Voor het een bad in kleurpigmenten wordt, is Holi eerst en vooral een eeuwenoud ritueel. Het vindt zijn oorsprong in het Vasantotsava, het lentefeest van het oude India, dat zowel de wedergeboorte van de natuur als de vruchtbaarheid viert. Men vereerde afwisselend Kama, de god van de liefde, en Krishna, een ondeugende maar goddelijke figuur.
Twee mythen vloeien samen: die van Holika, de vrouwelijke demon die verbrandde door het onwankelbare geloof van een jonge gelovige, en die van Krishna’s streken, waarbij hij de dorpsmeisjes met kleur bekladde.
Een carnaval van pigmenten
Het Holi-feest, dat op 4 maart 2026 zal plaatsvinden, is pure, zachte gekte. Je trekt witte kleren aan om vervolgens als een wandelende regenboog door het leven te gaan. Iedereen besprenkelt elkaar met gekleurde poeders, waarbij elke tint een symbolische betekenis draagt: groen voor harmonie, oranje voor optimisme, blauw voor vitaliteit, rood voor liefde.
harshavardhan-pentakota
“Bura na mano, Holi hai!”
Op straat achtervolgt men elkaar al roepend “Bura na mano, Holi hai” – letterlijk: “Niet boos worden, het is Holi!”. Alles is toegestaan… of toch bijna. Holi is ook het moment waarop sociale hiërarchieën worden omgedraaid.
Een omgekeerde hiërarchie, voor één dag
Voor één dag vervagen de ‘kasten’ van de Indische maatschappij, verdwijnen de rollen. Bhang, een drank op basis van cannabis, vloeit rijkelijk.
Holi wordt vooral gevierd in Noord-India, maar heeft zich ook ver daarbuiten verspreid, bijvoorbeeld in Rajasthan. Natuurlijk zorgt de commerciële overname door een aantal westerse landen voor enige wrevel. Maar is het echt zo erg als een duizenden jaren oude traditie mensen aanzet om met kleuren te gooien in plaats van met verwijten?
Tussen de Caraïben en de Atlantische Oceaan vormen de Bovenwindse Eilanden een deel van de Antilliaanse boog die tot de verbeelding spreekt. Ze liggen in het zuiden van de Kleine Antillen en omvatten onder meer Martinique, Saint Lucia, Saint Vincent en de Grenadines, Grenada en Barbados.
Waarom noemen we ze ‘bovenwinds’? Heel eenvoudig: omdat ze blootgesteld zijn aan de Passaatwinden – tropische winden die suikermolens aandrijven en de zeilen van catamarans doen bollen. Deze eilanden zijn dan ook diep verweven met het koloniale verleden.
Namen die klinken als tropische cocktails
Elke eilandnaam doet je goesting krijgen in een glaasje oude rum of een punch bij zonsondergang. Grenada heeft bijvoorbeeld niets met explosieven te maken, maar alles met nootmuskaat en foelie. Niet voor niets wordt dit het specerijeneiland genoemd… En Barbados? Die naam verwijst naar de luchtwortels van bepaalde ficusbomen die de Portugezen daar zagen. Saint Lucia, met haar bijbelse naam, is het enige Caraïbische eiland met een vrouwelijke naam…
grenadine
Als een postkaart, maar met een complexe geschiedenis
Achter deze dromerige namen gaan ook ingewikkelde waarheden schuil: slavernij, kolonisatie, onafhankelijkheidsstrijd… Toch blijft elk eiland rijk aan de creoolse cultuur, een levendige mix van culturele invloeden en een uitgesproken trots om zichzelf te zijn.
En wat met het politiek statuut?
Ook op dat vlak is het een boeiend allegaartje: Martinique is een Frans overzees departement, terwijl Saint Lucia, Saint Vincent en de Grenadines, Grenada en Barbados vandaag onafhankelijke staten zijn, allemaal lid van het Commonwealth. Wat hun hoofdstad ook is, deze eilanden blijven in hart en ziel trots en volbloed Caribisch.
Wanneer ga je het best?
Geen fan van stormweer? Dan mik je best op de periode tussen december en mei. Dat is het droge seizoen, met zachte temperaturen (hoewel het altijd warm is) en een kalme zee. Dit is ook het hoogseizoen. Tussen juni en november is het vochtiger, goedkoper, maar het weer is dan wat onvoorspelbaarder.
Elke gemeente (of stad) regelt zelf of en zo ja wanneer honden toegelaten zijn op het strand. In de ene badplaats is men daarbij al soepeler dan in de andere. In vele badplaatsen zijn honden niet of slechts beperkt (bv. qua uren of qua zones) op het strand toegelaten tijdens de zomermaanden, terwijl dat in de wintermaanden veelal wel het geval is.
Een overzicht van de regels die per badplaats gelden vind je terug op de website Honden aan zee | De Kust. Voor de zekerheid consulteer je best ook steeds de lokale gemeentelijke verordeningen, bijvoorbeeld op de website van de gemeente.
Aanlijnen?
Ook wat betreft het al dan niet moeten aanlijnen van je hond zijn er geen uniforme regels die gelden. Meestal zal je je hond wel degelijk moeten aanlijnen maar ook op die regel kunnen er in bepaalde zones uitzonderingen bestaan. Je zal als baasje ook op het strand de hondenpoep van je hond moeten opruimen en in de meeste badplaatsen ook in het bezit moeten zijn van de nodige zakjes daarvoor.
Je houdt je er niet aan
Hou je je niet aan de voorgaande regels en word je betrapt dan riskeer je een GAS-boete. Die boete kan oplopen tot 350 euro voor meerderjarigen en 175 euro voor minderjarigen.
Nog dit : aan zee mag je hond ook mee op de kusttram zonder dat je een extra ticket dient te kopen. Je moet die dan wel aan de leiband of op je schoot houden tijdens de rit. Indien nodig moet je je hond ook een muilband aandoen.
Jan ROODHOOFT, advocaat (www.advocatenroodhooft.be)
Mulhouse is één van die verrassende steden die je bijna per toeval ontdekt… en die je daarna maar moeilijk loslaat. Een stad waar het industriële verleden samenkomt met een stevig verankerde lokale cultuur én moderne belevenissen. Kortom: er valt altijd wel iets te doen of te ontdekken in Mulhouse. Dit is onze top 10 (+1, we konden écht niet kiezen om het bij een rond getal te houden!) van niet te missen activiteiten bij een citytrip in de streek.
1. Het ‘Musée National de l’Automobile’
We starten onze tocht met onze zwakke plek: de auto. Wwie droomt er nu niet van om achter het stuur van een bolide te kruipen? In hetFranse Nationale Automuseum in Mulhouse kan dat! Hier vind je één van de rijkste collecties ter wereld, met meer dan 450 uitzonderlijke wagens (waaronder 2 exemplaren van de Bugatti Royale, om je een idee te geven van het niveau!). Maar je hoeft je niet te beperken tot het bewonderen van blinkende koetswerken. Het museum biedt een interactieve ervaring met tal van animaties voor het hele gezin. Pret verzekerd!
Mehdi_Boswingel
2. De ‘Cité du Train’
We schakelen over naar een ander vervoermiddel en maken een reis door de tijd aan boord van enkele mythische treinen. In de ‘Cité du Train’, het grootste spoorwegmuseum van Europa, ontdek je legendarische locomotieven – van de eerste stoommachines tot moderne TGV’s. Liefhebbers van treinen kunnen hier hun hart ophalen. Bovendien zijn er ook hier leuke interactieve activiteiten voorzien voor jong en oud.
3. Het Ecomusée d’Alsace
Zin om terug in de tijd te reizen naar het begin van de 20ste eeuw? Dan is het Ecomusée d’Alsace, op zo’n 20 kilometer van Mulhouse in Ungersheim, een absolute must. Je waant je in een nagebouwd Elzasser dorp met traditionele huizen en oude ambachten. Een complete onderdompeling in de lokale geschiedenis, ideaal voor gezinnen, op een plek die zich het grootste openluchtmuseum van Frankrijk mag noemen!
Ecomusee
4. De gastronomie van de Elzas
Mulhouse ligt in de Elzas, waar je getrakteerd wordt op een heerlijke lokale keuken. Als liefhebbers van streekproducten genoten we dan ook met volle teugen van Flammekueche, Bredala, Baeckeoffe, Fleischschnacka en uiteraard ook de wijnen uit de Elzas. Maar Mulhouse is ook een kosmopolitische stad met invloeden van over de hele wereld. Dus ook als je exotischer wil eten, kom je hier aan je trekken. Hoe dan ook: laat je smaakpapillen reizen en geniet van de gezellige restaurants in het stadscentrum. Ontdek hier de beste culinaire adressen in Mulhouse.
La Gargote Emilien Drey
5. Musée Electropolis
Denk je dat elektriciteit enkel dient om het licht aan te doen? InElectropolis krijg je een compleet ander beeld! Met interactieve tentoonstellingen, elektrische demonstraties en zelfs experimenten die je haren recht overeind doen staan. Een echte oppepper voor je hersenen terwijl je de geheimen van de ‘fée électricité’ op een speelse manier ontdekt.
6. Kerst in Mulhouse
Kom je in de winter? Dan kan je natuurlijk niet om de kerstmarkt van Mulhouse heen. De magie is er altijd voelbaar… De stad verandert in een echt sprookje met sfeervolle verlichting, houten chalets en vooral de ‘Étoffe de Noël’, een exclusieve creatie die niet alleen lokale knowhow in de kijker zet, maar ook zorgt voor fonkelende ogen bij jong en oud.
Emilien_DREY
7. Het ‘Parc du Petit Prince’
Wie droomde er nog nooit van eens te vliegen met de Kleine Prins? In Mulhouse kan het! Het ‘Parc du Petit Prince’ nodigt je uit voor een poëtisch avontuur, geïnspireerd door het beroemde personage van Antoine de Saint-Exupéry. Met attracties, verwondering en tijdloze momenten maak je een reis van planeet naar planeet. Onze favoriet? De ballonvaart die je tot op 150 meter hoogte brengt!
8. De zoo en de botanische tuin
Wist je dat Mulhouse ook een unieke zooheeft, waar bedreigde diersoorten leven in een nagebootste natuurlijke omgeving? In 2025 opent er een gloednieuw deel gewijd aan Afrika. Je wordt er ondergedompeld in het continent, met bijzondere aandacht voor natuurbehoud. Maak kennis met giraffen, dwergnijlpaarden, giftige slangen en amfibieën. Een ware belevingsreis!
Eric_Toussaint
9. Historisch centrum
Voor een korte uitstap hoef je niet alles te willen zien. Het historisch centrum van Mulhouse is op zich al een echte parel. Slenter door de voetgangersstraten en ontdek een unieke architectuur die balanceert tussen Rijnlandse renaissance en 19de-eeuwse villa’s. Kijk omhoog en bewonder de kleurrijke gevels, vaak versierd met fresco’s en details die het verhaal van de stad vertellen.
Wil je de stad op een alternatieve manier ontdekken? Dan zit je hier goed, want Mulhouse is ook het speelterrein van street art-liefhebbers. Wie goed kijkt, vindt overal verrassende kunstwerken. Van gigantische muurschilderingen tot verborgen pareltjes van de graffitikunst, je komt altijd wel iets tegen. Ook op de 27.000 m² muren van de Kinepolis-parking, waar het project ‘Graffitipolis’ zorgt voor een creatieve sfeer in de stad.
11. Industrieel erfgoed
En tot slot: vergeet niet dat Mulhouse een indrukwekkend industrieel verleden heeft. Tijdens je bezoek stoot je onvermijdelijk op oude fabriekssites die vandaag opnieuw bruisen van het leven. Geen troosteloze plekken, maar levendige creatieve hubs waar kunst en design centraal staan. Een echte ontmoeting tussen erfgoed en moderniteit. Een mooi voorbeeld? ‘La Kunsthalle’, gevestigd in ‘La Fonderie’, een voormalige fabriek die vandaag dienstdoet als culturele ruimte van de stad Mulhouse en het label draagt van Centrum voor hedendaagse kunst van nationaal belang.
Een horeca-uitbater is niet verplicht om iedereen gratis gebruik te laten maken van diens toiletten. Hij kan voor het gebruik daarvan door voorbijgangers dan ook een vergoeding vragen of hij zou het gebruik kunnen beperken tot wie effectief iets consumeert in diens zaak.
Er zijn ook geen vaste regels die zeggen welke vergoeding de uitbater daarvoor precies kan vragen. De uitbater kan je bv. 0.5 of 1 euro vragen voor het toiletbezoek. De uitbater is ook niet verplicht om als hij zo’n vergoeding vraagt iemand constant op de properheid van de toiletten in zijn zaak te laten letten.
Aankondigen
Om discussies te vermijden is het wel aangewezen dat de uitbater duidelijk aangeeft aan de ingang van zijn zaak dat het gebruik van het toilet voor voorbijgangers niet gratis is. Hij kan dan best meteen ook aangeven wat het precies kost en waar er dient te worden afgerekend voor het toiletbezoek.
En in een winkel?
Wil je naar het toilet gaan in een winkel waar een toilet is dan gelden in belangrijke mate dezelfde regels. Ook daar kan de winkelier aangeven dat de toiletten enkel voor klanten zijn en niet voor voorbijgangers die enkel binnenkomen om van het toilet gebruik te maken. De winkelier zou ook hier een vergoeding kunnen vragen voor het gebruik tenzij er bv. iets gekocht wordt.
Jan Roodhooft, advocaat (www.advocatenroodhooft.be)
Oproep aan alle nostalgische zielen die Rachel, Ross en de rest missen: Central Perk komt binnenkort naar New York, maar niet in Greenwich Village. Warner Bros Discovery heeft ervoor gekozen om dit iconische café te vestigen in het toeristische hart van de stad, Times Square. “Tegen het einde van de herfst van 2025,” zo kondigden de initiatiefnemers aan.
Een vernieuwd decor met een vleugje retro
De organisatoren beloven een mix van modern comfort en vintage charme. Bezoekers kunnen er genieten van een kop koffie of een maaltijd, knus zittend in oranje zetels, ongetwijfeld met herinneringen aan de vertrouwelijke gesprekken tussen Monica en Chandler. “Hoewel het interieur in een nieuw jasje wordt gestoken om te beantwoorden aan de verwachtingen van vandaag, blijft de unieke sfeer van Central Perk behouden,” klinkt het in het persbericht.
Een blijvend fenomeen
Dit New Yorkse café wordt het tweede in zijn soort, na de opening van een eerste vestiging in Boston. De legendarische reeks, die liep van 1994 tot 2004, blijft miljoenen fans wereldwijd bekoren. De 236 afleveringen worden druk herbekeken, er zijn talloze merchandisingproducten en ook meeslepende expo’s zoals ‘The Friends Experience’.
Koolstofvoetafdruk, uitstoot van broeikasgassen, wereldwijd overmatig toerisme… we zijn het allemaal een beetje beu gehoord. Maar toch is er ook verrassend goed nieuws: terwijl de reissector opnieuw zijn niveau van vóór COVID heeft bereikt (of zelfs overtroffen), blijft de uitstoot lager dan in 2019.
Volgens een rapport dat opgesteld werd door de World Travel & Tourism Council (WTTC) en de Omran-groep, zou de sector erin geslaagd zijn om zijn koolstofvoetafdruk met 9,3 % te verlagen ten opzichte van 2019, terwijl er tegelijkertijd meer bbp gegenereerd werd (+6 %). Eenvoudig gesteld: er wordt iets minder vervuild per euro die aan vakantie of zakenreizen wordt uitgegeven.
Bemoedigende cijfers… maar met de nodige voorzichtigheid te interpreteren
Achter die daling zitten vooral efficiëntiewinsten, een verhoogd gebruik van minder vervuilende energiebronnen (+16,6 %) en een vermindering van het aandeel fossiele brandstoffen (-5,7 %).
Maar opgepast voor het vergrootglaseffect: transport is nog steeds goed voor 40 % van de uitstoot in de sector, en bijna 60 % komt voort uit de toeleveringsketen (bijvoorbeeld hotels, horeca, activiteiten…). Het ‘mirakel’ is dus vooral te danken aan technische aanpassingen! De sector is nog altijd verantwoordelijk voor 7,3 % van de wereldwijde uitstoot. Dat is minder dan voorheen (8,3 % in 2019), maar het blijft gigantisch.
Sinds 1 oktober 2025 zit de Verenigde Staten opnieuw in een federale shutdown. Wat betekent dat precies? Doordat er geen akkoord is over de begroting, ligt een deel van de overheid stil. De zogenaamde ‘essentiële diensten’ (zoals douane, luchtverkeerscontrole of veiligheid) blijven werken — maar trager, en met personeel dat niet betaald wordt. Dat zorgt voor een gespannen sfeer op de luchthavens.
Na twee weken begint de afwezigheid van personeel voelbaar te worden. Tijdens de vorige shutdown in 2019 veroorzaakten enorme vertragingen chaos op JFK en LaGuardia. Ook de luchtverkeersleiders staan onder druk: de FAA heeft 11.000 medewerkers tijdelijk op non-actief gezet. Gevolg? Vertragingen en tal van geannuleerde vluchten.
Een kleine tip: vermijd te krappe overstappen en kom vroeger dan gewoonlijk, zeker op grote luchthavens (JFK, LAX, ATL…).
Musea? Parken?
Belangrijk om te weten: veel door de federale overheid beheerde locaties (zoals nationale musea, parken en monumenten) sluiten hun deuren tijdens een shutdown. De sites die wel openblijven, doen dat vaak met een beperkte bezetting, met alle gevolgen van dien…
Visa en ESTA: het werkt, maar traag
Gelukkig blijft de ESTA (de toelatingsvergunning voor Europese toeristen) actief. Ze wordt namelijk gefinancierd door de vergoedingen van reizigers en niet door de federale begroting. Hetzelfde geldt voor toeristenvisa: in principe blijven die afgeleverd worden. Maar als de shutdown lang aanhoudt, moet je rekening houden met vertragingen of tijdelijke sluitingen van consulaten.
De trein? Een goed idee!
Wil je rustiger reizen? De Amtrak-trein blijft normaal rijden. Op bepaalde trajecten (zoals Boston–Washington) is het zelfs een beter alternatief dan het vliegtuig.
Zoals overal in Groot-Brittannië, rij je links… Wat betekent dat op rotondes het verkeer van rechts komt! Maar zoals we je eerder al uitlegden: het is gewoon even wennen. Na een eerste schrikmoment maak je de fout niet meer, en het wordt al snel een automatisme. Toch zijn er enkele typische Schotse bijzonderheden waarmee je best rekening houdt.
1. De ‘Single Track Roads’ niet begrijpen
Schotten rijden vlot, maar correct en met respect. Hoe noordelijker je gaat, hoe vaker je terechtkomt op Single Track Roads – wegen met slechts één rijstrook. Er zijn heel wat uitwijkplaatsen voorzien om tegenliggers door te laten, maar die dienen niet alleen daarvoor! Op aanwijzing van de politie – en uit hoffelijkheid – worden deze ‘passing places’ ook gebruikt om achterliggers te laten passeren. Volgt er iemand iets te dicht? Stop dan even opzij om hem of haar door te laten. Doe je dat niet, dan kan de lokale bestuurder gefrustreerd raken.
2. Je afval laten slingeren langs de weg
Je bent in Schotland, dus je respecteert de natuur! Een blikje in de berm gooien, dat is alsof je op de traditie spuwt… of toch bijna. Schotten hebben veel eerbied voor hun ruige landschappen – wees dus een bewuste weggebruiker, geen vervuiler.
Ja, de landschappen zijn adembenemend. Maar neen, je blijft niet aan 20 km/u rijden om elke heuvel te filmen. Daar worden Schotten een tikkeltje zenuwachtig van…
4. De schapen – koningen van de weg – negeren
In Schotland lopen de schapen over de weg alsof ze zelf wegenbelasting betalen. Ongeduldig worden of toeteren is vloeken in de kerk. Gewoon wachten, vriendelijk glimlachen en diep ademhalen. Het hoort er nu eenmaal bij!
5. Verkeerd omgaan met tegenliggers
Hou links aan! En wanneer de weg te smal is om elkaar te kruisen – wat vaak het geval is – stop dan bij de eerstvolgende uitwijkplek om het tegemoetkomende verkeer door te laten. Je krijgt hoogstwaarschijnlijk een vriendelijk handgebaar als dank!
Verscholen in de uitgestrekte Gobiwoestijn liggen de Flaming Cliffs (Bayanzag, in het Mongools), een hoogvlakte met diepe kloven en indrukwekkende rode kliffen.
Je vindt ze in de provincie Ömnögovi, in het zuiden van Mongolië, op zo’n 600 km ten zuiden van de hoofdstad Ulaanbaatar. Ze danken hun bijnaam aan de manier waarop de kliffen oplichten bij zonsondergang. Hier leidde geoloog en avonturier Roy Chapman Andrews – een kleurrijk figuur die de inspiratiebron vormde voor Indiana Jones – in 1922 opgravingen waarbij de allereerste versteende dinosauruseieren ooit werden ontdekt. Een keerpunt in de geschiedenis van de paleontologie.
De Flaming Cliffs vormen niet zomaar een westerndecor. Ze zijn een geologische getuige van 70 miljoen jaar oud – een plek waar de aarde lijkt stil te staan in de tijd. Het is bovendien één van de weinige plekken ter wereld waar je letterlijk in de voetsporen van dinosaurussen kan wandelen, zonder hekken of musea rondom je heen.
Hoe geraak je er? (en waarom het een omweg waard is)
Vanuit Ulaanbaatar ben je ongeveer een volledige dag onderweg: er is immers geen openbaar vervoer in het gebied. De rit is lang, maar maakt deel uit van het avontuur. En geloof het of niet: de zon zien ondergaan boven deze stille kliffen, met enkel de wind en wisselende schaduwen als gezelschap, is elke hobbelige kilometer meer dan waard.
Wat je moet weten voor je vertrek
De site is het hele jaar door toegankelijk, maar de ideale periode loopt van mei tot september. Buiten die maanden kunnen de temperaturen extreem worden en zijn de wegen soms ontoegankelijk. Ter plaatse zijn er geen voorzieningen, op enkele toeristische yurts na in de buurt. Breng dus zelf water mee, een lamp voor op je hoofd, en een goede winddichte jas. Voor wie houdt van bivakkeren, zijn er tal van kampen bereikbaar op enkele minuten rijden van de site. Wildkamperen is technisch gezien mogelijk in de omgeving (maar niet op de kliffen zelf), al moet je rekening houden met een rotsachtige ondergrond. Alleen voor échte avonturiers die tegen een stootje kunnen dus!
