De Ierse lagekostenmaatschappij heeft aangekondigd dat passagiers vanaf 12 november verplicht via de myRyanair-app een digitale instapkaart moeten gebruiken. Vanaf dat moment is het dus niet langer mogelijk om je boarding pass te downloaden en af te printen, en een verfrommelde A4’tje boven te halen op de luchthaven. Oorspronkelijk was de overstap gepland voor mei, wat vervolgens uitgesteld werd tot 3 november, maar uiteindelijk is de definitieve invoering verschoven naar midden november – een rustigere periode op de luchthavens van Charleroi en Zaventem.
Een “snellere en groenere” keuze
Volgens Ryanair maakt 80% van de 206 miljoen passagiers al gebruik van de digitale optie. De maatschappij benadrukt dat dit een “snellere, slimmere en milieuvriendelijkere” reiservaring oplevert.
Niet iedereen is mee
Toch is niet iedereen enthousiast. Consumentenorganisatie Test-Aankoop noemt het een “discriminerende praktijk” en “een nieuwe stap in de uitsluiting van mensen die geen smartphone hebben”.
Het probleem? Consumenten boeken een reis zonder het echt te willen… En vervolgens worden ze door een incassobureau lastiggevallen als ze weigeren te betalen.
De valstrik van de “andere manier van werken”
Er is geen duidelijk winkelmandje of overzichtelijke samenvatting vóór je gevraagd wordt om over te gaan tot betaling. De site biedt meteen een standaardformule aan tegen een vaste prijs, met onduidelijk uitgelegde voorwaarden. Pas achteraf vul je als klant de gegevens van de reizigers in en vinkt – of niet – betalende opties aan. Gevolg: twee facturen, waarvan één soms stevig oploopt. En wie snel probeert te annuleren? Die wordt geconfronteerd met hoge annuleringskosten.
Een praktijk die als misleidend wordt beschouwd
Volgens de FOD wijkt deze werkwijze af “van de gangbare praktijken” en gaat het om een misleidende handelspraktijk. De Belgische Economische Inspectie werkte al samen met de ACM (Autoriteit Consument & Markt) in Nederland, wat ertoe leidde dat de site bepaalde aanpassingen doorvoerde. Goed nieuws: er zijn verbeteringen gebeurd en er zouden nog volgen, belooft het bedrijf. Maar tot dan is voorzichtigheid geboden!
Wat als je in de val bent gelopen?
De FOD Economie raadt aan om niet te betalen en de factuur aan te vechten bij het incassobureau. De ACM zet intussen haar onderzoek verder.
Het Europees Economisch Samenwerkingsverband (EESV) ‘Destination Ardenne’ heeft de nieuwe editie gepubliceerd van de IGN-kaart die volledig gewijd is aan de Slag om de Ardennen.
Duizelingwekkende cijfers
Niet zomaar een kaart: deze kaart op schaal 1/200.000 is een echte herinneringskompas. Wat je mag verwachten:
• 550 locaties gelinkt aan de Slag
• 271 gemeenten
• 7 uitvergrotingen van symbolische steden (Bastenaken, Houffalize, Sankt Vith, La Roche-en-Ardenne, Malmedy, Stavelot en Winseler)
• 29 musea en23 toeristische diensten
• 9 militaire begraafplaatsen verspreid over vier landen
• 18 thematische wandelingen die wandelen en herinneren combineren
Ook de tentoonstelling ‘Our Common Heritage’ in Boulaide is opgenomen — een grensoverschrijdend eerbetoon aan het gedeelde erfgoed.
Leuven vervoegt daarmee de exclusieve club van Belgische steden die ooit deze prestigieuze titel in de wacht sleepten. Na Antwerpen (1993), Brussel (2000), Brugge (2002) en Bergen (2015), zal de universiteitsstad in 2030 opnieuw de Belgische culturele troeven in de kijker zetten.
Achter deze titel schuilt een initiatief dat al dateert van 1985, opgezet door Mélina Mercoury en Jack Lang. Het doel van het project was om de Europese diversiteit te vieren én het cultuurtoerisme te stimuleren. Concerten, tentoonstellingen, festivals: het programma belooft intens te worden!
Molenbeek en Namen: sportieve teleurstelling
In Molenbeek, waar de kandidatuur op heel wat burgerenthousiasme kon rekenen, was de teleurstelling voelbaar. Fatima Zibou, medeverantwoordelijke voor het project, prees in een reactie aan Belga het werk van de vrijwilligers:”We hadden graag de titel binnengehaald. Maar ook zonder die erkenning moeten we blijven doorgaan… We hebben een plan B. We gaan verder bouwen aan een project, met de steun van de Brusselse gemeenten in deze regio die het nodig heeft.” Een duidelijke boodschap: culturele inzet hangt niet af van een Europees label, maar kan stevig verankerd worden in het dagelijkse leven van een buurt.
bocanet-silviu
In Namen was de sfeer iets melancholischer, maar daarom niet minder opbouwend. De stad loofde het “enorme werk” dat sinds maart 2024 werd geleverd door inwoners, kunstenaars en verenigingen. Projectcommissaris Laura Latour benadrukte dat deze inspanning niet verloren is: “Het is nu belangrijk om te bekijken hoe we zoveel mogelijk kansen kunnen blijven benutten. Je hoeft geen Culturele Hoofdstad van Europa te zijn om waardevolle projecten te realiseren.”
alex-vasey
Een culturele toer door Europa
Vooraleer Leuven in 2030 het stokje overneemt als culturele hoofdstad, zijn volgend jaar eerst nog Oulu (Finland) en Trencín (Slowakije) aan de beurt, gevolgd door Liepaja (Letland) en Évora (Portugal) in 2027.
Het Gallo-Romeins Museum van Tongeren toont een uitzonderlijke ontdekking: meer dan 85 houten Romeinse schrijftabletten uit de 3de eeuw na Christus. Het gaat om de oudste exemplaren ooit gevonden in België! Deze met een wassenstilet gegraveerde tabletten werden gebruikt voor alles: administratie, juridische documenten, correspondentie en zelfs schooloefeningen.
Opgravingen en onthullingen
Alles begon met 73 tabletten die in 1930 gevonden werden in de buurt van de Broekberg, gevolgd door 12 andere die in 2013 werden opgegraven uit een put aan de Beukenbergweg. “Nergens anders in België zijn zoveel schrijftabletten ontdekt én onderzocht,” zegt een enthousiaste An Christiaens, Tongers schepen van Toerisme. Dankzij geavanceerde fotografische technieken konden onderzoekers een deel van de fragmenten ontcijferen, ook al zijn alle tabletten in tweeën gebroken.
Een dagelijks leven vol schrift
De inscripties gaan over allerhande zaken: een lening met rente (usura), een pensioen voor een oud-soldaat, religieuze ceremonies ter ere van Ceres, en zelfs de aanwezigheid van Romeinse ambtenaren zoals de ‘lictores’ en de ‘vigiles’. Deze unieke vermeldingen bewijzen dat er al vroeg een lokale administratie aanwezig was, zoals je die verwacht in een kleine regionale hoofdstad.
Een multiculturele samenleving
De namen die op deze tabletten gegraveerd staan, tonen een mozaïek van herkomsten: Latijnen, Kelten, Germanen… Drie gesproken talen, maar slechts één officiële schrijftaal: het Latijn. De volledige studie is nu gepubliceerd in ‘The Writing Tablets of Roman Tongeren (Belgium) and Associated Wooden Finds’, uitgegeven bij Brepols.
Van der Valk heeft net zijn stedenbouwkundige vergunning binnen voor de bouw van het hotel met een oppervlakte van 17.000 m² op de site van Liege Airport. Het project omvat 182 kamers, een restaurant met 250 zitplaatsen en 10 vergaderzalen.
Een locatie die “vanzelfsprekend” was
Volgens Marco Wohrmann, algemeen directeur van de Van der Valk-vestigingen in de provincie Luik, was de locatie een logische keuze: “Aanwezig zijn op de luchthaven van Luik was vanzelfsprekend. Het is een strategische plek, in het hart van de Waalse economische ontwikkeling.” Met deze nieuwe locatie voegt de keten een vijfde adres in Luik toe aan haar portfolio.
De werf zou volgens de groep “onmiddellijk” van start gaan, met een opening die voorzien is in april 2027.
De bezoeken aan de torens, die sinds de brand op 15 april 2019 waren opgeschort, zijn volledig opnieuw op punt gezet. Marie Lavandier, voorzitster van het ‘Centre des Monuments Nationaux’ (CMN), belooft voortaan “een inspirerende ervaring”.
Een heruitgevonden parcours
De klim begint bij de zuidelijke toren, waar een nieuw monumentaal trapportaal in massief eikenhout werd geplaatst. Vervolgens bereik je de terrassen op 69 meter hoogte, waar het uitzicht over Parijs je bijna even zeer de adem beneemt als de fysieke inspanning. Onderweg passeer je ook de beroemde klokken, waaronder de gigantische en meer dan 13 ton zware bronzen ‘Emmanuel’, die enkel bij bijzondere gelegenheden luidt.
Het parcours brengt je verder naar de ‘Cour des Citernes’, waar je een uniek zicht krijgt op het vernieuwde dakgebinte – met de bijnaam het bos – dat na de brand opnieuw werd opgebouwd. Je daalt terug af naar de begane grond via de noordelijke toren.
Praktische info
Duur van het bezoek: ongeveer 45 minuten
Capaciteit: 400.000 bezoekers per jaar
Prijs: € 16 (de toegang tot de kathedraal blijft gratis)
Sinds de opening op 25 september 2015 is Train World uitgegroeid tot een onmisbare halte voor wie van treinen houdt. Het museum is gevestigd in het prachtige station van Schaarbeek, een architecturaal juweeltje uit 1887. Het weet niet alleen Brusselaars, maar ook bezoekers van ver buiten de hoofdstad te bekoren. En terecht: in tien jaar tijd tijd overschreed het bezoekersaantal de symbolische grens van één miljoen.
In het spoor van de geschiedenis
De keuze voor Schaarbeek is geen toeval: de gemeente ligt op de historische lijn Mechelen-Brussel, waar in 1835 de eerste stoomtrein van België zijn fluitsignaal gaf. Vandaag wandelen bezoekers door een scenografie van 8.000 m², ontworpen door striptekenaar François Schuiten en zijn team. Bij de opening vertelde hij: “We wilden de liefde van de spoorwegmannen voor hun machines en hun vak delen.”
Toplocomotieven en tijdelijke expo’s
In de tentoonstellingshallen kom je oog in oog te staan met echte sterren van staal: de ’Pays de Waes’ (1844), de oudste nog bestaande stoomlocomotief van Europa, of de indrukwekkende Atlantic type 12 (1939). Maar het succes van het museum is ook te danken aan de tijdelijke tentoonstellingen – soms luchtig (Kuifje, chocolade…), soms geëngageerd (klimaat, biodiversiteit).
Hoogtepunten, dalperiodes… en een nieuw vertrek
Voor de pandemie piekte het aantal bezoekers tot 135.827 in 2019. Na een aarzelende heropstart zakte dat aantal vorig jaar tot 77.346. Een tijdelijke dip? Misschien, want dankzij de opname in de musea die toegankelijk zijn met de MuseumPASS en een nieuwe tentoonstelling lijkt de locomotief weer op gang te komen.
Op 26 september opent een gloednieuwe tentoonstelling over de ambigue rol van de NMBS tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Cartagena de Indias in 1533 gesticht door Pedro de Heredia, groeit uit tot een bloeiende stad dankzij haar beschutte baai en strategische ligging. Al snel wordt ze een essentiële schakel voor het Spaanse rijk, tussen de Andes, de Caraïben en Europa. Ze fungeert als doorvoerhaven voor de mijnrijkdommen uit Peru en Nieuw-Granada, en wordt bovendien een welvarende plek voor de slavenhandel. De stad wekt al snel de begeerte van velen.
Doorheen de eeuwen proberen piraten en kapers de stad in te nemen: de Fransman Jean-Bernard de Pointis plundert Cartagena de Indias in 1697 in naam van Lodewijk XIV; de Engelsman Edward Vernon faalt in 1741 bij zijn aanval, waarbij hij duizenden manschappen verliest voor de muren die verdedigd worden door Blas de Lezo. De versterkte en oninneembare stad is één van de meest waardevolle bastions van de Spaanse kroon.
ricky-beron
Vlagen van opstand
Begin 19de eeuw verandert alles. Spanje is verzwakt door de Napoleontische invasie, en in de Amerikaanse koloniën groeit de onrust. In Caracas en Buenos Aires ontstaan overal junta’s, die hun onafhankelijkheid uitroepen in afwachting van de terugkeer van een legitieme koning. Cartagena de Indias sluit zich aan bij de beweging: op 14 juni 1810 wordt er een eerste lokale junta gevormd. Hoewel ze officieel trouw blijft aan Ferdinand VII, laat de junta toch al een streven naar autonomie doorschemeren.
Maar al snel groeit het onbegrip tussen de Amerikaanse elite en het moederland. De creolen eisen politieke gelijkheid met de Spanjaarden van het schiereiland, maar Madrid weigert hardnekkig. Het gevoel van onrecht groeit uit tot een roep om onafhankelijkheid.
vw
11 november 1811: het stichtingsmoment
In die context zet Cartagena de Indias op 11 november 1811 de stap. Binnen de versterkte stad ondertekenen de vertegenwoordigers van de provincie de onafhankelijkheidsverklaring: voor het eerst in Nieuw-Granada wijst een stad officieel het Spaanse gezag af.
vw
Het nieuws verspreidt zich razendsnel: andere provincies volgen het voorbeeld, en op 27 november richt een congres in Tunja de Verenigde Provincies van Nieuw-Granada op. Het is de kiem van een federaal staatsbestel waarin ook Cartagena de Indias opgenomen is.
Tussen glorie en onderdrukking
Maar de onafhankelijkheid van Cartagena de Indias verloopt allerminst vreedzaam. In 1815 belegeren de royalistische troepen, aangevoerd door generaal Pablo Morillo, de stad meer dan drie maanden. Uitgehongerd en uitgeput moet de stad op 6 december capituleren. De repressie is genadeloos: executies, arrestaties, ballingschappen. Het “heldhaftige Cartagena” betaalt een hoge prijs voor haar vroege streven naar onafhankelijkheid. Pas in 1821, na harde gevechten, zal Cartagena de Indias haar vrijheid definitief herwinnen.
andres-gomez
Erfgoed van een heldhaftige stad
Tot op vandaag herinnert Cartagena de Indias aan dat verleden. De omwallingen van de stad, erkend als UNESCO-werelderfgoed, haar pleinen en koloniale straten vertellen zowel het verhaal van haar commerciële hoogtij als van haar pioniersrol in de Colombiaanse onafhankelijkheidstrijd.
11 november wordt gevierd als de onafhankelijkheidsdag van de stad. Het is een kleurrijk feest waarbij nog steeds het onuitgesproken motto van de patriotten van 1811 doorklinkt: een vrije stad wijst de weg naar een vrij land.
Het Egyptische ministerie van Toerisme en Oudheden heeft bevestigd dat een waardevol stuk verdwenen is: een gouden armband, versierd met bolvormige kralen van lapis lazuli. Het juweel dateert uit de regeerperiode van Amenemope (1070–945 v.Chr.) en is zonder enig spoor verdwenen uit het restauratielaboratorium van het Egyptisch Museum in Caïro.
Extra waakzaamheid in de luchthavens
Er is onmiddellijk een intern onderzoek gestart. Om te voorkomen dat het sieraad het land zou verlaten richting Europa, hebben de autoriteiten een dringende waarschuwing verstuurd naar alle archeologische eenheden op luchthavens, in havens en aan andere grensposten. Onderzoekers pluizen ook de logboeken uit, want de verdwijning zou pas drie dagen geleden zijn opgemerkt, tijdens een inventarisatie in aanloop naar de tentoonstelling ‘Schatten van de farao’s’, die in oktober in Rome opent.
Een symbool, eerder dan zomaar een sieraad,
Volgens egyptoloog Jean Guillaume Olette-Pelletier, die door het Franse persbureau AFP geïnterviewd werd, is deze armband “wetenschappelijk gezien één van de meest interessante objecten”. In het Oude Egypte stond goud symbool voor het vlees van de goden, terwijl lapis lazuli gezien werd als hun haar. Met andere woorden: wie dit juweel droeg, toonde zijn eeuwige VIP-status.
Een museum onder druk
Met meer dan 170.000 stukken in de collectie is het Egyptisch Museum in Caïro het gewend om de geheimen van de farao’s te bewaren. Maar na de affaire van de verdwenen armband en de voorbereidingen voor de verhuis van de schatten van Toetanchamon naar het gloednieuwe grote Egyptisch Museum, belooft het een herfst te worden vol werk en stress.
