Gelegen in Rome, dit gigantische oude amfitheater was het toneel van gladiatorengevechten en andere openbare spektakels. Het Colosseum is een symbool van de Romeinse macht en vindingrijkheid.
De Grote Muur van China, China
Max Van Den Oetelaar
De Grote Muur van China strekt zich uit over duizenden kilometers en is een meesterwerk van verdedigingsbouwkunde, gebouwd om het Chinese rijk te beschermen tegen invallen.
Petra, Jordanië
Hongbin
De oude stad Petra, uitgehouwen in de rotsen, staat bekend om zijn monumentale gevels en tempels, en getuigt van de vaardigheid van de Nabateeërs.
Chichén Itzá, Mexico
Max Bohme
Chichén Itzá, een Maya-archeologische site, is beroemd om zijn piramide van Kukulcán en het balspelveld. Deze plek is een indrukwekkend voorbeeld van de Maya-astronomie en -architectuur.
Machu Picchu, Peru
Louis Hansel
Gelegen in de Andes, is Machu Picchu een mystieke Incastad, bekend om zijn perfect passende stenen structuren en landbouwterrassen.
Christus de Verlosser, Brazilië
pixabay
Uitkijkend over Rio de Janeiro, is het standbeeld van Christus de Verlosser een iconisch symbool van vrede en gastvrijheid, 30 meter hoog.
De Taj Mahal, India
pixabay
De Taj Mahal in Agra is een mausoleum van wit marmer, gebouwd door keizer Shah Jahan ter nagedachtenis aan zijn vrouw. Het is beroemd om zijn schoonheid en liefdesverhaal.
Ingehuldigd in 1931, vertegenwoordigt het standbeeld van Christus de Verlosser Jezus Christus met wijd uitgestrekte armen, de stad en haar inwoners verwelkomend. Met een hoogte van 30 meter (exclusief de 8 meter hoge sokkel) is het een van de grootste Jezus-standbeelden ter wereld. Ontworpen door de Braziliaanse ingenieur Heitor da Silva Costa en gebeeldhouwd door de Fransman Paul Landowski, werd dit kunstwerk grotendeels gefinancierd door donaties van Braziliaanse gelovigen.
pixabay
Een technische uitdaging
Het bouwen van dit standbeeld op de top van een berg was een kolossale uitdaging. De materialen, waaronder gewapend beton en speksteen, werden per treintje vervoerd en ter plaatse geassembleerd. De interne structuur van gewapend beton was revolutionair voor die tijd, waardoor het standbeeld bestand was tegen de zware weersomstandigheden en de frequente onweersbuien in de regio.
pixabay
Een bedevaartsoord en toeristische trekpleister
Sinds de inhuldiging trekt Christus de Verlosser jaarlijks miljoenen bezoekers. Toeristen en pelgrims klimmen naar de top van de Corcovado om te genieten van het panoramische uitzicht over Rio de Janeiro. In 2007 werd het standbeeld uitgeroepen tot een van de nieuwe zeven wereldwonderen, wat zijn status als wereldwijd icoon bevestigde.
pixabay
Een symbool van vrede
Christus de Verlosser is niet alleen een religieus monument, maar ook een symbool van vrede en eenheid. Zijn open armen worden gezien als een uitnodiging tot verzoening en universele liefde.
Portofino is altijd een plek geweest waar rust heerst en het dorpje trekt bezoekers aan die op zoek zijn naar sereniteit. De pastelkleuren van de huizen, de reflecties van de Middellandse Zee en al al de rest maken dit dorp zo pittoresk! Maar achter deze idyllische façade lijken de bewoners heel wat stress te hebben! Het zijn niet de toeristen die schuld treffen, hoewel ze voor drukte zorgen, maar de recente klachten over illegale airco’s! Tot voor kort waren ze verboden, maar airco’s werden onlangs toegelaten om de zowat 355 bewoners te ontlasten. Op voorwaarde dat de buitenmodule zo onopvallend mogelijk werd geplaatst!
En daar wringt het schoentje: de (rijke) bewoners voeren oorlog en klagen buren aan omdat ze de lelijke buitenunits te opvallend vinden. Het is een behoorlijk meelijwekkende vete, die de aandacht trok van de Italiaanse krant Il Corriere della Sera! De autoriteiten, die voortdurend aangesproken worden, hebben echter geen nog geen boetes opgelegd, omdat de zaken in der minne werden geregeld…
Ik ben altijd op zoek naar nieuwe ervaringen, en daardoor kwam ik terecht bij de app Jooks. Het idee? Ontdek een stad terwijl je sport. “Nog meer sport!” zuchtte mijn enigszins verveelde vriend. Ja, maar dan wel in high-tech modus, onder begeleiding van een app… Het idee van een ‘2.0’ ontdekkingstocht sprak hem wel aan en hij haalde meteen zijn smartphone boven om de (gratis…) app te downloaden.
Keuze te over
Hij was verrast toen hij zag dat Jooks interactieve wandelingen aanbiedt in 400 steden in 64 landen! En hij was niet van plan om heel ver te reizen. Maar geen nood, Jooks biedt zijn diensten ook aan in 6 Waalse steden: Namen, Fleurus, Binche, Bastogne, Lasne en Waterloo. Hij voelde meteen iets voor Waterloo, en zag zichzelf al aan het hoofd van zijn familietroepen in een historische veldslag, met een Napoleonhoed op zijn hoofd. Doe maar rustig, schat…
Olivier Bourgi
Te voet of met de fiets?
Jooks biedt routes aan die je lopend, joggend, fietsend of zelfs in een rolstoel kan afleggen. In Waterloo zijn er twee routes: een route van 27 kilometer die je best met de fiets doet en een route van 7,8 kilometer. Wij kozen voor de eerste maar besloten hem te lopen. Nog een pluspunt: de app toont de luchtkwaliteit en de verschillende allergenen langsheen de route. Goed gezien!
Napoleon in de oren
Op zaterdagochtend stonden we op het appèl aan de Butte du Lion, klaar om de geschiedenis in te duiken. De app wijst niet alleen de weg, maar geeft ook informatie via een geïntegreerde audiogids! Een krachtige stem vertelt je alles over elk monument dat je tegenkomt: de Leeuw natuurlijk, maar ook het monument van de slag van 1815, het monument van de gewonde adelaar (een eerbetoon aan de Franse soldaten die tijdens de oorlog het leven lieten), de Ferme d’Hougoumont (een belangrijke basis voor de Britse troepen) en de Ferme d’Caillou, het laatste hoofdkwartier van Napoleon, waar hij de nacht van 17 op 18 juni 1815 doorbracht. We volgen ook de ‘Chemin des vertes Bornes’, waar de geallieerde troepen gestationeerd waren. Het hart van het voormalige slagveld dus, midden op het platteland. We besloten onderweg een boterham te eten, uit het vuistje.
Domaine Bataille de Waterloo
Pintelieren bij Wellington
We ontdekten hoe het Waterloo-bier werd gebrouwen en ‘s middags, met bijna 20 kilometer geschiedenis in de benen, zetten we onze schoenen neer bij de Ferme de Mont-Saint-Jean, vlakbij de Butte du Lion. Deze boerderij was ooit het veldhospitaal voor de Engelse troepen van de Duke of Wellington. Vandaag vind je er een restaurant en een microbrouwerij die zeker een bezoek waard zijn. We ontdekten hoe het Waterloo-bier gebrouwen wordt en proefden natuurlijk de vier verschillende soorten. Allemaal even lekker!
FTBW
Eten en overnachten in de ‘Côté Vert’
Voor onze overnachting ter plaatse vond ik het hotel ‘Le Côté vert’, een oase van rust in het kloppende hart van Waterloo. Geen militaire bivak, maar moderne kamers met alle comfort. Ik had er ook een tafel geboekt. Helaas konden we door het grillige weer niet eten op het prachtige tuinterras. Maar we hebben wel genoten van de ‘bistronomische’ keuken, verzorgd door Laetitia en Christophe. We kozen voor gegrilde zwaardvis. Origineel en lekker.
Matthieu Miller
Boven op de ‘Butte du Lion’
Op zondag konden we Waterloo niet achter ons laten zonder de beroemde ‘Butte du Lion’ te beklimmen. De stem in de app had ons er de dag ervoor al over verteld: “het monument werd in 1826 gebouwd onder Willem I der Nederlanden. De open bek van de leeuw is naar het verslagen Frankrijk gekeerd. Zijn poot, rustend op een kanonskogel, symboliseert de Europese vrede, gewonnen na de slag”. Bovenop de 41 meter (en 227 treden…) tellende heuvel krijgt het landschap een andere dimensie. Afgezien van de paar auto’s die de vlakte doorkruisen, is er sinds 1815 niets veranderd. Eind juni wordt de traditionele slag nagespeeld, met mannen en vrouwen in historische militaire kleding, kanonnen en bivaks opgezet bij het laatste hoofdkwartier van Napoleon en in de boomgaard van Ferme d’Hougoumont. Plekken die we nu op ons duimpje kennen…
Onze ‘coup de cœur’? Uitkijken over de vlakte van het voormalige strijdtoneel, doordrenkt van geschiedenis, vanaf de top van de ‘Butte du Lion’.
Het wisselvallige weer in mei was een factor die mee het weekend bepaalde… Ik durfde niet te kiezen voor enkel een buitenactiviteit, uit angst om doorweekt te eindigen. Ik wilde er zeker van zijn dat ik een dak boven mijn hoofd had in de buurt. En omdat we vorige maand met veel plezier de wijngaarden en kastelen van Namen hadden ontdekt, stelde ik mijn vriend voor om dat nog eens te doen, zodat we achter de eeuwenoude stenen konden schuilen als het weer te slecht werd. Hij vond het een uitstekend idee en stelde de regio Luik voor.
Heel wat wijndomeinen en kastelen
Het moeilijkste was om de plaatsen te kiezen die we wilden bezoeken. In het Luikse vind je heel wat wijngaarden, zoals Occarius in Ocquier. Of het domein ‘Vin de Liège’, met 18 hectare aan wijngaarden één van de grootste in Wallonië. We dachten ook aan het ‘Clos des Prébendiers’, één van de pioniers in België, in de heuvels boven Hoei.
David Samyn
Ook voor de prachtige stenen gebouwen hadden we keuze te over: het Château de Jehay voor zijn tuinen of Château de Modave voor zijn uitzonderlijke uitzicht over de vallei van Hoyoux? Mijn vriend en ik kozen uiteindelijk voor Château de Jehay en de Occarius-wijngaard. En we beloofden onszelf dat we voor de rest een andere keer terug zouden komen…
Degustatie op het wijndomein van Occarius
Zaterdag doken we meteen in de wereld van de wijn met een bezoek aan de Occarius-wijngaard. Die vind je in Ocquier, tussen Hoei en Durbuy. Geplant in de Luikse Condroz leemklei, met een flinke dosis zand. Het is een bodem die Marc en Didier Monfort met respect behandelen: de twee broers plantten hier wijnstokken zonder chemicaliën en met natuurlijke bodemverbeteraars, voor een 100% natuurlijke wijn. We konden een selectie van zes wijnen proeven, gemaakt van zes verschillende druivenrassen, waaronder drie zwarte en drie witte wijndruivenrassen. Mijn vriend zei dat de Fransen zich zorgen zouden mogen maken, want deze Belgische wijn is zo goed… Rondleidingen door de wijngaard zijn ook mogelijk op afspraak.
Overnachten op het ‘Domaine de Naxhelet’
www.lucnix.be
Daarna zetten we koers naar ons hotel: het Domaine de Naxhelet, gelegen net boven Huy, vlak bij de snelweg E42. Toen we door de poort van dit prachtig gerestaureerde kasteel van een boerderij liepen, voelden we ons meteen thuis. Maar dan een stuk chiquer natuurlijk… Het hotel heeft zelfs een eigen golfclub. Maar wij kozen voor een bezoek aan de wellness, die ecologisch verantwoord is. Zelfs de massageolie is lokaal!
Gastronomisch diner in ‘Pollen’
Domaine de Naxhelet
‘s Avonds aten we in het restaurant van het hotel. Het heet ‘Pollen’, maar er is geen risico op allergieën: de keuken van de jonge chef François Durand draait om duurzaamheid en natuur. Hij werkt van oogst tot vork. Je kunt zelfs door het raam de biologische moestuin zien! Je hebt de keuze om à la carte te eten of om te gaan voor het 4- of 6-gangenmenu. Een waar genot!
De tuinen van het Château de Jehay
Zondagochtend, na een smakelijk ontbijt (zelfs de confituur en het gebak worden ter plekke gemaakt), trokken we naar het Château de Jehay, op 15 kilometer van het hotel. De locatie maakt een sterke indruk: dit mooie voorbeeld van de Maaslandse renaissance uit het midden van de zestiende eeuw, omringd door een slotgracht, is geklasseerd als ‘Patrimoine exceptionnel de Wallonie’. Opvallend is ook het beroemde dambordpatroon op de muren. In de bijgebouwen vind je mooie collecties meubels, zilverwerk, schilderijen, wandtapijten en keramiek.
David Samyn
Maar omdat de zon scheen, genoten we van de prachtige Italiaans geïnspireerde tuinen. Je vindt er bronzen beelden en waterpartijen, maar ook de 19e-eeuwse moestuin met oranjerie en vergeten groenten. Het was een reis door de tijd en de aarde, een prachtige afsluiter van een weekend vol wijngenot en Waals architecturaal erfgoed.
Mijn ‘coup de cœur’? De lekkere Luikse wijnen en de romantische wandeling door de 19de-eeuwse moestuin van Château de Jehay.
Om meteen met de deur in huis te vallen: de geruchten kloppen niet! De Olympische Spelen hebben het toerisme in Parijs een boost gegeven, met een stijging van het aantal bezoekers met 42% in de eerste week, vergeleken met dezelfde periode vorig jaar. Dat blijkt uit gegevens van Visa, de beheerder van het betalingssysteem voor dit wereldwijde evenement.
Indrukwekkende cijfers in heel Frankrijk
Parijs was niet de enige stad die een graantje meepikte van deze toename. Ook Rijsel (Lille) liet een spectaculaire stijging met 188% in bezoekersaantallen optekenen, terwijl Saint-Étienne 150% en Marseille 48% meer bezoekers over de vloer kreeg. Deze explosie in het aantal toeristen werd grotendeels aangewakkerd door Amerikanen, met een stijging van 72% ten opzichte van het voorgaande jaar, gevolgd door bezoekers uit Latijns-Amerika en de Caraïben (+62%) en de regio Azië en het gebied rond de Stille Oceaan (+57%).
Gestegen toeristische uitgaven
Toeristen kwamen niet alleen in grotere aantallen, ze gaven ook meer uit. De Britten gaven bijvoorbeeld 42% meer uit, gevolgd door bezoekers uit Latijns-Amerika en het Caraïbisch gebied (+34%) en de Verenigde Staten (+32%). De grootste toename in uitgaven werd genoteerd in restaurants, met een stijging van 49%.
Volgens Westtoer, de toeristische dienst van de provincie, brak de toeristische sector aan de kust alle records door 475.000 overnachtingen te registreren. Het mooie weer en de zomerse temperaturen lokten de bezoekers massaal naar de kust. Met een bezettingsgraad van 95% mochten veel hotels bijna het bord volgeboekt ophangen. Naast de overnachtingen genoten dit weekend 360.000 dagjestoeristen – 165.000 mensen op zaterdag en 195.000 op zondag – van het Belgische zand.
Meer verdwaalde kinderen
De uitzonderlijke drukte stelde de strandredders danig op de proef. Zondag tegen 18 uur stond de teller op een recordaantal van 124 meldingen van verdwaalde kinderen. Reddingswerkers moesten bovendien uitrukken voor hitte-gerelateerde flauwtes, die volgens Westtoer onschuldig bleken te zijn. Toekomstige strandgangers moeten er wel rekening mee houden dat de strandbewaking eindigt om 18.30 uur. Dat betekent dat mensen die een middernachtduik willen nemen extra waakzaam moeten zijn …
Voor Petra stond de regio onder invloed van verschillende koninkrijken en stammen, waaronder de Edomieten en de Moabieten. De Nabateeërs, een nomadisch Arabisch volk, op zoek naar een locatie die betere verdediging tegen invasies en controle over handelsroutes kon bieden, kozen de locatie van Petra vanwege haar strategische ligging in een steile vallei.
De stichting van de stad
De keuze van de Nabateeërs voor Petra was niet alleen strategisch maar ook symbolisch. Ze voorzagen een stad die niet alleen de politieke hoofdstad van het koninkrijk zou zijn, maar ook een handels- en cultureel centrum. De bouw van de stad begon met het opzetten van natuurlijke fortificaties en de bouw van in rots uitgehouwen monumenten, wat Petra snel veranderde in een belangrijk stedelijk centrum van de oudheid.
Mihaela Claudia Puscas
Het hoogtepunt van het koninkrijk
Onder het bewind van verschillende Nabateese koningen werd Petra een trekpleister voor handelaren en diplomaten van over de hele wereld, waaronder Egyptenaren, Grieken en later Romeinen. Het koninkrijk bloeide dankzij de handel in wierook, specerijen en andere kostbare goederen, evenals door haar centrale positie in de handelsnetwerken van de regio.
Cultuur en samenleving
Petra stond bekend om zijn kosmopolitische samenleving en culturele uitstraling. Kunst, architectuur en waterbeheer bereikten een opmerkelijk niveau van verfijning, beïnvloed door uitwisselingen met andere culturen. De Nabateeërs ontwikkelden een geavanceerd watersysteem, inclusief reservoirs en aquaducten, dat de groei van de stad in een woestijnomgeving ondersteunde.
Moxin Wang
Verval en nalatenschap
Na enkele eeuwen van regionale dominantie ging Petra achteruit met de opkomst van het Romeinse Rijk en de verandering van handelsroutes. De stad werd uiteindelijk verlaten en raakte in vergetelheid tot de herontdekking door de Zwitserse ontdekkingsreiziger Johann Ludwig Burckhardt in 1812. Vandaag de dag is Petra een UNESCO-werelderfgoedlocatie, bezocht door miljoenen mensen die worden aangetrokken door zijn fascinerende geschiedenis en imposante in rots uitgehouwen structuren.
De eSIM, die sinds enkele maanden beschikbaar is op de nieuwste generatie smartphones, is een virtuele SIM-kaart die al in de fabriek in de telefoon is ingebouwd en waarmee je verbinding kan maken met het netwerk van elke mobiele provider ter wereld. In de praktijk werkt de eSIM op dezelfde manier als een fysieke SIM-kaart, alleen dat je geen kaart meer nodig hebt.
Deze revolutionaire oplossing betekent dat je eender waar ter wereld gewoon een mobiel datapakket kan kopen, zonder dat je je SIM-kaart hoeft te verwijderen of te vervangen. Deze flexibiliteit biedt voordelen als je vaak naar het buitenland reist, maar het betekent ook meer veiligheid. In tegenstelling tot een fysieke kaart kan de eSIM niet uit de smartphone worden verwijderd als je toestel kwijtraakt of gestolen wordt. Tot slot is het met een eSIM niet nodig om fysieke SIM-kaarten (die ook nog eens kunnen verslijten) aan te schaffen, mee te nemen of om te ruilen.
Ideaal voor globetrotters
Globetrotters kunnen meerdere eSIM’s op één apparaat installeren. Op die manier kan je ze gebruiken wanneer je ze nodig hebt als je van het ene land naar het andere trekt. Om de gewenste eSIM te activeren, selecteer je die gewoon in het instellingenmenu van je smartphone en deactiveer je de fysieke SIM-kaart in je telefoon.
Verschillende virtuele operatoren bieden de mogelijkheid om een eSIM aan te schaffen met een mobiel pakket voor tientallen landen. Dat zijn onder andere Holafly, Explod, Airalo, Nomad en Yoho Mobile.
De Italiaanse provincie Zuid-Tirol heeft zichzelf een pareltje cadeau gedaan met de aanleg van de Via Artis op de top van de Kronplatz/Plan de Corones. Deze plek, die al populair was bij bergsportliefhebbers, krijgt nu ook een artistieke dimensie. Bezoekers kunnen 6 hedendaagse kunstwerken bewonderen terwijl ze genieten van een panoramische wandeling van 6kilometer door een landschap dat op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat.
via artis
Duurzame kunst op grote hoogte
De tentoongestelde werken zijn gemaakt met materialen die gerecupereerd werden na de grote stormen van 2018 en 2019, waaronder oud hout. De installaties, gemaakt door lokale kunstenaars, werpen een kritische maar tegelijkertijd respectvolle blik op onze omgeving en onze samenleving. Kortom, als je de wereld van de galerijen een beetje te ‘steriel’ vindt, dan is dit iets voor jou!
