Stel : je boekt een vliegtuigreis en hotel bij een touroperator. Enkele weken voor je vertrek blijkt dat je geen vakantie kan nemen op het werk of de relatie met je reisgenoot nam een einde. In dat geval kan er iemand anders in je plaats op vakantie gaan mits je tenminste een aantal spelregels naleeft.
Tijdig verwittigen
Zo moet je vooreerst de reisorganisator tijdig verwittigen. Meer bepaald moet je dat doen binnen een redelijke termijn vóór het begin van de pakketreis en dit via een duurzame gegevensdrager (bv. een aangetekende brief). De organisator uiterlijk zeven dagen vóór het begin van de pakketreis op de hoogte stellen wordt in ieder geval als redelijk beschouwd. Diegene aan wie je de reis overdraagt moet wel voldoen aan alle voorwaarden die voor die overeenkomst gelden.
Wie betaalt?
Als je de reis overdraagt blijf je wel samen met diegene aan wie je de reis overdraagt hoofdelijk gehouden voor de betaling van het nog verschuldigde bedrag en voor eventuele bijkomende vergoedingen, toeslagen en andere kosten die voortvloeien uit de overdracht. Betaalt je ‘vervanger’ dit alles niet, dan kan de reisorganisator bij jou aankloppen.
Extra kosten?
De organisator kan dus een aantal extra kosten aanrekenen voor de overdracht. Hij mag hierbij echter niet overdrijven en je enkel de werkelijke kosten die voor de organisator voortvloeien uit de overdracht van de pakketreisovereenkomst aanrekenen. Hij moet je overigens de bewijsstukken bezorgen van de bijkomende vergoedingen, toeslagen en andere kosten die uit de overdracht van de pakketreisovereenkomst voortvloeien.
Jan ROODHOOFT, advocaat (www.advocatenroodhooft.be)
3,9 miljoen buitenlandse bezoekers in april 2025: dat is een meer dan indrukwekkend cijfer! Volgens de ‘Japan National Tourism Organization’ betekent dit een stijging met 28,5 % ten opzichte van april 2024, waarmee het vorige record van januari (3,78 miljoen) ruim wordt overtroffen.
Het geheim achter dit succes? Een vleugje sakura, een zwakke yen en een overvloed aan selfies
Het toerismebureau heeft een verklaring voor het uitstekende cijfer: “Het bloeiseizoen van de kersenbloesems in de lente heeft de vraag naar reizen in Japan in veel landen aangewakkerd […] en viel samen met de paasvakantie.”
Yu Kato
Bovendien is het geen eenmalige piek. In de eerste vier maanden van het jaar ontving Japan al 14,5 miljoen bezoekers (+24,5 % op jaarbasis). 2024 was al een uitzonderlijk jaar, met een totaal van 36,8 miljoen bezoekers. Het effect van de zwakke yen, die van Japan een meer betaalbaarde bestemming maakt, speelt daarbij duidelijk een belangrijke rol.
Het land van de rijzende zon, dat 124 miljoen inwoners telt, trekt dus heel wat toeristen aan. Toch blijft het nog ver achter op de toeristische wereldkampioen: Frankrijk, dat in 2023 maar liefst 100 miljoen bezoekers ontving. Maar het eiland is vastberaden: de overheid mikt op 60 miljoen toeristen per jaar tegen 2030. De vraag is nu hoe het land de opkomende problemen van overtoerisme gaat aanpakken…
Wanneer je de natuur rond Le Puy-en-Velay in trekt, ontdek je gegarandeerd uiteenlopende landschappen, getuigen van een regio gelegen op het kruispunt van invloeden. Wandelaars op de grote wandelroutes ontdekken al deze contrasten. Pelgrims op de Via Podiensis, of zij die zuidwaarts trekken via de Chemin de Stevenson of de Regordane, krijgen de kans om de hoge plateaus richting de Margeride, de diepe valleien van de Allier en de Loire, en de verlaten vlakken van de Mézenc te bewonderen. En ook al automobilist kom je hier aan je trekken.
De Loire, rode draad door de Velay
puy en velay
Hoewel de Loire niet rechtstreeks door Le Puy-en-Velay stroomt, vormt ze wel de rode draad van de Velay, die de streek van zuid naar noord doorkruist en zorgt voor mooie panorama’s voor wie met de auto reist. De rivier, die ontspringt in de Mont Gerbier de Jonc, op minder dan 50 km ten zuidoosten, stroomt onder andere door Brives-Charensac. Daar wordt ze elegant overspannen door de Chartreusebrug, een voetgangersbrug met bogen uit de 13de eeuw.
Kasteel van Lavoûte-Polignac, meer dan 1.100 jaar geschiedenis
puy en velay
Verder in de vallei wordt de Loire wilder. In een lus van de rivier, midden in een prachtig landelijk decor, staat het kasteel van Lavoûte-Polignac. Al meer dan elf eeuwen is dit rotsachtige domein in handen van de familie Polignac, op 15 km van Le Puy-en-Velay en afgezonderd van het dorp Lavoûte-sur-Loire. Meer dan 1.100 jaar lang stroomt de Loire hier aan de voet van een schitterend bebost schiereiland. “Toen ik klein was, kwam ik hier vaak en ik herinner mij nog steeds het zachte ruisen van de Loire,” zegt Armand de Polignac op de terrassen boven de rivier. De familie schonk Frankrijk onder andere de beroemde kardinaal de Polignac, raadgever van Lodewijk XIV. Jules de Polignac was ambassadeur bij de Heilige Stoel en in Engeland, en nadien minister van Buitenlandse Zaken en voorzitter van de Raad onder Karel X.
Koninklijke portretten…
Laten we ook even stilstaan bij Pierre de Polignac (1895-1964). Hij werd prins van Monaco nadat hij op het kasteel de prinses Grimaldi leerde kennen. Na hun huwelijk nam hij haar dynastieke naam aan en werd hij vader van… de toekomstige prins Rainier. Het kasteel toont een interieur dat zijn vorstelijke geschiedenis alle eer aandoet. Op het gelijkvloers bevinden zich een inkomhal, een salon-bibliotheek en een eetzaal, waar portretten hangen van Lodewijk XVI, Lodewijk XVIII, Karel X, paus Pius VII, de hertogin van Polignac, prins Jules en de kardinaal.
Een groene lus
Het kasteel ligt aan het einde van de gorges de Peyredère. Daarna komt de Loire in de vallei van Emblavez, een streek van graan, hout en wild. Dat is wellicht waarom de eerste Polignacs zich hier vestigden in de 9de eeuw. Vandaag behoudt de site zijn natuurlijke charme. Rondom de lus van de rivier huizen slechtvalken, rode wouwen, blauwe reigers, otters, bevers en amfibieën.
De Allier, één van Europa’s laatste wilde rivieren
Met een korte autorit bereik je de ‘gorges’ van de Allier, ten zuidwesten van Le Puy-en-Velay. Deze zijrivier van de Loire, waarin Atlantische zalmen terugzwemmen, wordt beschouwd als één van de laatste wilde rivieren van Europa. Ze snijdt een pad door beboste kloven. De beste manier om deze regio te ontdekken is via de vele kleine departementale wegen die erlangs of erboven lopen, tussen Alleyras in het zuiden en Langeac in het noorden, via Monistrol-d’Allier en Prades.
Bouchet, een vulkanisch kratermeer
puy en velay
In de buurt van Alleyras kan je verder omhoog trekken naar het meer van Bouchet. Deze perfect ronde waterplas, gelegen in een afgelegen en bosrijk gebied, is een ‘maar’ – een krater gevormd door een vulkanische explosie, uitgehold in oudere gesteenten. Een pad omcirkelt het meer: een prachtige wandeling in elk seizoen. In de lente wanneer de natuur ontwaakt, in de zomer voor verkoeling of in de herfst wanneer de kleuren beginnen te veranderen.
Cascade de la Beaume, waterval uitgekerfd in basalt
Op 14 km ten noordoosten van het meer (en 15 km ten zuiden van Le Puy-en-Velay), kan je halt houden bij de Cascade de la Beaume, een waterval in Solignac-sur-Loire. Hier snijdt de rivier Ourzie door het basalt van het plateau en stort zich 27 meter naar beneden om de Beaume te vormen, een zijrivier van de Loire. Een aangename wandeling leidt naar een uitkijkplatform. De heen- en terugwandeling vanaf de parking van Reynardon duurt ongeveer 40 minuten.
Verlaten landschappen van de Mézenc
puy en velay
We sluiten de landschapsontdekking af op het plateau van de Mézenc. Wie houdt van afgelegen, ruige plattelandsgebieden, zit hier goed! Onder de 1.753 meter hoge Mont Mézenc, het hoogste punt van de Haute-Loire en de waterscheidingslijn tussen de Loire en de Rhône, strekt zich een uitgestrekte vlakte uit met eindeloze weilanden – een vermaarde regio voor rundvee. Grote, eenzame boerderijen, gebouwd met fonolietsteen, zijn kenmerkend voor dit harde landschap. In de winter is het ondergesneeuwd en jaagt de beruchte burle (een noordelijke stormwind) de sneeuwbanken op. Velay en zijn omgeving blijken een waar paradijs voor natuurliefhebbers.
De middagzon schijnt op het asfalt. De startlijn is het decor van een indrukwekkend schouwspel: motoren brullen, coureurs staan klaar, en tienduizenden toeschouwers houden hun adem in. De sfeer is elektrisch. De auto’s, waaronder de innovatieve Jaguar D-Type en de bliksemsnelle Mercedes-Benz 300 SLR, beloven een race vol actie. Wat niemand kon voorzien, is dat die spanning zou omslaan in pure horror.
Onveilige omstandigheden
In 1955 waren veiligheidsnormen nauwelijks aanwezig. Het publiek stond gevaarlijk dicht bij de baan, enkel gescheiden door eenvoudige hekken of soms helemaal niets. De racewagens reden op volle snelheid door smalle stukken van het parcours, met minimale beschermingsmaatregelen voor zowel piloten als toeschouwers. Een ramp zat in een klein hoekje.
18:26 – Het drama voltrekt zich
Mike Hawthorn remt plotseling af in zijn Jaguar om een pitstop te maken. Zijn wagen is uitgerust met moderne schijfremmen, die veel krachtiger zijn dan die van Lance Macklins Austin-Healey. Macklin wijkt uit naar links om een botsing te vermijden. Op dat moment komt Pierre Levegh in zijn Mercedes-Benz 300 SLR met hoge snelheid aangereden. Hij knalt op de achterkant van de Austin-Healey, vliegt de lucht in, en stort brandend neer in de toeschouwerszone. Levegh sterft ter plaatse, samen met meer dan 80 mensen uit het publiek. Het wordt het dodelijkste ongeluk ooit in de autosport.
Een wereldwijde schokgolf
De impact is enorm. Overheden en raceorganisaties wereldwijd beseffen dat het zo niet verder kan. Zwitserland besluit prompt om alle circuitraces te verbieden — een verbod dat tot op vandaag grotendeels nog geldt. Mercedes-Benz, diep geraakt door het drama, trekt zich volledig terug uit de autosport en zal pas meer dan 30 jaar later opnieuw racen. Veel rijders stoppen na die dag definitief met racen.
Het ongeluk van Le Mans 1955 zorgt voor een keerpunt in de motorsport. Het leidt tot een nieuwe focus op veiligheid: betere circuits, grotere afstanden tot het publiek, sterkere hekken, verplichte helmen en brandvertragende kledij. Dankzij deze maatregelen zijn talloze levens gered in de decennia daarna.
Een tragisch maar noodzakelijk keerpunt
Tot op vandaag blijft deze ramp een pijnlijk ijkpunt in de geschiedenis van de autosport. Elke keer een racewagen over het circuit raast, zweeft de herinnering van 1955 mee in de lucht. Niet om de sport te verlammen, maar als herinnering aan wat op het spel staat — en hoe belangrijk veiligheid is, zelfs in een wereld die draait om snelheid.
Parc Astérix: met 50 attracties en shows, geïnspireerd door de avonturen van Astérix en Obelix, biedt het park adrenaline en emoties! Van de achtbaan Toutatis, die je lanceert aan een snelheid van 110 km/u, tot de zachtere sfeer van het Idefix-bos: elke Galliër – groot of klein – komt hier aan zijn trekken. Een speciale vermelding voor Cétautomatix, de nieuwe familieattractie (opening deze zomer), die je meeneemt in strijdwagens die recht uit een Ben-Hur-race lijken te komen!
parc astérix
Drie hotels, drie sferen
Waarom na een dag al vertrekken als je de magie nog langer wat kunt beleven? Het park biedt drie thematische hotels, elk met een eigen vleugje magie (zonder toverdrank).
‘La Cité Suspendue’
Dit hotel midden in het bos dompelt je onder in een vergeten beschaving met Keltische invloeden. Ideaal om opnieuw in contact te komen met de natuur en te luisteren naar het gefluister van de bomen…
parc astérix
Les Trois Hiboux
Een gezellige sfeer, legendes van druïden en bosverhalen bij het haardvuur. Een typisch familiehotel, compleet met de verhalen van uilen die boodschappen van de druïden overbrachten (echt waar!).
Sylvain Cambon
Les Quais de Lutèce
Het eerste viersterrenhotel van het park brengt je naar het Lutetia van -50 v.Chr. Met zijn Seine-oevers en chique taverne-sfeer is dit de luxueuze versie van het moderne Gallië.
Eurostar denkt groots! De treinmaatschappij kondigt gloednieuwe spoorverbindingen aan van het Verenigd Koninkrijk naar Duitsland en Zwitserland, met Frankfurt en Genève als doel tegen het begin van de jaren 2030. En dat alles in een groen jasje: “een nieuw gouden tijdperk van duurzaam internationaal reizen”.
Je zal dus nog even moeten wachten, maar het plan is alvast gelanceerd. De reistijden? Vijf uur tot Frankfurt, vijf uur twintig tot Genève. Of er ook haltes in België gepland zijn, blijft voorlopig nog afwachten…
Het project, dat nog in de studiefase zit, voorziet in de aankoop van 50 nieuwe treinen, goed voor een investering van ongeveer 2 miljard euro. Deze treinen zullen een aanvulling vormen op de huidige 17 stellen, wat de vloot met 30 % doet groeien. Algemeen directeur Gwendoline Cazenave: “We zien een sterke vraag naar treinreizen doorheen Europa, met klanten die verder per trein willen reizen dan ooit tevoren”.
Het orthodoxe klooster van Ardenica, in het zuiden, het laatste in Albanië met actieve monniken Philippe Bourget | cms
In Tirana loont het om de kleine en oude Et’hem Bey-moskee te bezoeken, gebouwd aan het einde van de 18de eeuw. Dit Ottomaanse overblijfsel werd gespaard tijdens het communisme en prijkt nu aan de rand van het Skanderbegplein met zijn beschilderde buitenmuren. Het contrast is groot met de Namazgah-moskee in neo-Ottomaanse stijl, herkenbaar aan de vier minaretten van 50 meter hoog. Deze moskee, in 2023 ingehuldigd in de George Bush-straat, wordt beschouwd als de grootste op de Balkan, met plaats voor 2.500 gelovigen.
In Tirana is ook het wereldwijde hoofdkwartier van het bektashisme gevestigd. Deze Soefistische islamitische stroming, ontstaan in 1501, predikt tolerantie en bracht tal van intellectuelen en tegenstanders van de Ottomaanse overheersing voort, onder wie veel voorvechters van de onafhankelijkheid in 1912. De broederschap telt wereldwijd zo’n 7 miljoen volgelingen, waarvan ongeveer 100.000 in Albanië. Hun tekken – herkenbaar aan gekleurde koepels en zonder minaret – liggen meestal afgelegen in landelijke gebieden. De orthodoxe Kathedraal van de Verrijzenis van Christus, in de Rugova-straat, werd ingewijd in 2012 en getuigt met haar megalomane lijnen en gigantische mozaïek in de koepel van het belang van deze kerkgemeenschap in Albanië.
In het noorden wonen de meeste katholieken van het land, met name rond Shkodra. Deze groep vormt zo’n 12 à 15% van de bevolking. De Sint-Stefanuskathedraal en de Sint-Franciscuskerk zijn een bezoek waard om hun fresco’s: religieus in de eerste, anticommunistisch in de tweede! Berat is dan weer een verplichte stop voor liefhebbers van religieuze kunst. In de citadelwijk bevinden zich de resten van de oudste moskee van Albanië (1417) en de oude kathedraal die nu het Onufri-museum huisvest.
Onufri wordt beschouwd als de ‘Michelangelo’ van de iconenkunst! Zijn unieke talent leidde ertoe dat hij en zijn leerlingen in de 16de eeuw hyperrealistische iconen schilderden en het legendarische ‘Onufri-rood’ ontwikkelden: een uitzonderlijk pigment dat zijn schilderijen een ongekende helderheid gaf. In het museum zijn verschillende van zijn werken te bewonderen. Uniek is dat je – omdat het nu een museum is – achter het iconostase mag komen, wat in een functionerende kerk nooit kan. Hier ontdekte men in 1967, verborgen onder de vloer, twee unieke werken: Codices (perkamenten handschriften met evangelieteksten) uit de 5de en 9de eeuw.
Het Nationaal Museum van Middeleeuwse Kunst in Korça Philippe Bourget | cms
Ook de orthodoxe kloosters maken deel uit van het Albanese landschap. In het zuiden, bij de site van Apollonia, ligt het klooster van Ardenica, het laatste in Albanië waar nog monniken wonen. Het werd in de 13de eeuw gebouwd op een hoogte, op een plek waar al sinds de 10de eeuw een kapel stond, en in de 18e eeuw herbouwd. Het klooster is bekend om zijn muurschilderingen van hoge kwaliteit, een rijkelijk versierde iconostase en een opmerkelijke houten preekstoel in de vorm van een boot. Het geheel bleef gespaard tijdens het communisme, omdat een bisschop de vernietiging wist tegen te houden door de autoriteiten ervan te overtuigen dat het klooster belangrijk historisch erfgoed was, aangezien het huwelijksfeest van Skanderbeg er had plaatsgevonden.
We sluiten dit hoofdstuk in schoonheid af in Korça. In deze stad vind je zowel de Mirahori-moskee (1494, het oudste gebouw van de stad) als de indrukwekkende orthodoxe kathedraal, ingehuldigd in 2004. Hier bevindt zich ook het beroemde Nationaal Museum van Middeleeuwse Kunst. Het is ondergebracht in een strak, modern gebouw uit 2016 en bezit de grootste museale collectie van iconen ter wereld: 400 spectaculair tentoongesteld en nog eens 6.500 in opslag. Uiteraard zijn er ook werken van Onufri bij. Een Albanese parel!
1. Het ‘Musée Archéologique d’Arlon’: een reis naar het Gallo-Romeinse verleden
Het Archeologisch Museum van Aarlen is een echte parel! Met een indrukwekkende collectie Gallo-Romeinse objecten dompelt het je onder in de antieke wereld. Beelden, mozaïeken en voorwerpen uit het dagelijks leven onthullen de geheimen van het verleden van Arlon. Kinderen zijn uiteraard welkom: er zijn workshops én je kan er zelfs je verjaardag vieren!
Maison du Tourisme du Pays d'Arlon
2. De ‘église Saint-Martin’: gotische pracht in het hart van Arlon
Met een 97 meter hoge toren torent de Sint-Martinuskerk fier boven de stad uit. Ze werd gebouwd tussen 1907 en 1914 is geïnspireerd door de straalgotiek uit de 13de eeuw, typisch voor de Lotharingse architectuur. De bouw zou deels het gevolg zijn van het streven van Leopold II om markante gebouwen op de uiterste grenzen van het land te vestigen, maar vooral van het verlangen van de inwoners van Arlon om een heiligdom te hebben dat hun status als provinciehoofdstad waardig is. De kerk werd ingewijd in 1937 en is sinds 2002 beschermd erfgoed. Een echt pareltje dat indruk maakt dankzij een imposante omvang, prachtige glasramen en majestueuze sfeer.
Maison du Tourisme du Pays d'Arlon
3. Het Belvédère: adembenemend panorama
Voor natuurliefhebbers en fans van spectaculaire uitzichten is de klim naar het Belvédère een must. Na het beklimmen van 144 treden word je beloond met een 360° uitzicht over Arlon. Let goed op de openingsdata: het Belvédère is open van 1 mei tot 15 september, elk weekend en op feestdagen van 14u tot 18u, en ook elke eerste zondag van de maand tijdens de rommelmarkt (maart, april, oktober en november). In de zomer is het elke dag toegankelijk van 14u tot 18u.
4. De Abdij van Clairefontaine: een groene en historische ontsnapping
Midden in de natuur ligt de archeologische site van Clairefontaine met de ruïnes van de oude abdij, een 19de-eeuwse kapel, een woning en een priorij. Deze plek is ideaal voor een wandeling in het groen waarbij je de sporen van het monastieke verleden ontdekt. Een toevluchtsoord voor wie houdt van rust en natuur!
Vanaf 15u word je hartelijk ontvangen in het hotel en ontdek je je knusse nestje voor de nacht: een ‘Élégance’-kamer, comfortabel en verfijnd. Om 18u word je verwacht in het restaurant van Quartier Latin voor een seizoensmenu in drie gangen, samengesteld om je smaakpapillen te verwennen. Het voorgerecht en het hoofdgerecht worden gedeeld met de andere deelnemers, in een gezellige en gemoedelijke sfeer.
quartier latin
De avond gaat verder in het CRIE van Fourneau Saint-Michel, waar een gepassioneerde en in hertachtigen gespecialiseerd gids je meeneemt in de fascinerende wereld van het hert. Daarna volgt het hoogtepunt: je gaat luisteren naar het geburl in volle natuur. De groep is bewust beperkt tot 16 personen, om het evenwicht en de intimiteit van dit wilde ritueel te bewaren.
quartier latin
Terug in het hotel staat het dessert voor je klaar, om de avond op een zachte manier af te sluiten voor je naar je kamer terugkeert. De volgende ochtend wordt er tot 10u30 een uitgebreid ontbijt geserveerd. En als je zin hebt, opent de spa van het hotel zijn deuren voor een ontspannende behandeling (optioneel, met toeslag).
In Schotland zie je op een doorsneedag vaker een schaap dan een mens. Vooral in de Highlands kunnen ze zelfs file veroorzaken. En toegegeven: hun krullen doen het goed op Instagram. Een land dat zóveel schapen telt, kan niet anders dan zacht zijn van aard – letterlijk én figuurlijk.
atti-eldfjall
Meer dan 130 actieve whisky-distilleerderijen
Van kleine artisanale pareltjes tot iconische merken met wereldfaam: whisky is een levend erfgoed in Schotland. Elk glas vertelt een verhaal. En wie denkt dat het allemaal op elkaar lijkt, is duidelijk nooit van Islay naar Speyside gereisd. Tip: neem een gids, een goede jas én een tolerant leverstelsel mee.
kurt-liebhaeuser
30.000+ plekken met “loch” in de naam
“Loch” betekent meer dan alleen maar “meer”. Het betekent verwarring voor je GPS, poëzie in je landschappen, en gegarandeerd dubbele namen op je wandelkaart. Loch Ness is slechts het topje van de ijsberg – letterlijk soms. De Schotten houden van hun wateren. Zelfs als ze erin wonen (zie: drijvende huizen).
reuben-teo
Één nationale eenhoorn
Niet bedacht door kinderen of toeristen: de eenhoorn is écht het officiële dier van Schotland. Waarom? Omdat je geen compromissen sluit met fantasie. En eerlijk: tussen alle ruige bergen en stoere whisky’s is een beetje magie best welkom. Symbolisch én een tikkeltje rebels. Typisch Schots dus.
connor-mollison
283 Munrosboven de 914 meter hoog
Deze bergen – genoemd naar Sir Hugh Munro – vormen een collectieve obsessie. Elke zichzelf respecterende outdoor-fan droomt ervan ze allemaal af te vinken. Sommigen klimmen met vrienden, anderen met hun hond. En de beloning? Niet alleen het uitzicht… maar vaak ook een stevige pint in het dichtstbijzijnde dorp.
