Willie Walsh, algemeen directeur van de associatie, heeft onderstreept dat de luchtvaartindustrie haar steentje bijdraagt aan de reductie van de CO2-uitstoot, maar dat schijnbaar onhaalbare beloftes maken niet realistisch is. Hij twijfelt of het mogelijk is om het doel van 5% SAF tegen 2030 te halen in elke regio van de wereld, vooral in Zuid-Amerika, waar er vandaag nog geen sprake is van productie van SAF. In bepaalde delen van de wereld zijn wel al significante stappen gezet, maar die zijn niet voldoende.
De weg naar ‘zero netto emission’ in 2050
De luchtvaartsector wil tegen 2050 een “zero netto uitstoot” bereiken met een strategie die voor 65% rekent op SAF. De overige 35% zal bereikt worden met nieuwe technologieën zoals een vliegtuig op waterstof, een optimalisering van de werking op de grond en in de lucht en CO2-compensaties.
Il cavaliere… Silvio Berlusconi, overleden in 2023 op 86-jarige leeftijd, was een kleurrijk persoon: hij werd voor de rechter gesleept wegens seksuele betrekkingen met minderjarigen en voor belastingfraude. In 2013 werd de voormalige Italiaanse premier uiteindelijk vrijgesproken.
Voor reizigers zal deze naamsverandering geen grote gevolgen hebben. Hoewel de luchthaven nu een nieuwe identiteit heeft, blijven de infrastructuur en de diensten dezelfde. Sommigen zullen dit eerbetoon aan een zeer controversieel figuur, geliefd door de ene vanwege zijn succes, gehaat door de andere vanwege zijn excessen, wellicht met gefronste wenkbrauwen aanschouwen.
Een hooggeplaatste functionaris van de Thaise klimaatdienst kondigde recent aan dat Bangkok mogelijk verplaatst zou moeten worden door de stijging van de zeespiegel. Voorspellingen tonen namelijk aan dat de hoofdstad het risico loopt om tegen het eind van de eeuw onder water te staan.
De oplossingen? Ingewikkeld en duur.
Pavich Kesavawong, plaatsvervangend directeur-generaal van het departement dat zich bezighoudt met de klimaatverandering en het milieu, is bezorgd omdat hij vreest dat de stad zich niet snel genoeg zal kunnen aanpassen aan de effecten van de klimaatopwarming. Een mogelijke oplossing die op tafel ligt, is de constructie van dijken, net als in Nederland.
“We hebben dus overwogen om te verhuizen,” bekent Pavich Kesavawong. Maar hij benadrukt ook ook dat de gesprekken zich nog in een hypothetisch stadium bevinden en dat het probleem complex is. Volgens hem zou het de stad wel ten goede komen om de overheidswijken en de zakendistricten van elkaar te scheiden.
Een hypothetische oplossing
Hoewel de verplaatsing van de hoofdstad nog een hypothetische oplossing is, lijkt de maatregel sterk op wat er in Indonesië gebeurt. Daar worden dit jaar de eerste wijken van Nusatura ingehuldigd, de nieuwe hoofdstad die Jakarta vervangt. Een duur project, dat geschat wordt op € 30 miljard!
Hamburg, een van de grootste steden van Duitsland, was een cruciaal industrieel en havencentrum. In juli 1943 lanceerden de geallieerden de Operatie Gomorra, een serie luchtaanvallen die bedoeld waren om het Duitse verzet te breken en het moreel van de bevolking te verzwakken. Tussen 25 juli en 3 augustus 1943 lieten Britse bommenwerpers duizenden tonnen brandbommen en explosieven op de stad vallen, waardoor een vuurstorm van ongekende intensiteit losbarstte.
De inwoners van Hamburg zaten gevangen in een inferno van vlammen en puin. De intense hitte, de explosies en de snel om zich heen grijpende branden maakten ontsnappen voor velen onmogelijk. En hoewel er eerder inderdaad flyers van de RAF (Royal Air Force) waren gedropt om de bewoners aan te sporen de stad te verlaten, beschouwden velen deze als misleidende propaganda…
Helaas bleef het niet bij deze dodelijke slachtpartij: het doel van de geallieerden was om zoveel mogelijk slachtoffers te maken. Ze keerden daarom terug naar Hamburg in de nachten die volgden, tot 3 augustus, met als voornaamste doel de schuilplaatsen en opvangcentra voor de slachtoffers te vernietigen. In de nacht van 27 op 28 juli verwoestten de bommen de stad bijna volledig: zelfs de schuilkelders boden geen bescherming tegen de vuurstorm en de temperaturen die vaak 800 graden overschreden. Ongeveer 45.000 lichamen, voornamelijk burgers (de overgrote meerderheid vrouwen, kinderen en bejaarden), werden onder het puin gevonden. De totale verliezen worden geschat op ongeveer 60.000 mensen.
Patrick Rosenkranz
De gevolgen van deze aanval waren verwoestend
Hamburg, ooit een bloeiende stad, werd bijna volledig verwoest en de overlevenden stonden voor de immense taak om de stad weer op te bouwen. Het duurde jaren om de ruïnes van de stad op te ruimen en weer op te bouwen, en de psychologische en fysieke littekens van die tragische nacht hebben verschillende generaties getekend.
Moritz Kindler
De aanval op Hamburg had ook internationale gevolgen: debatten over de ethiek van strategische bombardementen en het massale verlies van burgerlevens voedden discussies over de methoden die de geallieerden gebruikten om de oorlog te winnen. Vooral omdat het in de as leggen van de stad niet het gewenste effect had: een groot deel van de bevolking ontwikkelde een geest van wraak tegen de geallieerden.
Hamburg vandaag…
Vandaag is Hamburg een moderne en dynamische stad, maar de herinneringen aan juli 1943 zijn nog levendig. De gedenktekens en musea in de stad brengen hulde aan de slachtoffers en herinneren aan de wreedheden uit die periode.
We schrijven begin 1930, het moment waarop de beurscrash van 1929 een aardverschuiving veroorzaakte aan de andere kant van de oceaan, terwijl Europa nog een paar maanden kon genieten van de onwetendheid. Het was een tijd van lichtzinnigheid, maar ook van mechanische kracht. Zowel op de baan als op de sporen was het snelheid die telde. En wat een Britse krachtpatser zich toen in het hoofd haalde – zich meten met de meest prestigieuze trein van de eeuw – klinkt bijna te bizar om waar te zijn.
Woolf Barnato was zo’n kleurrijk figuur dat je hem niet kon missen. Het moet gezegd, deze man had alles: hij was een rijke erfgenaam die uitblonk in elke sport, was geslaagd als businessman en had dan ook nog eens een niet te versmaden lichaamsbouw. De man redde niet alleen autofabrikant Bentley van het faillissement, hij reed in een van hun bolides ook nog eens drie keer naar de overwinning tijdens de 24 uur van Mans! Een prestatie die, gezien de reputatie van de race en de robuustheid van de vooroorlogse wagens – en de zware Bentleys in het bijzonder, niet te onderschatten valt.
De blauwe trein
De blauwe trein, of, in Shakespeares moedertaal, de “Blue Train” was een technologisch hoogstandje voor zijn tijd: de trein was in staat om van Calais naar Cannes (en weer terug) te rijden in een recordtijd. Een verademing voor rijke Britten, die zowel het mediterrane klimaat als de services aan boord, die naar verluidt zouden kunnen tippen aan de beste hotels, wel konden smaken. De prestaties van de trein werden meteen ook een maatstaf voor competitieve autofabrikanten, zoals de firma Rover, die er als eerste in sloeg om de trein te verslaan op de route Cannes-Calais.
12 maart 1930, Carlton Hotel, Cannes.
Het kan de vaste gasten van het Carlton Hotel in Cannes niet ontgaan zijn, het moment waarop de zonderlinge Brit, Woolf Barnato, er een zekere Dale Bourne, amateurgolfer en snelheidsduivel, er luidkeels aan herinnert dat het record van Rover drie keer niets betekende. Hij wedde voor 100 pond, een aanzienlijk bedrag in die tijd, dat hij Londen zou kunnen bereiken nog voor de blauwe trein in Calais aankwam.
13 maart 1930, station van Cannes.
Het is 17u45 als de blauwe trein zich opmaakt om uit het station van Cannes te vertrekken. Voor het hotel slaat Woolf Barnato nog een glas champagne achterover, voor hij Dale Bourne opdraagt om in de Bentley Speed Six te stappen – het laatste nieuwe model van de fabrikant. De wagen werd “de snelste vrachtwagen van de wereld” genoemd door Ettore Bugatti, want snel was de Bentley inderdaad, voor wie de nodige spierkracht had om ermee om te gaan.
Met een grommende motor verdwijnt de Bentley de nacht in op zijn waanzinnige missie. Waanzinnig, maar voorbereid, want Woolf Barnato heeft bidons brandstof aan boord en voorziet zelfs een bevoorrading in Auxerre, met een speciaal voor de gelegenheid opgetrommelde tankwagen. Helaas bestonden er nog geen smartphones, waardoor de tankwagen en de Bentley in het holst van de nacht de grootste moeite hebben om elkaar te vinden.
Eens bevoorraad, is Barnato vastbesloten om de verloren tijd in te halen en jaagt hij zijn sputterende bolide vooruit, terwijl Bourne zich zo goed mogelijk probeert vast te klampen aan zijn stoel. Mist, regen, duisternis: de omstandigheden zijn erbarmelijk en een lekke band strooit bijna roet in het eten, maar Barnato is koppig. De Bentley glijdt en slipt, maar de piloot houdt de voet stevig op het gaspedaal. De strijd werpt zijn vruchten af en de Engelse bulldog besluit zelfs om het stuur door te geven aan zijn uitdager, zodat zijn spieren wat rust krijgen. Parijs ligt achter hen, Calais is in zicht.
ai
14 maart 1930, Calais.
Om 10u30 arriveren de drie B’s (Barnato, Bourne en de Bentley) in Calais, een uur voor het vertrek van de ferry die hen naar Engeland moet brengen. Perfect om de motor te laten afkoelen en de heren te laten ontwaken, ze kunnen er zelfs nog even ontbijten. De overtocht en de rest van het traject is maar formaliteit: om 15u20 komen Woolf Barnato en Dale Bourne aan bij de Conservative Club in Londen. De heren daar, die op de hoogte zijn van de race, ontkurken meteen de champagne: Barnato wint de weddenschap met 4 minuten voorsprong.
Is dit een kwestie van andere tijden, andere zeden, waarin het strelen van een ego het waard was om gigantische risico’s te nemen? Absoluut, hoewel Bentley zich toch ook aan een flinke boete van 160 pond mocht verwachten voor het deelnemen aan een race op de openbare weg.
Epiloog
Deze uitspatting markeerde het einde van een tijdperk voor de grote verleider. Zijn Engelse paleis viel ten prooi aan vlammen, zijn vrouw had genoeg van zijn wispelturige gedrag en Bentley, zijn geliefde automerk waar hij aandeelhouder van was, haalde geen voordeel uit zijn publiciteitsstunt en werd enkele maanden later verkocht aan Rolls Royce. Zelf stierf Woolf Barnato op 27 juli 1948, op 53-jarige leeftijd, aan kanker.
De stad Fujikawaguchiko in Japan heeft een barrière geïnstalleerd om de overlast van toeristen te beperken. Deze plaats is zeer populair op sociale netwerken vanwege het spectaculaire uitzicht op de Mont Fuji, met op de voorgrond een superette die symbool staat voor het hedendaagse Japan. Bewoners hebben echter geklaagd over bezoekers die afval achterlaten, roken buiten de toegestane zones, oversteken bij rood licht of verkeerd parkeren. Sommigen zijn zelfs op het dak van een tandartspraktijk geklommen om betere foto’s te kunnen maken.
Incidenten ondanks bewaking
Ondanks de aanwezigheid van een bewakingsagent tussen 10 uur ‘s ochtends en 4 uur ‘s middags, werden er ongeveer tien kleine gaten in het doek gemaakt, waarschijnlijk ‘s ochtends of ‘s avonds. “Dit is regelrecht wangedrag. Het is een schande!”, zei een stadsambtenaar tegen AFP, verwijzend naar de gaten in het scherm.
Doel toch bereikt
Volgens dezelfde ambtenaar heeft de barrière van 2,5 m hoog en 20 m lang toch zijn doel bereikt, want de drukte op het smalle voetpad is al wat verminderd. “Sommige mensen kwamen om het scherm te zien. Maar we hebben ons objectief bereikt: mensen ontmoedigen om hier te blijven staan,” voegde hij eraan toe.
De stad is van plan om de barrière weer te verwijderen eens de locatie minder populair wordt. In tussentijd is de stad van plan om QR-codes op de barrière te plaatsen om andere toeristische attracties in de omgeving te laten zien, waaronder andere plaatsen om foto’s van de Mont Fuji te maken.
Vanaf het begin van de jaren ’50 waren autobouwers in staat om supersnelle bolides te ontwikkelen, die soms wel 300 km/u haalden. Die snelheden werden gezien als heroïsch en werden bereikt op circuits die ontworpen waren voor veel langzamere voertuigen! Op 11 juni 1955 betaalde de autosportwereld daar helaas een prijs voor, met de grootste ramp tot dan toe, met 80 doden toen de Mercedes van Pierre Levegh in Le Mans van de baan raakte en in de tribunes crashte.
De motorsportwereld was nog maar net bekomen van deze ramp of er kwam al een nieuwe aan. Het moet gezegd dat een aantal ingrediënten zorgden voor de perfecte storm: waanzinnig krachtige auto’s, zeer rudimentaire actieve en volledig afwezige passieve veiligheidsvoorzieningen en vooral het waanzinnige decor van één van de gevaarlijkste races aller tijden: de Mille Migia.
De Mille Miglia was niets minder dan een race op de openbare weg over een afstand van ongeveer 1.600 kilometer (duizend mijl) doorheen Italië, met start en aankomst in Brescia. De race stond bekend om zijn moeilijkheid en gevaar voor zowel de piloten als de toeschouwers, omdat hij plaatsvond op openbare wegen die vaak overvol waren. En 12 mei 1957, de tweede en laatste dag van deze editie van de race, werd een zwarte dag…
Ferrari, dat zich in die tijd in een zeer penibele financiële situatie bevond, was vastbesloten om een knaller van een race te rijden om daarmee de commerciële activiteiten een boost te geven. Het bedrijf schreef een aantal auto’s in, waarvan er één bestemd was voor de Spaanse piloot MarkiesAlfonso de Portago. Een eerder flamboyante persoonlijkheid, die altijd elegant gekleed ging, een echte levensgenieter was en ook over de nodige humor beschikte. Linda Christian, een Mexicaanse actrice die in die tijd erg in trek was, bezweek trouwens voor zijn charmes.
De Portago was vastbesloten om te schitteren aan het stuur van zijn Ferrari. Helaas besloot een klein steentje daar anders over: het beschadigde zijn band aan kilometerpaal 112, en dat terwijl hij aan zeer hoge snelheid reed (naar schatting meer dan 250 km/u!). De Ferrari 335S werd de lucht in gekatapulteerd en kostte het leven aan negen mensen, waaronder 5 kinderen. Ook Alfonso de Portago en zijn copiloot Edmund Nelson overleefden het niet.
Verboden race
Het ongeluk stuurde een schokgolf de wereld rond en vestigde de aandacht op het belang van veiligheid in de motorsport, amper twee jaar na de tragedie in Le Mans. De publieke opinie, die al bezorgd was over de veiligheid tijdens wegraces, keerde zich tegen de Mille Miglia. Gezien de publieke druk en kritiek verboden de Italiaanse autoriteiten de Mille Miglia het jaar daarop.
jianxiang wu
Mille Miglia 2.0
Tegenwoordig wordt de Mille Miglia opnieuw gereden, maar in een heel andere vorm. Het is een regelmatigheidsrally voor oldtimers geworden, waarbij de nadruk minder op pure snelheid ligt en meer op de precisie waarmee het parcours en de tussentijden worden gerespecteerd. De race trekt liefhebbers van oldtimers aan van over de hele wereld, met auto’s die even mooi als prijzig zijn!
adobe
Guidizzolo
Guidizzolo, een dorpje in het noorden van Italië, blijft getekend door de tragedie (een gedenkteken herdenkt de tragische gebeurtenis). Het is een charmant dorp met een rijke geschiedenis en een levendige cultuur. Met het Cavriana kasteel, lokale wijnen, het Gardameer en Mantova niet ver weg, is deze regio rijk aan toeristische bezienswaardigheden!
De ‘stopover’-trend heeft niks te maken met de veel meer omstreden ‘skiplagging‘-trend. Skiplagging bestaat uit het boeken van een vlucht naar een andere stad dan je bestemming, maar met een tussenstop daar! Mensen die deze methode gebruiken, sluipen de luchthaven uit zodra ze zijn aangekomen op de tussenstop, die… hun eigenlijke bestemming is! In sommige gevallen zijn de prijzen op die manier immers goedkoper…
Bij de ‘stopover’-methode wordt de overstap dan weer zo goed mogelijk benut. Sommige luchtvaartmaatschappijen bieden vrijwillig een langere tussenstop voor de aansluitende vlucht zodat passagiers de stad van hun tussenstop kunnen bezoeken! In vaktermen staat dit bekend als ‘STPC’, kort voor ‘Stopover Paid by Carrier’.
De voordelen?
Het toerisme een boost geven in een stad of land dat het moeilijk heeft op dat vlak, reizigers kennis laten maken met nieuwe bestemmingen en zorgen voor een grotere ‘buffer’ tussen vluchten in geval van vertragingen…
De nadelen?
Eerste en vooral de gevolgen voor het milieu: als de methode populair zou worden, zou het model met aansluitende vluchten kunnen leiden tot meer vluchten, wat natuurlijk gevolgen heeft voor de uitstoot van broeikasgassen. Bovendien zullen passagiers die niet geïnteresseerd zijn in deze tussenstop vertraging oplopen en iedereen zal het zonder ingecheckte moeten stellen.
Volgens de vakantiebarometer van Europ Assistance zullen er deze zomer iets minder Belgen op vakantie gaan dan vorig jaar. Uit een enquête uitgevoerd door Ipsos tussen 27 maart en 22 april 2024 blijkt dat 65% van de Belgen van plan is om te reizen tussen juni en september. Dat is een daling van 5 procent in vergelijking met 2023. De belangrijkste reden voor deze neerwaartse trend is de inflatie, die het gezinsbudget onder druk zet.
Milieu- en geopolitieke factoren
Naast de economische beperkingen hebben ook de bezorgdheid over de klimaatopwarming en de geopolitieke situatie een invloed op de daling van het aantal reizigers. Een groeiend aantal vakantiegangers mijdt regio’s die vatbaar zijn voor hittegolven, streken met een toename van het extremisme en landen waar gewapende conflicten woeden.
Vakantietrends
Ondanks al deze obstakels geeft 78% van de Belgen toe dat ze met veel enthousiasme uitkijken naar hun vakantie. In tegenstelling tot korte vakanties van een week (34%), winnen reizen van twee weken (41%) en drie weken of meer (25%) aan populariteit. De meerderheid van de Belgen kiest voor een verblijf in Europa, met Frankrijk (27%), België (20%), Spanje (17%) en Italië (12%) als belangrijkste bestemmingen.
Reisvoorkeuren en budget
Een verblijf aan de kust blijft het populairst (58%), gevolgd door citytrips (28%) en een trip naar de bergen (22%). Het gebruik van het vliegtuig neemt elk jaar toe, maar de Belg reist het liefst met de (eigen) auto. Dat geldt voor 45% van de reizigers en dat cijfer loopt zelfs op tot 60% voor gezinnen met kinderen. De resterende procentjes worden verdeeld tussen de trein en de bus. Wat accommodatie betreft, blijven de hotels (54%) en vakantiewoningen (31%) het klassement aanvoeren.
Maar welk budget voorzien de Belgische huishoudens voor hun vakantie? Het gemiddeld budget klokt af op € 2.736 en daarmee staan we in de top vier van Europese landen wat betreft uitgaven… Ondanks dit vrij forse bedrag geeft een derde van de respondenten toe dat ze hebben moeten bezuinigen op hun budget!
Vakantie en werk
Tot slot blijkt uit de enquête dat 26% van de actieve bevolking zal werken tijdens zijn of haar vakantie. Hetzij op de vakantiebestemming of net voor het vertrek zodat ze ter plaatse voluit kunnen profiteren.
Het Hooggerechtshof van Nepal heeft de regering bevolen om het aantal vergunningen voor de beklimming van de Everest en andere toppen in het Himalaya-gebergte te beperken. Het vonnis moet het milieu in de bergregio beschermen in het licht van de groeiende toestroom van klimmers, met vorig jaar een hoogtepunt met 478 afgeleverde vergunningen.
De juridische uitspraak is een antwoord op de groeiende bezorgdheid over de nefaste effecten van te hoge bezoekersaantallen op het lokale ecosysteem. Deepak Bikram Mishra, de advocaat die de zaak voor de rechter bracht, benadrukte de dringende noodzaak om de maximale bezoekerscapaciteit van berggebieden te respecteren en maatregelen te nemen voor afvalbeheer en milieubehoud.
Elke lente, de meest gunstige periode om de beklimming te doen, komen honderden klimmers samen op deze majestueuze toppen. Het incident in 2019, toen een menselijke file op de Everest fatale vertragingen veroorzaakte en de risico’s van overbezetting blootlegde, betekende echter een keerpunt in het expeditiebeheer.
