cms

Category: Reportages

  • Vexin, frisse lucht en cultuur aan de poorten van Parijs

    Vexin, frisse lucht en cultuur aan de poorten van Parijs

    1. Vexin, het platteland… van de grote stad

    Op een uur rijden ten noordwesten van Parijs ligt Vexin. Hoewel het dicht bij Parijs ligt, is het vooral een ideale bestemming voor wie dringend behoefte heeft aan natuur en platteland! Met als extraatje een unieke culturele touch: de dorpjes Auvers-sur-Oise en Vétheuil, die onlosmakelijk verbonden zijn met twee van de meest iconische schilders van hun tijd, Van Gogh en Monet. Het is dan ook geen verrassing dat ook het publiek uit de Benelux interesse toont in deze heerlijke kleine regio, in combinatie met een uitstap naar Parijs of een spontaan weekendje weg, op amper 2,5 uur rijden van de Belgische grens.

    Al 30 jaar wordt dit gebied beschermd door het Regionaal Natuurpark Vexin. Het beslaat meer dan de helft van de Val-d’Oise, een departement met een stedelijk karakter (Cergy-Pontoise, Argenteuil, Enghien-les-Bains…) maar ook door dit uitgestrekte graanplateau doorsneden door valleien, een voorsmaakje op Normandië. Hier slingert de Seine door het mooie landschap met bekende rivieren, zoals de Oise, of verborgen pareltjes zoals de Epte, de Viosne, en de Aubette de Meulan. Allemaal micro-terroirs die ideaal zijn voor wandel- en fietstochten, dankzij de routes die uitgestippeld werden door het park en de toeristische dienst van de regio, Val d’Oise Tourisme.

    Tijdens het wandelen of een roadtrip geeft Vexin nog meer van zijn charmes prijs: rustige dorpjes met vakwerkhuizen, boerderijen met lokale producten (bieren, graanmeel, groenten, honing…), erfgoedroutes, kastelen (verder in dit artikel meer daarover), grotwoningen en de ‘Chaussée Jules-César‘. Het bewijs dat deze regio niet alleen natuur te bieden heeft. De Franse Vexin was trouwens het eerste Regionale Natuurpark dat in Frankrijk werd geclassificeerd als ‘Pays d’Art et d’Histoire’ (Land van Kunst en Geschiedenis).

    vexin
    Adobe

    2. Auvers-sur-Oise, de erfenis van Van Gogh

    Welkom in het beroemdste dorp van Vexin! Toen Vincent Van Gogh in 1890 terugkeerde uit Saint-Rémy-de-Provence, waar hij een jaar in een psychiatrische inrichting had doorgebracht, had hij behoefte aan rust en een nieuwe creatieve impuls. Zijn aankomst in Auvers-sur-Oise was te danken aan de aanwezigheid van Dr. Gachet, een vriend van schilders die bekend stond om het behandelen van gekwelde zielen. Van Gogh verbleef in de Auberge Ravoux, een eerbiedwaardig etablissement dat nog steeds bestaat en waar toeristen komen genieten van een royale keuken, soms zittend aan dezelfde tafel waar Van Gogh ooit at. Scènes uit de film “La Vie Passionnée de Vincent Van Gogh”, waarin Kirk Douglas meespeelde, werden hier in 1955 opgenomen. Op de bovenverdieping kan je de kamer van Van Gogh bezoeken (betalend – met winkel).

    Auberge Ravoux
    Auberge Ravoux Philippe Bourget | cms

    Auvers-sur-Oise kan je ontdekken aan de hand van een schildersroute die alle facetten van het dorp onthult, en ook de namen en verhalen van andere kunstenaars die hier vóór Van Gogh kwamen schilderen (Daubigny, een voorloper van de Impressionisten – een mooi museum is aan hem gewijd; Corot; Daumier…) en de unieke schoonheid van een landelijk dorp aan de poorten van Parijs, met een mix van oorspronkelijke boerenhuizen en kleine bourgeoisie-landhuizen met tuinen. Het pad vertelt het verhaal van de laatste 70 dagen van het leven van Van Gogh, die op 29 juli 1890 op 37-jarige leeftijd stierf in zijn kamer in de Auberge Ravoux, nadat hij zichzelf in de buik had geschoten. Tijdens zijn korte maar intense verblijf aan de oevers van de Oise schilderde hij 74 werken, waaronder de iconische Notre-Dame kerk en de beroemde portretten van dokter Gachet en Adeline Ravoux.

    Vetheuil
    Vetheuil Vexin

    Natuurlijk moet je de kerk bezoeken, voordat je naar de begraafplaats wandelt waar Vincent Van Gogh rust, naast zijn broer Théo, in een eenvoudige met klimop bedekte tombe. In het Château d’Auvers vind je tot 2 november 2025 de tentoonstelling ‘Van Gogh, les derniers voyages’. Niet te missen.

    Wie wat meer tijd heeft, kan de Oise oversteken om net buiten Vexin naar Mériel te gaan. Hier bracht de beroemde Franse acteur Jean Gabin zijn jeugd door. Ter gelegenheid van de komende Open Monumentendagen in september 2025 opent het Jean Gabin-museum hier opnieuw de deuren met een nieuwe scenografie over zijn jeugd en zijn films. De spots worden er echter ook gericht op die andere populaire acteur, Louis de Funès, die een huis bezat in de buurt, in de… Normandische Vexin.

    Château Auvers sur Oise
    Auvers sur Oise Gil Giuglio – Val d'Oise Tourisme

    3. Hérouville, Ambleville, Villarceaux: drie kastelen, drie lotgevallen

    Zou je het geloven als we je vertellen dat David Bowie, Elton John, de Bee Gees, Fleetwood Mac, Iggy Pop, Pink Floyd, Sting, Texas, maar ook Chopin, George Sand en Colette over de vloer kwamen in Hérouville-en-Vexin, een anoniem landelijk dorp met 570 inwoners, gelegen op 5 km van Auvers-sur-Oise? Daar is slechts één reden voor: de aanwezigheid van een kasteel uit de 18de eeuw.

    Dit kasteel was ooit het decor van de liefdesaffaire tussen Chopin en George Sand, en werd later door Colette gekocht. Maar vooral nadat het in 1962 werd overgenomen door Michel Magne, die onder andere de muziek componeerde van de film ‘Les Tontons Flingueurs’, werd het een legendarische opnamestudio die de grootste pop- en rockartiesten van de wereld verwelkomde.

    Het kasteel, dat verlaten was en in verval raakte, werd in 2015 gekocht door drie gepassioneerden die het zijn vroegere glorie teruggaven, om zo opnieuw grote internationale artiesten aan te trekken. De kansen om een bezoek te brengen zijn uiterst zeldzaam. De beste manier om deze mythische plek te ontdekken, waar nog steeds de Steinway B piano uit 1901 staat waarop Elton John zijn legendarische albums Honky Château en Goodbye Yellow Brick Road opnam, is door naar Auvers-sur-Oise af te zakken in april, tijdens de ‘Rencontres Vandisc’, de internationale vinylbeurs (in 2025 op 26 en 27 april). Soms worden er op dat moment enkele bezoeken aan het kasteel van Hérouville georganiseerd.

    chateau d'Hérouville
    Le mythique studio d’enregistrement du château d’Hérouville Philippe Bourget | cms

    Aan de andere kant van het Regionaal Natuurpark van Vexin, de westkant, zijn twee andere kastelen een omweg waard: Ambleville en Villarceaux. Onderweg is een stop in Guiry-en-Vexin een aanrader, waar het departementaal archeologisch museum tot eind december 2025 de tentoonstelling ‘Agatha Christie en quête d’archéologie’ organiseert. Archeologie vormde een bron van inspiratie voor verschillende van haar werken.

    Ambleville is bijzonder. Dit prachtige Renaissancekasteel met terrastuinen in Italiaanse stijl ligt vlak naast de dorpskerk. Het domineert de vallei van de Aubette de Meulan en werd in de 16de eeuw gebouwd op de ruïnes van een middeleeuws kasteel. Het domein, dat in juli en augustus toegankelijk is voor het publiek, draagt het label ‘Jardin remarquable‘. De tuin is met andere woorden een bezoek waard.

    Hérouville
    château d’Hérouville Philippe Bourget | cms

    Op een steenworp afstand ligt het Domein van Villarceaux. Het indrukwekkende park van 70 hectare is vrij toegankelijk. Je vindt er met een manoir uit de 16de eeuw, een kasteel uit de 18de eeuw, gemeenschappelijke gebouwen, een biologische boerderij, een golfbaan met 18 holes en nog een ‘Jardin Remarquable’ met vijvers, buxusperken en een conservatoriummoestuin.

    Deze plek, die sinds de 11de eeuw bekend is, heeft door de eeuwen heen heel wat transformaties ondergaan, waarbij middeleeuwse, renaissance- en klassieke architectuur zijn samengesmolten. Deze plek, beroemd om de liefdesgeschiedenissen van Ninon de Lenclos, een bekende courtisane uit de 17de eeuw, belooft een halve dag vol natuur en boeiende geschiedenis in het hart van Vexin.

    Chateau de Villarceaux Chaussy
    Chateau de Villarceaux Chaussy vexin

    4. La Roche-Guyon, ‘Mooiste dorp van Frankrijk’ en Vétheuil, thuis van Monet

    Een ontdekkingstocht door Vexin is niet compleet zonder een bezoek aan La Roche-Guyon. Welkom aan de oevers van de Seine, die hier sierlijk slingert langs kalkstenen kliffen.

    Het dorp, versterkt en voorzien van een enorm kasteel dat in de 18de eeuw door de familie La Rochefoucauld werd verbouwd, is de meest bezochte locatie van de Val-d’Oise. De romantische ligging aan de rivier, de charmante straatjes, de 4 hectare grote fruit- en moestuin met het label ‘Jardin Remarquable, en het kasteel, waarvan een bezoek via een troglodietentrap leidt naar de toren die een prachtig uitzicht biedt over de vallei van de Seine, verklaren waarom dit dorp geclassificeerd is als één van de ‘Plus Beaux Villages de France’, de mooiste dorpjes van het land. Het enige in de Parijse regio trouwens!

    Seine
    Falaises blanches en bord de Seine Vexin

    Het kasteel deed tijdens de Tweede Wereldoorlog dienst als hoofdkwartier van generaal Rommel (sporen hiervan zijn terug te vinden in de kelders) en inspireerde de Belgische tekenaar van Blake en Mortimer, Edgar P. Jacobs. In dezelfde kelder bevindt zich ook de ‘Chronoscaphe’, de tijdmachine uit het album ‘Le Piège Diabolique’.

    La Roche
    La Roche Guyon Vexin

    De bijzondere omgeving van het dorp en zijn 1000-jarige geschiedenis spraken ook tot de verbeelding van kunstenaars. Victor Hugo en Lamartine verbleven in het kasteel. Pissarro, Renoir, Cézanne, Braque en… Monet schilderden hier.

    Voor Monet was dat heel logisch, want hij woonde vlakbij. Een bezoek aan Vexin sluit je dus perfect af met een stop in Vétheuil, op 7 km van La Roche-Guyon. Hier woonde Claude Monet van 1879 tot 1881, voordat hij naar Giverny verhuisde – op amper 9 km van La Roche-Guyon, in het naburige departement Eure.

    Vétheuil, dat in een bocht van de Seine ligt, verwelkomt je in een elegante omgeving met wijnhuizen en een kerk met een Renaissancegevel. Een erfgoedroute laat je kennismaken met het landschap dat een bron van inspiratie was voor Monet. Als je wat tijd hebt, kan je je reis verder zetten naar zijn domein in Giverny.

    Praktische informatie

    Reizen:

    • Met de auto: Vexin en Auvers-sur-Oise liggen op 3,5 uur rijden van Brussel.

    Accommodatie – Restaurants – Cafés:

    • Le Green des Impressionnistes
      In Ennery, vlak bij Auvers-sur-Oise, biedt dit moderne hotel-residentie met ruime, zeer comfortabele kamers een uniek uitzicht op de torens van de Parijse wijk La Défense in de verte. De charme van het platteland vlak bij Parijs! Vanaf € 115 per nacht.
    • Auberge Ravoux
      In Auvers-sur-Oise, de beroemde herberg waar Van Gogh in 1890 Vanaf € 15 per gerecht

    Meer informatie / Bezoeken:

    • Val d’Oise Tourisme
    • Regionaal Natuurpark van Vexin – pnr-idf.fr
      Het park viert zijn 30ste verjaardag op zaterdag 14 juni in het Maison du Parc in Théméricourt (27 km ten westen van Auvers-sur-Oise).
    • Château d’Auvers – Tentoonstelling ‘Van Gogh, les derniers voyages’ tot 2 november 2025. chateau-auvers.fr
    • Musée Jean Gabin
    • Departementaal Archeologisch Museum
    • Kasteel van La Roche-Guyon
    • Domein van Villarceaux
    • Vandisc, internationale vinylbeurs
  • Oeganda: avontuur, ervaringen en ontmoetingen

    Oeganda: avontuur, ervaringen en ontmoetingen

    ouganda
    adobe

    Mijn verkenningsreis ter voorbereiding van de door Colette Braeckman begeleide trip voor de krant Le Soir, begint wanneer land ik begeleid in Entebbe, de enige internationale luchthaven van Oeganda. Meteen bij mijn aankomst voorspellen de glimlachen en de warme ontvangst een veelbelovende reis. Entebbe telt 70.000 inwoners en ligt op een schiereiland in het noorden van het Victoriameer. Het was ooit de koloniale hoofdstad, maar tegenwoordig neemt Kampala, op 40 km van hier, die rol op zich.

    ouganda
    adobe

    Eerste stappen: kennismaking met de natuur en neushoorns

    De volgende ochtend ontmoet ik mijn gids Robert voor een boeiende missie: een origineel reisschema opstellen voor de lezers van de krant. We trekken naar het noorden, naar het Ziwa Rhino Sanctuary. Daar worden we verwelkomd door Max, een vriendelijke ranger die ons te voet begeleidt naar de neushoorns. Deze imposante herbivoren, die ooit in het noorden van Oeganda leefden, werden hierheen verplaatst om hun uitsterven te voorkomen.

    ouganda
    adobe

    In Ziwa leven de wilde dieren en de lokale herders vreedzaam samen. Hun vee, dat dol is op hoog gras, helpt het terrein voor te bereiden door het gras kort te houden, waardoor de neushoorns gemakkelijker kunnen grazen. Dit is een prachtig voorbeeld van verantwoord toerisme, waar iedereen voordeel uit haalt. De neushoorns, majestueuze kolossen die tot drie ton kunnen wegen, grazen rustig onder het toeziend oog van de rangers. De nabijheid van deze prehistorische dieren voelt emotioneel aan.

    Murchison Falls: adembenemende landschappen

    Ons avontuur gaat verder en we trekken naar het Murchison Falls National Park, genoemd naar de beroemde watervallen van de Victoria-rivier. Dit natuurwonder is ronduit indrukwekkend: een kolkende stroom stort zich met geweld door een smalle kloof van slechts zeven meter breed, om vervolgens 43 meter naar beneden te donderen met een oorverdovend geraas. De rauwe kracht van het water prikkelt de zintuigen en geeft het gevoel dat je getuige bent van de oerkracht van de natuur.

    ouganda
    adobe

    De volgende dag bewonderen we de watervallen van bovenaf, wat een minstens even spectaculair uitzicht biedt. Dit is het oudste nationale park van Oeganda, en we ontdekken er een rijke en gevarieerde fauna. Hoewel je hier de ‘Big Five’ kan ontmoeten, blijft de luipaard een zeldzame verschijning. Wel komen we giraffen, buffels, olifanten, hyena’s en wrattenzwijnen tegen, terwijl gazellen en antilopen zich snel uit de voeten maken bij het minste teken van gevaar. Wat een prachtig tafereel!

    Chimpansees en gorilla’s: een ontroerende ontmoeting

    Enkele dagen later, in de bossen van Kibale en Bwindi, ervaar ik een unieke connectie wanneer ik chimpansees en gorilla’s observeer. Deze primaten, nauw verwant met de mens, herinneren ons aan onze gedeelde oorsprong. De voorzorgsmaatregelen zijn strikt: veiligheidsafstanden, mondmaskers om de overdracht van ziekten te voorkomen en een absoluut respect voor hun leefomgeving. Elke ontmoeting is uniek en onthult de verschillende persoonlijkheden binnen deze fascinerende groepen.

    ouganda
    adobe

    De trektocht naar de gorilla’s in het ondoordringbare woud van Bwindi is een onvergetelijke ervaring. Na een uitgebreide briefing verlaten we de paden en banen we ons een weg door het dichte struikgewas, onder begeleiding van ervaren rangers. Wanneer zij een gorillafamilie op een steile helling spotten, verlaten we het pad en gaan we ‘off-road’ verder. Voorzichtigheid is geboden om niet uit te glijden of ons gezicht te schrammen aan de struiken.

    Plots wenkt onze ranger ons en gebaart om stil te zijn. In een lager gelegen gebied zien we een familie gorilla’s ontspannen aan de voet van een boom, genietend van zachte bladeren en bessen, terwijl ze luide HUUUMMM-geluiden van tevredenheid maken. De jongste gorilla’s ravotten als judoka’s, terwijl een andere als een ware Tarzan aan een boom slingert. Dit alles onder het waakzame oog van de volwassenen. De zilverrug, het indrukwekkende hoofd van de familie, is duidelijk te herkennen. Ik sta aan de grond genageld, diep ontroerd. De sfeer, de geluiden van het woud en deze ongerepte natuur laten een diepe indruk achter.

    Nachtelijke safari: de verborgen kant van de natuur

    Mijn reis eindigt met een nachtsafari in het Lake Mburo National Park. De duisternis heerst in het bos, enkel doorbroken door de lichtstraal van onze schijnwerper. Elk geluid, elke beweging onthult het verborgen leven van de savanne. De nacht zit vol verrassingen: de kreten in de verte doen ons raden wat er gaande is. De spanning stijgt wanneer we vermoeden dat een roofdier, waarschijnlijk een luipaard met zijn scherpe nachtzicht, een prooi heeft gevangen. Soms horen we het herkenbare gehuil van een hyena of het onrustige gehinnik van zebra’s, die eventjes belicht worden door onze schijnwerper.

    En dan, midden op het pad voor ons, schrijdt nonchalant… een luipaard. Een ontmoeting om nooit te vergeten! ’s Nachts bewaart het park zijn geheimen: elk geritsel in het gras of gekraak van droge bladeren zorgt voor extra opwinding. En dan te bedenken dat dit natuurtheater elke nacht en dag opnieuw wordt opgevoerd. Oeganda zo authentiek beleven als ik heb gedaan, is werkelijk een schat om te ontdekken.

    ouganda
    adobe

    Een verborgen parel

    Oeganda heeft de clichés uit de tijd van Idi Amin Dada achter zich gelaten, en profileert zich vandaag als een authentieke en verrassende bestemming. Winston Churchill noemde het ooit de ‘Parel van Afrika’, en dat blijft een terechte titel. Met safaritochten, trektochten, culturele ontmoetingen en adembenemende landschappen biedt dit land een totale onderdompeling voor alle zintuigen. Niemand keert onberoerd terug uit Oeganda – het is een ervaring die je voor altijd bijblijft.

    Door Mohammed Yahiaoui, journalist-reporter

  • Armenië, tussen tradities, eeuwenoude cultuur en ongerepte natuur

    Armenië, tussen tradities, eeuwenoude cultuur en ongerepte natuur

    Helemaal in een uithoek van Europa, aan de grens met Azië, ligt Armenië in het hart van de Kaukasus. Het “land van Noach” heeft geen kust, maar een groot meer dat op hoogte ligt. De geschiedenis vertelt het epische verhaal van veroveraars die elkaar opvolgden met de Perzen, de Romeinen, de Byzantijnen, de Seltsjoekse Turken en de Ottomanen… En meer recentelijk, Sovjet-Rusland. Om nog maar te zwijgen van de tragedie van de genocide en zijn diaspora, die vandaag de dag tien miljoen Armeniërs wereldwijd telt, terwijl Armenië er zelf maar drie miljoen heeft. De turbulente geschiedenis van dit kleine land heeft als laatste avontuur dat het een van de vijftien republieken van Sovjet-Rusland is geweest. Een periode waar men trots op dat deze bladzijde is omgeslagen. Vandaag verblijven er trouwens veel tegenstanders die op de vlucht zijn voor het regime van Poetin.

    Eric Valenne | cms

    Jerevan, de twaalfde hoofdstad

    De stad met een miljoen inwoners is gemakkelijk te voet te bezoeken, want de monumenten zijn nooit ver weg. Er zijn met bomen omzoomde pleinen en fonteinen om doorheen te wandelen, evenals het operagebouw met zijn avonden die in het bijzonder zijn gewijd aan de grote Chatsjatoerjan, nationale componist en zijn beroemde “Sabeldans”. Verder biedt de wandeling langs de terrassen alles wat deze moderne en Europese getinte stad te bieden heeft: bars, restaurants, tavernes en shows…

    De Waterval en zijn reusachtige trappen in Jerevan.

    Alle bezoeken gaan langs het Plein van de Republiek en zijn perzikkleurige gebouwen, waarvan sommige dateren uit het Sovjettijdperk. Hier vind je het Historisch Museum en de Nationale Gallerij, het regeringsgebouw en de klokkentoren met in de zomer een prachtige fonteinshow. Andere bezienswaardigheden in de hoofdstad zijn de Matenadaran bibliotheek en zijn miljoenen manuscripten. Ook het “Tsitsernakaberd” mausoleum dat de Armeense genocide van 1915 en zijn miljoen doden herdenkt, is zeker een aanrader.

    Eric Valenne | cms

    Met zijn 44 meter hoge granieten piek, twaalf stèles en bogen, een ongelooflijk museum en zijn eeuwige vlam, wordt de site regelmatig versierd met bloemen (elke 24 april). Sommige markten, waaronder de populaire “Vernissage”, bieden alle ambachten van het land, van de symboliek van de granaatappelboom tot de vele iconen, waaronder borden en dienbladen, schilderijen en sjaals, muziekinstrumenten en gebeiteld hout…

    Eric Valenne

    Ararat aan de horizon

    Armeniërs creëerden hun eigen nationale identiteit met een unieke taal en alfabet die hen bevrijdden van alle andere invloeden. In het hart van de hoofdstad Jerevan en vanaf de Tamanyanstraat leiden de trappen naar de hoogten van de vijftigste verjaardagszuil van Sovjet-Armenië. De roltrappen besparen je de 572 treden en laten je genieten van het Cafesjian Center For The Arts of “Cascade”, een belangrijk centrum voor hedendaagse kunst waar je 1200 werken kan ontdekken. Hierboven heb je het beste panoramische uitzicht over de stad, die beneden oplicht als een hectisch sterrenstelsel langs de drukke boulevards. Aan de horizon ontwaar je de prachtige Ararat berg, alsof hij over de hoofdstad en de natie waakt. Maar vaak zie je hem niet. Gelegen op zestig kilometer afstand en op de grens van Turkije en Iran, is dit een van de sterke symbolen van Armenië.

    De berg Ararat en het klooster Khor Virap

    De genesis wilde dat de ark van Noach, waarvan generaties historici en avonturiers hebben gedroomd, daar aan de grond zou lopen. De iconische en betoverende berg Ararat… Met zijn eeuwige sneeuw die de 5137 meter hoge top wit maakt, weigert hij vaak tevoorschijn komen als hij in de wolken gehuld is. Paradoxaal genoeg is deze berg, waarvan wordt gezegd dat het de bakermat van Armenië is, ontoegankelijk voor Armeniërs zelf omdat hij in Turkije ligt. Om alle grensconflicten met Ankara te voorkomen zijn de Armeniërs van vandaag tevreden om hem van een afstand te bewonderen. Dit herinnert ons eraan dat de twee landen elkaar nog steeds de rug toekeren tegen een achtergrond van genocide. Een tragedie die nooit is erkend door Turkije.

    Een zicht op het Armeense platteland en de Vallei van Vorotan

    Wijds landschap

    Het avontuur lonkt zodra je Yerevan verlaat, met onder andere de kloosters die deel uitmaken van het nationale en universele erfgoed (UNESCO) als bestemming. Hoewel het land meer te bieden heeft dan religieus en cultureel toerisme, maakt dit integraal deel uit van het geheugen van dit land in het Midden-Oosten. Niet ver van de hoofdstad ligt het prachtige en iconische klooster van Khor Virap.

    Het klooster van Khor Virap

    Met de sneeuw van de berg Ararat aan de horizon getuigt deze plek van de invoering van het christendom in dit land, als een van de eersten in de regio. In het jaar 301 werd Gregorius de Verlichter hier door de koning in een diepe put gegooid, waar de heilige op wonderbaarlijke wijze dertien jaar overleefde. Hij redde zijn beul van de dood om hem en het hele land te bekeren. Rond de put werd in de 7e eeuw een klooster gebouwd.

    de kathedraal Sainte-Etchmiadzine

    Het avontuur gaat verder. Op 20 km van Yerevan ligt de kathedraal van St. Etchmiadzin, de thuisbasis van de Heilige Stoel, die de Armeens-Apostolische Kerk leidt met zijn patriarch, de Catholicos van alle Armeniërs. Het is een religieuze plaats die zeker bezocht moet worden, maar luister vooral naar de concerten die op zon- en feestdagen door de koorzangers worden gezongen! Vervolgens kunt u via de weg de hoogten bereiken die nog steeds bedekt zijn met wintersneeuw, terwijl in de valleien de bomen al bloeien. Hier en daar zie je eeuwenoude wijngaarden op de bergflanken.

    Het klooster van Geghard

    Een paar andere fraaie kloosters leggen verder op de route, zoals Geghard dat gelegen is in de rotsachtige heuvels van het achterland. Het werd gesticht in de 13e eeuw en herbergt ook een prehistorisch gedeelte. Deze plaatsen zijn fascinerend en lijken sterk op Tatev, een geïsoleerd adelaarsnest in de lentesneeuw dat kan worden ontdekt na een afdaling met de kabelbaan (de langste ter wereld).

    Het klooster van Geghard Eric Valenne

    Dit herinnert ons eraan dat dit land erg bergachtig is en doorsneden is met canyons en wilde rivieren. Het getuigt ook, net als de ongeveer veertig kloosters en kerken, van het grote belang van dit erfgoed. Overal fascineert de versiering van de heiligdommen en gebouwen met de khachkars (gebeeldhouwde kruisen). Gesticht in de dertiende eeuw, heeft het een prehistorisch gedeelte. Deze plaatsen zijn echt fascinerend. Het adelaarsnest Tatev is vaak geïsoleerd door de sneeuw en enkel bereikbaar na een afdaling met de langste kabelbaan ter wereld, genaamd “De Vleugels van Tatev” (5752m)…

    Het klooster van Tatev
    Tussen gebed en gezang Eric Valenne | cms

    Een duizend jaar oude drank…

    De Griekse tempel van Garni, die in 1679 door een aardbeving werd verwoest, domineert een vallei met vreemde vulkanische wanden die op orgelpijpen lijken. Deze tempel in Ionische stijl ziet er geweldig uit. Hij lijkt zo uit de oudheid te komen, wat niet helemaal waar is, want hij werd in 1976 weer helemaal heropgebouwd. Op weg naar Yerevan zijn andere pareltjes van het verleden te bewonderen in het hart van oude wijngaarden met originele wijnen. Zo komt de duizendjarige geschiedenis weer een beetje tot leven in deze dranken, waarvan deze regio van de Kaukasus de bakermat is. Daarom is de gastvrijheid hier erg belangrijk.

    Armeense gastronomie Eric Valenne | cms

    Kleine glaasjes wodka of lokale brandy gaan de lokale gerechten vooraf, begeleiden ze of sluiten ze af, in een mix van Aziatische en westerse schotels. Deze worden vaak geserveerd met lokale wijnen. Hier geniet je van khorovats (gegrild vlees en salades), dolmas (groenten gevuld met allerlei soorten vlees), Lahmajoun (Armeense pizza)… Om nog maar te zwijgen van lavash, traditioneel gebakken brood, waarvan de traditionele vervaardiging vaak te bewonderen is. Maar er is nog meer spiritueel voedsel dat de bezoeker zal verleiden. Het plezier om te luisteren naar de ziel en de geest van dit kleine land: de betoverende muziek van de Duduk, deze klassieke hobo die je op nostalgische wijzen meeneemt naar het paradijs achter de Ararat berg.

    Duduk, de traditionele fluit Eric Valenne | cms

    Muziek, de ziel van Armenië

    De Armeense duduk is een traditioneel blaasinstrument, dat wordt beschouwd als een van de meest iconische culturele symbolen van Armenië. Het is gemaakt van abrikozenhout en heeft een dubbel riet dat een zacht, diep en melancholisch geluid produceert, dat vaak vergeleken wordt met de menselijke stem. Deze unieke stempel stelt het in staat om een breed scala aan emoties uit te drukken, van vreugde tot nostalgie, om verhalen te vertellen die doordrenkt zijn van Armeense tradities en ziel. De oorsprong gaat eeuwen terug en is onlosmakelijk verbonden met de riten, ceremonies en mijlpalen van het Armeense leven. In 2005 erkende UNESCO de dudukmuziek als immaterieel cultureel erfgoed van de mensheid, wat het belang ervan voor het behoud van de Armeense identiteit benadrukte.

    Eric Valenne | cmsMuseum Chatsjatoerjan Jerevan

    Om naar duduk in Armenië te luisteren, is de hoofdstad Yerevan een uitstekende bestemming. Het Cafesjian Kunstcentrum organiseert regelmatig concerten waarin de duduk centraal staat. Het Theater van de Nationale Opera en Ballet biedt ook voorstellingen met dit unieke instrument. Volksmuziekfestivals, zoals die in Dilijan of de Lori-regio, bieden de mogelijkheid om naar duduk te luisteren in een meer traditionele setting. Ten slotte kunt u tijdens culturele avonden in Armeense dorpen lokale spelers ontdekken in een authentieke en warme context, voor een volledige onderdompeling in de rijkdom van de sound van dit legendarische instrument.

    Ontdek hier het geluid van de duduk:  https://youtu.be/9ELJkCx3HaQ

     

    Praktijk

    Wanneer bezoeken? In het voorjaar (april-juni) en het najaar. De zomer kan heet zijn, maar leuk voor festivals en buitenactiviteiten.

    De letters van het Armeense alfabet lijken een festival te zijn van u,n, uu, t, muuu verbonden als macaroni of pijpen

    Een paspoort is voldoende. Geen visum.

     

     

     

  • Malta: gevarieerd drieluik in de Middellandse Zee

    Malta: gevarieerd drieluik in de Middellandse Zee

    Luzzu’s, de traditionele Maltese vissersboten. Visit Malta

    Malta is één van die bestemmingen die bijna te mooi lijken om waar te zijn. Amper 550.000 inwoners telt het land net onder Sicilië in de Middellandse Zee, verdeeld over 3 eilanden met elk hun eigen karakter. Malta, het hoofdeiland waar ook de hoofdstad Valletta gevestigd is, barst van de geschiedenis en culturele pareltjes, terwijl Gozo en het kleinere Comino natuurliefhebbers zullen aanspreken. Tel daarbij gemiddeld 300 dagen zon per jaar en een bijzonder open cultuur, en Malta wordt een niet te missen bestemming.

    Valletta is de kleinste hoofdstad van Europa, maar wel één met veel karakter. Visit Malta

    Rijke geschiedenis

    Malta kende een bewogen geschiedenis, en is daarom vandaag de perfecte smeltkroes van culturen. Je vindt er niet minder dan 365 kerken, de lokale gerechten hebben invloeden van zowel de Italiaanse als de Arabische keuken en het Maltees is de enige Semitische taal die geschreven wordt in ons Latijnse alfabet. Je verstaat er niets van, ook al herken je soms Italiaanse invloeden, maar het Engels is de tweede officiële taal van het land. Je hebt dus geen enkele moeite om je weg te vinden en te communiceren met de locals, die bovendien bijzonder aangenaam zijn in de omgang.

    De ridderorde speelt nog altijd een grote rol in Malta, met tijdens parades traditionele uniformen. Visit Malta

    Malta is bewoond sinds 5.900 voor Christus en werd achtereenvolgens bezet door de Feniciërs, de Romeinen, de Byzantijnen en de Arabieren. In 1530 werd het land geschonken aan de Ridders van Johannes de Doper, die in Jeruzalem pelgrims beschermden maar verdreven werden door de Ottomanen. Ze verhuisden de hoofdstad van het binnenland naar de haven van Valletta, bouwden de versterking van de stad verder uit en brachten rijkdom en cultuur. De Ridderorde van Malta bestaat vandaag nog altijd, en hun sporen zijn overal zichtbaar op het eiland Malta. Later veroverde Napoleon Bonaparte Malta, maar hij werd door de Maltezers verdreven met de hulp van de Britten, die het land tot de onafhankelijkheid in 1964 het land als kolonie beschouwden. Vandaag is Malta onafhankelijk, en sinds 2004 lid van de Europese Unie, met enkele jaren later ook de Euro als officiële munt. Hier hoef je dus geen beroep te doen op wisselkantoren.

    Het ‘Great Siege Square’ in Valleta herdenkt de belegering van de stad door de Ottomanen in 1522. Visit Malta

    Ogen tekort op Malta

    Het eiland Malta barst van de bezienswaardigheden. In Valletta, de kleinste hoofdstad van Europa en UNESCO Werelderfgoed, vind je al wandelend door de smalle straatjes met huizen in de typische lokale gele steen en kleurrijke houten balkonnetjes talloze sporen van de verschillende culturen, maar ook van de Ridders en de rijkdom die ze brachten. De versterkte stadsmuren, de vele kerken en kathedralen met soms verrassende kunstwerken, de ‘Auberges’ die ridders uit verschillende landen huisvestten, de vele musea, de ‘Upper Barakka Gardens’ als groen rustpunt, … Enkel en alleen in dit stukje van het eiland kan je een dag lang verdwalen zonder je een minuut te vervelen.

    De Upper Barakka Gardens: een groen rustpunt in de stad, met ook een zicht op de haven. Visit Malta

    En dan is er nog zoveel meer te ontdekken op Malta, waar twee derde van de bevolking rond de havens woont. Om op korte tijd zoveel mogelijk rond Valletta te ontdekken, deden we een toer aan het stuur van een elektrisch golfkarretje van Rolling Geeks, een verhuurmaatschappij uitgebaat door een Belg die al jaren op Malta woont, en je aan de hand van geprogrammeerde GPS-routes langs de grootste bezienswaardigheden gidst. Het ideale startpunt om te ontdekken wat je van naderbij wil verkennen. Maar ook op de rest van het eiland is er heel wat te zien, niet in het minst de vele baaien, idyllische vissersdorpjes, historische vestingsteden als Mdina – de voormalige hoofdstad van Malta… Je komt ogen tekort. Bepaal voor je vertrek wat je precies wil zien. De website www.visitmalta.com is daarvoor het ideale startpunt.

    Met de elektrische golfkarretjes van Rolling Geeks, met een Belgische uitbater, verken je de stad op eigen tempo. Visit Malta

    Natuur en gezapigheid op Comino en Gozo

    Wil je ontsnappen aan de drukte, dan kan je de ferry nemen naar Comino of Gozo. Comino is met een oppervlakte van amper 3,5 m² het kleinste van de 3 Maltese eilanden en volledig erkend als natuurreservaat. De perfecte bestemming voor wandelaars om de vele azuurblauwe baaien te ontdekken, zoals de Blue Lagoon of de Crystal Lagoon. Je kan ze ook bezoeken via één van de tours aan boord van een boot of met de kayak. Zo kan je ook de beroemde Popeye Cave ontdekken. Stuk voor stuk aanraders voor liefhebbers van ongerepte natuur.

    Comino biedt natuurliefhebbers een veelheid aan prachtige landschappen. Visit Malta

    De ferry brengt je ook naar Gozo, dat een stuk groter is dan Comino en waar ook meer bewoning is. Je kan best een auto of scooter huren om het eiland te verkennen. Maar schrik niet, want aangezien Malta een voormalige Britse kolonie is, wordt hier links gereden, met het stuur aan de rechterkant. Heb je daar geen zin in, dan kan je ook gaan voor een auto met chauffeur of een leuke tuktuk tour als je wil genieten van de open lucht en het over het algemeen prachtige weer in Malta. Wij kozen voor Yippee, dat zowel Engelstalige als Franstalige chauffeurs/gidsen in dienst heeft.

    Gozo is een paradijs voor duikers en snorkelaars. Visit Malta

    Gozo: historisch genieten

    Net als in de rest van Malta vind je op Gozo prachtige natuur en oogverblindende baaien, zoals de Mgarr Ix-Xini, waar je kan zwemmen en snorkelen. Maar in tegenstelling tot Comino is Gozo bewoond, en vind je er heel wat sporen van de rijke geschiedenis.

    De Ta’Pinu kerk op Gozo. Visit Malta

    Zo is het Ta’ Pinu een bezoek waard, een magistrale kloosterkerk die opgericht werd nadat een vrouw uit het dorp Gharb in een kapel op die plek de stem van Maria hoorde. De bijzondere architectuur van het monumentale gebouw, met op de achtergrond de op Gozo alomtegenwoordige zee, is een plaatje. Ook Victoria staat op het lijstje van te bezoeken spots, en dan vooral de Cittadella, een versterkte burcht waarrond de stad gebouwd werd.

    Gozo is ook beroemd om zijn met de artisanaal geoogste zeezout, dat vroeger een bijzonder dure delicatesse was. De zoutpannen van Qbajarr zijn 350 jaar oud en strekken zich langs de kust uit over een afstand van 3 km. Ook vandaag nog wordt er op kleine schaal zout gewonnen, een traditie die van generatie op generatie overgedragen wordt. Een zakje van het hagelwitte zeezout is mooi souvenir om ook thuis in de keuken nog eens terug te denken aan je bezoek.

    De zoutpannen van Qbajarr. Visit Malta

    Ons bezoek aan Gozo en Malta sluiten we af in de haven van Mgarr, waar de ferry aanmeert en restaurants je trakteren op de lokale keuken, met de vangst van de dag die rechtstreeks vanuit de zee op je bord belandt.

    Hoe geraak je er? Ryanair biedt vanuit België rechtstreekse vluchten naar Malta via de luchthaven van Charleroi.

    Plan je bezoek op www.visitmalta.com

    Marsaxlokk, een traditioneel vissersdorpje op Malta. Visit Malta
  • Zeilcruise op de Star Clipper: een authentieke belevenis

    Zeilcruise op de Star Clipper: een authentieke belevenis

    De Star Clipper voor anker. Groot voor een zeilschip, compact voor een cruiseschip. Arnaud Henckaerts

    En de ervaring op de ‘Star Clipper’, mijn eerste cruise met de wind in de zeilen van Malta en Gozo over Sardinië naar Menorca en Mallorca, was onvergetelijk!

    Meer dan 3.3000 m² zeilen verdeeld over 4 masten, de Star Clippers zijn uniek in de cruisewereld. Arnaud Henckaerts

    Cruiseschepen heb ik altijd geassocieerd met gigantische drijvende dorpen met groots opgezette avondshows, zwembaden en veel bling. Een soort drijvend Las Vegas. Voor sommigen klinkt het misschien als een droom, maar mij zegt het weinig. Maar dat het ook anders kan, dat bewijst ‘Star Clippers’, een cruisemaatschappij die inzet op een meer authentieke ervaring met ‘tall ships’, schepen die met hun grote zeilen maximaal varen op windkracht. Het bedrijf heeft er niet minder dan drie in zijn vloot: de grote Royal Clipper en de zusterschepen Start Flyer en de in Malta gebaseerde Star Clipper. Het is op die laatste dat we inscheepten in de Maltese haven van Valletta. Toepasselijker kan niet.

    De Star Clipper vaart onder Maltese vlag Arnaud Henckaerts

    Sociaal gebeuren

    Terwijl de bagage naar de cabine gebracht wordt, krijgen we een welkomstglas aangeboden. De ideale gelegenheid om kennis te maken met de medepassagiers en de crew. Wat meteen opvalt? De gezellige familiale sfeer die heerst aan boord. En dat gevoel zal tijdens onze reis nog bevestigd worden. Voor een zeilschip is de Star Clipper immers groot, maar voor een cruiseschip betekenen een lengte van 115 meter en plek voor 166 passagiers naast een crew van 74 een schip op mensenmaat.

    Elk vertrek en elke aankomst in een haven is bijzonder Arnaud Henckaerts

    Het zorgt ervoor dat je regelmatig dezelfde mensen tegenkomt. En dat nodigt uit tot gesprekken bij een glas, tijdens het ontbijt of gewoon op het dek. Over hun eerdere ervaringen tijdens cruises (fans van het concept kunnen er niet genoeg van krijgen en spenderen over het algemeen één of meerdere keren per jaar hun vakantie op één van de zeilschepen van de cruisemaatschappij), maar ook over hun bezigheden tijdens het dagelijkse leven of de geopolitieke situatie. Grappig om de verschillende meningen van Amerikanen over hun toekomstige president te vernemen. Maar boven alles is het aan boord een kwestie van puur genieten.

    De afwerking van het schip is klassiek en luxueus Star Clippers

    Authentiek

    En dat genieten begint met de inrichting en afwerking van de Star Clipper, die wars is van moderne trends en resoluut gaat voor een authentiek gevoel. Dat ontdekken we ook wanneer we voor het eerst onze kajuit binnen stappen. Die is opvallend ruim voor een schip van dit formaat, met voldoende opbergruimte en ook rond het grote bed met kraaknet linnen voldoende ruimte om te bewegen. En een patrijspoort die een uitzicht biedt op de haven van Valletta en die de komende dagen een voortdurend veranderend schouwspel zal tonen op het ritme van de golven, het steeds veranderende weer en de verschillende aanlegplaatsen.

    Elke morgen wakker worden met een verrassend uitzicht Arnaud Henckaerts

    Belgische connectie

    De look en feel van het schip is voor een stuk een Belgische zaak, want de Star Clipper werd op vraag van de Zweedse eigenaar gebouwd op een scheepswerf in ons land, aan het begin van de jaren ‘90. De typische houten afwerking, de details in koper dat regelmatig opgeblonken moet worden en de touwen op het dek waarmee de verschillende zeilen gehesen worden, … het voelt aan als een reis terug in de tijd, maar dan in alle comfort. Avontuurlijk ook, met flashbacks naar de Eenhoorn uit de Kuifje-strips. Of naar de tijd van de grote ontdekkingsreizigers, met Columbus die in 1492 de Atlantische Oceaan overstak (een avontuur dat de Star Clipper na onze reis ook onderneemt – een ervaring die al even onvergetelijk moet zijn voor de passagiers).

    De 60 meter hoge masten en zeilen zorgen voor een gevoel van avontuur. Arnaud Henckaerts

    En aan Columbus worden we ook herinnerd wanneer de kapitein – een makkelijk aanspreekbare Belg die al 25 jaar aan het roer staat van dit schip – ons de haven van Valetta uit loodst om koers te zetten naar Gozo, een ander Maltees eiland. Bij het verladen van de haven weerklinkt op het dek het nummer 1492 van Vangelis, de soundtrack van de gelijknamige film. Het klinkt misschien wat klef, maar onder de wapperende zeilen zorgt het bij meer dan één passagier voor emoties.

    Kapitein Dominique, een landgenoot die 25 jaar geleden overstapte van een containerschip naar de Star Clipper. Arnaud Henckaerts

    Vol pension

    Na het vertrek gaan we al snel aan tafel. De cruise is uiteraard vol pension, en ondanks de smalle galeikeuken is het menu uitgebreid en gevarieerd, met ook steeds vegetarische opties. We maken kennis met onze vaste ober voor de rest van de reis, die behulpzaam is en ook wanneer het schip wat meer deint de maaltijden keurig op tafel zet. Het is geen haute cuisine, maar wel bijzonder verzorgd en gevarieerd. En overvloedig, want naast de drie maaltijden zijn er ook heel de dag lang snacks en fruit beschikbaar.

    Hier worden dagelijks drie maaltijden geserveerd Star Clippers

    Wanneer we in onze kajuit aankomen voor de nacht, heeft onze cabin steward alles in gereedheid gebracht voor een deugddoende nachtrust, compleet met een attentie op het kussen, zoals in de betere hotels. In het comfortabele bed worden we al snel in slaap gewiegd door de deining van de golven, een bijzonder aangenaam gevoel. Tijdens nachten met woeliger weer – in de late herfst is het op de Middellandse Zee niet altijd rustig – worden we wat steviger gewiegd, een belevenis op zich.

    De reis én de bestemmingen

    ‘s Ochtends worden we wakker op zee, met in de verte een zicht op onze volgende bestemming. En dat is meteen ook het grootste voordeel van dit soort cruises, waarbij je even zeer geniet van de reis aan boord, als van de bestemmingen langsheen de route. Na een deugddoend ontbijt gaan we aan land met ‘tenders’, sloepen die van aan het schip tot aan de haven varen wanneer die te ondiep is voor de diepe kiel van ons zeilschip.

    ‘Tenders’ brengen ons aan land wanneer de haven niet diep genoeg is. Arnaud Henckaerts

    De volgende dagen zullen we op andere bestemmingen ook rechtstreeks in de haven aanmeren. Je kan ervoor kiezen om op het schip te blijven en te relaxen, maar uiteraard maken we van elke gelegenheid gebruik om zoveel mogelijk te ontdekken op de bestemmingen, de ene nog mooier dan de andere, met een afwisseling van idyllisch en mondain. Daarbij kan je inschrijven voor een georganiseerde uitstap, of op eigen houtje de stad of streek verkennen.

    Aangemeerd in de haven spot je de Star Clipper al van ver, ook ‘s nachts. Arnaud Henckaerts

    Onthaasten

    De dagen en nachten aan boord zijn bijzonder. Sinds kort is er wifi op zee, via het Starlink-sattelietnetwerk, maar de sfeer aan boord nodigt uit om te onthaasten. Eindelijk nog eens tijd om een boek te lezen. In de kajuit, in de bar, of op het dek, waar ligzetels uitnodigen om te genieten, en waar zelfs twee kleine zwembaden voorzien zijn. Maar het biedt vooral ook de kans om mijmerend te turen naar het water en de horizon, die een steeds veranderend schouwspel bieden van kleuren en golven. Andere boten spotten en je verbazen over landvogels die ver van de kust het schip uitkiezen als tussentijdse rustplaats. Heerlijk.

    De zee verandert gedurende de reis steeds van kleur, net als het herfstweer op de Middellandse Zee. Arnaud Henckaerts

    Of het spel van de zeilen gadeslaan, want die zijn er natuurlijk niet enkel voor de show. De Star Clipper is dan wel uitgerust met een motor voor momenten dat het windstil is en om het schip van energie te voorzien, er wordt ook maximaal gebruikgemaakt van de wind om van bestemming naar bestemming te zeilen. Het beheer van die zeilen zorgt voor een interessant schouwspel waar je trouwens zelf ook bij kan helpen. De crew is ook steeds bereid om meer uitleg te geven.

    De crew is dag en nacht in de weer om de zeilen en het schip in topconditie te houden. Arnaud Henckaerts

    Afscheid

    Je hebt het al geraden, mijn eerste cruise was meteen een voltreffer. Goedkoop is een reisformule als deze niet, maar het is wel een unieke ervaring die ik iedereen aan kan raden. Misschien niet de ideale formule voor wie kleine kinderen heeft, want hoewel er ‘s avonds kleinschalige activiteiten georganiseerd worden voor wie daar zin in heeft, is er geen animatieteam specifiek voor kinderen, en ook geen opvang of cinemazaal. Maar wat een belevenis! Na een week op zee valt het afscheid dan ook zwaar, met vaste grond onder de voeten en het vooruitzicht van een vlucht terug nar het koude België, maar wel met herinneringen om nooit meer te vergeten.

    www.starclippers.com

    Le Star Clipper offre des souvenirs inoubliables en mer. Star Clippers
  • Glasgow, de stad die zijn moeilijke verleden achter zich laat

    Glasgow, de stad die zijn moeilijke verleden achter zich laat

    Van de ‘Tobacco Lords’ tot Mackintosh, en hun uitingen van welvaart

    De geschiedenis van Glasgow lees je aan de hand van zijn gebouwen. De stad werd in de 6de eeuw gesticht op een heuvel ten noordoosten van het huidige stadscentrum. Daar vind je vandaag nog steeds de katholieke St Mungo’s kathedraal (12de-13de eeuw, maar sindsdien herwerkt), die presbyteriaans werd, en het oudste huis van Glasgow, Provand’s Lordship (1471), een herinnering aan het middeleeuwse verleden van de stad. Ze worden geflankeerd door de Necropolis, een Victoriaanse tuinbegraafplaats (19de eeuw) met 3.500 grafstenen die de stad domineren.

    Pollok House, een landhuis ten zuiden van de rivier de Clyde Bourget Philippe

    Glasgow stond vol in de schijnwerpers in 1707, toen Schotland zich linkte aan de Engelse kroon. Vanuit de haven kregen schepen gemakkelijker toegang tot de Engelse gebieden in Amerika dan vanuit Londen. Lokale handelaren, de ‘Tobacco Lords’, vergaarden daardoor fortuinen met tabak en bouwden statige residenties. In ‘Merchant City’ – een deel van het stadscentrum – kan je deze huizen nog steeds bewonderen. Het gebouw met zuilen aan Hutcheson Street 78 bijvoorbeeld, of de Gallery of Modern Art, de voormalige woning van de koopman William Cunningham. Of Merchant Square, dat vroeger een overdekte markt was die in de 19de eeuw een belangrijke handelsplek werd.

    Gebouw in de Schotse ‘Baronial’-stijl aan Argyle Street Bourget Philippe

    In deze wijk zie je ook de kenmerken van de bourgeoisie van een ander tijdperk, de industriële revolutie. Aan het einde van de 18de eeuw ontketende de Schot James Watt het potentieel van de stoommachine. Dit betekende de jackpot voor de stad, die haar ijzer- en steenkoolmijnen en industrie op volle toeren liet draaien. Met de scheepsbouw werd Glasgow in de 19de en 20ste eeuw een welvarende arbeidersstad. De machtige bazen bouwden er nieuwe gebouwen: tegenover het Tron Theater, de voormalige bank in Schotse ‘baronial’-stijl (met middeleeuwse en renaissanceversieringen); aan St Vincent Street, Anchor Line (voorheen een scheepvaartmaatschappij, 1906) en het Citizen Office.

    Argyle Street Bourget Philippe

    Deze periode legde ook het talent van architect Charles Rennie Mackintosh bloot. Het werk van deze inspirator van de Art Nouveau in Glasgow, is te bewonderen op verschillende locaties, zoals het ‘Lighthouse’ (een ‘vuurtoren’ in de stad), de ‘Glasgow School of Arts’ en ‘The House of an Art Lover’, in Bellahouston Park. De arbeidersziel is dan weer terug te vinden in ‘Hidden Lane’, in de tegenwoordig hippe wijk ‘Finnieston’. Oude bakstenen fabrieksateliers zijn er omgevormd tot kunstenaarsstudio’s. De vlooienmarkt van Barras, in East Side, trekt in het weekend een populair publiek aan dat van vintage houdt.

    De deur van de City Chambers, het stadhuis Philippe Bourget | cms

    Vanaf de jaren 1990: de heropleving en een intense culturele scene

    De welvaart van Glasgow stortte in de jaren 1970-1980 in. Door de industriële crisissen en het einde van de Britse mijnbouw raakte de stad in verval. De volkswijk aan de zuidelijke oever van de Clyde, een kustrivier die door de stad stroomt, was uitgeput. Het duurde meer dan 20 jaar om de dip te boven te komen. Tot de jaren 1990, toen onder impuls van de artistieke gemeenschap van de stad een begin van heropleving op gang kwam.

    Voetgangersbrug over de rivier de Clyde Philippe Bourget | cms

    Stadsvernieuwing en muzikale cultuur stonden daarbij centraal. Het is in deze periode dat lokale bands zoals Simple Minds, Franz Ferdinand en Texas doorbraken, in de voormalige balzaal Barrowland, die een concertlocatie werd. Street art veroverde de muren. Glasgow biedt tegenwoordig een verrassende culturele dynamiek. Een soort gemoedelijkheid die evenveel te maken heeft met de solidariteit van de arbeidersgeschiedenis als met het artistieke en muzikale heden. “In Glasgow lach je meer tijdens een begrafenis dan tijdens een bruiloft in Edinburgh!”, zeggen de locals al spottend.

    De vlooienmarkt van Barras, East Side Philippe Bourget | cms

    Hoewel er in de stad nog steeds braakliggende terreinen te zien zijn en de armoede zichtbaar blijft in sommige straten en op gezichten, gaat de heropleving van Glasgow al dertig jaar zijn gang. Dicht bij de chique Ingram Street en George Square, waar de ‘City Chambers’ (het stadhuis) staat, biedt de brede voetgangersstraat Buchanan Street talrijke winkels. Merchant Square is een populaire plek geworden voor foodies, in een stadsdeel dat in het teken staat van de LGBT-kleuren. Naast de aan hipsters ten prooi gevallen wijk Finnieston (restaurants, bars,…), is ook de ‘West End’ een toonvoorbeeld van de transformatie. Rondom de uitgestrekte universiteit waar Adam Smith doceerde, de vader van de liberale economie, is deze wijk een toevluchtsoord geworden voor hippe winkels en cafés. Dat merk je tijdens een wandeling over de levendige Byres Road of in de dorps ogende steeg Ashton Lane, die rijk zijn aan pubs.

    Pub in een voormalige industriële binnenplaats Philippe Bourget | cms

    De restanten van de kades aan de rivier Clyde zijn van industrieel naar ‘arty’ gegaan. Van aan de recent gebouwde voetgangers- en fietsbrug over de rivier (bij de samenvloeiing met de Kelvin) zijn de oevers bezaaid met het ultramoderne Riverside Museum (transportgeschiedenis), het Glasgow Science Center, het hoofdkantoor van BBC Scotland, de ‘SEC Armadillo’ (auditorium) en de ‘Ovo Hydro’ (concertzaal). Je loopt er heel wat joggers tegen het lijf die buiten adem zijn en het is allemaal erg trendy, maar wel wat klinisch. Meeuwen roepen, een waterzonnetje breekt door… en Glasgow zet onverstoord zijn trendy transformatie verder.

    Ashton Lane, een dorps aandoende straat vol pubs in de West End Philippe Bourget | cms

    ‘Kelvingrove Art Gallery and Museum’ en ‘Burrell Collection’, kunst op zijn best

    Deze twee grote musea zijn absoluut een bezoek waard. In de wijk West End, dicht bij de universiteit, bevindt zich de enorme en indrukwekkende ‘Kelvingrove Art Gallery and Museum’, dat gevestigd is in een paleis van roze zandsteen uit het begin van de 20ste eeuw – een steen die gebruikt werd voor de bouw van veel gebouwen in Glasgow. Je hebt minstens een halve dag nodig om alles grondig te bekijken. De tentoonstellingsruimtes zijn verdeeld over patio’s en galerijen op verschillende verdiepingen, aan weerszijden van een grote centrale hal.

    ‘Kelvingrove Art Gallery and Museum’, in de West End Philippe Bourget | cms

    Het ‘Kelvingrove’ is volledig gratis en is gewijd aan onderwerpen als zoölogie, beeldhouwkunst en schilderkunst. Vooral de ruimte gewijd aan de grote moderne Schotse schilders (Leslie Hunter, JD Fergusson, SJ Peploe…) is de moeite waard. Sommige van hun schilderijen verheerlijken de plaatselijke natuur (zoals het prachtige ‘Balmoral Autumn’, van Joseph Denovan Adam, uit 1896). Ook de zalen gewijd aan het Franse impressionisme, waar schilderijen van grote meesters zoals Courbet, Monet, Cézanne, Matisse en Renoir worden tentoongesteld, zijn bijzonder indrukwekkend.

    Philippe Bourget | cmsKunstobjecten in de ‘Burrell Collection’

    Ook de ‘Burrell Collection’, de belangrijkste kunstcollectie in Schotland afkomstig uit een privénalatenschap, mag je niet missen. Ze behoorde toe aan van Sir William Burrell, een Glasgowse industrieel van het begin van de 20ste eeuw, die zijn fortuin opbouwde dankzij de scheepsbouw. Hij spendeerde zijn leven samen met zijn echtgenote aan met het verzamelen van kunst. Naar verluidt bracht hij bijna 10.000 werken samen. Zijn eclectische smaak zorgde ervoor dat zijn collectie impressionistische schilderijen, keramiek, sculpturen, antieke voorwerpen en nog veel meer omvatte.

    Een zaal in de ‘Burrell Collection’ Philippe Bourget | cms

    Bij zijn overlijden in 1958 schonk hij zijn collectie aan de stad. Sinds de jaren tachtig wordt die tentoongesteld in dit onlangs gerenoveerde en moderne museum ten zuiden van de rivier de Clyde, in ‘Pollok Country Park’. Dat park is 150 hectare groot en omvat ook een boerderij, Highland-koeien en een landhuis, en is één van de vele groene longen van de stad. Ontspannen door deze natuurlijke omgeving, kan het publiek Aziatische beeldjes, Chinese en Iraanse keramiek in prachtige kleuren en een reeks prachtige impressionistische schilderijen van Degas (Burrell’s favoriete schilder), Manet, Courbet (het prachtige schilderij ‘Charité à Ornans’), Pissarro, Renoir, Corot, Daumier en sculpturen van Rodin en Camille Claudel bewonderen. Puur genieten.

    ‘Botanic Gardens’ en ‘Kelvingrove Park’, bakens van een groene stad

    Zoals in veel andere Britse steden is de natuur in Glasgow zeer aanwezig. Iets om van te genieten na een wandeling door de straten van de stad! Één van de parken die je niet mag missen in Glasgow is de botanische tuin in de West End. Deze dicht bij metrostation Hillhead gelegen groene oase biedt met zijn verzorgde perken, serres en de wilde vallei van de Kelvin een charmante adempauze. De in 1817 door de botanicus Thomas Hobkirk opgericht tuin biedt met zijn met gazons omzoomde paden het ideale decor voor romantische wandelingen (veel grijze eekhoorns rennen hier vrij rond) waarbij je 12 serres kan ontdekken met meer dan 12.000 soorten exotische en woestijnplanten en bloemen.

    Philippe Bourget | cms

    Wanneer je binnen stapt, kom je meteen oog in oog te staan met een prachtig glazen paleis, het ‘Kibble Palace’, dat een weelderige tropische vegetatie herbergt. Je eindigt de wandeling met een afdaling naar de rivier de Kelvin, een groene en geheime vallei met een wandelpad erlangs.

    De rivier de Kelvin vlakbij de universiteit, in Kelvingrove Park Philippe Bourget | cms

    Niet ver daarvandaan, nog steeds in de West End, vind je Kelvingrove Park, een andere groene long. Dit gebied, dat vlakbij de universiteit en waardoor de rivier de Kelvin stroomt (een zijrivier van de Clyde), trakteert wandelaars en joggers op meer dan 30 hectare op grote bomen, gazons en schaduwrijke paden. Kinderen zijn dol op de niet-schuwe grijze eekhoorns die het park bewonen.

    Philippe Bourget | cmsBrug in de Botanic Gardens

    Het drukbezochte Kelvingrove Park is ook de ‘groene campus’ voor de studenten van de universiteit, die alleen maar hun colleges hoeven te verlaten om op mooie dagen in het gras te komen liggen. Sinds twee jaar vindt eind september in het park de Big Feed plaats, op Kelvin Way. Een muzikaal en culinair evenement, met concerten en een streetfood-aanbod.

    Infos

    • Je hebt een geldig paspoort nodig om naar het Verenigd Koninkrijk te reizen.
    • Vanaf 2 april 2025 is een ETA (Electronic Travel Authorisation) ook verplicht voor reizen naar het Verenigd Koninkrijk vanuit België. Kosten: £ 10 (ongeveer €12), geldig voor twee jaar (tenzij het paspoort eerder verloopt). gov.uk/government/organisations/home-office
    • In Glasgow kan je de metro (een cirkelvormige lijn) en bussen gebruiken voor afgelegen bezienswaardigheden. Dagkaart: metro (ongeveer €5) of bus (€5,50).

     

    Meer weten

    Visit Britain : visitbritain.com
    Visit Scotland : visitscotland.com

  • Krakau, waarschijnlijk het beste van Polen

    Krakau, waarschijnlijk het beste van Polen

    Het historische centrum en de Rynek

    Vanaf de 11de eeuw tot de verplaatsing naar Warschau in 1596 was Krakau de hoofdstad van Polen en de troon van het koninkrijk. Het historische centrum, dat gespaard bleef tijdens oorlogen en het communisme, barst van de monumenten die die het te danken heeft aan die koninklijke status. En wat voor monumenten! In dit ooit ommuurde stadshart – in de 19de eeuw vervangen door de ‘Planty’, een rustgevende groene omwalling die het van de buitenwijken scheidt – kunnen bezoekers vol bewondering de meest prestigieuze gebouwen bezichtigen.

    Het kasteel van Wawel en de Basiliekkathedraal van Krakau Gerald Villena

    Het heuvelcomplex van Wawel is het epicentrum van de stad. Hier staan het koninklijk kasteel en de kathedraal naast elkaar, beide als getuigen van de verdeling van de macht en een hoogtepunt van de Poolse identiteit. De kathedraal is de plek waar de kroning plaatsvond en waar de koningen begraven werden, met de graven en monumenten van de vorsten rondom het altaar van Sint Stanislaus, de beschermheilige van Polen. Het kasteel, gebouwd rond het centrale binnenplein met gaanderijen, is omgebouwd tot een museum gewijd aan het koningshuis en een evenementenlocatie.

    Het begin van de Grodzka-straat, de belangrijkste verkeersader in de oude stad Philippe Bourget | cms

    Buiten de Wawel-enclave is het historische centrum net zo levendig. Hordes toeristen begeven zich over de ruggengraat gevormd door de straten Grodzka en St Florian en verspreiden zich door het centrum. Zolang je niet wordt afgeleid door de vele winkels,mag je de kerk van de Heilige Petrus en Paulus niet missen, een toonbeeld van barokke architectuur; de kerk van de Heilige Andreas, het oudste Romaanse gebouw; en de lieflijke Kanonicza-straat met zijn 14de en 15de eeuwse gebouwen, met in één ervan het’ Johannes Paulus II’-centrum, gewijd aan de nagedachtenis van de voormalige paus – een icoon in de stad. Hij was er aartsbisschop voordat hij zijn missie in rome ging vervullen. Daarnaast zijn er ook het Collegium Maius, de thuisbasis van de prestigieuze Jagiellonian Universiteit, waar Nicolaus Copernicus… en de toekomstige Johannes Paulus II studeerden; en tot slot ook de Franciscaanse en Dominicaanse basilieken, machtige ordes in deze religieuze stad.

    Het Wawel-kasteel gezien vanop de Vistule K. Skubala

    De Grodzka-straat loopt tot aan Rynek, het levendige centrum van Krakau. Op het grootste middeleeuwse plein van Europa (200  x 200 meter) vind je de prestigieuze Lakenhal met zijn souvenirkraampjes, een symbool van de handelsstad van weleer. De Notre-Dame kerk en de klokkentoren van het stadhuis lijken op majestueuze totempalen voor de terrassen van cafés en restaurants. In de Notre-Dame vind je: het gotische altaarstuk van Veit Stoss (15de eeuw), één van de grootste en mooiste ter wereld, met 200 figuren; het ritornello van de hejnał, een melodie die sinds de 16de eeuw elk uur wordt gespeeld door een trompettist boven op een kerktoren als uiting van de onafhankelijkheid van de stad.

    De Rynek met de Lakenhallen en de klokkentoren van het stadhuis Philippe Bourget | cms

    Ten noorden van de Rynek ligt een aaneengesloten stadsgedeelte. Rond de St Florianstraat vind je het museum van de Czartoryski-prinsen (en het beroemde schilderij ‘De Dame met de Hermelijn’ van Leonardo da Vinci), Jama Michalika (een typisch 19dee-eeuws cafémuseum), het Slowacki Theater, de St Florian Poort en het Barbican. Je kan ook verder wandelen naar ‘Stary Kleparz’, de authentieke volksmarkt van de stad.

    Oude huizen in de wijk Philippe Bourget | cms

    Kazimierz, erfgoed van de Joodse cultuur

    Deze wijk, die aan het begin van de 19de eeuw aan de stad werd toegevoegd, ademt een sfeer uit die zowel historisch als ‘bohémien’ is. Hier vestigde zich in de 14de eeuw de eerste Joodse gemeenschap, die vijf eeuwen lang groeide en bloeide, tot aan de Tweede Wereldoorlog… In 1939 was een kwart van de 250.000 inwoners van Krakau Joods.

    In een straat in Kazimierz… Philippe Bourget | cms

    De Nazi-vervolging decimeerde op tragische wijze deze bevolking, die werd overgebracht naar het naburige getto Podgórze (zie hieronder) en vervolgens gedeporteerd naar de concentratiekampen – waaronder Auschwitz, 60 km verderop. De afgelopen 20 jaar, nu de herinnering aan het conflict van 39-45 wat is vervaagd, heeft deze lange tijd aan krakers en criminaliteit overgeleverde wijk zijn Joodse identiteit herontdekt, met gebedshuizen en herdenkingsplaatsen en een levendige shoppingcultuur en toerisme.

    Façades van voormalige Joodse winkels in Kazimierz, vandaag omgebouwd tot restaurants Philippe Bourget | cms

    En dat merk je maar al te goed wanneer je door de straten Mieselza, Józefa en Szeroka wandelt. Cafés en restaurants met een Joodse keuken gaan er hand in hand met synagogen, musea en centra voor Asjkenazische cultuur, twee Joodse begraafplaatsen en een heleboel niet-etnische eetgelegenheden, boetiekjes en trendy galerieën waar toeristen en jonge Krakauers elkaar ontmoeten. Rond de Szeroka-straat (eigenlijk een plein) ligt het koosjere restaurant ‘Ariel’ vlakbij ‘Hamsa’, waar je Midden-Oosterse specialiteiten kan eten net als in Tel Aviv. Beide kijken uit op de synagoge en de oude Joodse begraafplaats Remu’h (én van de oudste in Europa), die druk bezocht wordt door buitenlandse orthodox-joodse gemeenschappen, herkenbaar aan hun typische kleding.

    Een voormalige synagoge, nu een café (Hevre) Philippe Bourget | cms

    Bij een bezoek aan Kazimierz moet je zeker ook eens naar het Nowy-plein. Hier vind je een rotonde waar vanuit kiosken de beroemde zapiekanki (stokbrood met kaas, ketchup en bieslook) wordt verkocht en elke zondag een vintage tweedehandsmarkt plaatsvindt, die nieuw leven ingeblazen werd door toeristen en hipsters. Vanaf het Wolnica-plein, waar het grote gebouw van het voormalige gemeentehuis van de wijk staat, leidt de Mostowa straat naar de Ojca Bernatka designloopbrug (voor voetgangers en fietsers), die over de Vistula naar de wijk Podgórze leidt.

    In het museum van de Fabriek van Oskar Schindler Philippe Bourget | cms

    Podgórze en Zabłocie, herinnering aan het ghetto en museumcluster

    Deze wijk, die meer uit het centrum ligt op de rechteroever van de Vistula, herinnert aan de tragische genocide op de Joden van Krakau, die hier vanaf 1941 werden samengedreven en vervolgens werden gedeporteerd naar verschillende concentratie- en werkkampen, waaronder Płaszów, ten zuidoosten van de stad. Vandaag is dit een woonwijk die (nog) niet is bezweken onder het massatoerisme. Aan de Vistula zorgt de voetgangersbrug Ojca Bernatka, die deze wijk sinds 2010 met Kazimierz verbindt, voor een vlotte oversteek die tot nieuwe gewoonten leidt.

    Het Cricoteka-museum, gewijd aan Tadeusz Kantor Philippe Bourget | cms

    Dit plein vormt een perfecte link naar het volgende bezoek, in de naburige wijk Zabłocie, waar je het Oskar Schindler Fabrieksmuseum vindt. Het is ondergebracht in de voormalige fabriek die beroemd werd door Steven Spielberg’s film Schindler’s List uit 1993. Het herinnert aan de grote rol die Oskar Schindler, de Duitse directeur van deze emaille-fabriek, speelde bij het redden van meer dan 1.000 Joden van deportatie. Het museum is meer in het algemeen gewijd aan Krakau tijdens de bezetting en is zeker erg ontroerend, maar heeft te lijden onder de krappe tentoonstellingszalen en de kille sfeer, met een overvloed aan informatie.

    De designbrug Ojca Bernatka en zijn sculpturen Philippe Bourget | cms

    MOCAK (2011) is dan weer een museum van een heel ander kaliber. het dompelt je als bezoeker onder in de wereld van Poolse artistieke creaties. Het Museum van Hedendaagse Kunst in Krakau, dat bestaat uit een nieuw gebouw en gerenoveerde fabrieksgebouwen, toont werken van Poolse kunstenaars en organiseert populaire tijdelijke tentoonstellingen.

    Het Podgórski Plein en de neogotische Sint-Jozefkerk Philippe Bourget | cms

    Om de zeer ‘Krakoviaanse’ inborst van de wijk te ontdekken, kuier je best rond in de buurt van het Podgórski-plein. Rond de neogotische Sint-Jozefkerk vind je woongebouwen uit de 18de en 19de eeuw, enkele van de authentieke ‘melkbars’ van de stad (kantines die nog stammen uit de communistische periode) en de dorpssfeer van de heuvel achter de kerk (Dembowskiego straat en Bednarskiego park).

    Een ‘arty’ en ‘foody’ stad

    Met 160.000 studenten op een bevolking van 1 miljoen inwoners, tientallen nationaliteiten (Frans, Duits, Italiaans, Spaans, Oekraïens…) die werkzaam zijn in verschillende sectoren – dienstencentra, design… – en Europese waarden die sterk aanwezig zijn, is het niet verwonderlijk dat deze stad van ‘professoren’, die al eeuwenlang is ondergedompeld in een artistiek en intellectueel klimaat, één van de meest dynamische steden van Europa is.

    De intieme tuin van het Eszeweria café Philippe Bourget | cms

    Naast de rijkdom aan musea en (zes!) theaters is Krakau een stad met een intense ‘urban’ cultuur. Deze sector is zelfs de op één na belangrijkste economische sector van de stad, na het toerisme. Het aantal festivals dat elk jaar wordt georganiseerd en de 140 medewerkers van het stadskantoor die verantwoordelijk zijn voor de organisatie, zijn hiervan een toonbeeld. Je hebt onder andere het ‘Misteria Paschalia Festival’ (Pasen); het Studentenfestival van Krakau (een week in mei, wanneer de burgemeester hen de sleutels van de stad overhandigt); het Festival van de Joods Cultuur (juni); het Filmmuziek Festival (mei-juni, het grootste ter wereld); het Poëziefestival (juni); het Festival van de Klassiek Muziek (juli); het zomerse Jazzfestival (juli); het Internationaal Straattheaterfestival (juli); Unsound Festival (elektronische muziek, oktober); het All Soul Jazz Festival (november)… En daarnaast ook het Forum van Europese steden, dat Krakau in juni 2025 zal organiseren, als hoogtepunt van zijn openheid naar het oude continent.

    Designdecoratie in het recent geopende luxehotel H15 cms | cms

    Dit multiculturalisme wordt weerspiegeld in het eten. Traditionele Poolse restaurants die aloude gerechten serveren (soepen, pierogi, enz.) in een chique omgeving gaan hand in hand met een brede waaier aan etnische restaurants (Armeens, Litouws, Japans, Koreaans, enz.) en trendy adresjes, vintage locaties, biologische markten, enz. En iedereen heeft zijn eigen idee van de beste plek om te eten! In Kazimierz zullen sommigen je de trendy bars aanraden, zoals ‘Hevre’ (vintage chique setting in een voormalige synagoge) of ‘Eszeweria’ (oude houten meubels en intieme achtertuin).

    Lipowa 6, een bar met een zicht op de wijk Zabłocie Philippe Bourget | cms

    Fans van leescafés zullen stoppen bij ‘Austeria’, een café-restaurant dat Joodse gerechten serveert en dat daarnaast ook een kleine uitgeverij is. Het werd beroemd door zijn ‘boeken om in te schrijven’, met afwisselend pagina’s van de auteur en blanco pagina’s voor commentaar van de lezer. Kazimierz, een hip geworden wijk, is een goudmijn voor trendspotters, met ook een groot culinair aanbod: ‘Karakter’ voor zijn biologisch-dynamische wijnen, ‘Bottigliera 1881’ (en zijn recente bistroversie, ‘Buffet’) om de 2-Michelinsterrenkeuken van Przemysław Klima te proeven…

    Het interieur van de Francofiele bar ‘Les Couleurs’ Philippe Bourget | cms

    ‘Podgorze’ is ook niet slecht. Sommigen zweren dat ‘Luktung’ de beste ‘asiat’ van de stad is, terwijl de bobo’s elke zaterdag gaan winkelen op de biologisch-ecologische Pietruszkowy-markt, tegenover het ‘Korona’-zwembad. En ook in het historische centrum kom je aan je trekken: Pimienta wordt beschouwd als het beste vleesrestaurant van de stad, en het onlangs geopende luxe hotel ‘H15’ haalt de headlines met zijn restaurant ‘Artesse’, dat ook een Michelinster kreeg. In Krakau vind je om elke hoek nieuwe verrassingen.

    La façade du restaurant Austeria, à Kazimierz Philippe Bourget | cms

    Praktische info

    Zo ga je erheen

    Vluchten Brussel Charleroi – Krakau met Ryanair (ryanair.com) en Brussel Zaventem met Brussels Airlines (brusselsairlines.com).

    Bezoeken

    – Het koninklijke kasteel van Wawel.

    – Collegium Maius.

    – Museum van de Czartoryski-prinsen.

    – Cricoteka-museum. 

    – De fabriek van Oskar Schindler. 

    – MOCAK

    En savoir plus

    krakow.travel

  • De geheimen van Morbihan, een golf met zijn vele eilanden

    De geheimen van Morbihan, een golf met zijn vele eilanden

    Begin met een cruise in de Golf

    Dit is zeker de beste manier om deze baai te ontdekken, die zich uitstrekt over 115 km², bezaaid is met 42 eilanden en zich opent naar de Atlantische Oceaan via een geul van minder dan een kilometer breed. Dit is een binnenzee met een bijzondere geografie, die gespaard blijft van de grote stormen uit het zuiden, maar niet van de krachtige zeestromingen, waarvan sommige bij vloed bijna 20 km/u kunnen bereiken.

    De toegang tot de Golf van Morbihan, vlakbij de vuurtoren van Port-Navalo cms | cms

    Dus, tenzij je een uitstekende zeiler bent en een boot hebt, is het beter om op de rederijen te vertrouwen! Zij bieden cruises vanuit Vannes aan, goed voor bijna 4 uur heerlijk varen. Een odyssee van “natuur en erfgoed” tussen lucht en water, met als enige herkenningspunten de puntige klokkentorens van de kerken van de dorpen aan de rivier.

    Bourget Philippe | cmsHet beroemde Maison Rose, in het kanaal vanuit Vannes.

    Zodra u het kanaal van Vannes verlaat, komt u langs de schattige Pointe de Conleau (dorpsdistrict Vannes), de seizoensgebonden haven van Port-Anna (in het seizoen kunt u vissen op inktvis, hier “morgate” genoemd) en de laatste “sinagots”, oude boten met rode zeilen. Dan komen we in de grote golf, waar de kapitein de naam van elk eiland opdreunt via de microfoon: Boëdic (privé), Logoden (bebost), Mouchiouse (slechts één inwoner!), Stibiden (toebehoord aan Danielle Darrieux, een Franse actrice)… Elk heeft zijn eigen geografie en geschiedenis, in deze gesloten wereld met veranderend licht dat gaat van bewolkt zwart tot het meest glinsterende zeeblauw.

    Het dorp en de haven van Locmariaquer Philippe Bourget | cms

    In deze doolhof vol vissen, waar grote langeafstandszeilers zich hebben gevestigd – er zijn hier een tiental zeilscholen – vallen twee eilanden op door hun grootte: Île aux Moines en Arz. Beide zijn het hele jaar door bewoond. He eerste leverde een aantal langeafstandskapiteins, terwijl het tweede vooral bekend staat om zijn vissers. Dit zijn twee afgelegen vakantieoorden, die ideaal zijn voor toeristen die op zoek zijn naar rust en een buitengewone omgeving.

    Bourget Philippe | cmsHeropleving van de wijnbouw op het eiland Arz

    Ten zuiden van de Golf fluit de lucht van de open zee je om de oren. Voorbij het havendorp, beschut door de witte huizen van Locmariaquer, laten de punten van Kerpenhir en Port-Navalo de krachtige stroom van de zee binnen. Verderop zijn het de eilanden Houat en Hoedic, maar da’s weer een andere reis…

    Vannes en Auray, de bewakers van de golf

    Beide zijn verbonden met de golf door een kanaal, de Marle voor Vannes, de rivier de Auray… voor Auray. Deze verbinding onderstreept de krachtige maritieme rol die de twee grote steden van de Golf altijd hebben gespeeld: eerst als koopvaardijhavens, door de uitwisseling van zeevruchten en landproducten (wijn, zout, hennep, hout, granen, enz.), dan als jachthavens en nu de thuisbasis van vele zeilboten.

    Algemeen beeld van de haven van Saint-Goustan, in Auray Philippe Bourget | cms

    Vannes, een van de meest dynamische steden van Bretagne (met scheepswerven en universiteitscentrum) heeft een opmerkelijk oud centrum omgeven door muren, die op wonderbaarlijke wijze bewaard zijn gebleven van de bommen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit is een paradijs voor de wandelaar! U kunt hier kuieren van kleine pleintjes naar steegjes met prachtige vakwerkhuizen, met beneden winkels met levensmiddelen en ambachten.

    De vakwerkhuizen van de Place Henri IV Philippe Bourget | cms

    Place de Valencia, rue Saint-Salomon, rue des Halles, rue Saint-Gwénaël… In dit levendige centrum is de stadswandeling duizelingwekkend, met als hoogtepunt de uitzonderlijke Place Henri-IV met zijn middeleeuwse decor van vakwerkhuizen, vlakbij de kathedraal Saint-Pierre. Vannes is meer dan een levend museum en ademt creativiteit uit. Dit wordt bewezen door het Hôtel de Limur, dat het verhaal vertelt van de evoluties van de stad, een sterke straatkunstcultuur buiten de muren (route te volgen via de Diggy-app) en de met bomen omzoomde promenade van de haven, met zijn zomerse openluchttentoonstellingen.

    Vakwerkhuizen in de bovenstad van Auray Philippe Bourget | cms

    Auray is intiemer. Genesteld aan de voet van de Ria-rivier, schittert het kleine stadje vooral met zijn oude haven, Saint-Goustan, met zijn kades en granieten huizen die sinds de 18de eeuw niet lijken te zijn veranderd. In die tijd hadden meerden er vele handelsschepen aan die Auray verhieven tot de rang van de eerste haven van Morbihan.

    Aan de haven van Saint-Goustan, in Auray Philippe Bourget | cms

    Via de oude brug over de rivier klimmen we naar de bovenstad en volgen we de rue du Château, bezaaid met designer- en ambachtelijke winkels richting de overdekte markt van Auray, nabij het stadhuis. Deze plek werd in 2023 gerenoveerd en herbergt een aantal prachtige Bretonse “huizen”, zoals Henry-oesters of Le Lavandier-charcuterie.

    Een megalithisch heiligdom

    Dit kan je bewonderen tijdens het zeilen in de Golf van Morbihan. Als je langs het eiland Gavrinis vaart, in het zuidwesten van de baai, verschijnt er een grote cairn, als een kunstmatige heuvel. De heuvel van aarde en gras is acht meter hoog en meer dan 50 m in diameter! Daaronder loopt een 14 m lange tunnel die leidt naar een grafkamer bedekt met een 4 m lange stenen plaat, met een gewicht van meer dan 20 ton.

    Bourget Philippe | cmsDe cairn van het eiland Gavrinis, de beroemdste megalithische site

    Welke belangrijke persoon werd begraven onder dit monument, dat dateert uit ongeveer 6.000 voor Christus? Niemand weet het en dat is het mysterie van het Neolithicum, waarvan de Golf van Morbihan een van de Franse hotspots is. Carnac ligt op slechts 30 minuten van Vannes. Voor het bezoek moet u reserveren (site geopend van half maart tot eind september). Het duurt 2u30 en omvat de oversteek over zee vanuit Larmor-Baden, de ontdekking van het eiland en de cairn en vanaf de zee het uitzicht en de uitleg over de megalithische omheining van het naburige eiland Er Lannic, dat bestaat uit twee hoefijzervormige muren uit 3.500 voor Christus.

    De kapotte menhir van Locmariaquer Philippe Bourget | cms

    Gavrinis is niet het enige neolithische monument in de golf. Op het Ile aux Moines is de Kergonan Cromlech minder spectaculair, maar bevat nog steeds een twintigtal staande stenen die in een boog zijn gerangschikt. Verder naar het zuiden op het eiland staan twee hunebedden in de buurt van de hoofdweg, Kerno en Er Boglieux. De tweede heeft enkele inscripties behouden. Er wordt gezegd dat het 6.000 jaar oud is.

    De dolmen van de Table des Marchand, in Locmariaquer Philippe Bourget | cms

    Een tweede grote neolithische site is een aanrader: Locmariaquer. Het is bereikbaar met de auto vanuit Auray in 20 minuten (of met de boot vanuit Vannes) en omvat een grote kapotte menhir, een hunebed en een grafheuvel. Elk is gebouwd in een ander tijdperk. De grote menhir, gedateerd van 4.500 tot 4.700 voor Christus en is de oudste. Het werd in vier stukken gebroken, is 21 m hoog en is mogelijk gevallen na een aardbeving. Indrukwekkend is de grafheuvel van Er Grah: 140 m lang boven een graftombe, gebouwd voor een enkele persoon. Het hunebed van de Table des Marchands bevat een bovenkamer omgeven door gegraveerde stenen. Het zijn allemaal mysterieuze overblijfselen…

    Het strand van Landrezac, Sarzeau

    Stranden en andere topattracties…

    Het is moeilijk om naar Bretagne te gaan zonder van de stranden te genieten! Gelukkig heeft de Golf van Morbihan een groot kustgebied, op het schiereiland Rhuys. Deze brede punt sluit de golf naar het zuiden af en ontvouwt lange zandstranden aan de oceaanzijde, die perfect geschikt zijn voor luieren, zwemmen en watersporten (zeilen, kitesurfen, foilen, zeilen, zeekajakken, enz.).

    Je vindt hier de stranden van Kerver en Fogeo in Crouesty, de stranden van Port-Sable en Port-Lenn in Port-Navalo, Landrezac, Beg Lann en Roaliguen stranden in Sarzeau (de mooiste!) … Er is keuze genoeg. Deze immens kustlijn in het zuiden is vooral gericht op reizigers die het tijdens hun vakantie rustig aan willen doen.

    Observatie in het natuurreservaat van het moeras van Séné Bourget Philippe

    Voor liefhebbers van originele ontdekkingen belooft de Golf ook verrassingen. Wat de landschappen betreft, raden we het moeras van Séné aan. Dit gebied van 530 hectare, geklasseerd als natuurreservaat, kan worden bezocht langs twee wandelroutes die tussen slikken en weilanden zijn uitgetekend. Op het menu: het observeren van vogels, kluten, strandlopers, sterns, lepelaars, bergeenden… Neem zeker een verrekijker mee!

    Oesterpolis, een interpretatiecentrum gewijd aan de oesterteelt Bourget Philippe

    Een ander gebied, dit keer gerelateerd aan menselijke activiteit: Ostréapolis. Dit gloednieuwe interpretatiecentrum gewijd aan oesters, in La-Tour-du-Parc, doet een beroep op de zintuigen om de rijkdom en knowhow van de lokale oesterteelt te onthullen. Video-animaties, recyclage van schelpen, kookworkshops… Het degustatieplezier zit hier in de oester.

    Kasteel van Suscinio Bourget Philippe

    Ook de geschiedenis heeft zijn stempel gedrukt op de regio. Dit wordt bewezen door het kasteel van Suscinio, een formidabel fort uit de dertiende eeuw, omgeven door een gracht en een symbool van de macht van de hertogen van Bretagne. Tussen de hertogelijke woning en de loopbrug dompelt de bezoeker zich onder in een didactische, visuele, geluids- en zelfs olfactorische reis. Een ideale manier om zich onder te dompelen in de Bretonse legendes van een golf die beslist zeer atypisch is.

    Meer info

    Hoe kom ik er?

    Vliegtickets Brussel Charleroi-Nantes met Ryanair. Vannes is dan nog 1 uur en 25 minuten rijden met een huurauto. Met de auto ligt Vannes op 830 km van Brussel. Reken op 8u30 rijden.

    Bezoeken

    – Navix bedrijf: cruises in de Golf van Morbihan.navix.fr

    – Gavrinis site.cairndegavrinis.com

    – Megalithische site van Locmariaquer.site-megalithique-locmariaquer.fr

    – Natuurreservaat Séné Marshes. reservedesene.bzh

    – Ostréapolis. ostreapolis.bzh

    – Kasteel van Suscinio. suscinio.fr

    Accommodatie

    – Hôtel Le Marin

    In Auray, een charmant klein “zeehotel”, supergezellig aan de haven van Saint-Goustan. Tweepersoonskamers vanaf 85€. hotel-lemarin.com

    – Golfe Hôtel

    In Vannes, een modern en comfortabel hotel, dicht bij de haven. Vanaf 80/85€ per nacht. golfe-hotel.com

    – Villa Kerasy

    Zeer mooi boetiekhotel in een herenhuis uit de jaren 1920, in Vannes, tegenover het treinstation. “Oosterse ” decoratie. Vanaf 90€. villakerasy.com

    Meer informatie : morbihan.com

  • Rwanda: groene heuvels en verborgen schatten voor bevoorrechte bezoekers

    Rwanda: groene heuvels en verborgen schatten voor bevoorrechte bezoekers

    Zo biedt het bevoorrechte bezoekers de bijzondere ervaring van zijn berglandschappen, de rijkdom van zijn landbouwcultuur en de vriendelijkheid van zijn inwoners, die 30 jaar na de genocide op de Tutsi’s aangezet worden om zich te verzoenen. Een reis doorheen de geschiedenis en in de weidse natuur. Dat moet je gezien hebben.

    Gorilla(‘s) in het Nationaal Vulkaanpark, een niet te missen ervaring. Philippe Bourget | cms

    Vulkaanpark, indrukwekkende ontmoeting met gorilla’s

    Na een vermoeiende klim van twee uur over vulkanische rotsen en vegetatie stonden we op een hoogte van 3.000 meter eindelijk oog in oog met hen: de berggorilla’s! In het dichte gras zit een familie rond het mannetje, een 22 jaar oude ‘zilverrug’ van meer dan 200 kg, onderuitgezakt als een vorst. Het is onmogelijk om niet onder de indruk te zijn bij de aanblik van deze woudreuzen, rustig, zelfzeker en toch zo menselijk.

    De gids had ons gewaarschuwd: kijk ze niet in de ogen als ze dichterbij komen, hurk als je oog in oog komt te staan en maak een enkel keelgeluid om te tonen dat je als vriend gekomen bent… Deze koningen van de jungle zijn niet bang – misschien geen wonder, gezien hun fysieke voorkomen? We staan nog geen drie meter van ze vandaan, helemaal gefascineerd.

    Philippe Bourget | cms

    Een ontmoeting met de gorilla’s is het ‘nec plus ultra’ van een reis naar Rwanda. Het wordt met zijn ruige, beboste reliëf het ‘land van de duizend heuvels’ genoemd, maar telt ook een aantal echte bergen. Eén van de hoogste, met een hoogte van meer dan 3.700 meter, is de slapende vulkaan Visoke. Hier, op de hellingen van deze kegel op de grens met de Democratische Republiek Congo (DRC), leven de ongeveer 1.000 berggorilla’s die in Rwanda, de DRC en Oeganda voorkomen.

    Philippe Bourget | cmsGewassenteelt op de hellingen van de Visoke-vulkaan

    Voordat de Amerikaanse primatologe Dian Fossey deze primaten in de jaren 1960-1980 kwam bestuderen en hen met hand en tand verdedigde, tot op het punt dat ze in botsing kwam met lokale bewoners en in 1985 werd vermoord onder onopgehelderde omstandigheden, waren er slechts 250 gorilla’s. Ze zijn nu het ‘zwarte goud’ van Rwanda en worden angstvallig beschermd… en ze zijn voorbehouden aan een rijke minderheid, want alleen wie het kan betalen krijgt het ongelooflijke recht om het Nationale Vulkaanpark te betreden, aan een prijs van… € 1.500 per ticket! Voor dat geld is de onuitwisbare emotie van het zien van deze dieren helaas voorbehouden aan wie het zich kan veroorloven.

    Hotel One & Only Gorilla’s Nest, wat een luxe… Philippe Bourget | cms

    Tegen een redelijke entreeprijs, kan je echter ook de makkelijker toegankelijke gouden apen zien (US $100), en ook het graf van Dian Fossey (US $75), begraven in het regenwoud in de buurt van haar geliefde primaten.

    De beroemde heuvels van Rwanda, tussen Nyanza en het Nationaal Park van Nyungwe. Philippe Bourget | cms

    Nationaal Park van Nyungwe, chimpansees en de Nijlbronnen

    In het zuidwesten van Rwanda vind je het Nyungwe National Park, dat in 2005 werd geopend en sinds 2023 op de UNESCO erfgoedlijst staat. Het heeft een oppervlakte van 1.019 km² en je vindt er bijna 500 chimpansees en een kolonie van naar schatting meer dan 500 colobusapen (of franjeapen). Deze apen vlak voor de ingang van het park de weg zien oversteken, als een wit-zwarte golf geleid door een ondoorgrondelijk kudde-instinct, zal voor mij voor altijd één van de hoogtepunten van deze reis blijven. Colobusapen zijn één van de 13 apensoorten die in het park voorkomen. Het park staat ook bekend als één van de verst afgelegen bronnen van de Nijl. In dit regenwoud stroomt het water in rivieren die andere, grotere rivieren voeden. Ze komen allemaal samen in het Victoriameer, de officiële bron van de Witte Nijl.

    Colobusapen in het zuiden van Rwanda Philippe Bourget | cms

    Naast de chimpansee-tracking, die elke ochtend heel vroeg wordt georganiseerd onder begeleiding van een gids die een groep van maximaal acht bezoekers begeleidt (de toegangsvergunning, inclusief parktoegang en gids, kost US$ 240 per persoon), belooft Nyungwe als één van de beste voor het toerisme ontwikkelde parken, nog andere verrassingen. Een wandeling van ongeveer 1 uur door het woud leidt naar een hangbrug door de boomkruinen (US$ 100 toegang tot het park + US $40 per persoon).

    Hangbrug in het Nationaal Park van Nyungwe Philippe Bourget | cms

    Eén tip: begin er niet aan als je hoogtevrees hebt! Anderzijds is het wel een kans om de igishigishigi te ontdekken, immense boomvarens waarvan sommige stammen honderden jaren oud zijn. Eind 2024 wil het park een zipline van 2 km en een ecolodge met 20 kamers openen. Je kan er ook de spectaculaire Ndambarare waterval bewonderen (US$ 115) tijdens een 2 uur durende wandeling en ook vogels spotten. Een andere optie is een driedaagse trektocht, met accommodatie in een boshut, voor US$ 450 per persoon all in. Een financieel haalbaarder forfait.

    Het terras van het Hotel One & Only Nyungwe House Philippe Bourget | cms

    Nyungwe wordt beheerd door ‘African Parks’, een internationale NGO die gespecialiseerd is in het beheer van nationale parken en beschermde gebieden in Afrika. Er kwamen in 2023 bijna 23.000 bezoekers over de vloer. Dat zijn vooral Rwandezen (die een veel lagere prijs betalen), Amerikanen, Belgen en Duitsers.

    Aan de oevers van het Kivumeer werken vissers altijd per drie boten om daartussen een breed net te kunnen spannen Philippe Bourget | cms

    Het Kivumeer en zijn ‘spinboten’

    Het Kivumeer, en daarmee zitten we nog steeds in het westen, is het derde sterke punt van het land. Op de grens met de Democratische Republiek Congo – er zijn spanningen tussen de twee landen vanwege de vermeende steun van Rwanda aan de rebellengroep M23 in Congo – heeft deze watermassa die één van de tien grootste is van Afrika, iets van de ‘Rivièra van het Zwarte Continent’.

    Deze indruk wordt bevestigd door de aanwezigheid van een aantal weelderige villa’s met zwembad die uitkijken over de met pijnbomen en eucalyptusbomen bezaaide oevers. Vanuit het 18 kamers tellende Cleo Lake Kivu Hotel, één van de luxueuze accommodaties voor Premium toeristen in het land, is het uitzicht op de kust en de eilanden bijzonder idyllisch. ‘s Ochtends vroeg kan je de vissers, in koor zingend en fluitend, zien en horen terugkeren naar hun eigenaardige boten. Het zijn telkens drie lange, smalle boten die met houten palen aan elkaar gebonden zijn, zodat ze er een breed net tussen kunnen spannen.

    Hotel in aanbouw aan de oevers van het Kivumeer Philippe Bourget | cms

    Hoe archaïsch ze ook ogen, deze ‘spinnen op het meer’, uitgerust met lange palen aan de boeg en achtersteven om de netten binnen te halen, zijn ook ongelooflijk mooi. In samenwerking met de hotels bieden lokale gidsen toeristen de mogelijkheid om bij valavond aan boord te gaan bij de vissers. Het is een excursie die uit een ander tijdperk lijkt te komen, bij het licht van petroleumlampen, en een kans om het dagelijks leven te aanschouwen van de mannen die onvermoeibaar jagen op sambazas (kleine visjes om te frituren), de specialiteit aan het meer.

    Een vissersboot bij zonsondergang Philippe Bourget | cms

    Je kan ook een kajak huren om te varen tussen de eilanden, zoals de ‘Chapeau de Napoléon’ of de ‘Singes’, vlakbij de stad Karongi. Vroeger lieten boeren hun vee al zwemmend over de kanalen van het ene naar het andere eiland gaan als de weidegronden op het ene uitgeput waren. Dit schouwspel wordt nog steeds georganiseerd voor toeristen. Ook kan je baden in het Kivumeer. Maar wees voorzichtig, want het is tot 480 m diep en er komt giftig methaangas uit de diepte. Het wordt industrieel gewonnen om elektriciteit te produceren voor een deel van de Rwandese bevolking.

    Verkoopster op de markt van Kimironko, in Kigali cms | cms

    Kigali, de grote hoofdstad

    Als je van park naar park gaat, lijkt het alsof je heel Rwanda doorkruist. Je ontdekt een land met heuvels van meer dan 1.000 meter hoog, dichtbevolkte dorpen, velden met maniok, rijst, bananen, thee en koffie. Langs de weg zie je kinderen in schooluniformen, vrouwen die maniokbladeren op hun hoofd dragen, fietsen vol zakken of hout die door mannen voort worden geduwd… Een land waar mensen barsten van de energie, waar ze hun brood verdienen door zich in het zweet te werken.

    Deze tocht leidt onvermijdelijk naar de hoofdstad Kigali. Het is onmogelijk om er je weg te vinden in de wirwar van in elkaar overlopende wijken die tegen de heuvels opklimmen. Er is geen centrum, of eerder: er zijn verschillende centra. Zoals de wijk van het busstation, een lawaaierige en wat vuile plek waar mensen en gemotoriseerd vervoer (motorfietsen zijn koning) samenkomen; of de wijk van het stadhuis, een meer gepolijst centrum met een voorkeur voor winkelen en zaken doen. Deze hoofdstad met ongeveer 1,5 miljoen inwoners, gelegen in het midden van het land, is proper. De straten zijn goed geasfalteerd. Eén van de bezienswaardigheden die je uiteraard niet mag missen is het gedenkteken voor de genocide, een herinnering aan de tragedie waarbij in 1994 meer dan 800.000 Tutsi’s door Hutu’s werden afgeslacht.

    Het memoriaal voor de genocide in Kigali cms | cms

    Hier en daar biedt Kigali ook een mooi laagje ‘lifestyle’. Je vindt er een aantal ontwerpers en mensen die het sociale leven animeren: het Nyamirambo Women’s Center, een coöperatieve die analfabete vrouwen door middel van werk wil laten integreren; het Nyo Arts Center, de meest prominente kunstgalerie van het land; de showroom van Rwanda Clothing, een winkel met decoratieve objecten, meubels en kleding van ontwerpster Joselyne Umutoniwase; en Uzuri K&Y, de winkel van enkele schoenenontwerpers. Zij zijn de ambassadeurs van een land dat, van gorilla’s tot kunstenaars, Rwanda tot een ‘must do’-bestemming maakt… als je tenminste de middelen hebt.

    Pacifique Niyonsenga, kunstschilder en musicus in het Nyo Arts Center cms | cms

    Praktische info

    Hoe ga je erheen?

    Vanuit Brussel vlieg je met Rwandair 3 keer per week naar Kigali met een tussenstop op Parijs (Charles de Gaulle). De vlucht duur 9u15, met aan boord vriendelijk personeel. 30 plaatsen in business class maar geen Wifi aan boord. rwandair.com

    Formaliteiten en info

    Geldig paspoort. Geen vaccinaties nodig. Geen tijdsverschil met België. Valuta: Rwandese frank (RWF). € 1= 1,403 RWF. Klimaat: de beste tijd voor een bezoek is van juni tot september (droog seizoen).

    Bezoeken

    Je schakelt best een touroperator in om de toegang en bezoeken aan de parken te boeken, en ook voertuigen met chauffeur en excursies.

    Overnachten

    – Kigali Serena Hotel: een comfortabel hotel midden in de hoofdstad. serenahotels.com/kigali

    – Kivu Cleo Hotel: dit heel mooie en hoogstaande hotel in Karongi, kijkt op een prachtige manier uit over het Kivumeer. Comfort et rust verzekerd. cleohotel.rw

    – Five Volcanoes Boutique Hotel: we vielen hier voor het groene kader aan de rand van het nationaal Vulkaanpark, ideaal gelegen om gorilla’s te gaan bekijken. Charme en een tropische sfeer.  fivevolcanoesrwanda.com

    Meer info

    visitrwanda.com/tourisme

  • Waarom Bordeaux niet meteen uit een ander vaatje moet tappen

    Waarom Bordeaux niet meteen uit een ander vaatje moet tappen

    Terwijl we de Garonne stroomopwaarts volgen, vangen we een eerste glimp op van een stad die veel weg heeft van een enorm theaterdecor met een indrukwekkende reeks gebouwen opgetrokken in de bombastische stijl van de 18e eeuw.

    Uitzicht op de linkeroever vanaf de wilde oevers van de rechteroever  Charles Mahaux

    De Port de la Lune

    Zodra je deze plek vanuit een hoger perspectief bekijkt, zal je merken dat de kades geboetseerd zijn rond een halvemaanvormige meander gevormd wordt door de Garonne. Dit is waarschijnlijk de reden waarom mensen zich hier meer dan 2000 jaar geleden gevestigd hebben. Deze kromming breekt de stroming van de rivier en beschermt de boten tegen de vloedbranding, een natuurlijk fenomeen dat optreedt bij vloed en de rivier omhoog stuwt vanuit de Atlantische Oceaan over een afstand van meer dan 100 km.

    Animatie aan de Port de la Lune tegenover de Jardin des Lumières Charles Mahaux

    De stad kreeg heeft zijn uitstraling te danken aan het huwelijk tussen Eleonora van Aquitanië en Hendrik Plantagenet in 1152, een verbintenis die de maritieme betrekkingen bevorderde met de Britse Eilanden en de Scandinavische landen. Ondanks een periode van relatieve rust als gevolg van de Franse heroveringen in de 15e eeuw, is het wachten tot de 17e eeuw en de ontwikkeling van de koloniale driehoekshandel om de haven van Bordeaux te zien opklimmen tot de belangrijkste aanlegplaats van Frankrijk en de tweede haven ter wereld na Londen. De haven exporteert zijn wijnen en is de Europese hofleverancier van koffie, cacao, suiker, katoen en indigo.

    In 1987 werd voor het laatst de contouren van een vrachtschip gezien en op nationaal vlak speelt de autonome haven nu tweede viool. Maar de Port de la Lune verwelkomt nog steeds zo’n vijftig cruiseschepen. Het is de perfecte plek om te genieten van het adembenemende uitzicht en van daaruit kunnen de passagiers te voet het historische centrum verkennen. Andere vaartuigen, zoals zeilboten en jachten, profiteren er ook van om een tussenstop in te lassen in Bordeaux.

    Place de la Bourse Charles Mahaux

    Een eerste wandeling langs de kades

    Het belang van de handelshaven voor de welvaart van de stad wordt beklemtoond door het oogverblindende Place de la Bourse, grenzend aan de rivieroever en pronkend met zijn volkomen symmetrische indeling die typerend is voor de klassieke architectuur. Vroeger herbergde het omheinde plein een douanepost en de scheepvaartbeurs. Vanuit het balkon dat uitgaf op de Garonne, keek je uit op een bos van scheepsmasten waarvan de vloten in de haven lagen aangemeerd. De schuttingen hebben intussen plaatsgemaakt voor een enorme granieten plaat die een grote waterspiegel voorstelt waarin de prachtige gevel van de Place de la Bourse gereflecteerd wordt. Tot groot jolijt van jong en oud, die al dansend en spelend, het water alle kanten doen opspringen.

    Een van de uitgestrekte graspleinen van de Jardin Public Charles Mahaux

    Volg stroomafwaarts de loop van de rivier langs weelderig bebloemde tuinen waar geliefden zich nestelen. Aan de linkerkant geven twee triomfzuilen toegang tot de esplanade van de Quinconces, het grootste plein van Frankrijk. Quiconce is Frans voor ‘per vijf’. En je raadt het al: het plein is omgeven door hoge bomen die geplant zijn in een gespreide opstelling zoals de vijf ogen van een dobbelsteen. De route voert je vervolgens langs de quais des Chartrons, die zodanig zijn ingericht dat alle gebruikers er in alle veiligheid kunnen lanterfanten. Een brede corridor is exclusief voorbehouden aan voetgangers, terwijl fietsers en bestuurders van steps ook hun eigen rijbaan hebben. Op de plek waar ooit pakhuizen stonden, werd een buitenspeeltuin en een ruim bemeten skatepark aangelegd. De haven ligt er weliswaar verlaten bij, maar door de afbraak van de hangars is er nu een  innige connectie tussen de gevels van de oude burgerlijke koopmanshuizen en de Garonne.

    De triomfzuilen op de esplanade des Quinconces Charles Mahaux

    Wist je dat de volledige oude stad oorspronkelijk op palen was gebouwd? Dit en nog veel meer zal je te weten komen tijdens een bezoek aan het Musée du Vin et du Négoce, gelegen in het hart van het voormalige bolwerk van de wijnhandel. De kunstzaal bezet de begane grond en de grote gewelfde binnenplaatsen van een 18e-eeuws gebouw in de wijk Chartrons. De site is opmerkelijk omdat het zijn bestemming als handelshuis altijd heeft behouden en het dus onderdeel is van de historisch beeldvorming van de stad. Aan het einde van de rondleiding is het tijd voor een degustatie in de voormalige kuiperij en uiteraard mag je een fles mee naar huis nemen!

    De bijzondere Cité du Vin dient als uitkijkpost over de Garonne Charles Mauhaux

    www.museeduvinbordeaux.com

    Erfgoed in de schijnwerpers in het historische centrum

    Neem voldoende tijd om door de wijk Chartrons te flaneren en haal zeker niet je neus op voor de balkons met haagbeuken en de talloze mascarons, gebeeldhouwde stenen gezichten, die uit de sluitstenen van de arcades oprijzen. Ze zijn kenmerkend voor Bordeaux. De rue Notre-Dame is zonder twijfel de mooiste route die de wijk doorkruist tot aan de esplanade des Quinconces. Hier vind je talloze antiekhandelaars, winkeliers in de tweedehandsspullen, buurtwinkels, trendy boetiekjes en vooral mooie terrasjes die de straat aankleden.

    De charmante wijk in de rue Notre-Dame Charles Ma

    We keren terug naar de place des Quinconces richting de indrukwekkende fontein aan het Monument aux Girondins, omringd door een overvloed aan standbeelden. Een ervan is l’Ange de la Liberté die vanop de top van zijn zuil zijn kettingen openbreekt. Van hieruit ben je maar enkele stappen verwijderd van de Place de la Comédie en het emblematische Grand Théâtre met zijn lange fronton, ondersteund door twaalf Korinthische zuilen versierd met antieke beelden. Het plein is ook een van de drie aanknopingspunten van de beroemde Gouden Driehoek van Bordeaux, begrensd door de autovrije cours de l’Intendance, de cours Georges Clémenceau en de allées vertes de Tourny.

    Het monumentale standbeeld van Jaume Plensa bij de ingang van de Rue Ste-Catherine Charles Mahaux

    De ellenlange rue Sainte-Catherine is dé ontmoetingsplaats voor fans van windowshopping en mondt uit op de Place de la Comédie nadat het zich meer dan een kilometer lang door de wijk Saint-Pierre heeft geslingerd. Het is een geweldige plek om in te verdwalen, niet het minst omdat het nog steeds de ziel van het oude Bordeaux herbergt met gevels die dateren uit de 15e tot de 18e eeuw. Vrouwenbeelden die als pilaren dienstdoen, bas-reliëfs en ijzerwerken zijn de blikvangers in een wijk waar de gemoedelijke sfeer als een wolk boven de  gedeeltelijke voetgangersstraten, de terrassen en de hippe zweeft. De monumentale middeleeuwse porte Cailhau is goed bewaard gebleven en was ooit de koninklijke toegang tot het knusse place du Palais, waar de 18e-eeuwse herenhuizen worden omringd door caféterrassen die letterlijk in de schaduw staan van esdoorns.

    Studenten blazen even uit in de Jardin des Lumières Charles Mahaux

    Een reconstructie van het verleden

    Tijdens de eerste 15 jaar van deze eeuw onderging Bordeaux een grote facelift en daarbij werd het overtollige vernis van de muren verwijderd om de blonde gevels bloot te leggen. Op die manier kwam de buitengewone stedelijke eenheid en de klassieke en neoclassicistisch architectuur, die de bouw en ontwikkeling van de Port de La Lune voorstond, beter tot zijn recht.

    Maar er werd een bijkomende tactiek toegepast om de stad nieuw leven in te blazen: door verouderde of in onbruik geraakte gebouwen een andere gedaante te geven. Een voorbeeld daarvan zijn de wijken Bacalan en Bassins à Flots, opgericht tussen 1869 en 1911, en die hun voorspoed kenden tot de jaren 1930 voordat ze bezet werden door de Duitse strijdkrachten. Zii vonden er niets beter op dan er een onderzeebootbasis te bouwen die later omgebouwd werd tot een gigantische cultureel centrum met als hoofdattractie de Bassins de Lumières. Het grootste digitale kunstcentrum ter wereld is om de zoveel maanden in blijde verwachting van tijdelijke projecties die de oude compartimenten van de onderzeebootbasis op magische wijze versieren. Hier hebben we de meeslepende tentoonstelling ontdekt gewijd aan Gaudi en Dalí. Geloof ons vrij: dit is een once-in-a-lifetime ervaring! www.bassins-lumieres.com

    Uitzicht op de brug Jacques Chaban-Delmas vanaf de nieuwe wijk Hangars Charles Mahaux

    Het summum van de wijkvernieuwing is de Cité du Vin, die de oevers van de Garonne lijkt te bewaken. Het gebouw is een vrolijke combinatie van felle rondingen, glas en aluminium. Is het een vingerwijzing naar een knoestige wijnrank? Of zijn de rondingen geïnspireerd op de bewegingen die de wijn maakt wanneer het in een karaf vertoeft? Een ding is zeker: de tempel is een ode aan de wijn. En het goedje wordt onder andere op een zintuiglijke, historische, culturele en geografische manier belicht door thematische ruimtes aan te bieden die je kan ontdekken dankzij de activatie van een audiogids. Er is zoveel te zien dat je je best kan laten leiden door je eigen interesses, Je moet in ieder geval het bezoek eindigen bij de belvedère op de 8e verdieping. Bij vertoon van je ticket heb je recht op een glas wijn terwijl je volop kan genieten van een uitzonderlijk panoramisch uitzicht over Bordeaux en zijn rivier. www.laciteduvin.com.

     

    De bijzondere Cité du Vin dient als uitkijkpost over de Garonne Charles Mauhaux

    De rechteroever, van de ene brug naar de andere

    Een zondag in Bordeaux moet je het beleven zoals de plaatselijke bewoners. Dat wil zeggen:  een frisse neus halen zonder de stad te verlaten. Steek gewoon de brug Jacques Chaban-Delmas over en wandel langs de rechteroever van de Garonne. Dit gebied, dat muteerde van een wijngaard naar een industriële woestenij, werd lange tijd als de pest gemeden door de Bordelais. De stedelijke herontwikkeling van deze zone dat bekend staat als La Bastide en vooral de oprichting van opeenvolgende groene ruimtes die de opleving van de natuurlijke landschappen stimuleerden, lokten de bewoners opnieuw naar deze kant van de oever. Het moet gezegd worden dat het een van de mooiste uitzichten biedt op het historische erfgoed van Bordeaux.

    De place Pey-Berland, de kathedraal van St-André en zijn klokkentoren Charles Mahaux

    De Espace Darwin heeft de plaats ingenomen van een oude, braakliggende kazerne om er een multidisciplinaire sociologische ervaring te creëren die verschillende profielen en innovatieve projecten aantrekt. Van skateboarders tot bewonderaars van streetart, ondernemers in duurzame economie, liefhebbers van elektromuziek, verdedigers van biodiversiteit en mensen die op zondag het liefst een biologische brunch verorberen! ‘Darwin is een dorpsplein op de rechteroever van Bordeaux’, legt oprichter Philippe Barre uit.

    Charles MahauxDe pont de Pierre, de oudste brug van Bordeaux

    Als je de wandeling langs de rivieroever voortzet, kom je vanzelf uit op de Place Stalingrad, herkenbaar aan het standbeeld van een blauwe leeuw die er de wacht houdt. Het dier bewaakt de ingang van de elegante pont de Pierre, die in 1822 als eerste brug van Bordeaux werd ingehuldigd en de twee oevers van de Garonne met elkaar verbond om er een één stad van te maken. De bouwheer was niemand minder dan Napoleon Bonaparte en de 17 bogen zijn een vette knipoog naar het aantal letters in zijn voor- en familienaam. Tegenwoordig wordt de brug gebruikt door voetgangers, fietsers en het openbaar vervoer. Op de linkeroever komt de brug uit op de porte de Bourgogne, een neoklassiek pand waarvan de sobere stijl vooral doet denken aan een monumentale boog. Aan de ene kant ligt de kosmopolitische wijk Saint-Michel, aan de andere kant de wijk Saint-Pierre. De cirkel is nu echt rond.

    De charmante wijk in de rue Notre-Dame Charles Mahaux