Category: Reisgidsen

Het was een dag zoals alle andere in Westminster, 5 november 1605. De herfst dompelde de stad onder in een milde melancholie, terwijl de dode bladeren kraakten onder de voetstappen van voorbijgangers. Op de oevers van de Thames domineerde het imposante Parlement de horizon. Een symbool van koninklijke autoriteit, met zijn hoge torens en dikke stenen muren.

Op die dag had Guy Fawkes, een katholieke opstandeling, een heel concreet doel. Getergd door de vervolging van zijn geloofsgenoten door de protestantse overheid, had hij een explosief plan bedacht. Onder de fundamenten van het Parlement lag een mijn met zwart buskruit te wachten. Het doel: Koning James I onttronen en een katholieke vorst op de Engelse troon zetten.

De nacht viel en dompelde de stad onder in een dikke mist. De lucht was zwaar. De straten waren stil, op het zachte gepiep van de koetswielen op de vochtige kasseien na. In het duister wachtte Guy Fawkes met het lont in zijn hand. De tijd leek stil te staan terwijl het complot zijn climax naderde. Elke tik van de klok was een seconde dichter bij het naderende onheil. Maar op dat moment veranderde het lot van het koninkrijk: Guy Fawkes werd verraden, ontmaskerd en gearresteerd. De autoriteiten werden getipt door middel van een anonieme brief.

Het nieuws verspreidde zich snel en er heerste opluchting in de stad. De klokken luidden en de spanning ebde weg in de koude novemberlucht. De ‘Powder Conspiracy’ of het ‘kruitcomplot‘, zoals het later genoemd zou worden, was mislukt.

400 jaar later…

Ook vandaag nog herdenken de Engelsen deze historische dag jaarlijks op 5 november. Met vreugdevuren en vuurwerk vieren ze de mislukking van het kruitcomplot en de redding van hun vorst.

Als je Westminster bezoekt, kan je de spanning en opwinding bij wijze van spreken nog steeds proeven in de lucht. Elke steen en elke straat lijkt de woorden te fluisteren: “Remember, remember, the fifth of November”. Het is een plek die geschiedenis uitademt, een plek die tot de verbeelding blijft spreken van zij die er op bezoek gaan.

De Muur, symbool van de Koude Oorlog

De Berlijnse Muur, die werd opgericht in 1961, was niet alleen een fysieke scheiding, maar ook een krachtig symbool van de Koude Oorlog, van de ideologische scheiding tussen het kapitalistische Westen en het communistische Oosten. Het belangrijkste doel was om de massale uittocht van Oost naar West te stoppen, een beweging die de economie en de reputatie van de Duitse Democratische Republiek (DDR) ondermijnde. In plaats van een oplossing te bieden, zorgde de Muur er echter alleen maar voor dat de verdeeldheid kristalliseerde en de spanningen tussen de twee blokken toenamen.

In 1989 was Oost-Europa in rep en roer. Het communistische regime in Polen werd gedwongen te onderhandelen met de vakbond Solidarność en Hongarije opende zijn grenzen met Oostenrijk waardoor Oost-Duitsers naar het Westen konden vluchten. De onvrede onder de bevolking van de DDR was op zijn hoogtepunt. Onder binnenlandse en internationale druk kondigde de DDR-regering een liberalisering van buitenlandse reizen aan. Een communicatiefout deed de bevolking geloven dat deze maatregel onmiddellijk inging, terwijl de regering een geleidelijke invoering had voorzien. Verwarring en vreugde leidden tot een massale samenkomst in de richting van de Muur en op de avond van 9 november openden de grenswachten, geconfronteerd met een enorme menigte, eindelijk de poorten. De Berlijnse Muur, het symbool van de verdeling van de wereld in twee blokken, was gevallen.

Een herenigde stad

Toen de muur viel door de actie van de bevolking, stormden de mensen massaal door de openingen, hun handen uitgereikt naar hun buren aan de andere kant. Knuffels, herenigingen, ontmoetingen. Oost-Berlijners die voor het eerst in bijna drie decennia West-Berlijners ontmoeten. De gezichten stralen verbazing, opluchting en jubel uit. Berlijn is niet langer een verdeelde stad, maar een herenigde stad.

Conclusie

9 november 1989 staat in de geschiedenis gegrift als de dag waarop de Berlijnse Muur viel, de dag waarop een stad werd herenigd, de dag waarop hoop het won van verdeeldheid. Het is een herinnering aan de kracht van het volk en het universele verlangen naar vrijheid. Terwijl fragmenten van de Muur nu over de hele wereld verspreid liggen, blijft de herinnering aan die nacht onuitwisbaar gegrift in het hart van Berlijn.