cms

Category: Homepage news (nl)

  • Bretagne: 5 wandelroutes die je niet mag missen

    Bretagne: 5 wandelroutes die je niet mag missen

    Op het schiereiland Crozon, bij de ‘Pointe des Espagnols’

    Dit schiereiland ten zuiden van Brest is één van de meest toeristische én fascinerende plekken van Bretagne. Aan het noordelijke uiteinde ervan biedt de ‘Pointe des Espagnols’ een adembenemend uitzicht over de ‘Rede van Brest’. Vanuit Roscanvel volg je een wandeling van zo’n 4 uur via het kustpad (de beroemde GR34), tot aan het fort op het uiterste punt. Van daaruit word je getrakteerd op een panoramisch zicht over de oceaan, de boten en de open zee… De terugweg loopt langs het Fort des Capucins, waardoor je deze wandeling met een verkwikkend zeebriesje afrondt.

    Rando Pointe des Espagnols
    Rando Pointe des Espagnols Tout commence en Finistère Colin Le Roy

    Roc’h Trévézel, de ‘Mont-Blanc’ van Bretagne

    De ‘Monts d’Arrée’ vormen het verborgen gezicht van Finistère. Om te wandelen in dit legendarisch gebied, volg je het parcours van ‘Roc’h an Teuz’, een tocht van ongeveer 4 uur. Nadat je het erfgoed in het dorpje La Feuillée (de Sint-Jan Baptistkerk, de Sint-Janbron…) verkend hebt, volg je het oude spoorwegtracé Plouescat-Rosporden, dat zich een weg baant door het landschap van Arrée. Eindeloze heidevelden en granieten heuvels leiden tot de 384 meter hoge Roc’h Trévézel, de ‘Everest’ van Bretagne.

    Roc'h Trévézel
    Roc’h Trévézel Tout commence en Finistère. Thibault Poriel

    Le Stangala, een kloof aan de poorten van Quimper

    De rivier de Odet snijdt door het Bretoense granietmassief. Ze kronkelt door een beboste vallei, tussen rotsen en hellingen. Dat is het decor van deze wandelroute van zo’n 2u45, ver weg van de drukte aan de Bretoense kust. Hier voel je het kloppende hart van de diepe Finistère: vochtige velden en bospaadjes. Bruggetjes over de rivier, door water glad gesleten stenen, groene oases… Dit stukje wereld met een diepe vallei en mooie uitzichtpunten is een echte verademing in het groen.

    Stangala
    Philippe Bourget | cms

    De Goyen, kuststroom in de Cap Sizun

    Van Pont-Croix tot Audierne loopt een lusvormige wandelroute van elf kilometer langs beide oevers van de Goyen, een kleine rivier die uitmondt in zee. 11 km wandelen tussen jaagpad en wandelpad op de hellingen, in de ‘Cap Sizun’, op de uiterste rand van Finistère. Een pittige tocht op het ritme van de getijden, die de monding van de rivier (‘ria’ in het Frans) vullen of leegtrekken doorheen de dag. Je wandelt in een uur naar Audierne, en doet evenveel tijd over de terugweg. Een idyllische tocht in het groen.

    Vallée du Goyen
    Philippe Bourget | cms

    In Châteauneuf-du-Faou, in de voetsporen van een beroemde schilder

    Paul Sérusier, een vriend van Gauguin en de oprichter van de Nabis-beweging (een postimpressionistische stroming), verbleef meer dan 30 jaar in Châteauneuf-du-Faou, in het hart van Finistère. Een wandelroute van 1u30 eert zijn nagedachtenis, met informatieve schildersezels langs het parcours. Deze wandeling laat je kennismaken met het leven, de inspiratiebronnen en de sleutelmomenten van de kunstenaar. Je ontdekt onderweg het dorp, de oevers van de Aulne, en de muurschilderingen in de Sint-Julienkerk, die door Sérusier geschilderd werden in 1914. Een heerlijke culturele ontdekking!

    Châteauneuf du Faou
    Châteauneuf du Faou Tout commence en Finistère. Pauline Sellin
  • De Peloponnesos: 3 fascinerende legendes

    De Peloponnesos: 3 fascinerende legendes

    greece
    eirini-kokolinaki-

    Herakles en de leeuw van Nemea

    Je kan deze regio niet noemen zonder Herakles te vermelden. En zijn eerste heldendaad: het doden van de leeuw van Nemea, een beest met een onkwetsbare vacht. Volgens de legende probeerde de held het eerst met boog en knots, maar uiteindelijk wurgde hij het dier met de blote hand. Een pittige eerste opdracht… Je leert erover in het museum van Nemea.

    Sparta, tussen werkelijkheid en mythe

    Ah, Sparta… De ultieme krijgstad. De inwoners, die bekend stonden om hun discipline en hun replieken die harder aankomen dan een glas sterke raki, inspireerden zowel films als geschiedenislessen. Achter de legende van Leonidas en zijn 300 strijders gaat een veel complexere samenleving schuil, met ook een schaduwkant (zoals het harde militaire opvoedingssysteem) én lichtpunten (zoals de opvallende rol van vrouwen voor die tijd).

    greece
    adobe

    Poseidon en de landengte van Korinthe

    Laatste halte: de landengte van Korinthe, waar de zeegod Poseidon zijn macht zou hebben laten gelden. In de oudheid werden deze smalle wateren beschouwd als een bijna magische plek die twee werelden scheidde. Vandaag is het een indrukwekkend kanaal waar het meer draait om drones en selfies dan gebeden. Maar de goddelijke uitstraling is in elk geval gebleven.

    greece
    silversea

     

  • Beaujolais: het Franse Toscane om met volle teugen van te genieten (en te drinken)

    Beaujolais: het Franse Toscane om met volle teugen van te genieten (en te drinken)

    beaujolais
    LA ROCHE DE SOLUTRE Philippe Bourget | cms

    De goudgele stenen, de parel van de Beaujolais

    De schoonheid van de Beaujolais-dorpen is te danken aan de kalksteen, de ‘pierre dorée’, een honingkleurige steen die oplicht wanneer de zon zijn stralen laat schijnen. Als er één plek in Frankrijk is die uitnodigt tot een autotocht, dan is het wel dit stukje Beaujolais, op een uurtje rijden ten noorden van Lyon. Hier werd de goudgele kalksteen gebruikt om huizen, kerken, kastelen en kapellen te bouwen in de vele dorpen die uitkijken over de valleien en waken over de wijngaarden. Wijngaarden die het heuvelachtige landschap op harmonieuze wijze kleur geven.

    Vaux-en-Beaujolais, het dorp van Clochemerle

    Eerste stop: Vaux-en-Beaujolais. Dit typische dorp met zijn terrasvormige huizen tegen de heuvel onderscheidt zich door zijn ‘Cluniaanse’ klokkentoren en doordat het herinnert aan een roman uit 1934, Clochemerle.
    Op het Place du Petit-Tertre prijkt op de muur van het toerismekantoor een muurschildering ter ere van de personages uit het boek: onderwijzer Tafardel, barones Courtebiche, apotheker Poilphard

    beaujolais
    Philippe Bourget | cms

    Salles-Arbuissonnas, een kloostergang in goudgele steen

    Tweede halte: Salles-Arbuissonnas. Dit charmante dorp met een klein kloostergang-museum wordt gedomineerd door de vierkante klokkentoren van de kerk, met Lombardische invloeden. Alles is gebouwd in de bekende goudgele kalksteen, gekleurd door ijzeroxiden.


    Het kerkportaal uit de 12de eeuw kan zich qua finesse meten met de kloostergang.

    Ternand, Middeleeuwse vesting

    Meer naar het zuiden liggen andere dorpen, het kloppend hart van het land van de gouden stenen. Boven de vallei van de Azergues torent het kleine dorp Ternand, dat bloeide in de middeleeuwen. Je vindt er enkele middeleeuwse ruïnes, kronkelende steegjes die zich rond de kerk slingeren, en prachtige huizen met kruisvensters en smeedijzeren details.

    Oingt, één van de Mooiste Dorpen van Frankrijk

    In Oingt tref je het neusje van de zalm! Het middeleeuwse dorp wordt gedomineerd door zijn 18 meter hoge donjon-toren en de Sint-Mattheuskerk, en is geklasseerd als één van de ‘Plus Beaux Villages de France’, de mooiste dorpen van het land.
    Je verdwaalt in dit versterkte dorp in de steile straatjes en trappen, geflankeerd door gerestaureerde woningen. Elektriciteitskabels verpesten het uitzicht hier niet: kunstwinkels, restaurants en een wandelpad langs de wallen bieden prachtige vergezichten over de wijngaarden.

    Theizé, wijndorp en erfgoed

    In Theizé, een belangrijk wijndorp, laat de zon de hoofdgebouwen oplichten: het kasteel van Rochebonne, geflankeerd door twee torens; de oude kerk met romaanse invloeden; versterkte huizen en edele gevels…

    Charnay en Châtillon, de pracht van de ‘gouden’ stenen

    Dichter bij Lyon moet je zeker stoppen in Charnay en Châtillon.
    Het eerste dorp, een grote nederzetting op een bergkam, kijkt uit over de valleien van de Azergues en de Saône. Op een handvol vierkante meters staan hier zij aan zij: het kasteel-stadhuis met kruisvensters en panoramische toren, een versterkt huis uit de 13de eeuw en een kerk met een opmerkelijke Toscaanse klokkentoren.


    Het tweede dorp, Châtillon, ligt op een kleine heuvel rond zijn middeleeuwse kasteel. Trappen, stadsmuren, kapel, karaktervolle huizen… De spectaculaire schoonheid van de ‘gouden stenen’ komt hier in al zijn glorie tot zijn recht!

  • Een dag, een plek: Saigon, 30 april 1975 – Het einde van een oorlog, het begin van een nieuw Vietnam

    Een dag, een plek: Saigon, 30 april 1975 – Het einde van een oorlog, het begin van een nieuw Vietnam

    vietnam war
    the-new-york-public-library

    De val van een hoofdstad

    Al weken rukte het Volksleger van Vietnam snel op naar het zuiden. Het Zuid-Vietnamese leger, uitgeput en gedemoraliseerd, kon de opmars niet meer stoppen. In de nacht van 29 april werden duizenden burgers en buitenlandse diplomaten per helikopter geëvacueerd tijdens “Operation Frequent Wind”, de grootste helikopterevacuatie ooit. Bij zonsopgang op 30 april omsingelden de tanks Saigon. Enkele uren later kondigde president Dương Văn Minh de onvoorwaardelijke overgave aan.

    vietnam war
    zuyet-awarmatik

    Het einde van een regime, het begin van een nieuw tijdperk

    Rond het middaguur wapperde de vlag van het Nationaal Bevrijdingsfront boven het paleis. De Republiek Vietnam, zesentwintig jaar eerder opgericht, hield op te bestaan. Voor velen betekende dit bevrijding en de hoop op nationale eenheid. Voor anderen betekende het ballingschap en het verlies van hun vaderland. Honderdduizenden Vietnamese vluchtelingen waagden in de daaropvolgende maanden de overtocht op zee, het begin van het drama van de “bootvluchtelingen”.

    vietnam
    evomao

    Een blijvende erfenis

    Op 2 juli 1976 werd het land officieel herenigd onder de naam Socialistische Republiek Vietnam, en kreeg Saigon de naam Hồ Chí Minh-stad. Elk jaar wordt 30 april in Vietnam gevierd als Dag van de Hereniging. Maar in de Vietnamese diaspora blijft deze dag een moment van rouw en draagt hij een andere naam: “Zwarte April”.

  • Nieuw-Zeeland: 5 verrassende cijfers over dit land aan het einde van de wereld

    Nieuw-Zeeland: 5 verrassende cijfers over dit land aan het einde van de wereld

    new-zealand
    martin-bisof

    5 miljoen mensen, 25 miljoen schapen

    Nieuw-Zeeland is zonder twijfel het walhalla van de wolproductie. Met net iets meer dan 5 miljoen inwoners en bijna 25 miljoen schapen komt dat neer op bijna 1 mens per 5 schapen. Toch is het aantal herkauwers sterk gedaald: in de jaren ’80 telde het land nog zo’n 70 miljoen van deze grazende bolletjes wol!

    30.000 km² nationale parken

    Nieuw-Zeeland is kleiner dan Italië, maar wijdt meer dan 30% van zijn grondgebied aan natuurbescherming – waarvan ruim 10% bestaat uit nationale parken. Vulkanen, fjorden, verlaten stranden, bergen… De filmische landschappen zijn er in overvloed (je herinnert je ongetwijfeld The Lord of the Rings). In Nieuw-Zeeland heeft de natuur niet alleen alle rechten, maar neemt ze ook alle vormen aan.

    new-zealand
    felix-lam

    15.000 aardbevingen per jaar

    Geen paniek: de meeste zijn zo licht dat je ze niet eens voelt. Maar omdat het land op de Ring van Vuur ligt, in de Stille Oceaan, staat de grond hier zelden stil. De Nieuw-Zeelanders zijn het gewend! Je zou kunnen zeggen dat het er letterlijk vibrerend aan toe gaat.

    new-zealand
    peter-hammer

    0 slangen op het eiland

    Nul. Geen enkele. Door een streng biosecuritybeleid is Nieuw-Zeeland één van de weinige landen ter wereld waar geen enkele slang voorkomt. Goed nieuws voor iedereen met herpetofobie (angst voor reptielen). Ter vergelijking: buurland Australië pakt het net helemaal anders aan!

    all blacks
    stefan-lehner

    5.000 rugbyclubs

    Je kent zonder twijfel de All Blacks. Maar wist je dat er in totaal meer dan 5.000 rugbyclubs zijn in het land? Een indrukwekkend aantal in verhouding tot de bevolking! Je zou bijna denken dat je er leert tackelen vóór je leert stappen.

  • Een dag, een plek: Zagreb, 25 juni 1991 – Kroatië kiest voor de vrijheid

    Een dag, een plek: Zagreb, 25 juni 1991 – Kroatië kiest voor de vrijheid

    croatia
    matthias-mullie

    Kroatië is altijd al een grensgebied geweest. Als erfgenaam van een onafhankelijk middeleeuws koninkrijk kwam het eerst onder de Hongaarse kroon, daarna onder toezicht van de Habsburgers (de dynastie die regeerde over Oostenrijk en Hongarije). Elke regio draagt de sporen van veeleisende buren: Dalmatië (aan de Adriatische kust) sprak vier eeuwen lang Venetiaans; het binnenland stond onder druk van het Ottomaanse Rijk (tot het Verdrag van Karlowitz in 1699); en in Slavonië en het Donaugebied (in het noordoosten, vandaag grenzend aan Servië) zie je nog steeds de Oostenrijks-Hongaarse invloeden.

    Uit die mix ontstond een complexe identiteit: Slavisch van oorsprong, Latijns aan de kust, Centraal-Europees in de vlaktes, en diep katholiek (de Kroaten waren één van de eerste Slavische volkeren die in de 7de eeuw werden gekerstend).

    De 20ste eeuw dan: in 1918 sloot Kroatië zich aan bij het koninkrijk der Serviërs, Kroaten en Slovenen, dat in 1929 de naam Joegoslavië kreeg. Na de Tweede Wereldoorlog werd het een federale republiek binnen het socialistische Joegoslavië van Tito. Na de dood van de maarschalk (in 1980) en de val van het communistische blok, laaiden de spanningen opnieuw op.

    croatia
    jonathan-smith

    De nationale heropleving

    In het voorjaar van 1990 waait er een nieuwe wind: voor het eerst vinden er vrije verkiezingen plaats. De partij van Franjo Tuđman, de Kroatische Democratische Unie, behaalt een ruime overwinning. Gesterkt door deze beweging eist de bevolking meer autonomie, en uiteindelijk de afscheiding. Maar in Belgrado verzet de Servische leider Slobodan Milošević zich fel tegen elke splitsing van de federatie – hij droomt van een gecentraliseerd Groot-Joegoslavië onder Servische dominantie.

    croatia
    mike-swigunski

    Op 19 mei 1991 laat het Kroatische volk van zich horen. Tijdens een referendum stemt meer dan 94% van de kiezers voor de onafhankelijkheid, ofwel voor een Joegoslavië hervormd tot een confederatie van soevereine staten (zoals Kroatië en Slovenië dat wensten). Het brutale verwerpen van dit voorstel door Belgrado maakt de onafhankelijkheid onvermijdelijk.

    25 juni 1991: de beslissende dag

    In Zagreb, in een parlement vol gespannen verwachting, wordt de verklaring voorgelezen: Kroatië is voortaan een onafhankelijke staat. Op straat is de ontroering voelbaar. In Ljubljana roept Slovenië op diezelfde dag zijn onafhankelijkheid uit. Joegoslavië wankelt.

    croatia
    annie-spratt

    Maar Belgrado weigert de breuk te erkennen. Om de “integriteit van de federale staat te beschermen” en de Servische minderheid in Kroatië te verdedigen, grijpt het Joegoslavisch leger in. Al snel volgen de eerste gevechten: het Nationaal Park van de Plitvicemeren wordt het toneel van de eerste slachtoffers. In Borovo Selo kondigen schietpartijen een escalatie aan. Tegelijkertijd wordt een ‘Servische Republiek Krajina’ uitgeroepen, die met geweld aan Joegoslavië wordt toegevoegd.

    De prijs van vrijheid

    Van 1991 tot 1995 is Kroatië in oorlog. Dubrovnik wordt gebombardeerd, Vukovar belegerd en na drie maanden heldhaftig verzet volledig verwoest. Ook de plattelandsgebieden van Slavonië worden verwoest. Het land leeft op het ritme van luchtalarmen en vluchtelingenkonvooien.

    Geleidelijk aan wordt een nieuw Kroatisch leger opgebouwd. In 1995 veranderen twee grote militaire operaties het verloop van het conflict: Operatie Bliksem, die West-Slavonië (de noordelijke regio) bevrijdt, en vooral Operatie Storm, waarmee de Krajina (in het centrum van het land) wordt heroverd. Deze overwinningen herstellen grotendeels het nationale grondgebied, maar leiden ook tot de uittocht van bijna 120.000 Servische burgers naar Servië en Bosnië-Herzegovina.

    De laatste bezette regio, Oost-Slavonië (grenzend aan Servië), wordt in 1998 vreedzaam teruggegeven aan Kroatië, dankzij een missie van de Verenigde Naties.

    Kroatië vandaag

    De internationale gemeenschap erkent Kroatië officieel op 15 januari 1992. Maar pas na de bloedige oorlog weet het land zijn onafhankelijkheid te consolideren. Na de dood van Franjo Tuđman in 1999 luidt zijn opvolger Stjepan Mesić een nieuw tijdperk in: vervolging van oorlogsmisdadigers, democratische hervormingen, en openheid naar Europa. In 2009 treedt Kroatië toe tot de NAVO. In 2013 wordt het lid van de Europese Unie, als 28ste lidstaat.

    Vandaag weerklinkt elke 25 juni de herinnering aan die dag in 1991: de dag waarop, in Zagreb, een klein Balkanstaatje eindelijk zijn recht op vrijheid opeiste.

  • De Caraïben: 5 fascinerende cijfers!

    De Caraïben: 5 fascinerende cijfers!

    Caribbean
    claudio-trigueros

    1. Meer dan 700 eilanden… en evenveel redenen om erin te verdwalen

    Een cijfer dat je doet duizelen — of dat ervoor zorgt dat je meteen je koffers wil pakken. De Caraïben vormen een uitgestrekte keten van meer dan 700 eilanden, eilandjes, riffen en ‘cayes’, verspreid tussen de Caraïbische Zee en de noordelijke Atlantische Oceaan. Een aantal ervan, zoals Jamaica of Cuba, zijn wereldberoemd. Andere, zoals Saba of Montserrat, zijn verborgen pareltjes. Samen vormen ze een fascinerende archipel, waar elke kustlijn een ander verhaal vertelt: kolonisatie, onafhankelijkheid, piraterij, of gewoon het genieten van het leven onder de tropische zon. Voeg daarbij het langste koraalrif van het noordelijk halfrond — dat van Belize — en je krijgt een adembenemende maritieme puzzel.

    Caribbean
    mark-jordan

    2. 30 gebieden, een openluchtmozaïek van diversiteit

    De Caraïben bestaan uit 30 officieel erkende gebieden, een mix van soevereine landen, overzeese regio’s en afhankelijke territoria. Dat verklaart waarom de regio tegelijk zo divers en politiek complex is. In een vlucht van 45 minuten ga je van een voormalige Franse kolonie naar een Brits gebied, en vervolgens naar een onafhankelijke republiek met Spaanse invloeden.
    Van Guadeloupe tot Curaçao, van Trinidad en Tobago tot Haïti: elk eiland heeft zijn eigen karakter — en vaak ook zijn eigen dansstijl. Dit culturele lappendeken geeft de Caraïben hun unieke charme: de zouk-muziek geraakt vermengd met de reggae, terwijl je op de achtergrond ook de merengue de salsa hoort…

    Caribbean
    braden-collum

    3. 8 hoofdtalen… en honderden varianten

    De Caraïben zijn een waar talenfestival. Er wordt Frans, Engels, Spaans en Nederlands gesproken, samen met creoolse talen, inheemse talen en het papiamento. Het resultaat? Een harmonieuze kakofonie waarbij een simpele “hallo” op tien verschillende manieren gezegd kan worden!

    Caribbean
    csaba-veres

    4. Tot 80 % was slaaf vóór de afschaffing

    Achter de paradijselijke postkaartbeelden schuilt een hard historisch cijfer: vóór 1833 leefde bijna 80 % van de bevolking in de Britse Caraïbische kolonies in slavernij. In 1848, toen Frankrijk deze praktijk definitief afschafte, bestond 60 % van de bevolking nog steeds uit tot slaaf gemaakten.

    Caribbean
    ishan-seefromthesky

    5. 30 graden, het hele jaar door

    De Caraïben leven op het ritme van een tropisch klimaat, met het hele jaar door temperaturen tussen de 25 °C en 33 °C. De oostelijke passaatwinden brengen vochtige warmte, soms onderbroken door korte maar hevige tropische buien. De zee zelf blijft heerlijk warm, tussen 26 en 30 °C, afhankelijk van het seizoen… Een spa in open lucht!

    Van mei tot november heerst het regenseizoen, met soms dreigende orkanen (vooral tussen augustus en september). Maar vanaf december keert de zon triomfantelijk terug en kleurt de hemel koningsblauw!

    Ontdek onze cruise op de Royal Clipper, in het gezelschap van Denis Van Weynbergh.

     

  • Caño Cristales: de onwaarschijnlijke regenboogrivier die schittert op Instagram

    Caño Cristales: de onwaarschijnlijke regenboogrivier die schittert op Instagram

    Caño Cristales
    adobe

    De Caño Cristales, ook wel ‘el río de los siete colores’ (de rivier met de zeven kleuren) en ‘el río más hermoso del mundo’ (de mooiste rivier ter wereld) genoemd, dankt zijn kleurenpalet aan de Macarenia clavigera-plant. Die bedekt de rotsbodem van de rivier en kleurt rood in de zon. Resultaat: rood, groen, geel, zwart, blauw en wit dansen onder invloed van het licht… en de Instagram-filters.

    Waar en wanneer?

    De rivier ligt verscholen in het nationaal park La Macarena (departement Meta), midden in een verbluffend rijke biodiversiteit. Het park is enkel geopend van juni tot november. De rest van het jaar krijgt de plant rust om te herstellen!

    Hoe geraak je er?

    Vertrouw niet op de kaart: de route is bijna onbegaanbaar. De makkelijkste manier? Een vlucht van ongeveer 1 uur vanuit Bogotá, Cali, Medellín of Villavicencio naar La Macarena, gevolgd door een excursie via een lokale reisorganisatie. Let wel: de site is streng gereglementeerd!

    Caño Cristales
    adobe

    Spelregels

    Het gebied is beschermd en er geldt een dagelijks bezoekersquotum van 318 personen. Geen zonnecrème, geen muggenwerend middel, geen plastic, en drones enkel met toelating. Kinderen jonger dan 7 jaar zijn bovendien niet toegelaten! Voor je gemak: de gids regelt over het algemeen alle formaliteiten.

    Wat mag er (en wat niet)

    • Wandelen & bewonderen: watervallen, natuurlijke baden en de landschappen van de Serranía de la Macarena. (foto’s nemen mag, zwemmen in de gekleurde zones niet!)
      Zwemmen: enkel in toegelaten natuurlijke baden zoals de Piscina del Turista of Caño Cristalitos.
      Een tikkeltje adrenaline? Ga raften of kajakken op de Guayabero. De Guayabero? Da’s een wilde rivier in centraal Colombia die kronkelt tussen tropisch woud en rode kliffen. Ze vormt de natuurlijke toegangspoort tot het park La Macarena en voedt verschillende zijrivieren, waaronder Caño Cristales.
  • Udzungwa National Park – wandelen tussen de wolken in Tanzania

    Udzungwa National Park – wandelen tussen de wolken in Tanzania

    udzungwa
    as

    Toen ik voor het eerst over dit park hoorde, vroeg ik me af: “De Udzungwa wàt?” Maar na mijn bezoek kan ik je één ding verzekeren: je komt er als een ander mens van terug — getransformeerd, verwonderd en – eerlijk is eerlijk – ook een beetje modderig.

    Een verborgen parel, ver weg van de massa

    Op slechts enkele uren rijden van Dar es Salaam, in het weelderige zuiden van Tanzania, ontdekte ik wat ik zonder twijfelen een klein paradijs zou noemen, zwevend tussen hemel en aarde. Het Udzungwa Mountains National Park is amper bekend bij het grote publiek, maar moet niet onderdoen voor bekende namen als de Serengeti of de Kilimanjaro. Hier dompel je jezelf onder in een uitbundige, beschermde natuur — en vooral: ver weg van het massatoerisme.

    Sinds de oprichting in 1988 beschermt het park een zeldzaam bergregenwoud en is het uitgegroeid tot een toevluchtsoord voor een verrassende en ontroerende biodiversiteit.

    Overal weelderige natuur

    Stel je voor: ondoordringbare regenwouden waar lianen dansen in de wind en elk blad een levendige wereld lijkt te verbergen. Spuitende watervallen, valleien vol gigantische varens, en miombo-bossen — typische, licht beboste savannes die wel lijken op impressionistische schilderijen.

    Elk pad nodigt uit tot verwondering. Het hoogtepunt? De Sanje-waterval, met een hoogte van maar liefst 180 meter, waardoor het water uit de hemel lijkt te storten. Je moet er iets voor over hebben om er te geraken (reken op een halve dag stappen), maar daarboven had ik het vreemde gevoel… dat ik op de wolken liep. En ik overdrijf niet (oké, misschien een beetje, maar het is de poëzie van de plek die spreekt!).

    udzungwa
    as

    Onvergetelijke ontmoetingen: welkom in het rijk van de apen

    Eén waarschuwing: apen zijn hier de baas. Ik heb ze gezien, gehoord, betrapt — soms iets te dicht bij mijn picknick. In het park leven er 11 soorten, waaronder de beroemde rode colobus van Udzungwa, een soort die alleen hier voorkomt en een melancholische blik heeft.

    En dat is nog niet alles! Ben je vogelliefhebber? Neem dan zeker een verrekijker mee: er leven meer dan 400 soorten. Één van de meest magische momenten? Toen we een Udzungwa-pitta spotten, een kleurrijk vogeltje dat zo uit een sprookje lijkt te komen.

    Een safari… te voet!

    In tegenstelling tot de meeste Afrikaanse parken laat je in Udzungwa de 4×4 achterwege. Hier verken je te voet, met een lokale gids die zijn passie weet over te brengen. Ik vond het een veel intensere, bijna intieme ervaring. Stappen in stilte, takken horen kraken onder je voeten, diep ademhalen… Dit was geen safari, dit was een ware meditatie in open lucht.
    Voor geoefende wandelaars is er ook het Mwanihana-pad, een driedaagse trektocht met adembenemende uitzichten en een gevoel van volledige ontkoppeling. Voor mij iets te intensief, geef ik toe…

    udzungwa
    as

    Het lokale leven ontdekken: met de fiets of op de markt

    Autour du parc, la vie bat son plein. Les peuples Wapogoro et Warazamo m’ont accueillie avec une authentique gentillesse. Et que dire des marchés locaux, bruyants, colorés, pleins de senteurs et de rires ? Un vrai bain culturel… et l’occasion de ramener quelques souvenirs artisanaux !

    Praktische info

    • Beste reistijd: van juni tot november, tijdens het droge seizoen.
      Hoe geraak je er? Vanuit Dar es Salaam: ongeveer 5 uur met de auto. Er rijden ook treinen en er zijn kleine regionale vluchten.
      Toegangsgeld: ongeveer 30 USD per dag voor volwassenen. Begeleiding door een gids is verplicht.
      Hoe lang blijven? Minstens twee dagen om het park en de omgeving goed te ontdekken.
  • Het ‘Palais Jacques Cœur’ in Bourges: alchemistisch laboratorium of de kluis van een zakengenie?

    Het ‘Palais Jacques Cœur’ in Bourges: alchemistisch laboratorium of de kluis van een zakengenie?

    bourges
    François Piette | cms

    Het ‘Palais Jacques Cœur’ in Bourges is meer dan een gotisch pareltje: het is het stille bewijs van de bliksemsnelle opgang (en de val) van één van de meest intrigerende figuren van de 15de eeuw. En sommigen vragen het zich nog steeds af: had deze man, wiens rijkdom uit het niets leek te komen, de geheimen van de alchemie doorgrond?

    Bescheiden start

    Jacques Cœur, die in 1400 geboren werd in een eenvoudige handelswijk van Bourges, begint zijn loopbaan met een iets te creatieve omgang met valuta en munten. Achterdochtige tijdgenoten fluisteren al snel dat het gaat om vervalsing. Maar hij klimt razendsnel op dankzij zijn scherpzinnige inzicht in de internationale handel, de routes naar het Oosten, en vooral… valutaspelletjes.
    Terwijl anderen in rokerige kelders in Bourges droomden van het omzetten van lood in goud, deed Jacques Cœur net dat… maar dan op volkomen legale wijze. Dankzij het verschil in wisselkoers tussen het zilver van het Westen en het goud van het Oosten, voerde hij een vorm van transmutatie uit die veel winstgevender was. De stap naar de bewering dat hij een alchemist was, werd door middeleeuwse roddels dan ook vlot gezet.

    Een groots paleis!

    In 1443 laat hij het indrukwekkende ‘grand’maison’ bouwen, dat vandaag bekend staat als het paleis. Het bouwwerk, gedurfd van ontwerp, staat deels op de Gallo-Romeinse stadsmuur. Een architecturaal huzarenstukje én een krachtig symbool: Jacques Cœur bouwt letterlijk op de ruïnes van het verleden om zijn eigen legende te vestigen.
    Maar het lot slaat om in 1451: beschuldigingen, folteringen, inbeslagnames. Jacques Cœur slaagt erin te ontsnappen, geraakt tot in Rome en sterft uiteindelijk tijdens een maritiem avontuur dat niet zou misstaan in een mantel-en-degenroman.

    Alchemist of briljante strateeg?

    Waarschijnlijk allebei, elk op zijn eigen manier. Zijn paleis blijft één van de mooiste burgerlijke getuigen van de Franse gotiek, ook al heeft de restauratie wat van de magie afgevlakt. Het blijft een stenen mysterie, boeiend tot op de dag van vandaag…