze bijzondere sfeer perfect in zijn vele romans.
Betekent dit alles dat je Lima moet vermijden? Natuurlijk niet! De donkere, melancholische sfeer heeft zijn eigen charme, en zoals elke zichzelf respecterende grote stad verbergt ook deze hoofdstad een aantal interessante plekken. Barranco bijvoorbeeld. Dit minuscule deel van de stad helt af naar de oceaan en heeft alles van een hippe wijk. Kleurrijke huizen met terrassen die omgetoverd zijn tot cafés en restaurants, muurschilderingen op straat, trendy boetiekjes, kunstgalerijen… Er hangt een opwekkende ‘bohémien-chic’-sfeer in deze wijk vol pleinen en steegjes. Ook Miraflorés is zeker een bezoek waard. Deze wijk is een toeristisch en commercieel gebied bij uitstek en bruist rond de autovrije Reserva malecón (de zeedijk), die ‘s avonds laat tot leven komt. Er zijn twee zeer hippe winkelcentra (Inka Market, Larcomar), een groen park (Kennedy) en een aantal prachtige ‘quintas’ (woningen) uit de jaren 1930.
Het historische centrum moet je gezien hebben. Rond de Plaza de Armas en het Santo Domingo-klooster vind je een mix van koloniale restanten en gedurfde stedenbouw. De kathedraal, het regeringspaleis, het aartsbisschoppelijk paleis en het San Francisco-klooster zijn de meest kenmerkende gebouwen. Op het vlak van artistiek erfgoed is het Larco-museum niet te missen. Het is gehuisvest in een charmante voormalige haciënda en herbergt 50.000 stukken aardewerk uit de Moche- en Chimú-tijdperken, twee pre-Incabeschavingen in het noorden van Peru. Het hoogtepunt van de collectie is een kamer met erotische huacos (figuurtjes)…
Lima, de San Juan-kathedraal
De Noordkust aan de Stille Oceaan, een aandenken aan de pre-Inca’s
Ken je de sites van Chan Chan, El Brujo, Sipan en Tucumé? Tenzij je een specialist bent op het vlak van pre-Columbiaanse volkeren, is dat weinig waarschijnlijk! En toch legden ze de basis van de geschiedenis van Peru, en dienden ze als inspiratiebron voor de Inca’s.
De Chimu de Chan Chan-site in het noorden vanPeru Philippe Bourget
Om in hun voetsporen te treden, met een geschiedenis die teruggaat tot 2000 voor Christus, trek je naar de noordkust, tussen Trujillo en Ecuador. In dit armere deel van Peru vind je in de regio’s La Libertad en Lambayeque een handvol belangrijke sites, gelegen in een vlak, monotoon agrarisch landschap. Vanaf het begin van onze jaartelling tot de komst van de Inca’s in de 13de eeuw volgden drie beschavingen elkaar op, met de nodige overlappingen: de Moche, de Lambayeque en de Chimú.
Uitzicht vanop de Moche de Huaca Rajada-site Philippe Bourget | cms
Vlakbij Trujillo liggen de tempels van de zon en de maan. De Tempel van de maan, een bastion van de Moche, het dominante volk tijdens de eerste zes eeuwen, is gemaakt van adobe-bakstenen en bevat kleurrijke decoraties en symbolen van deze beschaving: soldaten met wapens, priesters, vissers, draken, slangen… Binnenin de 24 meter hoge piramide vind je graven en altaren. Ook de site van El Brujo, ten noorden van Trujillo, dateert uit de Moche-periode. Op Caõ Viejo, één van de drie tempels, zijn ook menselijke motieven te zien. De pre-Inca’s vestigden zich in valleien aan de oceaan en leefden van de visvangst en de landbouw. In de haven van Huanchaco worden nog steeds dezelfde rieten boten gebruikt als vroeger, de caballitos de totora.
Halsketting die gevonden werd op de site van Huaca Rajada – Museum van Sipan Philippe Bourget
In de buurt van Chiclayo vind je een begeerde plek: Huaca Rajada. In 1987 werden daar het graf en de kist ontdekt van de Meester van Sipán, een hoogwaardigheidsbekleder van de Moche. De begraafplaats, die juwelen en sieraden van een ongekende rijkdom bevatte, biedt een inzicht in hun gewoonten en gebruiken. De collectie is te zien in het Museum van de Koninklijke Graven van Sipán. ‘Pre-Columbiaans’, dat is ook de Chimú-beschaving. Dat zou de laatste ter wereld geweest zijn die piramides bouwde. De beige heuvels die door erosie zijn uitgehold, kan je zien in Tucumé. Een laatste bezienswaardigheid is Chan Chan, de voormalige hoofdstad van de Chimú. Deze muren in de woestijn, die een uitgestrekte binnenplaats beschermen, zijn ontzagwekkend. De Inca’s putten inspiratie uit deze kennis om hun beschaving, de laatste voor de komst van de conquistadores, te laten schitteren.
De tombe van de Meester van Sipan
Cuzco, oude hoofdstad uit Inca- en koloniale tijden
Op 3.400 meter hoogte sta je als aan de grond genageld wanneer je aankomt in Cuzco. De bakstenen huizen nemen de hellingen van de Peruviaanse siërra volledig in, alsof ze de toppen willen veroveren. Niet alleen de hoogte beneemt je de adem, dat doet ook de aanblik van deze ‘rode’ stad die uitgespreid ligt in de bergen, onder een azuurblauwe hemel. Het is dan wel de voormalige hoofdstad van het Incarijk, de stad staat ook symbool van het koloniale Amerika, en dus zijn hier nauwelijks nog Incasporen te vinden.
Uitzicht over Cuzco
Kloosters en kerken hebben de plaats ingenomen van de tempels… maar de overblijfselen zijn er bij nader inzien nog steeds. De Spanjaarden pootten verschillende gebouwen neer op de fundamenten van Inca-muren. Het Aartsbisschoppelijk Paleis rust bijvoorbeeld op de grote blokken van het koninklijk paleis van de 8ste Inca-keizer. Ook andere gebouwen zijn op deze manier gebouwd. De gigantische ruïnes van het fort van Sacsayhuamán domineren de stad nog steeds.
Op het immense Plaza de Armas herinnert nu alleen nog het standbeeld van Pachacutec ons aan de Inca-geschiedenis. Rond deze agora vol toeristen liggen twee juweeltjes van Spaanse architectuur: de Compañia-kerk en de kathedraal. De eerste, het werk van de Jezuïeten, was bedoeld om te concurreren met de tweede. De barokke gevel doet het niet meteen vermoeden, maar de schoonheid van de kathedraal is ongeëvenaard. In het gebouw met een unieke mix van barokke, Moorse en Platereske stijlen zijn meer dan 650 kunstwerken ondergebracht, samen met bladgoudversieringen, een altaar bedekt met ‘eeuwig zilver’, een Christus en zijn kroon in massief goud en, het absolute pronkstuk, een baldakijn gemaakt van 102 kg zilver.
We nemen ook met plezier een duik in de drukte van Cuzco, een populaire en kunstzinnige stad. Rond de overdekte markt van San Pedro duiken typische Peruviaanse taferelen op, met verkoopsters die tussen de groenten zitten, compleet met vilten hoeden op hun hoofd. De wijk San Blas is zeker een bezoek waard. Langs de hellende straten en stenen trappen vind je in de gerestaureerde witte huizen boetiekhotels en cafés. Maar het is moeilijk om te ontsnappen aan de religieuze invloed van Cuzco! In deze ‘Mariano’-stad (de cultus van de Maagd Maria) worden alle heiligen gevierd. Je ontkomt zelden aan een katholiek feest, dat wordt gevierd in een vrolijke sfeer met vuurwerk, danseressen en muzikanten.
Een markt in Cuzco cms
Machu Picchu via bergpaden…
Tussen Cuzco en Machu Picchu liggen de dorpen van het Andesplateau, de imposante bergen, de mensen in hun kleurrijke klederdracht… Zij vormen de charme van de ‘Heilige Vallei’, gelegen op 2.000 tot 3.500 meter hoogte. En dan is er natuurlijk ook nog de beroemde Inca-site, een wonder van pre-Columbiaanse architectuur dat op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO staat.
Aankomst bij Machu Picchu Philippe Bourget
De meeste bezoekers gaan met de bus via een kronkelige weg naar Machu Picchu vanuit de stad Aguas Calientes. Om deze populaire maar ‘volgzame’ optie te vermijden, raden we aan dat zij die dat kunnen opbrengen zich te voet naar de site verplaatsen. De vierdaagse tocht is relatief vermoeiend. Een eendaagse wandeling is een optie voor fitte en geoefende wandelaars. Beide treks bieden je als beloning dat je hoog bovenop de site aankomt, aan het einde van een inspannende tocht die het plezier van de ontdekking eens zo hard versterkt.
Brug over de Rio Urubamba Philippe Bourget
Een buitengewone treinreis vanuit het dorp Ollantaytambo, in een comfortabele van Perurail met panoramische ramen, brengt je naar een bijna verlaten perron aan de voet van de groene en vochtige Urubamba-vallei. Hier, op een plek die Chachabamba heet, begint de laatste etappe van de Inca Trail, een 6 uur durende wandeling over een moeilijk begaanbaar pad dat in de hellingen is uitgehouwen. Er is tijd genoeg om de rivier over te steken via een hangbrug en dan begint de beklimming, die al snel prachtige panoramische uitzichten over de vallei oplevert. De route kan zwaar zijn. Niet zozeer vanwege de grote hoogte en de niveauverschillen, maar wel vanwege het parcours, dat ontelbare stukken met Inca-traptreden bevat, die oneffen en slecht uitgehouwen zijn.
Door de Winaywayna-ruïnes Philippe Bourget
Na een lange zweterige tocht met de nodige pauzes en picknickstops leidt een doorgang aan de voet van een waterval naar de archeologische vindplaats van Wiñaywayna, een eerste voorsmaakje van de Incacultuur. Dit wordt gevolgd door de aankomst bij de Porta do Sol, de laatste bergpas op de route. Een hoogtepunt! In de verte, beneden, tonen de ruïnes van Machu Picchu deze enorme stad op een vlak plateau aan de voet van een amfitheater van smaragdgroene bergen. Neem de tijd om de architectonische kracht van deze heilige stad, gebouwd in de 15e eeuw door de Inca-beschaving, in je op te nemen. Een gemakkelijke afdaling leidt vervolgens naar de site. Het bezoek zal je trakteren op een mix van bewondering en nostalgie. De Inca-beschaving werd brutaal afgebroken door de komst van de Spanjaarden. Epidemieën en de vlucht van de Inca-bevolking maakten definitief een einde aan deze beschaving.
Op een uurtje rijden ten zuiden van Nantes staat het landschap in het teken van de oceaan, immense zandstranden die zachtjes aflopen richting zee zonder sterke stromingen, bossen, moerassen en gezonde zeelucht. Hier zal je genieten van de sfeer van oneindigheid en vrijheid. Je hebt de keuze uit verschillende accommodaties, gratis parkeergelegenheid en veilige, bewegwijzerde wandel- en fietspaden.
La Tranche-sur-Mer met het hele gezin
La Tranche sur Mer Julien Gazeau
Je waant je hier in Californië, in dit kleine dorp omringd door pijnbomen. Het is de ideale plek om volop te genieten van activiteiten, zon en natuur. De kust en de 14 km aan fijne zandstranden vormen een bijzondere omgeving voor liefhebbers van de oceaan, weidse vergezichten en bijzondere momenten met het hele gezin.
Le Puy du Fou, verkozen tot beste park ter wereld
Puy du Fou Julien Benhamou
Van de Oudheid tot de 20e eeuw… elke dag nemen de meer dan 60 grandioze voorstellingen je mee terug in de tijd, met adembenemende stunts en speciale effecten die je nergens anders ter wereld vindt.
Les Sables d’Olonne, een uitzonderlijke natuurlijke omgeving
Farid Makhlouf
Dit dorp maakt deel uit van de zeer selecte club van de ‘Plus Belles Baies du Monde’, de mooiste baaien ter wereld, een erkenning voor de grote, ongerepte natuurgebieden en de inzet voor het beschermen van de biodiversiteit. Ideaal om te wandelen, fietsen, paardrijden, paddleboarden en kanovaren. Je hebt ook een ruime keuze uit vis- en zeevruchtenrestaurants.
Het Marais Poitevin, het groene Venetië van de Vendée
Dit natuurpark, dat het label ‘Grand Site de France’ kreeg, is na de Camargue het grootste watergebied van Frankrijk. Het is een unieke, tijdloze plek waar je rechtstreeks in contact staat met de natuur. Je vindt er meer dan 800 km aan kanalen met bomen aan hun oevers, die je kan ontdekken vanop een traditionele boot, een niet te missen uitstap in de regio.
De eilanden Île d’Yeu en Noirmoutier
Simon Bourcier
Een keuze maken tussen Yeu en Noirmoutier is onbegonnen werk – beide zijn een bezoek immers meer dan waard. Op Yeu word je getrakteerd op een vleugje Griekenland… met wit gekalkte huizen met gekleurde luiken, een wilde kustlijn en azuurblauw water. Noirmoutier, het eiland met de mimosa’s, is dan weer een paradijs voor fietsliefhebbers. De eeuwenoude tradities van het eiland zijn nog springlevend en het staat bol van het artisanale vakmanschap.
Om je verblijf voor te bereiden, put je inspiratie op
Volgens het Spaanse statistiekbureau EpData is het Verenigd Koninkrijk de grootste bron van toeristen op het Iberische Schiereiland. In februari van dit jaar bezochten maar liefst 784.496 Britten Spanje, tegenover “slechts” 509.883 Duitsers. Die massale aanwezigheid is echter niet naar de smaak van alle Spanjaarden. Onze vrienden over het Kanaal staan bekend om hun feestgedrag dat soms uit de hand loopt.
Daarom hebben de locals in Spanje de Engelse toeristen, of die nu vakantie vieren in Malaga, Benidorm of Ibiza, een bijnaam gegeven. Hoewel het woord guiri oorspronkelijk wordt gebruikt om een buitenlandse toerist in het algemeen te beschrijven, heeft het in de afgelopen jaren een negatieve bijklank gekregen. Het woord heeft namelijk een nieuwe betekenis gekregen: een buitenlandse toerist die zich niet aan de lokale gebruiken houdt, zich ongepast gedraagt en, als klap op de vuurpijl, meestal onder invloed van alcohol is. Guiri wordt ook gebruikt om een toerist met een zeer bleke huid uit het noorden aan te duiden, het tegenovergestelde van de locals die een gebruinde huid hebben.
Tot slot vermeldt de Daily Mail dat volgens een Anglo-Indische correspondent in Madrid het woord guiri ook verwijst naar een toerist die opvalt door zijn naïviteit, onwetendheid en die opzettelijk weigert om zich aan te passen aan de lokale gebruiken. Een eigenschap die natuurlijk niet alleen van toepassing is op Britse toeristen…
Het Koninklijk Meteorologisch Instituut van België (KMI) publiceert regelmatig kaarten die met behulp van verschillende kleuren het gemiddelde aantal zonuren in heel België illustreren. Hierdoor kunnen de gebieden met overvloedige zonneschijn worden onderscheiden van die met aanzienlijk minder zon.
Knokke-Heist staat bovenaan de lijst met een record van 5,1 tot 5,2 zonuren per dag, wat neerkomt op ongeveer 1.830 uur per jaar. Daarna volgen Middelkerke, Sint-Laureins en Zeebrugge op gelijke voet, met 5 tot 5,1 zonuren per dag, oftewel 1.800 uur per jaar. Onder de grote Belgische steden wint Brugge met 4,9 tot 5 zonuren per dag (1.760 uur per jaar), op de voet gevolgd door Gent en Antwerpen.
En Wallonië?
In het zuiden van het land staat Bergen op de eerste plaats, waarschijnlijk dankzij de nabijheid van de Noordzee. Daarna volgt verrassend genoeg Aarlen, dat profiteert van het beroemde microklimaat van de Gaume. Op de derde plaats in deze Waalse ranglijst staat Luik.
Onderaan de lijst, en opnieuw op nationaal niveau, eindigt Namen onderaan. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest presteert iets beter, maar blijft ook in de onderste regionen van het klassement.
Mauritius ligt in het hart van de Indische Oceaan, de warmste van alle oceanen, en dankt zijn faam aan het feit dat het een strategische tussenstop was op de route naar India tot de aanleg van het Suezkanaal in 1869.
Gravure van de houten kade van Port Louis, het goederen- en douanegebouw (1861)
De eersten die zich er vestigden waren de Nederlanders aan het einde van de 16e eeuw, die hier een slavenmarkt ontwikkelden. Aan het begin van de 18e eeuw verlieten ze het eiland vrijwillig en lieten een bevolking van een gemengd ras achter. Maar ze werden snel vervangen door de Fransen, die bezitnamen van het eiland en nieuwe slaven uit Senegal en Guinee aanvoerden. Door het contact tussen de Franse kolonisten en hun slaven ontstond de Creoolse taal. In 1810 vielen Britse troepen het eiland binnen, waardoor er een einde kwam aan de Franse bezetting, terwijl de grote Frans-Mauritiaanse landeigenaren het suikerriet konden blijven exploiteren en zo de Franse taal en het Creools konden behouden. Toen het eiland zijn strategische positie verloor door de opening van het Suezkanaal, daalde de export, steeg de armoede en werd het land geteisterd door malaria. Aan het begin van de 20e eeuw telde Mauritius slechts 350.000 inwoners! In 1992 werd Mauritius een onafhankelijke republiek en vandaag de dag telt het land ongeveer 1.300.000 inwoners. Er zijn geen tellingen meer op basis van etnische afkomst of huidskleur – de inwoners zijn allemaal Mauritianen en daar zijn ze trots op.
Strand van Belle Mare Charles Mahaux
De mooiste stranden van de Indische Oceaan
Het geluk van dit kleine eiland, dat slechts 65 km lang van noord naar zuid en 48 km van oost naar west is, is het koraalrif dat het omringt. Dat biedt bescherming tegen de deining van de zee die tegen de riffen beukt en creëert een lagune van warm, veilig turquoise water dat de stranden overspoelt. Goudkleurig zand en wuivende palmbomen, veelkleurige zeebodems, een flamboyante horizon bij zonsopgang of zonsondergang – Mauritius heeft alle clichés van een postkaart. Het moeilijkste is om je basiskamp te kiezen!
Uitzicht op Morne Brabant en de baai van Tamarin Charles Mahaux
De schoonheid van de lagunes maakt duiken en snorkelen tot een onderdompeling in een droomwereld van vliegende schorpioenvissen, poonvissen en fluitvissen. Aan de westkust, vooral vanaf de stranden van Flic-en-Flac of Tamarin, kun je jezelf trakteren op de unieke ervaring met spinner-dolfijnen in hun natuurlijke habitat en als je wilt, kun je zelfs naast ze zwemmen. Wij hadden echter niet zoveel geluk, want voor ons dook een walvis op. Hij was het gebied binnengedrongen op zoek naar plankton en alleen zijn aanwezigheid was al genoeg om de dolfijnen weg te jagen. Een magische ontmoeting!
Mount de la Tourelle en de baai van Tamarin Charles Mahaux
Deze boottocht in de vroege ochtend voorziet ook een tussenstop op het ongerepte eiland Aux Bénitiers, waar je een paar uur Robinson kunt spelen op deze hemelse zandvlakte. Het water is hier doorschijnend en als je geluk hebt, kom je octopusvissers op waterfietsen tegen. Niet ver hiervandaan lijkt een ongewone koraalformatie te zweven boven het kristalheldere water, waaraan het zijn naam Crystal Rock dankt. Het is ook de beste plek om Morne Brabant van dichtbij te zien, een soort suikerbrood dat oprijst uit een schiereiland aan de zuidoostkant van het eiland. De steile wanden reiken tot een hoogte van 556 meter en het werd in 2008 door UNESCO geclassificeerd als een cultureel landschap. De moeilijk toegankelijke plek diende als toevluchtsoord voor weggelopen slaven en is nu een krachtig symbool voor de slachtoffers van het kolonialisme.
Crystal Rock
Een groen paradijs
Naast de stranden biedt Mauritius zo’n overvloedige natuurlijke omgeving dat de Amerikaanse schrijver Mark Twain tijdens een bezoek in de 19e eeuw zou hebben geschreven dat God zich door Mauritius had laten inspireren om het paradijs te scheppen… Naast de paradijselijke stranden herbergt het eiland namelijk ook natuurlijke schatten die uitnodigen om er een paar uur te verpozen.
De kloven van La Rivière Noire Charles Mahaux
Het Land van Zeven Kleuren, op zo’n vijftien kilometer van Tamarin aan de westkust, ligt in het hart van een immense open plek omringd door groene heuvels. Het is een landschap van ongewone opbollende duinen die lijken te golven en wilde tinten aannemen onder de zon, met reflecties variërend van geel tot blauw, bruin, paars, groen, oranje en rood. Dit fenomeen, dat uniek is in de wereld, is het bewijs van de vulkanische activiteit van het eiland: de as is blootgelegd door de geleidelijke erosie van de basaltrotsen. De verschillend gekleurde minerale oxiden die ze bevatten vermengen zich niet door verschillen in dichtheid, waardoor er kleurbanden ontstaan die dit prachtige reliëf vormen.
Charles MahauxDe vallei van de 7 kleuren in Chamarel
Een ander bijzonder uitstapje is het Casela Natuurpark, ongeveer 5 km van Flic en Flac aan de westkust, een soort dierentuin ondergedompeld in tropische vegetatie. Bijna duizend veelkleurige vogels tjilpen in hun volières te midden van eeuwenoude exotische bomen. Er zijn ook veel reuzenschildpadden van Aldabra, die niet onder de indruk zijn van kinderen die ze komen aanraken.
Charles MahauxEen bushalte in Flic en Flac
Terug in de tijd op Mauritius
Er is niet veel overgebleven van het koloniale tijdperk, maar er is één kasteel dat zeker een bezoek waard is: Château de Labourdonnais, niet ver van de tuinen van Pamplemousses. Het werd in de 19e eeuw gebouwd voor een rijke Frans-Mauritiaanse familie die nog steeds eigenaar is van het terrein, dat ook een boomgaard en een distilleerderij omvat. De historische schoonheid van dit koloniale verblijf bracht de familie ertoe om het in zijn oude glorie te herstellen en het tot een must-see in Mauritius te maken.
De eetkamer van Château de Labourdonnais Charles Mahaux
De architectonische structuur van het gebouw is typerend voor die periode, met talloze ramen en glazen deuren die het huis overspoelen met licht en ventilatie mogelijk maken, terwijl de 4 gevels worden beschermd tegen de zonnestralen door een varangue, een lange houten galerij. Op de begane grond liggen prachtige ingelegde parketvloeren en meubels van rozenhout uit het Second Empire. Op de bovenverdieping is de grote slaapkamer ingericht met een hemelbed, een relaxbed, een gebedsbankje, etc. Een andere kamer is omgebouwd tot museum gewijd aan de geschiedenis van de familie en aan Mahé de Labourdonnais, de naam van het landgoed waarop Christian Wiehe zijn landhuis bouwde. domainedelabourdonnais.com
In het museum van l’Aventure du Sucre Charles Mahaux
Dit bezoek aan een voormalig 19e-eeuws landhuis van de Sugar Lords wordt niet ver daarvandaan gevolgd door een bezoek aan Sugar World of Aventure du Sucre, een museum dat is gehuisvest in de voormalige suikerfabriek Beau Plan, die in 1999 werd gesloten na 202 jaar in bedrijf te zijn geweest. Het is een leuke, interactieve manier om het parcours in 8 stappen te verkennen tussen het geschiedenispaviljoen van het eiland, met een interessant gedeelte over slavernij, het rietpaviljoen, de suikerroutes, het rumpaviljoen, enz., terwijl je indrukwekkende machines ontdekt met uitgestrekte tandwielen, centrifuges, mixers, enz. Merk op dat elke sectie wordt samengevat door een “lespaneel” dat de belangrijkste punten weergeeft. We ontdekken hier dat de Mauritiaanse identiteit nauw verbonden is met suikerriet, dat het eiland, de landschappen, de bevolking en de economie heeft gevormd. We leren ook dat de suikerrietindustrie nu synoniem is met innovatie in het hart van een circulair economisch model dat suiker, rum, biomeststoffen, groene energie en diervoeder produceert. aventuredusucre.com
Markt van Port-Louis Charles Mahaux
Mauritiaanse smaken
De echte rijkdom van Mauritius is ongetwijfeld de mix van verschillende culturen, die in de loop der jaren banden heeft gesmeed tussen gemeenschappen op basis van tolerantie en respect. Deze harmonie, ondanks religieuze en andere verschillen, is verrassend als je bedenkt hoe verdeeld onze West-Europese samenlevingen zijn. De Creoolse taal brengt iedereen samen en kleurt alle interacties met een vleugje Franse woorden, net zoals de plaatsnamen op Mauritius een ongelooflijke reis op zich zijn, zo kleurrijk zijn hun namen: Curepipe, Crève-Cœur, Le Pétrin, Plaine Champagne, Poudre d’Or, Terre Rouge, Trou aux Biches en nog veel meer.
Onder de varangue van het restaurant L’Escale Créole Charles Mahaux
Er zijn niet veel restaurants op het eiland. De meeste bevinden zich in de toeristische gebieden, waar ze kwaliteitsmenu’s aanbieden in een omgeving die zeker een bezoekje waard is. Aangezien rum het hart van de Mauritiaanse economie vormt, kan je de ‘table de l’Alchimiste’ ontdekken in de elegante omgeving van de Chamarel rum distilleerderij, die haar deuren opent voor een bezoek om het verschil te begrijpen tussen industriële rum en eco-bewuste agrarische rum. www.rhumeriedechamarel.com.
Op de Bois-Chéri theeplantage Charles Mahaux
Of het restaurant Bois Chéri, dat uitkijkt over het terrein van de theeplantage met dezelfde naam, die ook bezocht kan worden. Hier staat thee prominent op het menu: ijsthee, chutney, theekip, enz. Een gastronomische, historische en culturele rondleiding over de Route du Thé, du Rhum et de la Vanille (Thee-, Rum- en Vanilleroute) www.saintaubinloisirs.com.
Straatkeuken Charles Mahaux
De Mauritiaanse keuken weerspiegelt de Mauritiaanse bevolking en omvat Indiase, Europese, Chinese en Creoolse specialiteiten. Omdat de hotelgasten net zo gevarieerd zijn, bieden ze vaak buffetten met voor elk wat wils. Maar de beste manier om te genieten van de smaken van Mauritius is met een Port-Louis Street Food Tour, of om de verschillende facetten van de hoofdstad te ontdekken tussen het Caudan Waterfront, het winkelcentrum van het eiland, en de kleurrijke straten van het stadscentrum, met een uitstapje naar Chinatown en de kleurrijke markt.
Waterfront van Port Louis Charles Mahaux
Een ontdekkingstocht onderbroken door gastronomische pauzes gebaseerd op street food: dholl puri, rotis, gebakken mijn en natuurlijk versgeperst rietsap gemengd met citroensap en een oma appel! Heerlijk en de perfecte begeleiding bij een wandeling over de markt, die een ongelooflijk kleurenpalet biedt met de rijkdom aan aangeboden groenten en fruit. En als je meer van comfort houdt, kies dan voor een authentieke Creoolse varangue, L’Espace Créole, midden in een weelderige bloementuin. Het degustatiemenu laat je de 4 smaken van de Mauritiaanse keuken ontdekken, geserveerd in kleine potjes, zodat je je bord naar eigen smaak kunt indelen. Een waarachtig genot in een echt authentiek kader escalecreole.net.
Ondanks het feit dat de regio vooral bekend staat omwille van zijn ruige kustlijn en het imposante reliëf van de Picos de Europa, mag je de twee grote steden niet over het hoofd zien. De eerste, die modern en actief maar op de handel gericht is, geeft sierlijk uit op de Cantabrische Zee. De tweede heeft een unieke geschiedenis, die wordt geïllustreerd door het oude erfgoed en de status als ‘prinselijke hoofdstad’. In dit tijdperk van massatoerisme voldoet deze bestemming aan alle eisen, te ontdekken met de auto of met het vliegtuig, met rechtstreekse vluchten van België naar Oviedo.
Oviedo telt nauwelijks minder inwoners dan zijn buurstad Gijón en is zonder twijfel de mooiste stad van de provincie. Het rijke erfgoed dankt ze aan haar verleden als koninkrijk (9de-10de eeuw), dat als eerste Iberische gebied de Reconquista ondernam. Maar aan de rol die het speelde als hoofdstad van het ‘Prinsdom Asturië’, een status die het verwierf nadat de erfgenaam van de Castiliaanse en daarna Spaanse kroon de titel ‘Prins van Asturië’ kreeg op basis van een overeenkomst uit de 14e eeuw.
Plaza de la Constitución, Oviedo
Een wandeling door het historische centrum zorgt voor het nodige architecturale genot. Langs de ‘calles’ en ‘plazas’, de meeste autovrij, volgt het ene monumentale gebouw het andere op: de sober ogende 17e-eeuwse voormalige universiteit, de Romaanse Torre Vieja, het benedictijnenklooster van San Pelayo dat eerder een paleis lijkt dan een klooster, de adellijke gebouwen uit de 17de en 18de eeuw op het plein van Porlier, het stadhuis met gewelfde gaanderijen en de kerk van San Isidoro op Plaza de la Constitución, het prachtige kleine ‘El Fontan’-plein met een binnenplaats omringd door zuilengalerijen die huizen ondersteunen…
Een pleintje in het centrum van Oviedo
El Greco, Murillo, Zurbaran, Goya, Sorolla en zelfs Picasso, Miró en Dalí
Museum voor schone kunsten van Asturië turismoasturias.es
Voor kunstliefhebbers is het Archeologisch Museum van Asturië en must. Het is gehuisvest in het voormalige benedictijnenklooster van San Vicente en herbergt vestingen uit de tijd dat de regio een koninkrijk was. Op de hoek van het Plaça de Alfonso II El Casto staat het Museo de Bellas Artes. De collectie van dit ‘mini Prado’, ondergebracht in een 18e-eeuws paleis en een hedendaags gebouw, bevat werken van beroemde kunstenaars als El Greco, Murillo, Zurbaran, Goya, Sorolla en zelfs Picasso, Miró en Dalí.
De San Salvador-kathedraal
Maar het plein is vooral ook de thuishaven van de schitterende San Salvador-kathedraal. Als toonbeeld van de flamboyante gotische stijl heeft het drie majestueuze portalen die leiden naar het schip en de kloostergang. Het schip heeft een opmerkelijk 16de-eeuws houten retabel en barokke elementen uit de 18de eeuw. Het huisvest ook de Cámara Santa (Heilige Kamer), met meesterwerken van de edelsmeedkunst uit de 9de en 10de eeuw, een ongeëvenaarde schat die door UNESCO op de Werelderfgoedlijst is geplaatst. De tweede is opmerkelijk vanwege de kruisgewelven en de finesse van de openingen.
Oviedo, levenskunst in het ‘groene’ Spanje
Oviedo is een groene stad in het Atlantische deel van Spanje en toont zich elegant handelscentrum, geïllustreerd door de artistieke achtergrond en de traditionele ‘sidrerías’. Het gebied ten noorden van de Calle de Argüelles is dé place to be om te winkelen.
Sculptuur op een plein in het oude gedeelte van Oviedo Philippe Bourget | cms
De winkels krijgen een plaatsje op de benedenverdieping van opmerkelijke gebouwen, langs brede voetgangersstraten versierd met moderne beeldhouwwerken, fonteinen en bankjes. Zo’n honderd beelden fleuren de straten op en vormen een kunstzinnige reis van het historische centrum naar dit moderne deel van de stad. Dit zijn onder andere ‘Verkoopsters van El Fontán’ (Plaza de Daoíz y Velarde), ‘Zittende Vrouw’ (Calle Ramón y Cajal, voor de universiteit), ‘El Diestro’ (buste van een stierenvechter, Calle Valdes), ‘Culis monumentalis’ (hoek van Calle Pelayo en Calle Alonso de Quintanilla), ‘La Maternidad’ (werk van de Colombiaanse kunstenaar Botero, Plaza de la Escandalera)…
Deze vaak imposante gebouwen leiden naar de Calle Milicias Nacionales, waar je verrast wordt door een standbeeld van… Woody Allen. Zijn aanwezigheid hier heeft te maken met het feit dat de New Yorkse filmmaker in 2002 in het theater van Campoamor de beroemde prijs ‘Prinses van Asturië’ in ontvangst nam, die elk jaar wordt uitgereikt aan een persoonlijkheid uit de wereld van kunst, wetenschap, sport, literatuur of communicatie. De Amerikaan werd daarna een vaste waarde in de regio. Andere beroemdheden die de prijs kregen, zijn Norman Foster, Barbara Hendricks, Bob Dylan en in 2023 Meryl Streep.
Verrassende tradities en spektakel
Nog zo’n traditie in Oviedo: cider! Net als in Spaans Baskenland wordt deze licht alcoholische drank op basis van appels in de regio geproduceerd en gedronken in speciale tavernes die bekend staan als sidrerías.
De cidertraditie van Asturië turismoasturias.es
En als er één straat is die je absoluut niet mag missen daarvan te proeven, dan is het wel de Calle Gascona. Die staat vol met kraampjes waar het plezier evenzeer in het glas en de warme sfeer zit als in de manier waarop de drank wordt geserveerd. De obers heffen de fles hoog boven hun hoofd om de glazen te vullen, waarbij de cider in een spectaculaire straal naar beneden stroomt en in het rond spettert – waarbij wat er gemorst wordt, opgevangen wordt in een emmer die op de vloer onder het glas staat. Een verbazingwekkende traditie en spektakel om een verblijf in Oviedo mee af te sluiten!
De grootste stad van Asturië (275.000 inwoners) zal fans van havensteden kunnen bekoren, die graag activiteiten aan zee combineren met shoppen. Om Gijón echt te leren kennen wanneer je er voor het eerst komt, ga je naar het schiereiland Santa Catalina. Dit natuurlijke schiereiland, waarvan de heuvel de naam Cimadevilla draagt, biedt een mix van smalle straatjes en volkse pleinen, bezaaid met oude vissershuizen en zeemansbars.
Zich op Cimadevilla vanop het stand van San Lorenzo
De Cerro-klim leidt je naar een park, een voormalige militaire zone die is uitgegroeid tot een plek om te wandelen met een uitzicht over de hele stad. Het biedt majestueuze uitzichten over de baai van Gijón en de omringende bergen. Er zijn ook twee charmante pleinen, Plaza Arturo Dias en Plaza de la Correda, naast de klokkentoren en een 16e-eeuws paleis, het Casa Natal de Jovellanos.
Aan de oostkant van het schiereiland vind je een lage dijk. Dit is een favoriete wandelplek waar de lokale bevolking flaneert, en die loopt van de Romeinse termen van Campo Valdes langs het lange strand van San Lorenzo, waar de lokale bevolking samenkomt op één van de genummerde ‘escaleras’ (trappen) die leiden naar het gouden zandstrand… Aan de westkant vind je dan weer de vissers- en jachthaven van Gijón. De Plaça del Marques, met een uitzicht op de boten, wordt gedomineerd door het opmerkelijke barokke Revillagigedo Paleis (17e eeuw).
Het Revillagigedo-paleis is vandaag een exporuimte. Philippe Bourget | cms
Het Laboral, één van de grootste gebouwen van Spanje Philippe Bourget | cms
Laboral de Gijón, een voormalig college en stadsvisie uit de jaren 1950
Een bezoek aan het ‘Laboral’, naast het Escorial van Madrid het grootste stedelijke complex van Spanje, neemt je mee naar de architectuur van de Franco-jaren. Het monumentale gebouw staat in de buitenwijken van Gijón, op een klif, waardoor het lijkt op een moderne citadel. Dit gigantische complex werd in 1948 gebouwd en was bedoeld om weeskinderen uit de mijnbouwsector te huisvesten en hen een opleiding te geven.
Imposant gebouw of eerder academische stijl Philippe Bourget | cms
Tijdens de bouw werd besloten om er een hogeschool en een technische universiteit (Universidad Laboral) van te maken. In die tijd was Spanje, onder het bewind van Franco, erg arm en de regering wilde de allerjongsten opvoeden met een strenge, conservatieve visie op onderwijs. Luis Moya Blanco, een jonge architect uit Madrid, kreeg de opdracht om dit educatieve fort te bouwen, dat zelfvoorzienend moest zijn, met een boerderij van 100 hectare onder toezicht van de Jezuïeten en de Clarissen.
LABoral Cuidad de la Cultura
Wanneer je binnenstapt in deze ‘ideale stad’ word je met verstomming geslagen. Het immense centrale plein (150 m lang, 50 m breed), omgeven door klassieke gebouwen in Romeinse, Griekse en Ottomaanse stijl, de imposante kerk, de hoge toren (130 meter!), het theater… alles staat hier in het teken van de striktheid en grootheidswaanzin van Franco. Het complex werd in de jaren ’80 verlaten en overgenomen door de regering van het Prinsdom Asturië, met als doel het nieuw leven in te blazen. Sinds de heropening in 2007 is het het ‘LABoral Cuidad de la Cultura’ een open ruimte die in het teken staat van artistieke en industriële creatie, media, opleiding, muziek (conservatorium), tentoonstellingen en het organiseren van culturele en professionele evenementen. In het voormalige klooster van de Clarissen is ook het hoofdkantoor van de radio- en televisiezender van het Prinsdom Asturië gevestigd. Een deel van de 130.000 m² van LABoral is toegankelijk voor bezoekers tijdens rondleidingen van januari tot half september.
Ciutat de les Arts i les Ciències
De tuinen van de Túria
De hippe haven van Valencia
De kathedraal van Valencia
De Mercado Central
Lima, de San Juan-kathedraal
De tombe van de Meester van Sipan
Uitzicht over Cuzco
Gravure van de houten kade van Port Louis, het goederen- en douanegebouw (1861)
