De ‘HelloSafe’-index is gebaseerd op 35 criteria onderverdeeld in vijf hoofdcategorieën: natuurrampen, geweld in de samenleving, gewapende conflicten, gezondheidsinfrastructuur en militarisering.
De veiligste landen
Volgens de index zijn de drie veiligste landen als reiziger IJsland (18,23 punten), Singapore (19,99 punten) en Denemarken (20,05 punten). De meeste van de veiligste bestemmingen liggen in Europa, waaronder Zwitserland (5de met 20,51 punten) en Oostenrijk. Deze landen bieden een buitengewone stabiliteit, ver weg van geweld en conflicten. Opvallend is ook de uitstekende positie van enkele onverwachte landen, zoals Paraguay en Uruguay: de twee veiligste landen in Latijns-Amerika dit jaar.
Guo Xin Goh
Top 5 van de veiligste landen
Ijsland – 18,23 punten
Singapore – 19,99 punten
Denemarken – 20,05 punten
Zwitserland – 20,51 punten
Oostenrijk – 20,31 punten
Te vermijden bestemmingen
Aan de andere kant van het spectrum vinden we de Filipijnen (82,32 punten), Colombia (79,21 punten) en Mexico (78,42 punten), die te boek staan als de minst veilige landen, vanwege geweld en interne strubbelingen.
Top 5 van de minst veilige landen
Filipijnen – 82,32 punten
Colombia – 79,21 punten
Mexico – 78,42 punten
Rusland – 75,65 punten
Venezuela – 64,09 punten
Charles Deluvio
En België?
België staat op de 24ste plaats, en is daarmee één van de veiligste Europese landen, met een index van 28,31 punten. Hoewel deze score lager is dan die van de Scandinavische landen, weerspiegelt ze een relatief stabiele en goede veiligheidssituatie, waarbij we het beter doen dan landen als Frankrijk (34ste, afgestraft door de terroristische dreiging) en Italië (33ste).
Ingehuldigd in 1931, vertegenwoordigt het standbeeld van Christus de Verlosser Jezus Christus met wijd uitgestrekte armen, de stad en haar inwoners verwelkomend. Met een hoogte van 30 meter (exclusief de 8 meter hoge sokkel) is het een van de grootste Jezus-standbeelden ter wereld. Ontworpen door de Braziliaanse ingenieur Heitor da Silva Costa en gebeeldhouwd door de Fransman Paul Landowski, werd dit kunstwerk grotendeels gefinancierd door donaties van Braziliaanse gelovigen.
pixabay
Een technische uitdaging
Het bouwen van dit standbeeld op de top van een berg was een kolossale uitdaging. De materialen, waaronder gewapend beton en speksteen, werden per treintje vervoerd en ter plaatse geassembleerd. De interne structuur van gewapend beton was revolutionair voor die tijd, waardoor het standbeeld bestand was tegen de zware weersomstandigheden en de frequente onweersbuien in de regio.
pixabay
Een bedevaartsoord en toeristische trekpleister
Sinds de inhuldiging trekt Christus de Verlosser jaarlijks miljoenen bezoekers. Toeristen en pelgrims klimmen naar de top van de Corcovado om te genieten van het panoramische uitzicht over Rio de Janeiro. In 2007 werd het standbeeld uitgeroepen tot een van de nieuwe zeven wereldwonderen, wat zijn status als wereldwijd icoon bevestigde.
pixabay
Een symbool van vrede
Christus de Verlosser is niet alleen een religieus monument, maar ook een symbool van vrede en eenheid. Zijn open armen worden gezien als een uitnodiging tot verzoening en universele liefde.
Portofino is altijd een plek geweest waar rust heerst en het dorpje trekt bezoekers aan die op zoek zijn naar sereniteit. De pastelkleuren van de huizen, de reflecties van de Middellandse Zee en al al de rest maken dit dorp zo pittoresk! Maar achter deze idyllische façade lijken de bewoners heel wat stress te hebben! Het zijn niet de toeristen die schuld treffen, hoewel ze voor drukte zorgen, maar de recente klachten over illegale airco’s! Tot voor kort waren ze verboden, maar airco’s werden onlangs toegelaten om de zowat 355 bewoners te ontlasten. Op voorwaarde dat de buitenmodule zo onopvallend mogelijk werd geplaatst!
En daar wringt het schoentje: de (rijke) bewoners voeren oorlog en klagen buren aan omdat ze de lelijke buitenunits te opvallend vinden. Het is een behoorlijk meelijwekkende vete, die de aandacht trok van de Italiaanse krant Il Corriere della Sera! De autoriteiten, die voortdurend aangesproken worden, hebben echter geen nog geen boetes opgelegd, omdat de zaken in der minne werden geregeld…
Het wisselvallige weer in mei was een factor die mee het weekend bepaalde… Ik durfde niet te kiezen voor enkel een buitenactiviteit, uit angst om doorweekt te eindigen. Ik wilde er zeker van zijn dat ik een dak boven mijn hoofd had in de buurt. En omdat we vorige maand met veel plezier de wijngaarden en kastelen van Namen hadden ontdekt, stelde ik mijn vriend voor om dat nog eens te doen, zodat we achter de eeuwenoude stenen konden schuilen als het weer te slecht werd. Hij vond het een uitstekend idee en stelde de regio Luik voor.
Heel wat wijndomeinen en kastelen
Het moeilijkste was om de plaatsen te kiezen die we wilden bezoeken. In het Luikse vind je heel wat wijngaarden, zoals Occarius in Ocquier. Of het domein ‘Vin de Liège’, met 18 hectare aan wijngaarden één van de grootste in Wallonië. We dachten ook aan het ‘Clos des Prébendiers’, één van de pioniers in België, in de heuvels boven Hoei.
David Samyn
Ook voor de prachtige stenen gebouwen hadden we keuze te over: het Château de Jehay voor zijn tuinen of Château de Modave voor zijn uitzonderlijke uitzicht over de vallei van Hoyoux? Mijn vriend en ik kozen uiteindelijk voor Château de Jehay en de Occarius-wijngaard. En we beloofden onszelf dat we voor de rest een andere keer terug zouden komen…
Degustatie op het wijndomein van Occarius
Zaterdag doken we meteen in de wereld van de wijn met een bezoek aan de Occarius-wijngaard. Die vind je in Ocquier, tussen Hoei en Durbuy. Geplant in de Luikse Condroz leemklei, met een flinke dosis zand. Het is een bodem die Marc en Didier Monfort met respect behandelen: de twee broers plantten hier wijnstokken zonder chemicaliën en met natuurlijke bodemverbeteraars, voor een 100% natuurlijke wijn. We konden een selectie van zes wijnen proeven, gemaakt van zes verschillende druivenrassen, waaronder drie zwarte en drie witte wijndruivenrassen. Mijn vriend zei dat de Fransen zich zorgen zouden mogen maken, want deze Belgische wijn is zo goed… Rondleidingen door de wijngaard zijn ook mogelijk op afspraak.
Overnachten op het ‘Domaine de Naxhelet’
www.lucnix.be
Daarna zetten we koers naar ons hotel: het Domaine de Naxhelet, gelegen net boven Huy, vlak bij de snelweg E42. Toen we door de poort van dit prachtig gerestaureerde kasteel van een boerderij liepen, voelden we ons meteen thuis. Maar dan een stuk chiquer natuurlijk… Het hotel heeft zelfs een eigen golfclub. Maar wij kozen voor een bezoek aan de wellness, die ecologisch verantwoord is. Zelfs de massageolie is lokaal!
Gastronomisch diner in ‘Pollen’
Domaine de Naxhelet
‘s Avonds aten we in het restaurant van het hotel. Het heet ‘Pollen’, maar er is geen risico op allergieën: de keuken van de jonge chef François Durand draait om duurzaamheid en natuur. Hij werkt van oogst tot vork. Je kunt zelfs door het raam de biologische moestuin zien! Je hebt de keuze om à la carte te eten of om te gaan voor het 4- of 6-gangenmenu. Een waar genot!
De tuinen van het Château de Jehay
Zondagochtend, na een smakelijk ontbijt (zelfs de confituur en het gebak worden ter plekke gemaakt), trokken we naar het Château de Jehay, op 15 kilometer van het hotel. De locatie maakt een sterke indruk: dit mooie voorbeeld van de Maaslandse renaissance uit het midden van de zestiende eeuw, omringd door een slotgracht, is geklasseerd als ‘Patrimoine exceptionnel de Wallonie’. Opvallend is ook het beroemde dambordpatroon op de muren. In de bijgebouwen vind je mooie collecties meubels, zilverwerk, schilderijen, wandtapijten en keramiek.
David Samyn
Maar omdat de zon scheen, genoten we van de prachtige Italiaans geïnspireerde tuinen. Je vindt er bronzen beelden en waterpartijen, maar ook de 19e-eeuwse moestuin met oranjerie en vergeten groenten. Het was een reis door de tijd en de aarde, een prachtige afsluiter van een weekend vol wijngenot en Waals architecturaal erfgoed.
Mijn ‘coup de cœur’? De lekkere Luikse wijnen en de romantische wandeling door de 19de-eeuwse moestuin van Château de Jehay.
Om meteen met de deur in huis te vallen: de geruchten kloppen niet! De Olympische Spelen hebben het toerisme in Parijs een boost gegeven, met een stijging van het aantal bezoekers met 42% in de eerste week, vergeleken met dezelfde periode vorig jaar. Dat blijkt uit gegevens van Visa, de beheerder van het betalingssysteem voor dit wereldwijde evenement.
Indrukwekkende cijfers in heel Frankrijk
Parijs was niet de enige stad die een graantje meepikte van deze toename. Ook Rijsel (Lille) liet een spectaculaire stijging met 188% in bezoekersaantallen optekenen, terwijl Saint-Étienne 150% en Marseille 48% meer bezoekers over de vloer kreeg. Deze explosie in het aantal toeristen werd grotendeels aangewakkerd door Amerikanen, met een stijging van 72% ten opzichte van het voorgaande jaar, gevolgd door bezoekers uit Latijns-Amerika en de Caraïben (+62%) en de regio Azië en het gebied rond de Stille Oceaan (+57%).
Gestegen toeristische uitgaven
Toeristen kwamen niet alleen in grotere aantallen, ze gaven ook meer uit. De Britten gaven bijvoorbeeld 42% meer uit, gevolgd door bezoekers uit Latijns-Amerika en het Caraïbisch gebied (+34%) en de Verenigde Staten (+32%). De grootste toename in uitgaven werd genoteerd in restaurants, met een stijging van 49%.
Los Angeles staat bekend om zijn monsterfiles en het is het soort stad waar alternatieven voor de auto zelden worden gebruikt. Met een oppervlakte van meer dan 1000 vierkante kilometer zijn de uitdagingen dus enorm. Karen Bass is er rotsvast van overtuigd dat het anders kan en ze is van plan om het openbaar vervoer massaal uit te breiden.
Een ambitieus plan
Om het verkeer terug te dringen, wil de Democratische burgemeester 3000 bussen afhuren uit alle windstreken van de Verenigde Staten. Ze laat zich ook inspireren door de strategie die werd toegepast tijdens van de Olympische Spelen van 1984 toen de werktijden werden aangepast om verkeersopstoppingen tegen te gaan. Telewerken zou ook een belangrijke rol kunnen spelen om tijdens de Spelen het aantal auto’s op de wegen te doen dalen.
Strijd tegen dakloosheid
Maar Karen Bass wil een stapje verdergaan dan enkel de mobiliteitsproblemen oplossen. Ze streeft er ook naar om het aantal daklozen in de straten van Los Angeles drastisch te verminderen. ‘We zijn ermee bezig en we zullen er mee doorgaan’, zei ze vastberaden.
Een dikke 6 uur en 25 minuten. Zo lang duurt de treinrit van Milaan naar Nice met het Italiaanse bedrijf Treni Turistici Italiani. Dit zomerse project is een testcase die de sterke comeback van de treinreizen moet inluiden, met de onmiskenbare aantrekkingskracht van de Rivièra om de wagons te vullen.
De reistijd is niet te vergelijken met die van een hogesnelheidstrein, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de schoonheid van de Côte d’Azur, zo vertelt bedrijfsvoorzitter Luigi Cantamessa, De trein, genaamd L’Espresso Riviera, tjokt rond met tien wagons en biedt plaats aan 600 passagiers.
Een Italiaanse ervaring op rails
Passagiers kunnen kiezen uit verschillende categorieën met tarieven die starten vanaf 50 euro enkele reis. Wie van een beetje comfort houdt, kan ook terecht in een privatieve lounge. De reis wordt opgeluisterd door een gezellige restauratierijtuig waar Italiaanse specialiteiten te verkrijgen zijn.
Volgens Westtoer, de toeristische dienst van de provincie, brak de toeristische sector aan de kust alle records door 475.000 overnachtingen te registreren. Het mooie weer en de zomerse temperaturen lokten de bezoekers massaal naar de kust. Met een bezettingsgraad van 95% mochten veel hotels bijna het bord volgeboekt ophangen. Naast de overnachtingen genoten dit weekend 360.000 dagjestoeristen – 165.000 mensen op zaterdag en 195.000 op zondag – van het Belgische zand.
Meer verdwaalde kinderen
De uitzonderlijke drukte stelde de strandredders danig op de proef. Zondag tegen 18 uur stond de teller op een recordaantal van 124 meldingen van verdwaalde kinderen. Reddingswerkers moesten bovendien uitrukken voor hitte-gerelateerde flauwtes, die volgens Westtoer onschuldig bleken te zijn. Toekomstige strandgangers moeten er wel rekening mee houden dat de strandbewaking eindigt om 18.30 uur. Dat betekent dat mensen die een middernachtduik willen nemen extra waakzaam moeten zijn …
Voor Petra stond de regio onder invloed van verschillende koninkrijken en stammen, waaronder de Edomieten en de Moabieten. De Nabateeërs, een nomadisch Arabisch volk, op zoek naar een locatie die betere verdediging tegen invasies en controle over handelsroutes kon bieden, kozen de locatie van Petra vanwege haar strategische ligging in een steile vallei.
De stichting van de stad
De keuze van de Nabateeërs voor Petra was niet alleen strategisch maar ook symbolisch. Ze voorzagen een stad die niet alleen de politieke hoofdstad van het koninkrijk zou zijn, maar ook een handels- en cultureel centrum. De bouw van de stad begon met het opzetten van natuurlijke fortificaties en de bouw van in rots uitgehouwen monumenten, wat Petra snel veranderde in een belangrijk stedelijk centrum van de oudheid.
Mihaela Claudia Puscas
Het hoogtepunt van het koninkrijk
Onder het bewind van verschillende Nabateese koningen werd Petra een trekpleister voor handelaren en diplomaten van over de hele wereld, waaronder Egyptenaren, Grieken en later Romeinen. Het koninkrijk bloeide dankzij de handel in wierook, specerijen en andere kostbare goederen, evenals door haar centrale positie in de handelsnetwerken van de regio.
Cultuur en samenleving
Petra stond bekend om zijn kosmopolitische samenleving en culturele uitstraling. Kunst, architectuur en waterbeheer bereikten een opmerkelijk niveau van verfijning, beïnvloed door uitwisselingen met andere culturen. De Nabateeërs ontwikkelden een geavanceerd watersysteem, inclusief reservoirs en aquaducten, dat de groei van de stad in een woestijnomgeving ondersteunde.
Moxin Wang
Verval en nalatenschap
Na enkele eeuwen van regionale dominantie ging Petra achteruit met de opkomst van het Romeinse Rijk en de verandering van handelsroutes. De stad werd uiteindelijk verlaten en raakte in vergetelheid tot de herontdekking door de Zwitserse ontdekkingsreiziger Johann Ludwig Burckhardt in 1812. Vandaag de dag is Petra een UNESCO-werelderfgoedlocatie, bezocht door miljoenen mensen die worden aangetrokken door zijn fascinerende geschiedenis en imposante in rots uitgehouwen structuren.
We kwamen rond de middag aan in de streek: we hadden om te beginnen een wandeling gepland. Onze keuze? Het Bois de Bayehon, dat ons naar de gelijknamige Cascade bracht (de op één na grootste waterval van het land). Zeggen dat we ons in het zweet gewandeld hebben, is een understatement: 10 km met een hoogteverschil van 323 meter en een brandende zon die ons vergezelde… Maar het was de inspanning waard: het water kabbelde door de bossen en het landschap was magisch.
We hoefden niet lang te rijden om het elegante, kubusvormige silhouet van het hotel voor ons te zien verrijzen. Na een foto met het hert dat voor de ingang troont (we zitten hier midden in de Ardennen!), ontdekten we onze kamer. Elegantie en ruimte zijn hier de sleutelwoorden. Het imitatiemarmer aan het hoofdeinde van het bed en de enorme douche zijn ook het vermelden waard.
WBT – Vincent Ferooz
Feest op ons bord!
Voor het diner dronken we eerst iets in de bar van het hotel: eindelijk ontspanning. We schoven voor het diner onze voeten onder tafel op het terras: het 3-gangenmenu werd meteen geserveerd. Ceviche van pollak, geroosterde eendenborst en een creatie van kersen en frambozen als dessert. De wijnselectie was subliem: het water liep ons in de mond! Na het diner maakten we een ontspannen wandeling naar het centrum van Malmédy, waar we flaneerden bij de zonsondergang.
WBT – Vincent Ferooz
Na het ontbijt besloten we te ontspannen in de thermen: de wellnessruimte is licht en luchtig. Ik zwom een paar baantjes terwijl mijn man genoot van de warmte van het solarium. De sauna en hamman waren gewoon perfect.
Een kasteel als uit een prinsessensprookje
We vertrokken vanaf het My Hotel om Kasteel van Reinhardstein te bezoeken. Van aan de parking is het nog een heel eind naar beneden, dus wees voorbereid. Maar daar lag het, in de kom van de vallei. Ik vond het geweldig om de curiosa uit een ander tijdperk te bewonderen die de kamers van het kasteel sieren. Maar mijn favoriete plek was de kleine tuin met medicinale planten.
We begonnen aan onze tweede wandeling vanaf het kasteel (over het pad dat naar de parkeerplaats leidt): 6 km en 306 meter stijgen deze keer. Een pittige wandeling, maar het landschap maakt het de moeite waard. De vallei van de Warche is prachtig. We genoten van het panorama vanaf de ‘Nez de Napoléon’-rots en van een adembenemend uitzicht op het machtige fort van Reinhardstein. De wandeling eindigt bij het meer van Robertville en zijn enorme stuwdam. Een wandeling tussen wild water en steile paden die je niet snel zal vergeten!
