De collectie van het Musée Magritte is teruggekeerd naar de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België (KMSKB), in een vleugel speciaal gewijd aan de Belgische kunstenaar. En om deze heropening te vieren is als verrassing een monumentale appel, een terugkerend symbool in het werk van Magritte, op het dak van het pas gerenoveerde gebouw geplaatst!
De renovatie, die €450.000 kostte, werd bijna volledig gefinancierd door de RMFB, met drie doelstellingen voor ogen. “Ten eerste wilden we het museum opfrissen om onze kostbare Magritte-collectie zo goed mogelijk te bewaren. Ten tweede wilden we inzetten op energie-efficiëntie door alle verlichting te vernieuwen, die nu 100% LED is. Tot slot was het doel van de renovatie om het onthaal van de bezoekers te optimaliseren“, legt de nieuwe Directeur-generaal van de Koninklijke Musea Sara Lammens uit.
29 nieuwe werken
Ter gelegenheid van de heropening kan het publiek ook 29 nieuwe werken ontdekken die aan de collectie van het museum zijn toegevoegd. De collectie is ook te bewonderen in een nieuwe setting, die “de intieme, dromerige sfeer die kenmerkend is voor het Musée Magritte” behoudt, terwijl er “gerenoveerde parketvloeren, fris geschilderde muren, een minder invasief en duurzamer ophangsysteem en een vernieuwd multimediapark” te zien zijn, aldus Sara Lammens. De ontvangstruimte voor bezoekers is ook opnieuw ingericht om alles vlotter te laten verlopen. Bezoekers komen nog steeds binnen via het Musée Magritte (op het Koningsplein nr. 2), maar verlaten het museum nu via het Museum van de Oude Meesters (op Rue de la Régence nr. 3).
Sinds de opening in 2009 heeft het Musée Magritte meer dan vier miljoen nieuwsgierige bezoekers en kunstliefhebbers verwelkomd, waarvan meer dan 60% uit het buitenland komt. Het is zes dagen per week geopend voor het publiek en herbergt ‘s werelds grootste collectie werken van de beroemde Belgische surrealist, met meer dan 230 kunstwerken en documenten (schilderijen, tekeningen, beeldhouwwerken, foto’s, films, enz.).
De zomervakantie ligt nog niet zo ver achter ons. En toch lijkt het wel een eeuwigheid geleden dat we nog eens de tijd genomen hebben om wat uit te rusten! Ik was dan ook heel heel blij toen mijn vriend vertelde dat we er een weekendje op uit zouden trekken. Naar de Waalse stad Bergen: hij had een nacht geboekt in het Martin’s Dream Hotel. En daar wilde ik al heel lang naartoe! Het is een voormalige neogotische kerk die is omgetoverd tot een droomhotel. Gewelfde plafonds, kleurrijke glas-in-loodramen, spitsbogen en een stenen rozet aan het voeteneinde je bed.
Maar voor we richting stadscentrum trokken, gingen we eerst naar een andere magische plek: het ‘Domaine du Chant d’Eole’. Al ooit van gehoord? Het is de grootste wijngaard van ons land. De rondleiding is beslist de moeite waard: de gids vertelt je alles over de uitzonderlijke ‘cuvé’s’ die hier gemaakt worden. Wat mij het meest interesseerde was de uitleg over de keuze van de druivensoorten en hoe je de wijnranken moet verzorgen… Ik droomde weg bij het idee om mijn leven veranderen, mijn dossiers achter me te laten en wijnboer worden. Mijn vriend, die was dan weer vooral geïnteresseerd in de degustatie: de belangrijkste druivensoort van het domein, Chardonnay, heeft immers heel wat te bieden. We kozen een mooie fles om ‘s avonds samen te openen: buitengewone Belgische bubbels voor een avond op een buitengewone plek!
Chant d'Eole
Hoewel je op het wijndomein kan eten, besloten we om dat niet te doen: we hadden een tafel gereserveerd in Mezzo, het restaurant van het hotel. Het Martin’s Dream ontdekken was betoverend: het was net zoals ik me had voorgesteld! Onze kamer was ingericht rond het thema Carnaval. Trommels als nachtkastjes, een stenen vloer en lampen die leken op citrusvruchten! Vóór het diner maakten we gebruik van de wellnessruimte. Sauna, hammam, jacuzzi…: precies wat je nodig hebt om te smelten van genot en te ontspannen. Ik liet mijn vriend zich in zijn eentje uitleven in de fitnessruimte om er te fietsen: ik had geen zin om aan mijn kuiten te werken.
De volgende dag trokken we er op uit: we stonden laat op en verdwaalden al wandelend in het historische centrum van Mons. Het zou immers jammer zijn om naar hier te komen zonder de Collégiale Sainte-Waudru, de Grand’Place, het Belfort te zien en mijn favoriete plek niet (nog eens) te bezoeken, de ‘Jardin du Mayeur’. Het park was als een echt schilderij, gehuld in de kleuren van de herfst. Voordat we weer de draad van ons leven terug oppikten, maakten we een omweg langs het Château des Ducs d’Havré: ik verheugde me op het vrije bezoek aan de tuinen. Het was de perfecte manier om dit heerlijke intermezzo voor twee af te sluiten!
Bhushavali
HET MARTIN’S DREAM HÔTEL
Dit standingvolle hotel, dat je vindt in het historische hart van Mons, biedt een hotelservice om van te dromen.
Verleden en heden gaan hier hand in hand: het hotel is gevestigd in een kerk uit 1851. Magnifiek!
De 62 kamers hebben stuk voor stuk een inrichting met een typisch Belgisch tintje. Superieur comfort en een zorgvuldige inrichting zijn hier op de afspraak.
Het restaurant, Le Mezzo, en het wellnesscentrum maken het aanbod van Martin’s Dream Hôtel de Mons compleet.
HET ‘DOMAINE DU CHANT D’EOLE’
Aan de voet van een windmolen, op amper een kwartiertje van Mons, vind je het domein en zijn wijngaarden. Hier is alles een zintuiglijke ervaring.
Rondleidingen helpen je de processen te begrijpen die zorgen voor de prestigieuze wijnen. Een duik in een verrassende wereld.
De ‘Brasserie d’Eole’, gelegen tussen de wijnranken, en het ‘Impératif d’Eole’, een gastronomisch restaurant op het dak, maken optimaal gebruik van lokale producten. De met een Michelin-ster bekroonde chef-kok Benoit Neusy heeft de leiding over de keukens.
Privé-evenementen zijn beschikbaar voor het grote publiek en voor bedrijven (op aanvraag), en concerten, voorstellingen en andere thema-avonden staan regelmatig op het programma in het domein.
Chant d'Eole
HET ‘CHÂTEAU DES DUCS D’HAVRÉ’
Nu het zomerseizoen achter de rug is, moet je vooraf bellen als je een rondleiding door het kasteel wil. Maar de tuinen (opgenomen in de lijst van ‘Jardins remarquables de Wallonie’) zijn nog steeds toegankelijk.
In het zomerseizoen staan de tuinen vol bloemen en hangt overal de geur van rozen.
Neem plaats op één van de vele bankjes onder de prachtige bomen en geniet van het uitzicht op het kasteel. De weerspiegeling in het omringende water is een subliem schouwspel.
HET ‘CHÂTEAU DES DUCS D’HAVRÉ’
Nu het zomerseizoen achter de rug is, moet je vooraf bellen als je een rondleiding door het kasteel wil. Maar de tuinen (opgenomen in de lijst van ‘Jardins remarquables de Wallonie’) zijn nog steeds toegankelijk.
In het zomerseizoen staan de tuinen vol bloemen en hangt overal de geur van rozen.
Neem plaats op één van de vele bankjes onder de prachtige bomen en geniet van het uitzicht op het kasteel. De weerspiegeling in het omringende water is een subliem schouwspel.
Precies 50 jaar geleden onthulde koningin Elizabeth II deze concertzaal aan de wereld. Sindsdien ontvangt deze locatie gemiddeld 11 miljoen bezoekers per jaar, wat de culturele identiteit van Sydney sterk heeft beïnvloed.
Een tumultueuze oorsprong
Achter de innovatieve gevel van het Sydney Opera House gaat een complexe geschiedenis schuil. De Deense ontwerper, Jorn Utzon, heeft de afgewerkte opera nooit betreden, ondanks zijn bewezen en erkend talent – hij had immers 232 concurrenten verslagen in 1956. Vanwege meningsverschillen over de visie, het budget en de financiering van het project in 1966, koos Utzon ervoor zich terug te trekken. Andere architecten namen het over en veranderden aanzienlijk zijn oorspronkelijke plannen voor het interieur van het gebouw.
Christopher Burns
Internationale erkenning
Kort voor het overlijden van Utzon in Kopenhagen in 2008, werd het Sydney Opera House door UNESCO uitgeroepen tot “meesterwerk van de 20ste-eeuwse architectuur“. Het gebouw, waarvan de bouw 14 jaar duurde, zag het oorspronkelijke budget van 7 miljoen Australische dollars exploderen tot 102 miljoen Australische dollars bij voltooiing. De iconische constructie werd grotendeels gefinancierd door staatsloterijen.
Kenmerken
De kenmerkende “zeilen” van het Opera House, bedekt met meer dan een miljoen Zweedse tegels, herbergen twee concertzalen en een restaurant, allemaal op een enorme betonnen platform. UNESCO beschrijft dit werk als een “groot stedelijk kunstwerk” met een belangrijke invloed op de hedendaagse architectuur.
Een ondeugende kip
De geschiedenis van het Opera House zit ook vol smakelijke anekdotes, zoals die ene keer in de jaren 1980 toen een kip, die figureerde in een voorstelling, wist te ontsnappen en op een cellist landde, waardoor er boven de orkestbak een beschermend net gespannen moest worden.
Nieuwe opgravingen op de Schotse Orkney-eilandenarchipel legden een graftombe bloot van meer dan 15 meter lang, daterend uit 3000 voor Christus. Dit neolithische architecturale wonder draagt bij aan de rijkdom van een plek die al op de Unesco Werelderfgoedlijst staat.
Zij schrijven de ontdekking op hun naam
Dr. Hugo Anderson-Whymark, hoofdconservator bij de nationale schotse Musea wat de prehistorie betreft, en Vicki Cummings, hoogleraar neolithische archeologie aan de Universiteit van Cardiff, leidden de opgravingen. Samen onderzochten ze de subarctische archipel van Orkney en legden de overblijfselen van een vijfduizend jaar oude graftombe bloot. Deze ontdekking werd aan het licht gebracht in een artikel in de krant The Observer van 21 oktober 2023.
Grand Prismatic Spring is de grootste warmwaterbron in de Verenigde Staten en de op twee na grootste ter wereld. Deze natuurlijke schat ligt in Yellowstone National Park en staat bekend om zijn levendige kleuren die doen denken aan de regenboog: van rood tot blauw, oranje, geel en groen. Deze schitterende kleuren zijn het resultaat van de microbiële lagen die het mineraalrijke water omhullen. Afhankelijk van het seizoen variëren deze lagen van donkergroen in de winter tot oranje en rood in de zomer.
Nina Luong
Een beetje geschiedenis
Grand Prismatic Spring werd in 1871 ontdekt door geologen van de Hayden Geological Survey en kreeg zijn naam vanwege zijn opvallende kleur. De eerste vermeldingen van deze bron zijn afkomstig van Europese ontdekkingsreizigers en landmeters uit de 19e eeuw. In 1839 noteerde een groep pelsjagers het bestaan van een “borrelend meer”, waarschijnlijk Grand Prismatic Spring, met een indrukwekkende diameter.
Chris Leipelt
Een bovennatuurlijk landschap
Met een diameter van meer dan 110 meter en een diepte van 35 meter is Grand Prismatic Spring groter dan een voetbalveld en dieper dan een gebouw van tien verdiepingen. De krater bestaat voornamelijk uit zwavel en ijzeroxide, waardoor het vaak wordt vergeleken met een reusachtige ketel.
Keely Klenke
Hoe bezoeken?
Voor degenen die dit kleurrijke spektakel willen bewonderen, zijn er twee opties: een wandeling door het Midway Geyser basin of een uitzicht vanaf de top van de Grand Prismatic Spring Overlook. Hoewel het uitzicht over het algemeen spectaculairder is vanaf de top, biedt een wandeling over de paden ook een unieke ervaring.
De archeologische zone van Kabah, in de regio Puuc in de Mexicaanse staat Yucatán, is een levende getuige van de pracht en praal van de Mayabeschaving. Kabah staat bekend om zijn constructies gewijd aan Chaac, de Mayagod van de regen, en is een plek die vele geheimen verbergt. Onlangs ontdekten archeologen een oud paleis, dat mogelijke links onthult met nabijgelegen ruïnes in Guatemala.
Een paleis met adembenemende details
Het pas ontdekte paleis, bekend als het Petenero-paleis, is 26 meter lang en heeft een façade die bestaat uit een portiek met acht zuilen. De structuur, gedecoreerd met ingekerfde motieven van veren, parels en vogels, is naar schatting meer dan 1500 jaar oud. Onderzoekers denken dat het dak van het gebouw gemaakt is van een vergankelijk materiaal, zoals guano palm, dat de tand des tijds niet heeft overleefd.
Mexican archaeologists uncovered earlier this month a palace-esque structure used to house Mayan people in the ancient Kabah site.#Mexico | #Archaeologyhttps://t.co/0NDEaYMdgM
Wat deze ontdekking nog fascinerender maakt, is de gelijkenis van het paleis met overblijfselen van de Mayacultuur die gevonden zijn in het departement Petén in Guatemala. Diego Prieto Hernández, de directeur-generaal van het INAH, vermoedt dat een grote migratie uit die regio Kabah zou kunnen hebben gesticht. Deze theorie zou nieuw licht kunnen werpen op de bewegingen en interacties van oude Maya-beschavingen.
Kabah: een site die constant evolueert
Hoewel Kabah al eeuwen bekend is, laten recente ontdekkingen zien dat de site nog niet al zijn geheimen heeft prijsgegeven. De blootgelegde elementen doen vermoeden dat de geschiedenis van Kabah teruggaat tot ongeveer 400 voor Christus. Tussen 750 en 900 na Christus lijkt de stad echter haar hoogtepunt te hebben bereikt, om vervolgens rond 950 na Christus verlaten te worden door de heersende dynastie.
Het Etosha Park werd oorspronkelijk in 1907, tijdens de Duitse kolonisatie, opgericht als wildreservaat. De oorspronkelijke oppervlakte van 93.240 km² werd teruggebracht tot 22.935 km². In 1967 kreeg het de status van nationaal park. Ondanks de verkleining blijft het één van de grootste parken van Afrika en trekt het jaarlijks 200.000 bezoekers.
2. Een indrukwekkende biodiversiteit
In het park vind je 114 soorten zoogdieren en 340 soorten vogels. De zoogdieren zijn onder andere olifanten, neushoorns, zebra’s, leeuwen, luipaarden, jachtluipaarden en vele andere. De vogels variëren van majestueuze roofvogels tot roze flamingo’s en ook struisvogels, de grootste vogelsoort ter wereld.
Eelco Bohtlingk
3. De mysterieuze vlakte van Etosha
Het middelpunt van het park is de Etosha Pan, een opgedroogd zoutmeer. Volgens het Namibische Ministerie van Milieu, Bosbouw en Toerisme betekent het woord etosha “plek waar niets groeit” in het Oshindonga.
Eelco Bohtlingk
4. Voorzieningen voor bezoekers
Het park telt verschillende kampeerplaatsen die bezoekers ontvangen, waaronder Okaukuejo, het oudste en grootste, en Namutoni, gebouwd rond een voormalig fort uit de Duitse koloniale tijd. Deze kampterreinen bieden een unieke ervaring, waarbij bezoekers wilde dieren in hun natuurlijke omgeving kunnen observeren. Er grenzen ook talloze lodges aan het park.
Eelco Bohtlingk
5. Een engagement voor het behoud
In de loop der jaren heeft het park periodes van extreme droogte en conflicten doorgemaakt die een bedreiging vormden voor de wilde dieren. Maar dankzij inspanningen op dat vlak is het aantal diersoorten, vooral de zeldzaamste, toegenomen.
Sinds de mens voor het eerst naar de hemel keek, droomde hij ervan om tussen de sterren te staan. Deze droom, ooit slechts een mythische legende, staat op het punt werkelijkheid te worden. Apollo 11, de missie die belooft de eerste mensen op de maan te laten landen, staat klaar voor lancering.
Het aftellen
Terwijl de seconden wegtikken, is de spanning tastbaar. Astronauten Neil Armstrong, Buzz Aldrin en Michael Collins zitten aan boord, klaar om te vertrekken voor de meest gedurfde reis in de geschiedenis van de mensheid. De motoren starten en ontketenen een ongekende kracht. De raket stijgt langzaam, en vervolgens steeds sneller, op in de blauwe lucht van Florida.
nasa
Cape Canaveral, getuige van de geschiedenis
De lanceerbasis, ooit gewoon een stuk grond aan de kust, is het symbool geworden van ruimteverkenning en menselijk vernuft. Elke lancering is een bewijs van de vastberadenheid van de mensheid om de grenzen van de kennis en de ontdekking te verleggen.
A small step for man…
Enkele dagen later, wanneer de maanlander zachtjes neerdaalt op het stoffige oppervlak van de maan, spreekt Neil Armstrong woorden uit die nog lang zullen naklinken: “Het is een kleine stap voor de mens, maar een reuzensprong voor de mensheid“. Cape Canaveral en de hele wereld waren getuigen van deze historische prestatie.
16 juli 1969 zal voor altijd herinnerd worden als de dag waarop de mensheid groot durfde te dromen, die droom werkelijkheid maakte en bewees dat niets onmogelijk is.
De Eerste Wereldoorlog, een conflict dat vier lange jaren woedde, legde Europa in puin. Miljoenen levens werden opgeofferd, keizerrijken verbrokkelden en het oude continent was wanhopig op zoek naar een manier om zichzelf te herstellen en herop te bouwen. Er was nood aan een verdrag om de oorlog officieel te beëindigen.
Mathias Reding
De geboorte van een verdrag
In de ‘Galerie des Glaces’ kwamen afgevaardigden van meer dan dertig landen bijeen. Onder de schitterende kroonluchters en majestueuze schilderijen debatteerden en onderhandelden ze om uiteindelijk het Verdrag van Versailles op te stellen. Het verdrag werd voornamelijk opgesteld door de ‘Grote Vier’ – Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en Italië – en was bedoeld om Duitsland te straffen, het land dat verantwoordelijk werd geacht voor het conflict, en op die manier de kaart van Europa te hertekenen. De geschiedenis wordt geschreven met de pen van de overwinnaars…
Jean-Philippe Delberghe
De gevolgen van een opgelegde vrede
Toen de handtekeningen onder het document werden gezet en het lot van Duitsland en vele andere naties werd bezegeld, was de sfeer bijzonder emotioneel. Hoewel het verdrag een einde maakte aan de ‘Grote Oorlog’, legde het Duitsland ook verpletterende economische herstelbetalingen en strenge militaire beperkingen op. Veel historici geloven dat deze omstandigheden de basis legden voor de rancune die uiteindelijk zou leiden tot de Tweede Wereldoorlog.
Versailles, een stille getuige
Het Kasteel van Versailles, ooit hét symbool van de Franse koninklijke grandeur, werd de getuige van een beslissend moment in de wereldgeschiedenis. 28 juni 1919 zal herinnerd worden als de dag waarop de Eerste Wereldoorlog officieel werd afgesloten, maar ook als het startpunt voor een andere wereldwijde tragedie.
Het verdrag hertekende niet alleen grenzen, het riep ook vragen op over de aard van oorlog, vrede en internationale gerechtigheid – vragen die vandaag de dag nog steeds doorklinken.
De Kingsway Exchange Tunnels, 40 meter onder het metrostation Chancery Lane in High Holborn, werden in de jaren 1940 gebouwd om de Londenaren te beschermen tegen de bombardementen van de Blitz tijdens de Tweede Wereldoorlog. Deze tunnels, ooit beschermd door de Britse Official Secrets Act, dienden als uitvalsbasis voor Britse spionnen en waren het zenuwcentrum van de geheime operaties tijdens de Koude Oorlog.
Van bescherming naar communicatie
Na de oorlog werden de tunnels getransformeerd tot de ‘Kingsway Telephone Exchange’, die dienst deed als intern communicatiecentrum tijdens de Koude Oorlog. Ze huisvestten zelfs de ‘hotline’ die de leiders van de VS en de USSR rechtstreeks met elkaar verbond. Later, in de jaren ’80, nam British Telecom de site over en creëerde ‘s er werelds diepste bar voor overheidspersoneel, compleet met speelzaal en tropisch aquarium.
Een immersieve toeristische attractie
Nu is er een ambitieus plan van £220 miljoen om de tunnels om te toveren tot een grote toeristische attractie. Het doel is om een hightech immersieve ervaring te creëren, compleet met gigantische gebogen schermen, interactieve structuren, een technologie die geuren verspreidt en honderden individuele akoestische luidsprekers. Angus Murray, CEO van ‘The London Tunnels’, gelooft dat de tunnels één van de populairste toeristische bestemmingen van Londen kunnen worden.
Een reis terug in de tijd die je vanaf 2027 kan maken
Als alles volgens plan verloopt, kunnen de eerste bezoekers deze adembenemende attractie in 2027 beleven. Met zo’n rijke geschiedenis en een moderne omgeving beloven de tunnels een unieke ervaring te bieden, een combinatie van geschiedenis, technologie en avontuur.
