“Bruxelles, première ville européenne à proposer des visites en calèche électrique cet été”@elonmusk, time for @Tesla to build one for Brussels? 🤗 💞 pic.twitter.com/aSMiPczfiY
Deze zomer zullen er twee of drie elektrische paardenkoetsen door de straten van Brussel rijden. De elektrische koetsen bestaan al langer, maar dit is de eerste keer dat ze voor het toerisme worden ingezet.
Vernieuwende toeristische routes
Toeristen kunnen kiezen uit verschillende routes die vertrekken van op de Grote Markt en rijden via bezienswaardigheden als de Kunstberg, Sint-Katelijne, Sint-Goriks, de Beurs, de oude stadswallen, Manneken Pis en verschillende muurschilderingen langsheen de striproute. Omdat ze niet door paarden getrokken worden, kunnen deze koetsen op nog meer plekken geraken.
Objectieven en prijzen
Met deze nieuwe dienst hoopt de hoofdstad ongeveer 15.000 toeristen per jaar te trekken. De prijs van een rit met een koets bedraagt €70. Thibault Danthine, die vroeger een bedrijf met traditionele paardenkoetsen uitbaatte, zit achter dit innovatieve project. Hij stopte in 2022 vanwege een gebrek aan bekwaam personeel en kritiek op het gebruik van paarden in de stad.
De eerste lijn, die ook vorige zomer werd aangeboden, biedt dagelijks 6 retourritten. Over een traject van 63,5 kilometer en 55 haltes kunnen passagiers de Semoisvallei verkennen, bekend om zijn zwemplekken, kajakroutes en historische bezienswaardigheden zoals het kasteel van Bouillon en de Abdij van Orval.
Lijn Charleroi-Abdij van Aulne
De tweede lijn verrijkt het zomeraanbod door het centraal station van Charleroi te verbinden met de Abdij van Aulne. Met 6 retourrittenper dag, beschikbaar in de weekenden en op feestdagen, is deze lijn ontworpen om de overstap naar de trein in Charleroi te vergemakkelijken.
Het Koninklijk Paleis: een culturele en architecturale schat
Het beroemde Koninklijk Paleis is een absolute must voor toeristen in Madrid! Het gebouw is zo imposant en majestueus dat je het al van ver ziet liggen als je voor het eerst door de stad wandelt.
Cdoncel
Binnenin kan je de vele kamers bewonderen die uitblinken door hun zeldzame schoonheid, maar ook de koninklijke kroon, de troonzaal… en een verbazingwekkende verzameling klokken, de ene nog extravaganter dan de andere.
De Debod-tempel: een bijzondere trekpleister die je moet ontdekken
Paula Carrasco
Hoe onvoorstelbaar het ook lijkt, er staat een echte Egyptische tempel pal in het centrum van Madrid, niet ver van het Plaza de España! De tempel dateert uit de 2de eeuw voor Christus en werd aan Spanje geschonken na de bouw van een stuwdam. Als je een bezoek kan plannen in de vroege ochtend of bij zonsondergang, word je getrakteerd op een kleurenpracht en perfecte foto’s.
De mooiste musea van Madrid
Het Prado: één van de mooiste musea ter wereld
Robert Katzki
Als je van klassieke schilderkunst houdt, zal je in Madrid op je wenken bediend worden. Het Prado is één van de meest indrukwekkende musea ter wereld, met een adembenemende collectie. Klassieke Spaanse meesters zoals Velasquez en Goya zijn uiteraard prominent aanwezig… Maar er hangen ook werken van Rubens, Bosch en Rafaël.
Het Reina Sofia: moderne en hedendaagse kunst van topkwaliteit
Het andere niet te missen museum in Madrid is het Reina Sofia. Met zijn focus op moderne en hedendaagse kunst hoeft het niet onder te doen voor het Centre Pompidou in Parijs… Naast de tijdelijke tentoonstellingen, die altijd erg goed zijn uitgewerkt, kan je er ook schilderijen bewonderen van Picasso, Dali en Juan Miro…
De zalen die gewijd zijn aan het artistieke leven tijdens de Spaanse Burgeroorlog zijn even leerrijk als ontroerend.
De mooiste wijken van Madrid
Lavapiés: eten en te drinken
Lavapiés is een toeristische en kosmopolitische wijk die voornamelijk bewoond wordt door de meer volkse inwoners van de stad. Met zijn steile straatjes, markten, restaurants en een grote verscheidenheid aan gebouwen is het de ideale plek om rond te wandelen en te proeven van wat tapas…
Als je deze ervaring leuk vindt, aarzel dan niet om op een andere dag naar ‘La Latina‘ te gaan, een andere mooie en levendige wijk in Madrid, niet ver van Lavapiés.
Malasaña: de hippe wijk
Malasaña is nog een wijk waar het leuk is om te wandelen en te verdwalen… Deze wijk, die nauw verbonden is met de Movida, de culturele revolutie van de jaren 80 waarvan Pedro Almodovar één van de spilfiguren was, is vandaag de dag nog steeds een bruisende artistieke kweekvijver. Er zijn talloze galerijen, boetiekjes en tentoonstellingen…
Het stadscentrum en zijn duizenden schatten
Victor
Het historische en toeristische centrum van de stad is eigenlijk niet bijster groot… Door rond te wandelen, kan je veel van de bezienswaardigheden bewonderen, zoals de Puerta del Sol, het prachtige plein waar Madrilenen samenkomen; de Plaza Mayor, het andere centrale plein met zijn rode bakstenen gebouwen en het standbeeld van Filips III; en de Calle Cava Baja, een straatje met tientallen authentieke tapasbars.
Ook niet te missen in Madrid
Het Retiro-park
Kit Suman
Het Retiro is zonder twijfel één van de mooiste parken van Europa. Het is bijzonder groot, met verschillende zones die elk met hun eigen speciale sfeer hebben. Aarzel niet om er rond te wandelen, eventueel met een picknick… Vergeet bij je bezoek niet de vijver en het monumentale standbeeld te gaan bekijken, en ook het Palacio de Cristal, met zijn enorme glazen dak dat dateert van aan het einde van de 19de eeuw.
Gran Via: een adembenemende laan
De Gran Via is een prachtige laan met ontelbaar veel winkels, waaronder veel luxeboetieks… Hier gaan Madrilenen naartoe als ze zin hebben om te windowshoppen… Op de Gran Via vind je ook de belangrijkste theaters van de stad.
Maar de Gran Via valt ons nog het meest in de smaak omwille van de prachtige gebouwen. Het Metropolis-gebouw en het Telefonica-gebouw zijn bijvoorbeeld bewonderenswaardig.
Thermopylae, een smalle bergpas in het noorden van Griekenland, was het toneel van een heldhaftig verzet. Leonidas, aan het hoofd van 300 Spartanen en enkele duizenden andere Griekse soldaten, bood weerstand tegen het enorme Perzische leger onder leiding van Xerxes I. Ondanks hun numerieke minderheid gebruikten de Grieken hun kennis van het terrein om de indringers aanzienlijke verliezen toe te brengen.
vw
Een ongelijke strijd
De Perzen, met tienduizenden soldaten, hadden Griekenland binnengevallen met als doel hun rijk uit te breiden. Leonidas en zijn mannen wisten dat ze niet konden winnen, maar ze waren vastbesloten om de Perzen te vertragen en de Grieken te laten zien dat verzet mogelijk was. Drie dagen lang vochten de Grieken fel, gebruikmakend van de smalle doorgang om het numerieke voordeel van de Perzen te neutraliseren.
Een gedenkwaardige opoffering
De slag eindigde tragisch voor de Grieken toen een verrader, Ephialtes, een geheime weg onthulde die de Perzen in staat stelde Thermopylae te omzeilen. Leonidas, beseffend dat de slag verloren was, gaf het bevel aan het grootste deel van zijn troepen om zich terug te trekken en andere strategische posities te verdedigen. Hij en zijn 300 Spartanen, samen met enkele honderden Thespiërs en Thebanen, bleven om tot de dood te vechten, waarmee ze een ultieme opoffering brachten.
vw
Een blijvende erfenis
Het heldhaftige verzet bij Thermopylae had blijvende gevolgen. Het inspireerde de Griekse steden om hun krachten te bundelen en uiteindelijk de Perzische invasie af te weren tijdens de slagen bij Salamis en Plataeae. Deze moed in het aangezicht van zekere dood maakte van Thermopylae een symbool van dapperheid en opoffering, door de eeuwen heen gevierd in literatuur, kunst en populaire cultuur.
vw
Vandaag de dag is de site van Thermopylae een plaats van historisch geheugen, waar bezoekers van over de hele wereld de moed van de Griekse krijgers komen eren. De overblijfselen en gedenktekens herinneren aan deze epische slag en de onwrikbare vastberadenheid van de verdedigers van het oude Griekenland.
Hamburg, een van de grootste steden van Duitsland, was een cruciaal industrieel en havencentrum. In juli 1943 lanceerden de geallieerden de Operatie Gomorra, een serie luchtaanvallen die bedoeld waren om het Duitse verzet te breken en het moreel van de bevolking te verzwakken. Tussen 25 juli en 3 augustus 1943 lieten Britse bommenwerpers duizenden tonnen brandbommen en explosieven op de stad vallen, waardoor een vuurstorm van ongekende intensiteit losbarstte.
De inwoners van Hamburg zaten gevangen in een inferno van vlammen en puin. De intense hitte, de explosies en de snel om zich heen grijpende branden maakten ontsnappen voor velen onmogelijk. En hoewel er eerder inderdaad flyers van de RAF (Royal Air Force) waren gedropt om de bewoners aan te sporen de stad te verlaten, beschouwden velen deze als misleidende propaganda…
Helaas bleef het niet bij deze dodelijke slachtpartij: het doel van de geallieerden was om zoveel mogelijk slachtoffers te maken. Ze keerden daarom terug naar Hamburg in de nachten die volgden, tot 3 augustus, met als voornaamste doel de schuilplaatsen en opvangcentra voor de slachtoffers te vernietigen. In de nacht van 27 op 28 juli verwoestten de bommen de stad bijna volledig: zelfs de schuilkelders boden geen bescherming tegen de vuurstorm en de temperaturen die vaak 800 graden overschreden. Ongeveer 45.000 lichamen, voornamelijk burgers (de overgrote meerderheid vrouwen, kinderen en bejaarden), werden onder het puin gevonden. De totale verliezen worden geschat op ongeveer 60.000 mensen.
Patrick Rosenkranz
De gevolgen van deze aanval waren verwoestend
Hamburg, ooit een bloeiende stad, werd bijna volledig verwoest en de overlevenden stonden voor de immense taak om de stad weer op te bouwen. Het duurde jaren om de ruïnes van de stad op te ruimen en weer op te bouwen, en de psychologische en fysieke littekens van die tragische nacht hebben verschillende generaties getekend.
Moritz Kindler
De aanval op Hamburg had ook internationale gevolgen: debatten over de ethiek van strategische bombardementen en het massale verlies van burgerlevens voedden discussies over de methoden die de geallieerden gebruikten om de oorlog te winnen. Vooral omdat het in de as leggen van de stad niet het gewenste effect had: een groot deel van de bevolking ontwikkelde een geest van wraak tegen de geallieerden.
Hamburg vandaag…
Vandaag is Hamburg een moderne en dynamische stad, maar de herinneringen aan juli 1943 zijn nog levendig. De gedenktekens en musea in de stad brengen hulde aan de slachtoffers en herinneren aan de wreedheden uit die periode.
Het standbeeld van de Leeuw van Waterloo torent 41 meter hoog boven de horizon uit, inclusief zijn voetstuk. De leeuwenstandbeeld zelf is 4,45 meter hoog. Het is zichtbaar van kilometers ver en domineert de voormalige slagvelden.
2. 226 treden
Om de top te bereiken en te genieten van het adembenemende uitzicht over deze slagvelden, moeten bezoekers 226 treden beklimmen. Het vraagt een inspanning, maar eenmaal boven is het uitzicht de moeite waard.
3. 300.000 m³
Voor de aanleg van deze kunstmatige heuvel moest 290.000 kubieke meter aarde worden verzet. De grond werd rechtstreeks van het slagveld gehaald en volgens de legende zou dit door vrouwen gedaan zijn. Deze legende stelt men dezer dagen echter in vraag.
4. 28 ton
Met een gewicht van 28 ton werd de leeuw gegoten in de hoogovens van Cockerill in Seraing. In tegenstelling tot wat de overlevering wil, is de leeuw niet gemaakt van gesmolten kanonskogels die op de slagvelden zijn gevonden.
5. 1826
De Leeuw van Waterloo werd op 4 oktober 1826 ingehuldigd, elf jaar na de slag. Tegenwoordig beklimmen duizenden bezoekers de treden. De toegang tot de top is verbonden aan het museum, dat op zichzelf al een bezienswaardigheid is, net als het panorama.
De eerste sporen van bierbrouwerij in deze abdij gelegen in de Antwerpse Kempen dateren van 1836. De machines van de brouwerij bevinden zich nog steeds binnen de muren van de abdij en de geproduceerde bieren dragen het internationale label Authentic Trappist Product.
In België kunnen slechts vier andere abdijen (Westvleteren, Rochefort, Chimay en Orval) met dit label pronken. De brouwerij van Westmalle produceert jaarlijks 120.000 hectoliters van haar drie beroemde bieren: Extra, Dubbel en Tripel.
Er wordt reikhalzend uitgekeken naar een bezoek!
Veel mensen hadden in het verleden de wens uitgesproken om de brouwerij te bezoeken. Uiteindelijk stemden de monniken in om hun deuren te openen voor zo’n 1.500 bezoekers op woensdag 25 en donderdag 26 september van 8.30 uur tot 15.30 uur. Je plaats reserveren kan vanaf woensdag 18 mei en gebeurt enkel online. Elke bezoeker betaalt € 12,5 en een deel van de opbrengst is bestemd voor Coda vzw, dat actief is in de palliatieve zorgverlening.
Een trappistenbrouwerij bezoeken is een zeldzaamheid. In België biedt enkel de abdij van Orval een gelijkaardig activiteit aan, maar het evenement van dit jaar is al helemaal volgeboekt. In Westmalle werken vandaag een vijftigtal leken onder toezicht van de kloostergemeenschap die nog 17 monniken telt.
Today we launched our new ‘Lens On Ghent’ app, so you can enjoy a self-guided visit in our city! Along the way, you can discover what Ghent looked like in the past thanks to AR technology. More info: https://t.co/JXfoa8LFD3
Project with: @proximus & De Cronos Group pic.twitter.com/uSOIpTMTK3
Deze interactieve applicatie biedt een wandeling van 13 kilometer door de stad, waarbij gebruikers een kijkje kunnen nemen in het verleden van Gent. Ze kunnen bijvoorbeeld de koopvaardijschepen aan de Graslei en Korenlei zien, een historischziekenhuis bij de Bijloke en een majestueuspaleis in het Prinsenhof.
Een gepersonaliseerde wandeling
Met een geïntegreerde audiogids kunnen gebruikers hun route personaliseren en kiezen uit verschillende lussen, waaronder die naar het Kunstenkwartier en de jachthaven PortusGanda. De app is beschikbaar in het Frans, Nederlands en Engels en zal gratis te downloaden zijn in de Google Play Store en de App Store.
De site van Londen is wereldwijd beroemd om zijn rijke historie en bruisende stadsleven, maar een van de meest revolutionaire gebeurtenissen was ongetwijfeld de opening van de eerste metrolijn ter wereld op 10 januari 1863. Deze dag markeerde een keerpunt in het openbaar vervoer en had een blijvende invloed op stedelijke ontwikkeling over de hele wereld.
Orva Studio
De eerste rit van de metro
De Metropolitan Railway, de voorloper van de huidige London Underground, opende zijn eerste lijn tussen Paddington (toen Bishop’s Road genoemd) en Farringdon Street. De lijn was ongeveer zes kilometer lang en het was een direct succes bij het publiek; op de eerste dag werden al 38,000 reizen gemaakt.
Technologische en sociale impact
De introductie van de metro in Londen was een technologisch wonder van die tijd en bood een nieuwe, snelle manier van reizen in de steeds drukker wordende hoofdstad. De metro verminderde de afhankelijkheid van paardentrams en koetsen, wat de straten minder verstopt maakte en de luchtkwaliteit verbeterde.
Uitdagingen
Het bouwen van de metro was geen eenvoudige taak. Ingenieurs stonden voor aanzienlijke uitdagingen, zoals het werken onder de dichtbebouwde stad. De gebruikte “cut-and-cover”-methode veroorzaakte aanzienlijke overlast, maar was cruciaal voor de ontwikkeling van de ondergrondse bouwtechnieken.
Pau Casals
De London Underground heeft zich ontwikkeld tot een uitgebreid netwerk dat cruciaal is voor het dagelijkse leven in Londen. Het is uitgegroeid tot een van de meest herkenbare metrosystemen ter wereld en blijft een belangrijk voorbeeld van openbaar vervoer.
Vandaag?
Vandaag de dag staat de London Underground bekend als de ‘Tube’ en vervoert het miljoenen passagiers per jaar. De metro van Londen blijft zich uitbreiden en moderniseren, en is nog steeds een cruciaal onderdeel van de stedelijke infrastructuur.
We schrijven begin 1930, het moment waarop de beurscrash van 1929 een aardverschuiving veroorzaakte aan de andere kant van de oceaan, terwijl Europa nog een paar maanden kon genieten van de onwetendheid. Het was een tijd van lichtzinnigheid, maar ook van mechanische kracht. Zowel op de baan als op de sporen was het snelheid die telde. En wat een Britse krachtpatser zich toen in het hoofd haalde – zich meten met de meest prestigieuze trein van de eeuw – klinkt bijna te bizar om waar te zijn.
Woolf Barnato was zo’n kleurrijk figuur dat je hem niet kon missen. Het moet gezegd, deze man had alles: hij was een rijke erfgenaam die uitblonk in elke sport, was geslaagd als businessman en had dan ook nog eens een niet te versmaden lichaamsbouw. De man redde niet alleen autofabrikant Bentley van het faillissement, hij reed in een van hun bolides ook nog eens drie keer naar de overwinning tijdens de 24 uur van Mans! Een prestatie die, gezien de reputatie van de race en de robuustheid van de vooroorlogse wagens – en de zware Bentleys in het bijzonder, niet te onderschatten valt.
De blauwe trein
De blauwe trein, of, in Shakespeares moedertaal, de “Blue Train” was een technologisch hoogstandje voor zijn tijd: de trein was in staat om van Calais naar Cannes (en weer terug) te rijden in een recordtijd. Een verademing voor rijke Britten, die zowel het mediterrane klimaat als de services aan boord, die naar verluidt zouden kunnen tippen aan de beste hotels, wel konden smaken. De prestaties van de trein werden meteen ook een maatstaf voor competitieve autofabrikanten, zoals de firma Rover, die er als eerste in sloeg om de trein te verslaan op de route Cannes-Calais.
12 maart 1930, Carlton Hotel, Cannes.
Het kan de vaste gasten van het Carlton Hotel in Cannes niet ontgaan zijn, het moment waarop de zonderlinge Brit, Woolf Barnato, er een zekere Dale Bourne, amateurgolfer en snelheidsduivel, er luidkeels aan herinnert dat het record van Rover drie keer niets betekende. Hij wedde voor 100 pond, een aanzienlijk bedrag in die tijd, dat hij Londen zou kunnen bereiken nog voor de blauwe trein in Calais aankwam.
13 maart 1930, station van Cannes.
Het is 17u45 als de blauwe trein zich opmaakt om uit het station van Cannes te vertrekken. Voor het hotel slaat Woolf Barnato nog een glas champagne achterover, voor hij Dale Bourne opdraagt om in de Bentley Speed Six te stappen – het laatste nieuwe model van de fabrikant. De wagen werd “de snelste vrachtwagen van de wereld” genoemd door Ettore Bugatti, want snel was de Bentley inderdaad, voor wie de nodige spierkracht had om ermee om te gaan.
Met een grommende motor verdwijnt de Bentley de nacht in op zijn waanzinnige missie. Waanzinnig, maar voorbereid, want Woolf Barnato heeft bidons brandstof aan boord en voorziet zelfs een bevoorrading in Auxerre, met een speciaal voor de gelegenheid opgetrommelde tankwagen. Helaas bestonden er nog geen smartphones, waardoor de tankwagen en de Bentley in het holst van de nacht de grootste moeite hebben om elkaar te vinden.
Eens bevoorraad, is Barnato vastbesloten om de verloren tijd in te halen en jaagt hij zijn sputterende bolide vooruit, terwijl Bourne zich zo goed mogelijk probeert vast te klampen aan zijn stoel. Mist, regen, duisternis: de omstandigheden zijn erbarmelijk en een lekke band strooit bijna roet in het eten, maar Barnato is koppig. De Bentley glijdt en slipt, maar de piloot houdt de voet stevig op het gaspedaal. De strijd werpt zijn vruchten af en de Engelse bulldog besluit zelfs om het stuur door te geven aan zijn uitdager, zodat zijn spieren wat rust krijgen. Parijs ligt achter hen, Calais is in zicht.
ai
14 maart 1930, Calais.
Om 10u30 arriveren de drie B’s (Barnato, Bourne en de Bentley) in Calais, een uur voor het vertrek van de ferry die hen naar Engeland moet brengen. Perfect om de motor te laten afkoelen en de heren te laten ontwaken, ze kunnen er zelfs nog even ontbijten. De overtocht en de rest van het traject is maar formaliteit: om 15u20 komen Woolf Barnato en Dale Bourne aan bij de Conservative Club in Londen. De heren daar, die op de hoogte zijn van de race, ontkurken meteen de champagne: Barnato wint de weddenschap met 4 minuten voorsprong.
Is dit een kwestie van andere tijden, andere zeden, waarin het strelen van een ego het waard was om gigantische risico’s te nemen? Absoluut, hoewel Bentley zich toch ook aan een flinke boete van 160 pond mocht verwachten voor het deelnemen aan een race op de openbare weg.
Epiloog
Deze uitspatting markeerde het einde van een tijdperk voor de grote verleider. Zijn Engelse paleis viel ten prooi aan vlammen, zijn vrouw had genoeg van zijn wispelturige gedrag en Bentley, zijn geliefde automerk waar hij aandeelhouder van was, haalde geen voordeel uit zijn publiciteitsstunt en werd enkele maanden later verkocht aan Rolls Royce. Zelf stierf Woolf Barnato op 27 juli 1948, op 53-jarige leeftijd, aan kanker.
